บทที่ 489

จ้านหยินถืออาหารเช้าที่อาชีห่อกลับมา เดินมาที่หน้าโต๊ะแล้ววางลง หลักจากครุ่นคิดเล็กน้อย ก็เดินเข้าครัวไปอีกครั้ง

เขาต้มน้ำขิงพุทราจีนให่ไห่ถงถ้วยนึง

"ฉันก็นึกว่าอาหารเช้าแกเป็นคนทำเองซะอีก ที่ก็แท้ห่อกลับมา"

น้ำเสียงกึ่งเย้ยหยันดังขึ้น จ้านหยินไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นคุณยายของเขา

เขาไม่หันกลับไป และไม่ต่อปาก

"กำลังต้มอะไรอยู่? กลิ่นขิงแรงมาก"

คุณยายจ้านเดินเข้ามาในครัว เดินเบียดเข้ามาใกล้หม้อที่แง้มฝาเอาไว้ แล้วปิดฝาให้สนิท

"นึกว่าจะพัฒนาฝีมือแล้วซะอีก"

หญิงชราบ่นประโยคนึง พร้อมทั้งเหล่มองหลานชายด้วยสายตายี้ แล้วหมุนตัวเดินไป

จ้านหยินหน้านิ่วคิ้วขมวด อดแก้ต่างให้ตัวเองไม่ได้ "ผมก็พยายามมากแล้ว"

เดิมทีเมื่อคืนก็มีโอกาสแท้ๆ ใครจะคิดว่าสวรรค์จะกลั่นแกล้งเขา

"เอาชนะใจ เอาชนะใจ สิ่งที่แกต้องเอาชนะก่อนก็คือหัวใจ ไม่เห็นหรอว่าสิบนิ้วของถงถงยังว่างหรองแหรงอยู่?"

จ้านหยิน "..."

เขาก็พยายามอย่างมากเพื่อเอาชนะใจอยู่

แหวนน่ะ เขาซื้อเอาไว้สองวงตั้งนานแล้ว วงที่เป็นของเขา ยังใส่อยู่ตั้งหลายครั้ง แต่ใส่ไว้เพื่อให้ซางเสี่ยวเฟยตัดใจ

ส่วนวงที่เป็นของไห่ถง ก็ยังเก็บเอาไว้ที่เขาอยู่ ยังไ