บทที่ 497

ตอนนี้เอง บรรดาบอร์ดบริหารก็ทยอยกันเข้ามา

เมื่อเห็นนายใหญ่ทั้งสองท่านกำลังรออยู่ในห้องประชุม คณะบอร์ดบริหารแต่ละคนก็หน้าซีดกันเป็นแถว สัมผัสได้ว่าการเรียกประชุมกระทันหันแบบนี้ ย่อมไม่ใช่เรื่องดี!

จ้านหยินยังคงมีสีหน้าเย็นชาไม่เปลี่ยน

บางคนเห็นจ้านอี้เฉิน ก็หวังอยากจะหลบหาความปลอดภัยจากเขา อย่างน้อยก็น่าจะบอกพวกเขาให้รู้สักหน่อยว่าจู่ๆมาเรียกประชุมกระทันหันแบบนี้อยากคุยเรื่องอะไร?

ถึงแม้ว่าจ้านอี้เฉินจะดูนิ่งสงบมาก แต่ความจริงแล้วเขาก็กำลังมองซูหนานอยู่

ถึงเขากับพี่ใหญ่จะเป็นคนมาจากครอบครัวเดียวกันก็จริงอยู่ แต่คนที่สนิทกับพี่ใหญ่ที่สุดคือซูหนานนี่นา

ซูหนานลุกขึ้น

"ฉันจะไปห้องน้ำหน่อย"

เขาว่า

แต่กลับส่งสายตาให้จ้านอี้เฉิน

จ้านอี้เฉินตามน้ำในทันที อาศัยตอนที่คนยังมากันไม่ครบ ลุกขึ้นเดินตามซูหนาน

จ้านหยินรู้อยู่แล้ว แต่ไม่ได้ห้าม

เขาเพียงแค่มองเหล่าบอร์ดบริหารที่เข้ามาแล้ว ซูหนานบอกว่าเมื่อไหร่ที่เขาโมโห ก็จะทรมานคนพวกนี้จนแทบกระอักเลือด เขาอยากจะเห็นนัก ว่าคนพวกนี้จะกระอักออกมาท่าไหน?

ทุกชีวิต "..."

ท่านประธาน มองพวกเราทำไมกันนะ?

ถ้าพวกเราทำอะไรผิด ก็ได้โปรดตัดสินโทษให้มัน