พนักงานเคาน์เตอร์ที่อยู่ข้าง ๆ มองพริบตาเดียวก็จำได้ว่าเป็นหลี่ฮุ่ยหราน เดินเข้าไปพูดด้วยความเคารพว่า “ที่แท้ก็คุณหลี่นี่เอง ผู้จัดการของเรากำลังให้บริการอยู่ค่ะ”“อ้อเหรอ?”หลี่ฮุ่ยหรานถามอย่างแปลกใจเล็กน้อยว่า “งั้นเราคงต้องรออีกสักพักเลยสินะ”คนที่ทำให้ชุยข่ายถึงกับต้องให้บริการด้วยตนเองต้องเป็นคนไม่ธรรมดาแน่ ๆ บางทีอาจเป็นเจ้าสัวสักคนงั้นตนก็รออีกสักครู่แล้วกันพนักงานเคาน์เตอร์รีบพาพวกเขาไปที่ห้องพักรับรองทันทีหลังจากนั้นสักพัก หลินเฟิงก็ทำธุระเสร็จก็เดินออกมาหลี่ฮุ่ยหรานเห็นหลินเฟิงก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ “หลินเฟิง คุณมาทำอะไรที่นี่?”หลินเฟิงมองไปที่พวกเธอสามคนแล้วเอ่ยอย่างราบเรียบว่า “มาทำธุระที่นี่” “แล้วคุณล่ะ?”หลี่ฮุ่ยหรานพูดอธิบาย “บริษัทของคุณเลี่ยวต้องการเงินทุนห้าสิบล้าน จะยืมจากฉันห้าสิบล้าน ฉันเลยมาโอนเงินให้คุณเลี่ยวน่ะ”แววตาของหลินเฟิงนิ่งชะงัก หันกลับไปมองเลี่ยวกั๋วต้ง “คุณให้เขายืมเงิน?”ผู้ชายคนนี้ชอบโกหก ไม่ใช่คนที่น่าเชื่อถือหลี่ฮุ่ยหรานให้เขายืมเงิน จะได้เงินคืนกลับมาไหมนั้นยากที่จะบอกได้พอจางกุ้ยหลานเห็นหลินเฟิงก็ถึงกับขมวดคิ้ว ลุกขึ้นยืนทัน
Read more