All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 481 - Chapter 490

จ้านหยินอุ้มไห่ถงกลับมาที่บ้านของพวกเขาทันทีที่ประตูเปิด สุนัขที่เลี้ยงไว้ก็รีบวิ่งเข้ามา"หลีกไป!"จ้านหยินตะโกนออกมาเบาๆ และเจ้าตัวน้อยก็นอนอยู่บนพื้นอย่างเชื่อฟัง ไม่กล้าเข้าใกล้อีกมันรู้ว่าเจ้านายผู้ชายไม่ชอบมันโชคดีที่ไม่ถูกทำร้าย และอาหารและน้ำก็ไม่ขาดแคลน"ตื๊ด ๆ ๆ ๆ..."มือถือของจ้านหยินดังขึ้นเขายังคงอุ้มไห่ถงอยู่และไม่สามารถปล่อยมือเพื่อรับสายได้อีกฝ่ายวางสายไปอย่างรวดเร็วคงเป็นซูหนานที่ทำตามคำสั่งของเขาให้โทรหาทุก ๆ 10 นาที ทำให้เขามีข้ออ้างที่จะออกไปแต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้วคุณนายซางและลูกสาวของเธอออกจากบ้านของไห่หลิงไปแล้วเขาอุ้มไห่ถงกลับไปที่ห้องของเธอ วางเธอลง ห่มผ้าให้เธอ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาซูหนาน แล้วพูดเบาๆ: “ซูหนาน ไม่ต้องโทรแล้ว”ไม่ต้องโทรแล้วเหรอ ฉันแค่คิดนายว่าจะใช้ 'ไม้กันหน้า'ซะอีก"ริมฝีปากของจ้านหยินกระตุก“กินข้าวหรือยัง? อยากไปหาอะไรกินด้วยกันไหม?”"ไม่จำเป็น คุณจะไม่ชวนคุณเซินไปทานอาหารเย็นเหรอ?"ซูหนานตอบว่า “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอไม่ตอบรับคำเชิญของฉันล่ะ? นั่นคงจะน่าอายเป็นบ้า พวกเราได้แลกเปลี่ยนไลน์กันแล้ว แต่เธอยังไม่ติดต่

ทั้งคู่หยอกล้อเล่นกันระหว่างรับประทานอาหารเย็น จ้านหยินเองก็ให้ความสำคัญกับไห่ถงมากไห่ถงค่อนข้างตะลึงเมื่อเขาเอาใจเธอมากขนาดนี้ขณะเดียวกัน เธอก็คิดกับตัวเอง: สามีที่ดีจำเป็นต้องได้รับการฝึกฝนจากมือของตัวเองจริงๆเธอหวังว่าสามีที่เธอฝึกมาจะไม่ถูกคนอื่นแย่งไปหลังอาหารเย็น ทั้งคู่ไปเยี่ยมบ้านพี่สาวเธอหยางหยางตื่นขึ้นมาแต่ยังคงเกาะแม่ของเขาเหมือนกาว ไม่ยอมเล่นด้วยตัวเองนอกจากไห่ถงแล้ว แม้แต่ป้าเหลียงก็เขาไม่ยอมให้จับเลย“พี่ พรุ่งนี้พี่จะไปทำงานไหม?”ไห่ถงอุ้มหลานชายของเธอแล้วถามพี่สาวไห่หลิงมองไปที่หยางหยาง ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดขึ้นมา: "ถงถง ฉันอยากจะลาออกและเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง"ตอนนี้หยางหยางเป็นแบบนี้ และไห่หลิงก็เริ่มกังวลมาก แต่ถ้าเธอลางาน พนักงานใหม่อย่างเธออาจจะตกงานได้หลังจากคิดมาหนึ่งวัน ไห่หลิงก็ตัดสินใจเริ่มต้นธุรกิจกับลูกชายของเธอ“พี่ได้คิดแล้วหรือยังว่าจะทำอะไร?”ไห่หลิงพูดอย่างไม่มั่นใจ: “ฉันอยากเปิดร้านอาหารเช้า คิดว่าไหวไหม? นอกจากทำงานกับบริษัทแล้ว ฉันมีทักษะในการทำอาหารอย่างเดียวที่พอใช้ได้ เลยอยากเปิดร้านอาหารเช้า เพราะจะได้ยุ่งแค่เรื่อง

หลังจากปลอบไห่ถงแล้ว คุณยายจ้านก็หาวนอน จึงวางรีโมททีวีลง ยืนขึ้นแล้วพูดกับสองสามีภรรยา: "ฉันจะกลับห้องไปพักผ่อนก่อน ฉันแก่แล้ว อยู่จนดึกดื่นไม่ไหว”หลังจากเดินไปได้สองสามก้าว เธอก็หยุดอีกครั้งและหันหน้าไปถามไห่ตง "ถงถง เธออยากจะเอาหมอนของตัวเองไหม?"ไห่ถงยิ้มและพูด "ไม่ต้องหรอกค่ะ มีหมอนอยู่ในห้องแล้ว"คุณยายจ้านเหลือบมองหลานชายของเธอสองครั้ง โดยไม่พูดอะไร แล้วกลับเข้าไปในห้องเมื่อไห่ถงเข้าไปอาบน้ำ คุณยายก็หลับสนิทแล้ว แถมยังมีเสียงกรนก็ดังจนปวดหูไห่ถง "..."10 นาทีต่อมาไห่ถงสวมชุดนอนเดินออกมาจากห้อง ทันทีที่เธอปิดประตู เธอเห็นสามีสวมชุดนอนโดยเอามือกอดหน้าอกแล้วพิงประตูห้องนอน“ยังไม่นอนอีกเหรอคะ? พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน”ไห่ถงแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ว่าล้อเล่นกับเขาและพูดคำหนึ่งอย่างส่งๆไป จากนั้นเดินผ่านเขาและเดินไปที่ห้องพักแขกเมื่อเธอผลักประตูห้องรับรองแขกก็ถึงกับผงะไม่มีผ้าปูที่นอนผ้าห่มหายไปหมอนก็หายไปเหมือนกันเธอซื้อผ้าปูที่นอนมาครบชุดแล้วทำไมมันถึงหายไป?มีขโมยงั้นเหรอ?แต่ขโมยกลับขโมยแค่เครื่องนอนเท่านั้นเธอหันไปมองผู้ชายที่ทำหน้าหยิ่งที่ยืนอยู่ข้างกำแพงอยู่

คุณนายซางรับทิชชู่จากสามีอ เช็ดน้ำตา และในที่สุดก็เริ่มพูด: "หยางหยางคล้ายกับน้องสาวของฉัน แม่ของเขาชื่อไห่หลิง จะดูเหมือนน้องสาวมากกว่าถ้าเธอผอมลงกว่านี้เล็กน้อย""เสี่ยวเฟยรู้สึกใกล้ชิดกับไห่ถงเมื่อแรกพบ ฉันรู้สึกแบบเดียวกันเมื่อได้พบกับไห่หลิงและลูกชายของเธอ"“ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะความสัมพันธ์ทางสายเลือด”“อาเหิง คราวนี้ฉันอาจจะได้พบน้องสาวแล้วจริงๆ...”คุณนายซางนึกถึงน้องสาวที่พลัดพรากไป แล้วจึงเริ่มร้องไห้อีกครั้ง“แต่เธอไม่อยู่อีกแล้ว เธอตายไปเมื่อสิบห้าปีที่แล้ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฉันตามหามานานและไม่พบเธอ เธอไม่อยู่ในโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ฉันจะหาเธอเจอได้อย่างไร?”คุณท่านซางปลอบเธอ “มันก็แค่ความรู้สึกนะ โชคชะตาระหว่างผู้คนมันแปลกประหลาด อย่าเพิ่งร้องไห้เลย พวกเรามาตรวจ DNA กันก่อนเถอะ”หากน้องภรรยาที่หายไปนานของคุณนายซางเสียชีวิตจริง นายท่านซางก็รู้สึกสูญเสียอย่างสุดซึ้งเมื่อเขาพบกับภรรยาของเขาครั้งแรก เธอเป็นเพียงพนักงานของซางซื่อกรุ๊ป และเดิมทีเธอก็ตามหาน้องสาวอยู่แล้วหลายสิบผ่านไปและเธอก็ไม่เคยยอมแพ้ เธอยังให้ลูกๆ ของเธอช่วยหาน้องสาวต่อไปความพากเพียรและความเชื่อตลอดห

จ้านหยินถืออาหารเช้าที่อาชีห่อกลับมา เดินมาที่หน้าโต๊ะแล้ววางลง หลักจากครุ่นคิดเล็กน้อย ก็เดินเข้าครัวไปอีกครั้งเขาต้มน้ำขิงพุทราจีนให่ไห่ถงถ้วยนึง"ฉันก็นึกว่าอาหารเช้าแกเป็นคนทำเองซะอีก ที่ก็แท้ห่อกลับมา"น้ำเสียงกึ่งเย้ยหยันดังขึ้น จ้านหยินไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นคุณยายของเขาเขาไม่หันกลับไป และไม่ต่อปาก"กำลังต้มอะไรอยู่? กลิ่นขิงแรงมาก"คุณยายจ้านเดินเข้ามาในครัว เดินเบียดเข้ามาใกล้หม้อที่แง้มฝาเอาไว้ แล้วปิดฝาให้สนิท"นึกว่าจะพัฒนาฝีมือแล้วซะอีก"หญิงชราบ่นประโยคนึง พร้อมทั้งเหล่มองหลานชายด้วยสายตายี้ แล้วหมุนตัวเดินไปจ้านหยินหน้านิ่วคิ้วขมวด อดแก้ต่างให้ตัวเองไม่ได้ "ผมก็พยายามมากแล้ว"เดิมทีเมื่อคืนก็มีโอกาสแท้ๆ ใครจะคิดว่าสวรรค์จะกลั่นแกล้งเขา"เอาชนะใจ เอาชนะใจ สิ่งที่แกต้องเอาชนะก่อนก็คือหัวใจ ไม่เห็นหรอว่าสิบนิ้วของถงถงยังว่างหรองแหรงอยู่?"จ้านหยิน "..."เขาก็พยายามอย่างมากเพื่อเอาชนะใจอยู่แหวนน่ะ เขาซื้อเอาไว้สองวงตั้งนานแล้ว วงที่เป็นของเขา ยังใส่อยู่ตั้งหลายครั้ง แต่ใส่ไว้เพื่อให้ซางเสี่ยวเฟยตัดใจส่วนวงที่เป็นของไห่ถง ก็ยังเก็บเอาไว้ที่เขาอยู่ ยังไ