บทที่ 478

เห็นไห่ถงก็โอนเงินให้ลูกสะใภ้ของเขาทันที และพ่อโจวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เงินนั้นมอบให้กับลูกสะใภ้ เพื่อใช้เป็นประโยชน์ของหลานชาย ไม่ใช่เพื่อคนนอก

หากมอบมันให้กับลูกชายเขา มันก็คงจะไปอยู่ในกระเป๋าของลูกสาวเขาแทน

หลังจากออกจากบ้านครอบครัวเริ่นแล้ว จ้านเยี่ยนก็ยืนกรานที่จะนั่งรถของพี่ใหญ่

หลังจากขึ้นมาในรถแล้ว เขาพูดกับไห่ถง "พี่สะใภ้ เมื่อวานพวกคุณมีเรื่องกันทำไมไม่โทรหาผม? จากพี่น้องทั้งหมดเก้าคน ทำไมผมถึงถูกทิ้งไว้คนเดียว"

ไห่ถงหันหน้าไปมองหน้าน้องสามีคนสุดท้องแล้วพูดว่า "เธอยังเป็นเด็ก พวกเราต้องปกป้อเด็กน่ะสิ"

".....อันที่จริง ผมก็เป็นเด็กและเหรินหมิงก็เป็นเด็กด้วย ถ้าพวกเราสองคนทะเลาะกัน ก็เป็นเรื่องของเด็กสองคนที่ทะเลาะกัน"

“พวกเราไม่จำเป็นต้องเข้าไปแทรกแซง แค่ปล่อยให้พ่อของเขาลงโทษเขาเอง เธอไม่ได้ยินสิ่งที่ยัยคนไร้สาระคนนั้นพูดออกมาเหรอ เธอยังอยากให้พวกเราจ่ายค่าทำขวัญเขา เแต่เพราะถูกพ่อของเขาตีเอง โจวหงอิงจึงไม่สามารถเรียกร้องค่าชดเชยจากพวกเราได้"

"คุณยายบอกว่า เอาผมแค่มาเพิ่มจำนวนคน"

จ้านเยี่ยนเม้มปาก: "ผมเป็นแค่ตัวเสริมจริงๆ"

จ้านหยินถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ: "นายต้อ