บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 461 - บทที่ 470

ไม่ง่ายที่พ่อโจวจะเข้าข้างฝั่งของหลานใจ ซึ่งพวกไห่ถงไม่รู้หลังจากที่ใบหน้าของหยางหยางผ่านการประคบน้ำแข็ง ก็ค่อยๆยุบลงเขาเอาแต่ร้องไห้ขอกลับบ้านไห่ถงไปถามหมอ หมอบอกว่าออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่ต้องระวังหน่อย เด็กน้อยได้รับกระกระทบกระเทือนทางจิตใจมาก อาจจะไข้ขึ้นได้ช่วงตกเย็น ทุกคนก็ไปส่งไห่หลิงกับลูกกลับบ้านไห่ถงไม่วางใจเรื่องหยางหยาง เธอลากจ้านหยินให้เดินออกมาที่นอกระเบียง แล้วพูดกับจ้านหยินว่า "คืนนี้ฉันนอนค้างที่บ้านพี่สาวเป็นเพื่อนหยางหยาง ได้ไหม?"ลึกๆแล้วในใจของจ้านหยินไม่อยากอยู่ห่างจากเธอ ตอนนี้ความรู้สึกที่เขามีต่อไห่ถงมันมากขึ้นทุกวัน อยากจะอยู่ติดหนึบกับเธอแทบจะตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแต่สภาพหยางหยางในตอนนี้ คนเป็นน้าแบบเธอ อยากจะอยู่เป็นเพื่อนหยางหยาง เขาก็เข้าใจดี"จ้านหยิน?"ไห่ถงเห็นเขามองมาที่ตัวเองด้วยสายตาลึกซึ้ง ปากบางเม้มเข้าหากัน แต่ไม่ยอมพูดอะไร เธอก็ลอบถามเขาอย่างระมัดระวัง "คุณไม่เห็นด้วยหรอ? หมอบอกว่าหยางหยางอาจจะไข้ขึ้น ให้พี่ดูแลเขาคนเดียว ฉันไม่สบายใจ"มือใหญ่ข้างนึงยื่นออกมาจับลงบนใบหน้าของเธอมือของจ้านหยินกลายเป็นมือที่แสนอ่อนโยน ลูบใบหน้าของเ

จ้านหยินและพี่น้องแปดคน เดินล้อมรอบคุณยายไปทั้งหมดไปกินข้าวกันที่โรงแรมกวนเฉิงผู้จัดการล็อบบี้ของโรงแรม เห็นนายน้อยทั้งแปดเดินล้อมคุณหญิงเข้ามา แต่ไม่มีบอดี้การ์ดมาด้วย ก็ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะจะทักทายด้วยความเคารพได้ไหม?แต่นายน้อยสองบอกเอาไว้ว่า ตราบใดที่นายน้อยไม่ได้พาบอดี้การ์ดมาด้วย เขาจะต้องทำเสมือนว่านายน้อยเป็นแขกธรรมดาทั่วไป ห้ามเรียกท่านว่านายน้อยเด็ดขาดขณะที่ผู้จัดการล็อบบี้กำลังคิดหนัก กลุ่มของจ้านหยินก็เข้ามาในโรงแรมแล้วทั้งหมดเดินผ่านหน้าของผู้จัดการห้องล็อบบี้ไปพี่น้องทั้งแปดคนต่างก็มีออร่าที่เหนือจากคนทั่วไป ทันทีที่เดินเข้ามาในโรงแรม ก็ดึงดูดสายตาจากผู้คนไม่น้อยได้ยินพี่น้องสองสามคนพูดกับคุณยายจ้านด้วยเสียงแผ่วเบา ได้ยินพวกเขาเรียกคุณยายอยู่สายตาของคนอื่นที่ทอดมองไปยังคุณยายจ้านเต็มไปด้วยความอิจฉา คุณยายคนนี้ชีวิตดีเกินไปมาก มีหลานชายรูปงามถึงแปดคน นี่แทบจะไม่เหลือโอกาสไว้ให้คนอื่นเลยนะ อิจฉาชะมัด!คุณยายจ้านคิด "อย่ามาอิจฉาฉัน ก็เพราะหลานชายเยอะเกินเนี่ยแหละ ฉันถึงต้องมานั่งปวดหัวเพราะเรื่องแต่งงานของพวกเขา"หลังมื้ออาหาร จ้านหยินพูดกับจ้านอี้เฉินว่า

"ตื๊ด ๆ ๆ ๆ..."โทรศัพท์ของผู้นำตระกูลซูดังขึ้นหลังจากกดรับสาย เขาก็พูดอย่างรู้สึกผิด "นายน้อยจ้าน ผมมีเรื่องด่วนต้องออกไปจัดการ คงต้องขอตัวก่อน"จ้านหยินรีบลุกขึ้นยืน"ซูหนาน นายดูแลนายน้อยจ้านให้ดีๆแทนพี่ด้วย"ผู้นำตระกูลซูกำชับน้องชายประโยคนึง แล้วออกไปเมื่อผู้นำตระกูลซูออกไปแล้ว ซูหนานจึงพาจ้านหยินไปที่บ้านของเขา จากนั้นจ้านหยินก็นั่งฟังแม่ซูบ่นให้ฟังทั้งคืนว่าซูหนานอายุอานามก็ตั้งเท่าไหร่แล้ว แต่ยังไม่มีแฟนกว่าจะออกจากบ้านตระกูลซูได้ลำบากแทบแย่ จ้านหยินก็พูดกับซูหนานว่า "ครั้งหน้าถ้าแม่นายอยู่บ้าน ไม่ต้องเรียกให้ฉันเข้าไปนั่งในบ้าน"ซูหนานหัวเราะคิกคัด "ฟังเข้าหูซ้าย ทะลุออกหูขวาก็พอ""นายกับคุณเซินดูตัวกันเป็นยังไงบ้าง? ไม่ได้บอกที่บ้านหรอ?""มีผู้นำที่รู้ ส่วนคนอื่นไม่ได้บอก เกรงว่ายังพูดไม่ทันจบคำ พวกเขาจะแห่ไปเตรียมขบวนขันหมาก เดี๋ยวจะทำเอาคุณเซินตกใจกลัวซะเปล่าๆ"จ้านหยินตบบ่าของเขาอย่างเห็นใจ "ถ้าชอบ ก็พยายามหน่อย ลงจากคานได้ก็สบายแล้ว""พอลงจากคาน ก็จะเร่งให้มีลูกอีก พอมีลูก ก็จะให้มีคนที่สองสามต่อ พวกผู้ใหญ่น่ะไม่เคยหยุดจู้จี้หรอก"ซูหนานไม่เชื่อเลยว่าหากตั

หลังจากที่จ้านหยินจอดรถเรียบร้อยแล้ว ก็นึกเรื่องหลักฐานโอนย้ายทรัพย์สินของโจวหงหลินขึ้นมาได้ จึงเรียกไห่ถงที่กำลังจะลงจากรถ"ผมไปขอให้เพื่อนช่วยสืบเรื่องที่โจวหงหลินโอนทรัพย์สิน เพื่อนของผมลงแรงไปมาก ส่งหลักฐานมาให้ผมตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ผมวางไว้เบาะหลังรถ อยู่ในซองเอกสารสีเหลือง""เพื่อนของคุณทุ่มแรงมากจริงๆ ไม่ทันไรก็ช่วยรวบรวมหลักฐานได้แล้ว"นอกจากความซาบซึ้งใจที่ไห่ถงมีต่อเพื่อนคนนั้นแล้วยังมีความสงสัยอยู่ดี อยากจะรู้จักซะจริงเธอยังนึกว่าต้องใช้เวลานานมากกว่าจะรวบรวมหลักฐานได้ซะอีก เพราะยังไงซะโจวหงหลินก็ไม่ได้โอนเอาตอนนี้ แต่เริ่มทำมาตั้งนานแล้วแต่ระยะเวลาแค่หนึ่งวัน อีกฝ่ายก็รวบรวมหลักฐานมาได้"จ้านหยิน เพื่อนคุณคนนั้นไม่เปิดสำนักงานนักสืบนี่น่าเสียดายมากเลยนะ"เมื่อไห่ถงลงจากรถ ก็เปิดประตูเบาะหลังออก หยิบซองเอกสารสีเหลืองที่วางไว้บนเบาะหลังขึ้นมา"ในตระกูลของเขามีคนทำงานเกี่ยวกับสืบข่าวโดยเฉพาะอยู่ พวกเขามีเส้นสายเยอะ แล้วก็ทำงานดีมาก"เครือข่ายข้อมูลของตระกูลซูครอบคลุมอยู่กว้างขวาง แล้วกวนเฉิงก็เป็นรังเดิมของตระกูลซู เครือข่ายข้อมูลในกวนเฉิงก็เลยยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก

ตอนที่ไห่ถงรู้สึกไม่สบายใจนั่นเอง ซางเสี่ยวเฟยพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบมากและถามไห่ถง "ไห่ถง คุณแม่ของฉันจะกลับบ้านมาในตอนเที่ยงนี้ ฉันขอไปรับหยางหยางมาเล่นที่บ้านได้ไหม?"ซางเสี่ยวเฟยจำหน้าคุณน้าของตัวเองไม่ได้ แม้ว่าเธอจะดูรูปถ่ายแล้วก็ไม่สามารถแยกแยะได้ จากคำพูดของไห่ถงเด็กๆ จะน่ารักมากเมื่อตอนยังเล็กอยู่ถ้าหยางหยางเหมือนคุณน้า แม้ว่าจะมีความคล้ายคลึงกันเพียงเล็กน้อย เธอก็จะไม่ปล่อยออกผ่าน เธอต้องการพาหยางหยางไปให้คุณแม่ของเธอดูซางเสี่ยวเฟยจำได้ว่าเธอต้องการสนิทกับไห่ถงอย่างแปลกประหาก ตอนที่เจอเธอครั้งแรกตอนที่เห็นหยางหยางก็ตกหลุมรักทันทีหากหยางหยางเป็นลูกหลานของคุณน้า นี่อาจอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงตกหลุมรักหยางหยางตั้งแต่แรกเห็นเธอไม่เคยเห็นเด็กน้อยตัวใหญ่เท่าหยางหยางมาก่อน แต่มีเพียงหยางหยางเท่านั้นที่ทำให้เธอชอบทันที เพื่อแค่มองแวบเดียวเท่านั้น เธอหวังว่าเธอจะสามารถแย่งหยางหยางมาเป็นหลานชายของเธอได้ และซื้อของเล่นให้เขาโดยไม่ต้องเกรงใจ และหวังว่าจะสามารถเปิดโรงงานผลิตของเล่นให้หยางหยางล่นโดยเฉพาะและจะทำแบบนั้นเช่นเดียวกับไห่ถงด้วยในฐานะชางเสี่ยวเฟยคืออะไรกัน รอบตัวไม่เคย