บทที่ 143

“คุณหลินต่อยคุณก็สมควรแล้ว” ชุยข่ายพูดไปด่าไป

“โอ๊ย......”

เลี่ยวกั๋วต้งประคองเอวตนเองแล้วกรีดร้องอย่างข่มไว้ไม่อยู่

ทำหน้างุนงงมองไปที่ชุยข่าย “ผู้จัดการชุย เรารู้จักกันมานาน ทำไมคุณถึงช่วยพูดแก้ต่างให้เจ้าเด็กนี่ล่ะ?”

แม้แต่รปภ.ที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยังอึ้งตาม ๆ กัน

หรือว่าไอ้เด็กนี่จะเป็นญาติของผู้จัดการชุย?

ชุยข่ายจ้องเขาแล้วเอ่ยว่า “คุณหลินเป็นลูกค้าคนสำคัญของธนาคารเจียงโจวมาฝากเงินหนึ่งร้อยล้าน คุณคิดว่าคุณเป็นใคร”

อีกคนเป็นลูกค้าที่มาฝากเงินสดหนึ่งร้อยล้าน กับอีกคนที่เอาแต่ร้องไห้อ้อนวอนขอกู้เงินกับตัวเอง

เขารู้ดีว่าควรจะช่วยใคร

“ว่าไงนะ? ผู้จัดการชุย คุณไม่ได้เล่นตลกใช่ไหม?” จางกุ้ยหลานมองหลินเฟิงด้วยใบหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ “มัน...... มันจะเอาเงินมาจากไหนตั้งร้อยล้าน?”

หลี่ฮุ่ยหรานก็ตกใจช็อคเหมือนกัน

หลินเฟิงมีเงินถึงร้อยล้านเลยเหรอ?

ชุยข่ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณหลินได้ฝากเงินไว้ที่ธนาคารเจียงโจวเรียบร้อยแล้ว ยังจะไม่จริงอีกเหรอ?”

“เช็คร้อยล้านนั่นอาจเป็นถังหว่านที่ออกให้ก็ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นจางกุ้ยหลานก็รู้ในทันที

ดวงตาคู่นั้นจ้องไปที่หลินเฟิงอย่างอิจฉา

นึก