บทที่ 498

เธอจอดรถลงหน้าจ้านซื่อกรุ๊ป แล้วจึงโทรหาจ้านหยินีกครั้ง

ตลอดทางมานี้เธอโทรหาจ้านหยินไม่ต่ำกว่ายี่สิบสาย

แต่นายขี้หึงตัวเท่าบ้านนั่นไม่ยอมรับสายเธอ

ร้อนใจจะตายอยู่แล้ว!

โชคดีที่ ครั้งนี้จ้านหยินก็ยอมรับสายเธอในที่สุด

"จ้านหยิน ฉันอยู่หน้าบริษัทคุณแล้ว คุณขอลางานกับหัวหน้าสักครึ่งชั่วโมงได้ไหม? ออกมาหน่อย ฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณ"

จ้านหยินดีดตัวลุกขึ้นยืน เดินไปที่หน้าต่างห้องประชุม ดึงม่านออกแล้วมองลงไปข้างล่าง

ชั้นที่เขาอยู่สูงมาก ระยะทางจึงทิ้งห่างออกไกลเกินไป ต่อให้เขาสายตาดีขนาดไหนก็ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ารถที่จอดหน้าบริษัทคันนั้นเป็นของไห่ถงหรือไม่

"จ้านหยิน คุณฟังอยู่หรือเปล่า? ตอบหน่อยสิ"

ไห่ถงพูดอย่างร้อนใจ "คุณออกมาหน่อย ถ้าคุณไม่ออกมา ฉันจะรออยู่หน้าบริษัทจนกว่าคุณจะเลิกงาน"

จ้านหยินกดเสียงต่ำ "คุณรอเดี๋ยว ผมกำลังออกไปเดี๋ยวนี้"

ปิดม่านลง เขาหันกลับมามุ่งหน้าออกไปนอกห้องประชุม เมื่อวางสายเสร็จ ก็ออกคำสั่งเสียงขรึม "ซูหนาน นายคุมการประชุมหน่อย"

ซูหนานแทบอยากจะระเบิดหัวเราะออกมา

เขาทายถูกจริงๆด้วย

แต่กลับไม่แสดงสีหน้าใดๆ แล้วรับคำว่า "ได้"

จ้านหยินทิ้งคณะบอ