Semua Bab สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง: Bab 151 - Bab 160

“ผมได้ยินว่าเขาถูกไฟลวก ลวกเป็นบริเวณกว้างไหมครับ?”“หมอบอกว่ากินพื้นที่ยี่สิบสามเปอร์เซ็นต์ เป็นบาดแผลระดับกลาง ตอนที่ช่วยออกมามีบางที่ถูกไฟลวกจนเนื้อเละไปหมด ซืออี๋เจ็บจนสลบไปยังเหงื่อแตกพลั่ก ๆ อยู่เลย ฉันไม่กล้ามองเลยค่ะ”พอได้ยินการบรรยายของหวังเหยียน ฟู่เจิงก็จินตนาการว่าซืออี๋ในตอนนั้นต้องทรมานขนาดไหนเขานั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วยของฉู่ซืออี๋ มองใบหน้าที่ไม่ได้สติ ระหว่างคิ้วเผยความกังวล“อีกอย่าง หมอบอกว่าที่น่ากังวลที่สุดก็คือสภาพจิตใจของซืออี๋ เขาได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจก่อนจะหมดสติ ไม่แน่ว่าอาการจะหนักกว่าเดิม หลังจากซืออี๋กลับมาก็เจอแต่เรื่องร้าย ๆ ตลอด ไม่รู้ว่ามีใครดวงชงกับใครหรือเปล่า”“ผมจะหาหมอที่เก่งที่สุดมารักษาเขา”“ประธานฟู่ ฉันอยากถามหน่อย ทำไมมือถือของคุณปิดเครื่องไปล่ะคะ?”ฟู่เจิงเงยหน้ามองอีกฝ่ายหวังเหยียนยิ้ม “ประธานฟู่ ไม่ใช่อะไร แค่ว่าประวัติการโทรในมือถือของซืออี๋ขึ้นว่ามีสองสายที่ไม่ได้รับ เวลาที่โทรก็คือตอนที่เขาเพิ่งถูกขังอยู่ในห้องได้ไม่นาน เขาคงกำลังลนลานคิดอะไรไม่ออก คิดแต่ว่าคุณช่วยเขาได้ ถ้าตอนนั้นคุณรับสายแล้วโทรหากองถ่าย ก็จะช่วยซืออี๋ไ

เขาเดินอยู่ข้างนอกผ่านไปพักหนึ่ง เขากะประมาณว่าคนของกองถ่ายน่าจะกลับไปแล้ว จึงหมุนตัวจะกลับไปขากลับ เขาผ่านมุมเลี้ยวหนึ่ง ได้ยินคนจากทางนักลงทุนคนนั้นกำลังคุยกับโจวอวี่คนจากทางนักลงทุนพูด “ตอนนั้นคุณก็อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ? คงไม่หนักหนาขนาดนั้นมั้ง?”โจวอวี่นึกภาพเหตุการณ์ในตอนนั้น “ตอนนั้นทุกคนร้อนใจมาก แต่ก็ช่วยได้ทันเวลา ไฟไม่ได้ลุกลามใหญ่โต ผมจำได้ว่าตอนที่ช่วยออกมาได้มีแต่ขาซ้ายที่มีรอยถูกลวก ที่อื่นไม่เห็น แต่ผมอาจดูผิดไปก็ได้”“คุณไม่น่าจะดูผิด ผมได้ยินเหล่าเม่าก็พูดอย่างนี้เหมือนกัน เสื้อผ้าตรงขาซ้ายยังเรียบร้อยไม่เสียหาย จะหนักหนาขนาดไหนกันเชียว? วัยรุ่นสมัยนี้ชอบทำเรื่องแบบนี้ เวอร์ซะไม่มี ถ้าเอาประวัติผู้ป่วยของฉู่ซืออี๋เผยแพร่ออกไป แฟนคลับได้ถล่มกองถ่ายเละแน่ ส่วนเขาก็รับบทผู้เคราะห์ร้าย ตอนนั้นก็บอกเขาแล้วว่าให้ระวัง...”คนจากทางนักลงทุนคิดว่าที่ฉู่ซืออี๋กับหวังเหยียนพูดเกินเลยเรื่องอาการบาดเจ็บ เพราะอยากได้เงินสักก้อนอย่างเช่นในสงครามแย่งชิงความโดดเด่น มีแฟนคลับเรียกร้องในแอ็กเคานต์ทางการแล้วว่า ฉู่ซืออี๋บาดเจ็บจากการถ่ายทำ กองถ่ายต้องชดเชยให้เธอกองถ่ายจนปัญญามา

“หรือก็หมายถึง คุณฉู่ไม่ได้หมดสติ?”“ใช่ เมื่อวานตอนที่ส่งคุณฉู่มาถึงโรงพยาบาลยังมีสติดีอยู่”“โอเค ผมรู้แล้ว ขอบคุณครับ”ฟู่เจิงลุกขึ้นยืนแล้วออกจากห้องทำงานเขานึกถึงเมื่อวานตอนที่มาถึงโรงพยาบาลเป็นเวลาสามทุ่มกว่าจะสี่ทุ่มแล้ว เวลาที่ฉู่ซืออี๋ฟื้นคือตอนเช้า หนึ่งคืนพอดี ปกปิดมิดชิดฟู่เจิงยืนอยู่ตรงทางเดินนอกห้องพักผู้ป่วย ทอดสายตามองท้องฟ้าไกล ๆถ้าไม่ใช่ว่าเขาถามรู้มาเอง เขาจะไม่เชื่อเลยว่าฉู่ซืออี๋จะร่วมกับผู้จัดการส่วนตัวของเธอมาหลอกเขาทำไมพวกเธอต้องทำอย่างนี้?เขาพอเดาได้คร่าว ๆ แต่เขาอยากฟังฉู่ซืออี๋อธิบายฟู่เจิงเดินเข้าห้องพักผู้ป่วยฉู่ซืออี๋ยิ้มกับเขา “อาเจิง คุณกลับมาแล้วเหรอ ความจริงคุณไม่ต้องออกไปนานอย่างนั้นก็ได้ คนของกองถ่ายไม่ได้อยู่นานสักหน่อย”สีหน้าฟู่เจิงราบเรียบ “ออกไปเดินหน่อย เป็นยังไงบ้าง? ตอนนี้คุณยังเจ็บไหม?”“เจ็บ เจ็บมาก เพราะงั้นต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันนะ ถ้าคุณอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันจะไม่เจ็บ”ถ้าเขาไม่รู้ความจริงต้องอยู่เป็นเพื่อนเธอแน่ตอนนี้รู้ว่าเธอกำลังเล่นละครตบตา หากมองในมุมของคนนอกจะรู้ว่ามันจอมปลอมอยู่นิด ๆทักษะการแสดงยังไม่ดี ต้องฝึ

เธอไม่ได้ฝันไป ประธานฟู่โทรศัพท์หาเธอ ประธานฟู่ถามโรงแรมของพวกเธอกับห้องของผู้อำนวยการเวินผู้ช่วยนึกถึงครั้งหนึ่งเมื่อก่อนหน้านี้ที่โทรศัพท์หาผู้อำนวยการเวิน โทรศัพท์กี่ครั้ง ๆ ก็ไม่มีคนรับ สุดท้ายมีคนรับ แต่ประธานฟู่เป็นคนรับตอนนั้นเธอก็คิดแล้วว่าประธานฟู่อาจคบหากับผู้อำนวยการเวินกอปรกับข่าวลือในบริษัทระยะนี้และการกระทำของประธานฟู่ในวันนี้ผู้ช่วยคิดว่ามันเป็นไปได้มากเล่นโทรศัพท์มือถือพักหนึ่ง ขณะกำลังจะไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก เธอมองหน้าจอทีหนึ่ง ปรากฏว่าคนที่โทรคือประธานฟู่อีกแล้วเธอรับสายอย่างเร็วรี่ “ฮัลโหล ประธานฟู่”“ผมถึงโรงแรมของพวกคุณแล้ว คุณออกมาหน่อย”“หา? ค่ะ ๆ ประธานฟู่ คุณถึงหน้าโรงแรมแล้วเหรอ ฉันจะลงไปรับคุณเดี๋ยวนี้...” ว่าแล้วผู้ช่วยก็หยิบคีย์การ์ดและออกห้องไปทันทีใครจะรู้ พอเข้าออกมาก็เห็นฟู่เจิงยืนอยู่หน้าห้องของเวินเหลียงผู้ช่วยงงเป็นไก่ตาแตก ในเมื่อประธานฟู่มาถึงแล้ว ทำไมยังเรียกให้เธอออกมาล่ะ?“ประธานฟู่...”ในตอนที่ผู้ช่วยกำลังสับสน ฟู่เจิงชี้ที่ประตูห้องของเวินเหลียงแล้วพูดว่า “คุณเคาะประตู อย่าพูดถึงผม”ผู้ช่วยกระจ่าง

……เลขาหยางเข้ามาสำรองประวัติการโทรกับคลิปเสียงของฟู่เจิงตามปกติและเพราะอย่างนี้ เลขาหยางจึงรู้ความลับของฟู่เจิงหลายเรื่องฟู่เจิงมอบโทรศัพท์มือถือให้เลขาหยาง“งั้นฉันจะเอาไปก๊อบปี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะเอามือถือมาคืนคุณ”เลขาหยางถือโทรศัพท์มือถือออกจากห้องทำงานและไปสำรองข้อมูลที่โต๊ะของตัวเองฟู่เจิงตอบรับเรียบ ๆ ดวงตามองหน้าจอคอมพิวเตอร์ไม่กะพริบ มือเคาะแป้นพิมพ์อย่างรวดเร็วแต่แล้วจู่ ๆ ก็มีเสียงจากลำโพงบลูทูธเริ่มดังขึ้น“ฮัลโหล ประธานฟู่ ผมอู๋เจิ้นจากหงเหว่ยเทคโนโลยี แผนพลังงานรูปแบบใหม่ที่คุณเสนอเมื่อก่อนหน้านี้...”ฟู่เจิงขมวดคิ้ว มองลำโพงบลูทูธเนื้อหาที่ดังมาก็คือคลิปเสียงสนทนาของเขากับอู๋เจิ้นเมื่อก่อนหน้านี้น่าจะเป็นเพราะโทรศัพท์มือถือของเขาเชื่อมต่อกับลำโพงบลูทูธในห้องทำงาน และเลขาหยางไม่ทันระวังกดถูกตอนสำรองข้อมูลฟู่เจิงอิงพนักเก้าอี้ นวดระหว่างคิ้วในห้องมีแต่เสียงหัวเราะฮ่า ๆ ๆ ๆ ของอู๋เจิ้นฟู่เจิงลุกขึ้นยืน ขณะกำลังจะปิดสวิตช์ลำโพงบลูทูธ ใครจะรู้ว่าคลิปเสียงหนึ่งเล่นเสร็จจะเล่นคลิปต่อไปอัตโนมัติ“ฮัลโหล” นี่คือเสียงของฉู่ซืออี๋“ฉันเอง ฟู่เจิงล่ะ?” นี่คือ