บทที่ 486

เธอปีนขึ้นไปบนเตียงของเขา นอนลงอย่างสบาย ๆ แล้วพูดว่า “หลังจากนอนบนเตียงของคุณครั้งหนึ่ง มันจะรู้สึกอบอุ่นเป็นพิเศษเสมอ บางทีมันอาจเป็นเพียงจินตนาการของฉันก็ได้”

ไห่ถงยิ้มและดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองแล้วพูดว่า "จ้านหยิน ราตรีสวัสดิ์ค่ะ"

ดวงตาสีดำของจ้านหยินกะพริบและจ้องมองเธอเป็นเวลานาน ทันใดนั้น เขาก็ดึงผ้าห่มบนตัวของเธอ และกำลังจะหน้าอก

ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วลุกจากเตียง สวมรองเท้าแตะแล้วจากไป

"ไห่ถง"

จ้านหยินเอื้อมมือออกไปจับเธอ

“คือฉัน ฉันอยากไปเข้าห้องน้ำ”

ท้องไส้เธออาจจะทำลายบรรยากาศ

ชายหนุ่มพูดอย่างงุนงง: “ห้องนอนของฉันก็มีห้องน้ำ”

"แต่ห้องของคุณขาดอะไรบางอย่าง ฉันจะกลับมานอนที่บนเตียงของคุณค่ะ หลังจากใช้ห้องน้ำ ยังไงก็ตาม ฉันยังนอนกับคุณไม่ได้ในตอนนี้"

ไห่ถงพูดด้วยความตกใจขณะที่เขาบีบหน้า "รอให้อ้วนอีกหน่อยเถอะ"

แม้จ้านหยินจะโง่เขลา แต่ก็เข้าใจจนได้ เขาค่อยๆ ปล่อยมือ ปล่อยให้เธอกลับห้องของเธอ

หลังจากนั้นไม่นาน ไห่ถงก็แอบกลับเข้าไปในห้องของเขา

เธอเห็นจ้านหยินนอนหันหลังให้เธอ กอดหมอน ดูเหมือนหน้าบูดบึ้ง

ไห่ถงลังเล: เธอควรเปลี่ยนไปนอนห้องอื่นหรือเปล่า?

ช่า