Mag-log inShare
บทที่ 145
Kaugnay na kabanata
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 146
ทันใดนั้นก็ถูกรปภ. ห้ามเอาไว้บอดี้การ์ดของคุณถังรู้จักกันอยู่แล้ว และอีกฝ่ายก็ยังเป็นลูกสาวจากจวนผู้ว่าราชการด้วยแต่ก่อนหน้านี้หินเฟิงสั่งห้ามไม่ให้ใครรบกวนเขา“คุณหนูฉิน......คุณเข้าไปไม่ได้ครับ”ฉินอิ๋งแสดงบัตรห้องพักแล้วพูดว่า “ฉันได้รับคำสั่งจากคุณถังให้มาพบหลินเฟิง”“แต่นี่......”รปภ.ถีงกับงง ก่อนหน้านี้ไม่ได้ถามเอาไว้ด้วยสิแม้แต่คุณถัง หลินเฟิงก็ไม่ให้เข้าพบ บางทีก็อาจไม่อยากพบเธอด้วยรีบอธิบายว่า “คุณหนูฉิน คือแบบนี้นะครับ ก่อนหน้านี้คุณหลินกำชับไว้ว่า ห้ามให้ใครเข้าไปในห้องของเขา รวมถึงคุณถังด้วย”“ใช่ครับ ๆ คุณหลินบอกว่าเขากำลังปลีกวิเวก.......ดูเหมือนจะต้องฝึกบำเพ็ญ”ยังไงซะหลินเฟิงก็บอกไว้เช่นนี้ฉินหยิงขมวดคิ้ว “นี่มันเวลาไหนแล้วยังจะมาฝึกอีก? ฉันมีเรื่องสำคัญต้องพบหลินเฟิง เกิดอะไรขึ้นมาพวกนายไม่ต้องรับผิด ไปให้พ้น”รปภ.สองนายกล้าห้ามที่ไหนเล่า ทำได้เพียงหลีกทางให้อย่างเชื่อฟังประตูโรงแรมถูกฉินหยิงเปิดออกเธอได้รับคำสั่งจากถังหว่านว่า ให้พาหลินเฟิงออกจากเจียงโจวให้เร็วที่สุดข่าวที่ถังหยุนเหลยถูกฆาตกรรมได้แพร่กระจายไปถึงตระกูลถังที่เมืองจิงตูแล้วที่ตร
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 147
เสื้อผ้าบนร่างของฉินอิ๋งถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆร่างเปลือยเปล่าไม่เหลือสักชิ้นร่างนวลขาวเผยต่อสายตาของหลินเฟิงแต่เขากลับไม่อ่อนโยนเลยสักนิดฉินอิ๋งหวาดกลัวจนตาทั้งสองดูอึ้ง น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตาในเวลานี้เธอเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต่อต้านยังไง“หลินเฟิง ขอร้องล่ะ...... มีสติหน่อย”หลินเฟิงเมินเฉยต่อคำอ้อนวอนของเธอ โน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อปิดปากเธอฉินอิ๋งพยายามผลักเขาออกสุดชีวิต แต่หลินเฟิงเหมือนกับภูเขาลูกใหญ่ที่กดเธอไว้จนหายใจไม่ออกจนกระทั่งเธอรู้สึกว่าหลินเฟิงกำลังจะฉีกกางเกงของตนในยามวิกฤตนี้ ฉินอิ๋งกัดลิ้นของหลินเฟิงอย่างแรงทันใดนั้นหลินเฟิงก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแล้วเด้งตัวออกจากร่างของฉินอิ๋งสุดแรงช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดแสนสาหัสนี้ทำให้เขาคืนสติมาได้นิดนึงถึงได้เห็นชัด ๆ ว่าเมื่อกี้ตนเองทำอะไรลงไปกระแทกนิ้วไปที่จุดถานจง จุดเทียนทูและจุดเสินเชวียสีหน้าของหลินเฟิงเปลี่ยนไปมาก แล้วก็กระอักเลือดออกมาดวงตาที่แดงก่ำคู่นั้นก็ค่อย ๆ หายไปมองฉินอิ๋งที่หดตัวอยู่มุมห้อง กอดไหล่ทั้งสองไว้ น้ำตาเอ่อไหลและไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเธอว่ายังไง“คุณ...... คุณหลิน คุณ......
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 148
ฉินอิ๋งอึ้งชะงัก “คุณหลิน นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น”“คุณอย่าใช้อารมณ์สิ เมื่อถึงเวลาที่ต้องเลี่ยงก็ควรจะเลี่ยงสิ!”“ให้ซ่อนตัวสักพัก จะให้ซ่อนไปตลอดชีวิตเลยเหรอไง? แทนที่จะซ่อนตัวไปตลอด สู้ไปเผชิญหน้ากันไม่ดีกว่าเหรอ”หลินเฟิงเอ่ยอย่างราบเรียบทำให้ฉินอิ๋งพูดไม่ออกไปชั่วขณะแต่หลินเฟิงกลับไม่ให้เวลาเธอได้พิจารณา เดินตรงออกจากโรงแรมไปเลยฉินอิ๋งที่เห็นสถานการณ์ก็ทำได้แค่รีบตามไปหลินเฟิงขึ้นรถ แต่ฉินอิ๋งกลับยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ“เธอไม่ไปด้วยใช่ไหม?”ฉินอิ๋งส่ายหน้า “ฉัน...... ยังมีธุระอีก ต้องกลับบ้าน”หลินเฟิงพยักหน้าและขับรถไปหาตระกูลถังเพียงลำพังฉินอิ๋งรีบควักโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาถังหว่าน “พี่หว่านเอ๋อ หลินเฟิงไม่ไปกับฉัน แต่กลับไปที่วิลล่าตระกูลถังค่ะ”“ฉันโน้มน้าวเขาไม่ได้เลย”ถังหว่านได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยอย่างเสียดายว่า “รู้งี้ ไม่บอกเรื่องนี้กับเขาหรอก”“โอเค ขอบใจเธอนะ เรื่องหลังจากนี้ฉันจะจัดการเอง”บนรถ หลินเฟิงได้รับสายจากถังหว่าน“ฮัลโหล? หลินเฟิง? คุณอยู่ที่ไหน?”หลินเฟิงเอ่ยอย่างราบเรียบว่า “ใกล้จะถึงบ้านคุณแล้ว”“หลินเฟิง คุณจะมาจริง ๆ เหรอ?” ถังหว่านถามทั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 149
ในเวลานี้ถังหว่านได้เอ่ยเตือน “พี่รอง ฉันขอแนะนำว่าเก็บอำนาจความเป็นคุณชายไว้กับตัวเถอะ อีกเดี๋ยวก็ทำตัวสุภาพ ๆ กับคุณหลินไว้หน่อยนะ”“มันเป็นใคร? เธอถึงได้สั่งให้ฉันทำตัวสุภาพกับมัน?”ถังอวิ๋นเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่อวดดี “มันได้คุยกับฉันซึ่ง ๆ หน้า เรียกว่าเป็นเกียรติของชีวิตมันเถอะ”ถังหว่านได้ยินเช่นนั้นก็ส่ายหน้าอย่างจนปัญญาไม่นานหลังจากนั้น หลินเฟิงก็มาถึงวิลล่าตระกูลถังทันทีถังหว่านและถังว่านหลี่ยืนขึ้นต้อนรับเขาในนาทีแรกที่มาถึง“คุณหลิน คุณมาแล้ว”“หลินเฟิง”ถังว่านหลี่เอ่ยกำชับ “คุณหลิน คุณชายรองตระกูลเราจากเมืองจิงตูมาเยี่ยมในครั้งนี้ อยากจะถามคุณเกี่ยวกับการตายของถังอวิ๋นเฟิง เดี๋ยวคุณช่วยเล่าความจริง ไม่ต้องปิดบัง”“ท่านผู้นำอาวุโสตระกูลถังไม่ต้องห่วงครับ ผมทราบดี”หลินเฟิงยิ้มให้เบา ๆเข้าไปในห้องรับแขกหลินเฟิงและถังอวิ๋นเฟิงมองหน้ากันถังอวิ๋นเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แกคือหลินเฟิงสินะ?”“ใช่”“แกเป็นคนฆ่าถังหยุนเหลยใช่ไหม?”หลินเฟิงเล่าด้วยท่าทีเฉย ๆ ว่า “ไอ้หมอนั่นร่วมมือกับฆาตกรทรยศตระกูลถัง ฆ่าอาจารย์เหลียงแล้วยังจะฆ่าฉินอิ๋งอีก”“หลังจากที่ผมช่วย
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 150
“แกไม่เห็นจะต้องเอาเรื่องเล็ก ๆ แบบนี้มาทำให้พี่รองของแกขุ่นเคืองเลยหนิ”“แม่ นี่หนูกำลังช่วยชีวิตเขาอยู่นะ ถ้าคนกลุ่มนี้กล้าแตะต้องหลินเฟิง วันนี้เขาได้ตายกันอยู่ตรงนี้แน่” ถังหว่านกัดฟันพูดที่จริงเธอรู้จักหลินเฟิงเป็นอย่างดี กล้าดียังไงมาทำเบ่งต่อหน้าเขาแม้แต่เทพพระเจ้า หลินเฟิงก็ไม่ไว้หน้าเหมือนกันนับประสาอะไรกับคุณชายรองตระกูลถัง“นี่...…” หลินเสวี่ยเยี่ยนพูดไม่ออกไปชั่วขณะเมื่อถังอวิ๋นเฟิงได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็ค่อย ๆ ขรึมลงหลินเฟิงมันเป็นใคร กล้ามาถามเอาชีวิตตนเชียวเหรอ?“พวกแกมัวรออะไรอยู่ ลงมือเลย”เขาชี้ไปที่หลินเฟิงและตะโกนออกมาอย่างโมโหถังหว่านส่ายหน้าอย่างจนปัญญา พี่ชายรองของตนรนหาที่ตายจริง ๆแล้วในเวลานี้มีเสียงตะโกนดังมาจากด้านนอกของวิลล่าตระกูลถัง “อย่าแตะต้อง......”ทุกคนได้ยินจึงหันไปมอง ผู้มาเยือนคือจ้าวเทียนหวาถังหว่านแอบดีใจ“ลุงจ้าว ลุงมาได้ไงคะ?”จ้าวเทียนหวายิ้มพร้อมเอ่ยว่า “ได้ยินว่ามีคนจะรังแกคุณชายหลิน ลุงจะไม่มายุ่งก็ไม่ได้”ถังอวิ๋นเฟิงพอจะรู้จักจ้าวเทียนหวาอยู่บ้างประธานของบริษัทเทียนหัวอินเตอร์เนชั่นแนลที่จู่ ๆ ก็กลับจากต่างประเทศ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 151
ถังอวิ๋นเฟิงมองไปที่ฉินเสี่ยวเทียอย่างแทบไม่เชื่อในสายตาตัวเองอีกนิดเดียวฟันกรามของตัวเขาก็จะแตกเป็นชิ้น ๆหลินเฟิงคนนี้เป็นผู้มีพระคุณต่อลูกสาวของท่านผู้ว่างั้นเหรอ?ถังว่านหลี่ก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว "พี่ฉิน การที่พี่ได้มาอยู่ตรงนี้ได้นำความรุ่งโรจน์มาสู่ตระกูลถังของเราอย่างแท้จริง!"“พี่ถังไม่ต้องเกรงใจ หลักๆ ฉันมาที่นี่เพื่อพบกับคนที่ช่วยชีวิตลูกสาวของฉันเท่านั้น” ฉินเสี่ยวเทียนพูดอย่างมุ่งมานะพร้อมกับโบกมือปัดฉินหยิงแนะนำอย่างรวดเร็ว "คุณพ่อ คนนี้คือหลินเฟิงที่ฉันเคยเล่าให้ฟัง"ฉินเสี่ยวเทียนมองตามปลายนิ้วของลูกสาวที่ชี้ไปทางด้านหน้าทันใดนั้นสายตาก็ประสานเข้ากับหลินเฟิงหลินเฟิงทักทายอย่างน้อบน้อม “สวัสดีครับท่านผู้ว่าราชการฉิน ผมหลินเฟิงครับ”ดวงตาที่เหมือนเหยี่ยวของฉินเซียวเทียนหรี่ลงเล็กน้อย และพยักหน้าด้วยความพอใจ: "ใช่แล้ว ชายหนุ่มคนนี้มีพรสวรรค์อันน่าทึ่งจริงๆ ลูกสาวของฉันเลือกคนไม่ผิดเลย"ในขณะนี้ ถังหว่านรีบเดินไปหาฉินหยิงและกระซิบถาม : "หยิงหยิง เธอไปพูดยังไงคุณพ่อของเธอจึงมาที่นี่ได้?"เธอเข้าใจนิสัยของอาจารย์เป็นอย่างดีเป็นเรื่องยากที่เขาจะเป็นฝ่า
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 152
ความดูถูกในสายตาของ ถังอวิ๋นเฟิงไม่ได้ถูกซ่อนเอาไว้: "โชคดีที่ผู้นำตระกูลได้มองการณ์ไกลไว้ คราวนี้ส่งนักเล่นแร่แปรธาตุชื่อดังจากเมืองหลวงมา คุณคังโหยวฟู่มาเป็นผู้ช่วยพิเศษ""นับจากนี้ไป ธุรกิจยาของบริษัทเชิงถังจะได้รับการจัดการโดยอาจารย์คังและฉัน"ถังวานขมวดคิ้วบริษัทที่ก่อตั้งด้วยเงินและหยาดเหงื่อของตัวเอง ตอนนี้เขาอยากจะเข้ามารับช่วงต่อเหรอ? แล้วตัวเธอจะให้ทำอะไรต่อ?“พี่สอง ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นหรอก แม้ว่าจะไม่มีสูตรยา แต่ฉันก็ยังสามารถครองตลาดยาในเจียงโจวได้”“ถ้าคุณต้องการส่วนแบ่ง ทำไมคุณไม่ตั้งบริษัทกับอาจารย์คังล่ะ” ถังอวิ๋นเฟิงหัวเราะเบาๆ : "ในเมื่อสูตรยาบำรุงสตรีถูกชิงไปแล้ว เธอจะไปต่อสู้อะไรกับตระกูลเซียงได้?"ถังวานพูดกลับด้วยความมั่นใจ: "คุณหลินได้พัฒนายาที่มีประสิทธิภาพไม่น้อยไปกว่ายาบำรุงสตรีให้ฉันแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น"“สูตรอะไร? เอาออกมาให้ฉันดูหน่อย” ถังอวิ๋นเฟิงถามอย่างจริงจัง“หยุดพูดล้อเล่นได้แล้วพี่สอง นี่เป็นความลับสุดยอด ถ้ารั่วไหลออกไปมีแต่สร้างหายะนะ”ถังวานหัวเราะเบาๆ:"ถ้าพี่สองต้องการ ฉันจะให้คุณบางส่วนเมื่อผลิตออกมาเป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 153
คังโหยวฟู่ยิ้มและถาม: "ไม่รู้ว่าคุณหลินต้องการแข่งขันแบบไหน?"หลินเฟิงยืนเอามือไพล่หลัง และเต็มไปด้วยความมั่นใจ “ได้หมด คุณเก่งอะไรก็จะแข่งขันด้วยสิ่งนั้น”ปากของคังโหยวฟู่กระตุกเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้สามารถโอ้อวดได้จริงๆหลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก็พูด "ฉันเชี่ยวชาญในเรื่องสร้างยาพิษและยาแก้พิษ"“ทำไมพวกเราไม่แข่งด้วยเรื่องนั้นล่ะ”“เราสองคนจะปรุงยาพิษ จากนั้นก็นำไปแก้พิษ”หลินเฟิงพยักหน้า "ไม่มีปัญหา"ถังอวิ๋นเฟิงยืนอยู่ด้านข้างแล้ว ก็เยาะเย้ย "ในเมื่อคุณหลินมั่นใจขนาดนั้น ทำไมพวกเราไม่ลองใช้คนมาทดสอบพิษซะล่ะ"“นั่นจะทำให้การแข่งขันน่าสนใจมากยิ่งขึ้น”“และยังช่วยให้พวกคุณทั้งคู่สร้างผลงานได้ดีที่สุดอีกด้วย”เขามีความมั่นใจในตัวคังโหยวฟู่อย่างมาก และสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อกำจัดหลินเฟิงได้อย่างสมบูรณ์แบบ“ใช้คนทดสอบพิษ? มันหมายความว่าไง?” ถังหว่านขมวดคิ้วแน่น“มันหมายความว่าพวกเขาแต่ละคนจะวางยาพิษด้วยตัวเอง จากนั้นจึงแสดงทักษะยาแก้พิษของพวกเขา” ถังอวิ๋นเฟิงอธิบาย“สูด…..”ทุกคนสูดหายใจเข้าอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเช่นนี้ นี่…..มันไม่เล่นเกินขอบเขตไปงั้นเหรอ?“ถังอวิ๋นเฟิง คุ
Pinakabagong kabanata
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1532
“นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของแผนของรองผู้จัดการหลงซิ่วด้วยหรือเปล่า?”"เอ่อ... ใช่"พูดอย่างตรงไปตรงมา จวงฉุนก็เป็นแค่สุนัขของหลงซิ่วเนื่องจากเขาไม่ใช่นักบู๊และไม่ได้รู้จักผู้คนมากมาย เขาจึงถูกหลงซิ่วส่งมาที่เมืองเจิ้งเต๋อทำหน้าที่เป็นผู้นำเล็กๆ ของคนเหล่านี้แต่คนเหล่านี้จากตระกูลหลงล้วนเป็นนักบู๊ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจึงดูถูกจวงฉุนที่เป็นคนโลภโมบและหื่นกามอย่างเขาดังนั้นครั้งนี้พวกเขาถูกเรียกมา เพราะเห็นแก่หน้าของหลงซิ่วเท่านั้น จวงฉุนก็ไม่มีอำนาจที่จะสั่งพวกเขาได้เลยจวงฉุนก็รู้ดีถึงเรื่องนี้เช่นกันดังนั้นเอาหลงซิ่วออกมาเป็นโล่ไม่อย่างนั้น คนพวกนี้คงหันหลังแล้วจากไปทันที“ก็ได้ งั้นเราควรรีบลงมือปฏิบัติการ หากหลี่ซื่อกรุ๊ปพบเห็นเรา เราคงเดือดร้อนแน่”“อย่ากังวล คนจากหลี่ซื่อกรุ๊ปจะไม่รู้เรื่องนี้”จวงฉุนยิ้มอย่างเย็นชาเขาคิดว่าเขาทำหน้าที่เก็บความลับได้ดีมาก แต่เกรงว่าจวงฉุนคิดจนหัวระเบิดก็ยังไม่เข้าใจอิ่นนั่วเจียจริงๆ แล้วเป็นคนของหลี่ซื่อกรุ๊ปและคนที่อยู่ข้างกายอิ่นนั่วเจีย ไม่ใช่บอดี้การ์ดส่วนตัวของอิ่นนั่วเจีย แต่เป็นคนของกลุ่มหลี่ซื่อกรุ๊ปไม่ควรยุ่งด้วยมา
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1531
“เถ้าแก่เริ่น ผมว่าผมเป็นคนใจดีมากและไม่ชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา คุณเชื่อผมไหม?”หลินเฟิงไม่ตอบคำถามที่น่ากระอักกระอ่วนอย่างยิ่งของเริ่นโหย่วไฉ แต่กลับถามคำถามด้วยรอยยิ้มแทนคำถามนี้ของหลินเฟิง ทำให้ใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้“แม่งเอ๊ย”“ทำร้ายคนของฉันไปหลายคนในพริบตาเดียว ยังพูดว่าเราถูกล้อมรอบโดยแกเพียงผู้เดียว ตอนนี้แกยังบอกฉันอีกว่าแกเป็นคนใจดี ไม่ชอบแก้ปัญหาด้วยความรุนแรงอีกเหรอ?”เริ่นโหย่วไฉเกือบจะกลอกตาไปด้านหลังศีรษะแต่เมื่อลองคิดดูดีๆ เขาเองก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?เขาเหลือบมองหลินเฟิง และเห็นได้ชัดจากท่าทางเยาะเย้ยว่าหลินเฟิงกำลังล้อเลียนเขาเป็นที่ชัดเจนว่าคำถามของหลินเฟิงในเวลานี้เป็นการเสียดสีต่อเริ่นโหย่วไฉเริ่นโหย่วไฉก็มีตอบสนองกลับมาได้ และรู้สึกซับซ้อนขึ้นมาทันใดเขาใช้ชีวิตเร่ร่อนในเมืองเจิ้งเต๋อมาครึ่งชีวิตแล้ว ระมัดระวังและหวาดกลัวอยู่เสมอ พยายามตัดสินใจเลือกทุกอย่างให้ปลอดภัยที่สุดแต่วันนี้การกระโดดซ้ำๆ ของเขาล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงเพราะตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจนักบู๊เลยเขาไม่สามารถเข้าใจความสามารถของหลินเฟิงได้เลยยิ่งกว่าพระเอกบู๊
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1530
“ผิดแล้ว เถ้าแก่เริ่น จากที่ผมดู เป็นพวกคุณที่ถูกผมล้อมเอาไว้เพียงคนเดียว"อีกทั้ง......"รอยยิ้มของหลินเฟิงลึกมากขั้น“แถมยังส่งคนที่อยู่เบื้องหลังที่จัดการหลี่ซื่อกรุ๊ปของผมมาตรงหน้าผมอีกด้วย ประหยัดเวลาที่ผมไม่ต้องตามหาพวกเขาทีละคน มันสะดวกจริงๆ”“อ๊ะ? นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่? นายคนเดียวล้อมพวกเราไว้..”ก่อนที่ เริ่นโหย่วไฉจะพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปจากความมั่นใจในชัยชนะกลายเป็นความตกตะลึงจากนั้นความตื่นตระหนกก็เกิดขึ้นหลินเฟิงกระโดดออกจากห้องทำงานและกลายเป็นเงาที่พร่ามัวทันทีเขาพุ่งเข้าไปในกลุ่มลูกสมุนจำนวนหลายร้อยคน ลำพังคนเดียวอย่างเปิดเผย“อ๊ากกกก!”"เอื้อกกก!"“อ้าก แขนฉัน แขนฉัน!”ท่ามกลางเสียงโอดครวญของพวกอันธพาลที่นี่ หลินเฟิงก็เหมือนกับสิงโตที่พุ่งเข้าใส่ฝูงแกะ และไม่มีใครหยุดเขาได้ด้วยซ้ำก่อนที่พวกอันธพาลเหล่านี้จะตอบโต้ หลินเฟิงก็ได้เคลื่อนไหวไปแล้ว เขาตัดแขนหรือต้นขาของพวกเขาอย่างไม่ใส่ใจ ราวกับว่าเขากำลังเดินเล่นอยู่ในสวนทำให้พวกเขาสูญเสียความสามารถในการโจมตีหลายๆ คนมองเห็นเงาดำแวบผ่านไปและรู้สึกเจ็บปวดอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อมองลงไป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1529
“สหาย!”หลังจากที่เริ่นโหย่วไฉตะโกนใส่หลินเฟิง เขาก็มองไปที่กลุ่มสกายของเขาและออกคำสั่งเสียงดัง:"พวกนายแค่ลากผู้ชายคนนั้นออกไป!"“คุณชายจวงฉุนจะกลับมาแล้ว รอให้เขามาถึง เขาพายอดฝีมือของตระกูลหลง ก็สามารถฆ่าไอ้หมอนี่ได้โดยตรง!”"เรารอดูการแสดงก็พอ!""ดี!"ไม่พูดไม่ได้ว่า เริ่นโหย่วไฉหัวหน้าเล็กคนนี้มีเกียรติมากพอสมควรต่อหน้าพวกอันธพาลพวกนี้หลังจากเขาออกคำสั่ง ลูกสมุนพวกนี้ก็ล้อมรอบห้องทำงานที่หลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียอยู่เอาไว้ท่าทางแบบนี้ ไม่ได้จะสู้ตายกับหลินเฟิงแค่อยากล้อมหลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียไว้ที่นี่เท่านั้น"ต่ำทราม!"อิ่นนั่วเจียก็มองความคิดของเริ่นโหย่วไฉออก ยกคิ้วขึ้นทันที จากนั้นชี้ไปที่เริ่นโหย่วไฉและพูดด่าทอ“ต่ำทราม? หึ อิ่นนั่วเจีย อย่าคิดว่าเธอเป็นซูเปอร์สตาร์แห่งประเทศมังกร แล้วไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอ!”“เธอในตอนนี้ไม่มีคนหนุนหลัง กลับยังอยากพึ่งพาตัวเองยิ่งใหญ่ขึ้นมา เธอไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!”“น่ารังเกียจจริงๆ”อิ่นนั่วเจียกำหมัดแน่นจริงๆแล้วเริ่นโหย่วไฉก็พูดถูกครั้งนี้อิ่นนั่วเจียอยากสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองในวงการบันเทิงของประเทศมังกร ด้วยความพ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1528
ครั้งนี้หลินเฟิงไม่ปล่อยไปอีกแล้ว คว้าคอเสื้อของเขาแล้วกดไว้กับผนังอย่างแรง“อ๊า!”เริ่นโหย่วไฉท้ายทอยกระแทกกับกับกำแพงอย่างแรงเจ็บจนเขาร้องโอดครวญออกมา“เถ้าแก่เริ่น ดูเหมือนคุณจะยังไม่สามารถเห็นสถานการณ์ได้ชัดเจนนักนะ!”หลินเฟิงเข้าไปหาเริ่นโหย่วไฉแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม:"ตอนนี้ผมให้โอกาสคุณครั้งสุดท้ายแล้ว"หลินเฟิงเอื้อมมือไปหยิบเช็คจำนวนยี่สิบห้าล้านจากในกระเป๋า ต่อหน้าเริ่นโหย่วไฉ“คุณอยากเป็นสุนัขของตระกูลหลง ถูกผมบีบคอตายตอนนี้ หรือคุณอยากจะบอกทุกสิ่งที่คุณรู้ให้ผมฟัง”เมื่อเห็นหลินเฟิงฉีกเช็คแล้วโยนลงพื้น ใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉก็บิดเบี้ยวด้วยความเสียใจ“ฉัน...ฉัน...”เริ่นโหย่วไฉพูดคำเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาตกอยู่ในความสับสนอย่างสิ้นเชิง“ตัดสินใจไม่ได้เหรอ? งั้นผมช่วยคุณเอง”หลินเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา ประสานนิ้วเข้าด้วยกันเพื่อรวบรวมกระแสพลังชี่แท้ แทงมันไปที่จุดตันเถียนของเขาทันใดนั้นพลังชี่แท้เป็นเกลียวถูกหลินเฟิงปล่อยเข้าสู่ร่างกายของเริ่นโหย่วไฉในขณะที่พลังชี่แท้ยังคงหมุนวนและขยายตัวต่อไปพลังชี่แท้นี้ยังคงกระแทกอยู่ในร่างของเริ่นโหย่วไฉไม่หยุด ทำให้เขาต้องกรี
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1527
“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?”เริ่นโหย่วไฉหน้าตาโศกเศร้าเขาเป็นเพียงเจ้าของโรงงานเสื้อผ้าเล็กๆ ที่ต้องการสร้างรายได้ แม้ว่าจะมีอำนาจอยู่บ้าง แต่แค่ชื่อโรงงานเสื้อผ้าของเขาก็สามารถฟังออกโรงงานเสื้อผ้าหลงชิ่งจะเป็นโรงงานใหญ่โตอะไรได้ล่ะ?เงินที่เขาได้รับมาแค่พอเลี้ยงชีพพรรคพวกเมื่อครู่ได้เท่านั้นมีจวงฉุนจากตระกูลหลงมาก่อน บังคับให้ลูกน้องของเขาทำเครื่องแบบมากกว่าสิบชุดภายในเวลาไม่กี่วันใช้เพื่อปกปิดความเคลื่อนไหวของพวกเขาเขาจำนนต่อผลประโยชน์และการบังคับ ตัดเย็บเสื้อผ้าให้กับจวงฉุนและคนอื่นๆ อย่างเชื่อฟัง แต่คิดไม่ถึงว่าวันถัดมา เขาจะกลับมาอวดดีกับเขาอีกเขาและพรรคพวกได้ทำลายอุปกรณ์มูลค่าหนึ่งหมื่นล้านของหลี่ซื่อกรุ๊ป!แม่เจ้า นั่นมันหนึ่งหมื่นล้านเลยนะ!เมื่อได้ยินข่าวนี้เริ่นโหย่วไฉก็ตกใจจนสติแทบกระเจิง หากหลี่ซื่อกรุ๊ปตรวจสอบมาจนถึงเขาจวงฉุนของตระกูลหลงอาจจะสามารถหลบหนีไปได้ส่วนทางด้านเขาก็ซวย!ไม่ต้องพูดถึงการที่อิ่นนั่วเจียมาเยี่ยมเยียนด้วยตนเองแถมยังเอากดกระดุมของเขามาด้วย ซึ่งทำให้เขาตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้นภายใต้การแสดง เงินทอง และออเดอร์ของอิ่นนั่วเจีย ในที่ส
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1526
“เขาขู่กรรโชคผมบ่อยมากในช่วงนี้”"ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีภูมิหลังอย่างตระกูลหลง ผมคงสั่งให้ลูกน้องของผมฆ่าเขาไปแล้ว!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ รอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉก็กลายเป็นความจนปัญญา"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"หลินเฟิงพยักหน้า จากนั้นเหมือนจะนึกถึงบางอย่างได้ จึงมองไปที่เริ่นโหย่วไฉแล้วพูดว่า:“อ่อใช่ครับ เรื่องกระดุมที่คุณเพิ่งพูดเมื่อครู่นี้ผลิตที่นี่จริงๆ ใช่มั้ยครับ”“ถูก...ถูกต้องแล้ว”เริ่นโหย่วไฉตกตะลึงไปชั่วขณะ เขารู้สึกงุนงงเล็กน้อยหลังจากที่เขาพูดสถานการณ์ที่ตึงเครียดเช่นนี้ออกมา หลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียก็ไม่ได้แสดงท่าทางกระวนกระวายหรือตึงเครียดอะไรออกมาตรงกันข้าม คนหนึ่งกลับสงบและมีสติมากกว่าอีกคน“พวกคุณอย่ากังวลเรื่องกระดุมเลย นี่มันก็สายมากแล้ว ผมคิดว่าจวงฉุนกับลูกน้องของเขาใกล้จะกลับมาแล้ว”"ถ้าคุณไม่ไปตอนนี้ ก็จะไม่มีโอกาสแล้ว"เริ่นโหย่วไฉ่พูดเร่งด้วยความร้อนรนในเมื่อเขาต้องการให้อิ่นนั่วเจียหนีไปและมอบเงินเช็คคงเหลือจำนวนยี่สิบห้าล้านบาทให้เขา!หากอิ่นนั่วเจียถูกจวงฉุนจับได้ เขาจะไปเอาเงินจากใคร?ตอนนี้กลับเป็นเริ่นโหย่วไฉที่งวิตกกังวลมากที่ส
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1525
หลังจากตัดสินใจที่จะเปิดเผยแผนการของจวงฉุน ความภาคภูมิใจก็ปรากฏบนใบหน้าของเริ่นโหย่วไฉ“คุณอิ่นนั่วเจีย คุณยังจำผู้ชายที่ชื่อจวงฉุนเมื่อครู่นี้ได้ไหมครับ?”“จวงฉุน?”อิ่นนั่วเจียพยักหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนดีอะไรแน่นอนแค่เธอจ้องมองเขาก็รู้ว่าเขามีเจตนาไม่ดีต่อเธอถึงขั้นที่ภายหลังยังสารภาพโดยตรง ไม่ได้เสแสร้งแล้วเขากล่าวว่าอยากตรวจร่างกาย เพื่อตรวจสอบว่าเป็นของธรรมชาติหรือของเทียมแค่คิดก็ทำให้คนรู้สึกอยากอ้วกทำไมถึงได้มีคนไร้ยางอายแบบนี้นะ“มีอะไรเหรอคะเถ้าแก่เริ่น เขาจะทำร้ายฉันเหรอ?”อิ่นนั่วเจียข่มความคลื่นไส้ในใจและยื่นหน้าเข้าไปถาม"ถูกต้องครับ"เริ่นโหย่วไฉถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวว่า:"ผมจะบอกความจริงกับคุณแล้วกัน!"“จวงฉุนคนนี้เป็นสมาชิกของตระกูลหลง แต่เขาเป็นแค่ลูกสมุนเท่านั้น เป็นแค่ตัวประกอง”“ครั้งนี้เขาพายอดฝีมือของตระกูลหลงมาด้วยหลายคน ซ่อนตัวอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋ออย่างลับๆ ไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนอะไรอยู่”หลังจากหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงและอิ่นนั่วเจียต่างจ้องมองเขา เริ่นโหย่วไฉพิจารณาคำพูดของเขาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า:“กระดุมที่คุณเอาออก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1524
เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียก็ตกตะลึงเล็กน้อยเธอในฐานะซูเปอร์สตาร์แห่งประเทศมังกร แม้จะพิถีพิถันมากในการเลือกและออกแบบชุดของเธอ แต่โรงงานเล็กๆ แบบนี้กลับกล้าที่จะเรียกร้องเงินจำนวนมหาศาล ถึงยี่สิบห้าล้านบาทเรื่องนี้มันเกินเหตุไปหน่อยแล้วเงินยี่สิบห้าล้านบาทสำหรับอิ่นนั่วเจียไม่ใช่จำนวนเงินที่มากนัก แต่เอาเงินให้คนแบบนี้ ในใจของอิ่นนั่วเจียรู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่นักเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียตกตะลึง เริ่นโหย่วไฉก็ไม่ได้อุบอิบแต่พูดอย่างจริงจังว่า:“เชื่อผมเถอะครับ คุณอิ่นนั่วเจีย เวลาของคุณเหลือไม่มากแล้ว มีแต่คุณยอมทำข้อตกลงกับผมเท่านั้น คุณจึงจะหนีจากอันตรายได้”"ฉัน......"ขณะที่อิ่นนั่วเจียกำลังแสดงท่าทีลังเลว่าจะจ่ายเงินยี่สิบห้าล้าน หลินเฟิงก็ก้าวไปข้างหน้า“ผมตกลงแทนของคุณอิ่นนั่วเจีย”หลินเฟิงหยิบเช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา เขียนตัวเลขยี่สิบห้าล้านด้วยปากกาในห้องทำงานของเขาต่อหน้าเริ่นโหย่วไฉ จากนั้นส่งให้เริ่นโหย่วไฉอย่างเบามือ“ดี...ดีๆๆ”เริ่นโหย่วไฉหยิบเช็คขึ้นมาแล้วตรวจดู เขาพบว่ามันไม่ได้เป็นของปลอม ใบหน้าของเขามีความสุขทันใด และสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยคว
