บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 471 - บทที่ 480

อาจเป็นไปได้ว่า ซางเสี่ยวเฟยไม่สามารถจินตนาการได้ว่าน้าของเธอหน้าตาเป็นอย่างไรเมื่อเธอโตขึ้นไห่ถงคิดว่าหลังจากกลับจากครอบครัวเหรินแล้ว เธอจะเริ่มวาดภาพคุณน้าซางตอนโต และมันจะคล้ายกับพี่เธอมากไหม?“ถ้าพูดแบบนี้ งั้นแม่ของคุณเป็นน้าของคุณหนูซางเหรอ?”จ้านหยินคิดออกเพียงสองคำ: น้ำเน่า!น้ำเน่าเกินไปแล้ว!เรื่องน้ำเน่าเช่นนี้เกิดขึ้นกับภรรยาของเขายิ่งกว่านั้นชางเสี่ยวเฟยสารภาพรักกับเขาอย่างเปิดเผ ยและไล่ตามจีบเขา แถมไห่ถงยังช่วยชางเสี่ยวเฟยจีบเขาอีกด้วยหากไม่ใช่เพราะเขาสวมแหวนและโชว์ซางเสี่ยวเฟยเห็น ซางเสี่ยวเฟยก็คงคอยรบกวนเขาอยู่ทุกวัน ซึ่งมันทำให้เขารำคาญมากตอนแรกวางแผนที่จะสั่งสอนบทเรียนหนักๆ กับชางเสี่ยวเฟย แต่ใครจะรู้ว่าชางเสี่ยวเฟยและไห่ถงเป็นเพื่อนกัน ดังนั้นเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยคนที่คปฏิบัติต่อไห่ถงด้วยใจจริง เขาต้องตอบแทนอย่างดีเป็นพิเศษพวกขยะตระกูลไห่เพิ่งหายหน้าหายตาไปและไม่มีปัญหากับไห่ถงอีก เพราะจากเขาและชางเสี่ยวเฟยลงมือจัดการตระกูลไห่ไม่รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังไห่ถงคือเขา เพราะคิดว่าเป็น ซางเสี่ยวเฟย ดังนั้นพวกเขากลัวตัวตนของซางเสี่ยวเฟย และทำให้พวกเขาส

คุณนายซางงุนงงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ "จ้านหยินมีเจ้าของแล้ว?"“เขาแต่งงานแล้วและปฏิบัติต่อภรรยาเป็นอย่างดี เอาใจใส่และปกป้องเธอ พี่ชายเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภรรยาของเขาคือใคร”คุณนายซาง "....ถ้าเข้ามีเจ้าของแล้ว ลูกก็ตัดใจนะ เขาไม่ได้เป็นของลูก แต่มันเป็นความปรารถนาของลูกเองมาโดยตลอด"คุณนายซางชื่นชมจ้านหยินมาก และเธอก็รู้ว่าจ้านหยินไม่ชอบลูกสาวเธอลูกสาวอยากลองดูหากหลังชนกำแพงแล้วก็จะยอมแพ้"คุณแม่ หนูมีข่าวดี"ซางเสี่ยวเฟยไม่ต้องการพูดถึงจ้านหยินกับแม่อีก แค่พูดถึงหนึ่งครั้งก็ทำให้ใจเธอปวดร้าวหนึ่งครั้งชายที่รักมาหลายปี จู่ๆ ก็รู้ว่าเขาก็แต่งงานแล้ว และเธอก็เกือบจะกลายเป็นเมียน้อย และที่เธอปล่อยมือ แล้วบอกว่าไม่เจ็บก็โกหกตอนนี้เธอพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่พูดถึงจ้านหยิน เพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกเจ็บปวด“เรื่องอะไร? แม่จะถึงบ้านแล้ว รอแม่ถึงบ้านก่อนค่อยคุยกัน?”“หนูคิดว่าสิ่งที่แม่มีความสุขที่ได้ยินตอนนี้ เพราะนี่คือเบาะแสใหม่เกี่ยวกับน้า”แน่นอนว่าสีหน้าของคุณนายซางตึงเครียดขึ้น และถามอย่างประหลาดใจ "เสี่ยวเฟย ลูกเจอเบาะแส? ตอนนี้น้าอยู่ที่ไหน?"“ไห่ถงเพื่อนของหนู ซึ่งเคยข

"พวกแกมาทำไม?"โจวหงอิงถามเธอต้องการหยุดไห่ถงและคนอื่น ๆ ไว้ที่นอกบ้าน แต่น่าเสียดายที่เธออ่อนแอเกินไป จึงไม่สามารถขวางพวกเขาได้สามีของเธอมีท่าทีแตกต่างจากเธอ และเชิญไห่ถงและพรรคพวกเข้าไปในบ้านอย่างสุภาพทันทีที่เหรินหมิงเห็นไห่ถงและพรรคพวก เขาก็จ้องมองด้วยความโกรธแค้นเมื่อพ่อของเขาเห็น เขาก็แข็งไปทั้งตัว“อีกสักจะไปขอโทษอย่างจริงใจ”เหรินฮุยกระซิบกับลูกชาย“คนเหล่านี้ไม่ง่ายเลยที่จะท้าทาย”ถ้าทุบบ้านพวกเขา ก็จะปลอดภัยและไม่เสียหายเมื่อวานเจ้าหน้าที่ของสถานีตํารวจ ไม่ได้เข้าข้างพวกเขาเลยเหรินฮุยกังวลว่าตระกูลจ้านจะมีคนหนุนหลัง เขาจึงยอมรับและเตือนลูกชายให้ขอโทษอย่างจริงใจอันที่จริงแล้ว เหรินฮุยคิดมากไปเอง เจ้าหน้าที่ของสถานีตำรวจได้ตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดแล้ว และรู้สึกว่าเหรินหมิงโหดเหี้ยมเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะเพิกเฉยต่อเหตุการณ์ที่ครอบครัวเหรินถูกทุบตีคุณทำลูกคนอื่นต้องเข้าโรงพยาบาล และยังไม่อยากให้พวกเขาอารมณ์เสียอีก?คนที่ไม่มีลูกอาจไม่รู้สึกโกรธและเสียใจกับพ่อแม่ ในขณะที่คนที่มีลูกจะโกรธเมื่อดูวิดีโอนั้นเหรินหมิงเม้มริมฝีปากและนิ่งเงียบเหรินหมิงไ

เมื่อถูกพ่อของเธอจ้อง เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ แต่ขยิบตาให้น้องชายของเธออย่างสิ้นหวังโจวหงหลินได้รับสายตาขอความช่วยเหลือจากพี่สาว จึงกระแอมในลำคอ และพูดกับไห่ถงว่า"ไห่ถง แค่ให้พี่ฉันพาเหรินหมิงไปขอโทษก็พอแล้ว ฉันก็เป็นพ่อของหยางหยาง และเป็นหนึ่งในผู้ปกครองของเขา และฉันคิดว่าฉันก็มีอำนาจตัดสินใจด้วย”ไห่ถงโต้กลับ “คุณยังจำได้เหรอว่าคุณเป็นพ่อของหยางหยาง? พ่อของคนอื่น เมื่อรู้ว่าลูกชายของตัวเองถูกรังแก ก็คว้าไม้หน้าไปไปหาอีกฝ่ายเพื่อล้างแค้น”“คุณคนเป็นพ่อยังสงบสติอารมณ์ได้ขนาดนี้ คุณสนิทกับหลานชายมากกว่าลูกชายของคุณใช่ไหม?”หลังจากพูดจบ ไห่ถงพูดกับเหรินฮุยว่า "หยางหยางได้รับการรักษาแล้วจากโรงพยาบาลและได้รับการตรวจร่างกายทั้งหมด ซึ่งมีค่าใช้จ่ายหลายหมื่นบาท ฉันได้นำใบเสร็จชำระเงินของโรงพยาบาลมาด้วยเพื่อป้องกันไม่ให้พวกคุณบอกว่าฉันชุบมือเปิบ "“วันนี้ที่ฉันมา เรื่องแรกต้องการให้พวกคุณพาลูกไปขอโทษและสัญญาว่าจะไม่เข้าใกล้หยางหยางอีกในอนาคต เรื่องที่สอง เรื่องค่าทำขวัญจิตใจของหยางหยางได้รับความบอบช้ำ และฉันไม่รู้จะต้องใช้เงินเท่าไหร่เพื่อรักษาบาดแผลทางใจของเขาในอนาคต”“นั่นเป็นเงินที่ยั

ไห่ถงรู้สึกหดหู่เมื่อย้อนกลับไปตอนที่เธอยังเป็นนักเรียนมัธยม เธอต้องเรียนหนักเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยที่ดีในทางกลับกัน พี่น้องของจ้านหยินสามารถเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้อย่างง่ายดาย และสอบเทียบข้ามชั้นเรียนได้หลายปีกอีกด้วย"พี่สะใภ้ อย่าเพิ่งทำหน้าหดหู่เหมือนกำลังสงสัยชีวิตที่ผ่านมาทั้งชีวิตสิครับ คนที่ควรจะรู้สึกหดหู่มากที่สุดต้องเป็นผมต่างหาก"ไห่ถงคิดแล้วก็ยอมรับ ตอนนี้จ้านเยี่ยนน่าสงสารที่สุด "จ้านเยี่ยน เธอนี่ช่างน่าสงสารริงๆ อย่าท้อแท้ไปเลยนะ ฉันเชื่อว่าเธอก็สามารถเข้ามหาวิทยาลัยดีๆ ได้เหมือนกัน สู้ๆ นะ!"“ผมจะต้องเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่พี่ชายเคยเรียนมาก่อน ถ้าทำไม่ได้ ผมจะต้องเรียน... ซ้ำชั้น”ตอนแรกเขาอยากจะบอกว่าถ้าสอบเข้าไม่ได้ เขาจะตบตัวเองสองครั้ง แต่หลังจากครุ่นคิดแล้ว เขาก็รู้สึกว่าเป็นการดีกว่าที่จะพูดเรื่องทำร้ายตัวเองให้น้อยลงและเปลี่ยนแปลงคำพูดของเขาจ้านหยินหันหน้าไปมองน้องชาย แล้วขับรถต่อไปอย่างตั้งใจ "ถ้าเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ ก็อย่าเรียกตัวเองว่าน้องชายของฉัน"จ้านเยี่ยน: "......""จ้านหยิน อย่ากดดันจ้านเยี่ยนมากเกินไปสิ""เด็กคนนี้ชอบเล่นวิดีโอเกมและไม่มีความ