Semua Bab หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Bab 1521 - Bab 1526

อิ่นนั่วเจียใส่กระดุมลงในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง จากนั้นตบกระเป๋าแล้วพูดว่า:“ในเมื่อกระดุมเม็ดนี้ไม่ได้ผลิตที่นี่ งั้นฉันขอตัวกลับก่อน”พูดได้แค่ว่าสมกับที่เป็นอิ่นนั่วเจียแม้ว่าจะไม่ได้กำลังถ่ายทำ แต่เธอก็เข้าถึงอารมณ์ได้ทันทีแววตาเศร้าโศกที่ผสมผสานกับความเสียใจและไร้หนทาง รวมไปถึงแววตาขณะที่มองไปที่กระดุมนั้น เหมือนไม่ได้แสดงแต่อย่างใดเป็นเหมือนผู้หญิงที่บังเอิญค้นพบสิ่งที่เธอรักอย่างถึงที่สุดจากนั้น...เธอถอยหลังหนึ่งก้าว เรียกหลินเฟิง จะออกจากห้องทำงานของเริ่นโหย่วไฉและในตอนนี้หลินเฟิงกำลังเดาอยู่ในใจเริ่นโหย่วไฉคงเรียกพวกเขาในขณะพวกเขาเปิดประตูในเมื่อจากการสังเกตของหลินเฟิงเมื่อสักครู่ เริ่นโหย่วไฉไม่ใช่คนที่มีความเด็ดขาดอะไรขนาดนั้นมีทางทำเงินแต่ไม่ยอมทำนั่นคือคนโง่เกรงว่าเขาไม่สามารถต้านทานแรงล่อใจในการทำเงินได้ตัดชุดให้อิ่นนั่วเจียเมื่อโยนมุกนี้ออกไป เช่นนั้นโรงงานเสื้อผ้าของพวกเขาก็ไม่ต้องทำการโฆษณาแล้วเกรงว่าวันถัดไปก็จะได้รับคำสั่งซื้อมากมายราวกับเกล็ดหิมะจากทั่วทั้งประเทศมังกรแล้วด้วยผลกระทบของซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกร เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องตลกอ

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียก็ตกตะลึงเล็กน้อยเธอในฐานะซูเปอร์สตาร์แห่งประเทศมังกร แม้จะพิถีพิถันมากในการเลือกและออกแบบชุดของเธอ แต่โรงงานเล็กๆ แบบนี้กลับกล้าที่จะเรียกร้องเงินจำนวนมหาศาล ถึงยี่สิบห้าล้านบาทเรื่องนี้มันเกินเหตุไปหน่อยแล้วเงินยี่สิบห้าล้านบาทสำหรับอิ่นนั่วเจียไม่ใช่จำนวนเงินที่มากนัก แต่เอาเงินให้คนแบบนี้ ในใจของอิ่นนั่วเจียรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่นักเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียตกตะลึง เริ่นโหย่วไฉก็ไม่ได้อุบอิบแต่พูดอย่างจริงจังว่า:“เชื่อผมเถอะครับ คุณอิ่นนั่วเจีย เวลาของคุณเหลือไม่มากแล้ว มีแต่คุณยอมทำข้อตกลงกับผมเท่านั้น คุณจึงจะหนีจากอันตรายได้”"ฉัน......"ขณะที่อิ่นนั่วเจียกำลังแสดงท่าทีลังเลว่าจะจ่ายเงินยี่สิบห้าล้าน หลินเฟิงก็ก้าวไปข้างหน้า“ผมตกลงแทนของคุณอิ่นนั่วเจีย”หลินเฟิงหยิบเช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา เขียนตัวเลขยี่สิบห้าล้านด้วยปากกาในห้องทำงานของเขาต่อหน้าเริ่นโหย่วไฉ จากนั้นส่งให้เริ่นโหย่วไฉอย่างเบามือ“ดี...ดีๆๆ”เริ่นโหย่วไฉหยิบเช็คขึ้นมาแล้วตรวจดู เขาพบว่ามันไม่ได้เป็นของปลอม ใบหน้าของเขามีความสุขทันใด และสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยคว

“เขาขู่กรรโชคผมบ่อยมากในช่วงนี้”"ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีภูมิหลังอย่างตระกูลหลง ผมคงสั่งให้ลูกน้องของผมฆ่าเขาไปแล้ว!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ รอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉก็กลายเป็นความจนปัญญา"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"หลินเฟิงพยักหน้า จากนั้นเหมือนจะนึกถึงบางอย่างได้ จึงมองไปที่เริ่นโหย่วไฉแล้วพูดว่า:“อ่อใช่ครับ เรื่องกระดุมที่คุณเพิ่งพูดเมื่อครู่นี้ผลิตที่นี่จริงๆ ใช่มั้ยครับ”“ถูก...ถูกต้องแล้ว”เริ่นโหย่วไฉตกตะลึงไปชั่วขณะ เขารู้สึกงุนงงเล็กน้อยหลังจากที่เขาพูดสถานการณ์ที่ตึงเครียดเช่นนี้ออกมา หลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียก็ไม่ได้แสดงท่าทางกระวนกระวายหรือตึงเครียดอะไรออกมาตรงกันข้าม คนหนึ่งกลับสงบและมีสติมากกว่าอีกคน“พวกคุณอย่ากังวลเรื่องกระดุมเลย นี่มันก็สายมากแล้ว ผมคิดว่าจวงฉุนกับลูกน้องของเขาใกล้จะกลับมาแล้ว”"ถ้าคุณไม่ไปตอนนี้ ก็จะไม่มีโอกาสแล้ว"เริ่นโหย่วไฉ่พูดเร่งด้วยความร้อนรนในเมื่อเขาต้องการให้อิ่นนั่วเจียหนีไปและมอบเงินเช็คคงเหลือจำนวนยี่สิบห้าล้านบาทให้เขา!หากอิ่นนั่วเจียถูกจวงฉุนจับได้ เขาจะไปเอาเงินจากใคร?ตอนนี้กลับเป็นเริ่นโหย่วไฉที่งวิตกกังวลมากที่ส