Share

บทที่ 142

“ทำไม? คุณอยากจะต่อยผมเหรอ?” หลินเฟิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เลี่ยวกั๋วต้งกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึก ครั้งก่อนสู้กับหลินเฟิงที่ร้านอาหาร

เขาเองก็รู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

เอ่ยด้วยเสียงเย็นชา “คนอย่างนาย ไม่คู่ควรให้ฉันได้ออกแรงหรอก”

เขาตะโกนเสียงดังในทันที “รปภ. ๆ”

หลังจากเขาตะโกนเสียงดังไปได้ไม่เท่าไหร่ รปภ.ของธนาคารเจียงโจวก็รีบพุ่งตัวเข้ามา

หัวหน้ารปภ.กลับรู้จักเลี่ยวกั๋วต้ง

“คุณเลี่ยว เกิดอะไรขึ้นครับ?”

เลี่ยวกั๋วต้งชี้ไปที่หลินเฟิงและพูดว่า “ไอ้เด็กนี่มันจะต่อยคนอื่น พวกนายไม่ใส่ใจเลยเหรอไง?”

“ว่าไงนะครับ? กล้ามาสร้างความวุ่นวายในธนาคารเจียงโจวเลยเหรอ?”

หัวหน้ารปภ.เห็นสายตาของหลินเฟิง ก็ยังเด็กมากอยู่นั่นแหละ ดูแค่แวบเดียวก็ดูไม่เหมือนคนรวย

ตะคอกด้วยเสียงเข้มว่า “รีบขอโทษคุณเลี่ยวเลยนะ”

หลินเฟิงเหลือบมองเขาอย่างเมินเฉย “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร กล้ามาสั่งผม?”

“แม่งเอ๊ย” หัวหน้ารปภ.คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะกล้าทำตัวโอหังขนาดนี้

เหวี่ยงกระบองในมือขึ้นมาแล้วฟาดไปที่หัวของหลินเฟิง

หลินเฟิงยกฝ่ามือขึ้น

เสียงดัง “ผัวะ” ทำให้หัวน้ารปภ.ถึงกับลอยออกไป

“โอ๊ย......” ชั่วพริบตาหัว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status