All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 451 - Chapter 460

แต่บาดแผลทางจิตใจต้องใช้เวลานานในการฟื้นตัว"ไอ้เด็กสารเลวนั่นเป็นยังไงบ้าง?”จ้านหยินถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ“ผมไม่ได้ตีเขาเอง แต่ผมบังคับพ่อเขาให้ทำหน้าของเขาบวมและปากแตก พวกเรายังพังบ้านเขาด้วย พวกเขาตะโกนจะโทรแจ้งตำรวจ ผมบอกให้พวกเขารีบแจ้งตำรวจเลย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับหยางหยาง มันจะเป็นโอกาสดีที่ตำรวจจะจับลูกชายของเขาไป”"พวกเขาก็ไม่กล้าเอะอะหลังจากนั้น"จ้านอี้เฉินเห็นว่าอีกฝ่ายยังเป็นเด็ก หากเขาลงมือจะถูกครอบครัวเริ่นฟ้องกลับ ซึ่งนั้นทำให้เขาไม่ไม่พอใจแน่ แต่ยังโชคดีที่พวกเขามีจำนวนมากกว่า และพี่เขยเริ่นเพื่อปกป้องตัวเอง จึงลงโทษลูกชายคนโตอย่างโหดร้ายด้วยการทุบตีทั้งสองข้างของใบหน้า จนแดง บวม และมีเลือดออกจากมุมปากพี่เขยเริ่นทุบตีลูกอย่างโหดเหี้ยม ไม่เพียงแต่ทำให้หน้าลูกชายคนโตบวมเท่านั้น แต่ยังฟาดเขาด้วยเข็มขัดอีกด้วยบังเอิญว่าไห่ถงและคนอื่นๆ จับได้ว่าลูกชายคนโตทุบตีหยางหยาง ซึ่งทำให้บ้านของพวกเขาถูกพังยและสูญเสียครั้งใหญ่ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหยางหยางล่ะก็...พี่เขยเริ่นเองก็กลัวเช่นกัน เขาไม่คาดคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น และโกรธมากที่ต้องอธิบายเรื่องนี้ให้น้องเขยและแม

เซินเสี่ยวจวินไม่ได้แต่งหน้าและก็ไม่ได้ตั้งใจเใส่เสื้อผ้าที่ดูสวยด้วย เธอดูไม่แตกต่างจากปกติ จริงๆ แล้วดูเป็นธรรมชาติมากกว่าปกติด้วยซ้ำเพราะเธอมักจะแต่งหน้าเบาๆ"คุณเซิน ผมขอโทษที่ทำให้คุณรอ"เซินเสี่ยวจวินยิ้ม "ฉันรอไม่นาน คุณซูนั่งก่อนเถอะค่ะ"ซูหนานนั่งลงตรงข้ามกับเซินเสี่ยวจุน และยื่นดอกกุหลาบให้เธออย่างตั้งใจ ซึ่งเซินเสี่ยวจุนไม่ได้รับ“คุณซูคาบดอกกุหลาบนี้ที่ปาก…”เธอไม่ได้พูดอะไรต่อซูหนาน: "...คราวหน้าผมจะซื้อช่อดอกไม้ให้คุณแล้วฉันจะไม่เอาเข้าปาก"“ปากคุณใหญ่มาก มันคาบช่อดอกไม้ได้ใช่ไหม?”ซูหนาน: "...ไม่ได้ครับ"เขาโยนดอกกุหลาบที่คาบไว้ในปากลงในถังขยะใต้โต๊ะเมื่อเห็นว่าเซินเสี่ยวจวินสั่งกาแฟของเธอแล้ว ซูหนานจึงเรียกพนักงานมาและสั่งกาแฟด้วยเมื่อพนักงานเสิร์ฟนำกาแฟมา เธอมองซูหนานอยู่นาน ซึ่งเขาก็ยิ้มให้พนักงานเสิร์ฟแล้วพูดว่า "ฉันกำลังนัดบอด"พนักงานเสิร์ฟหน้าแดง อยากพูดอะไรบางอย่าง อาจนึกถึงคำเตือนจากเจ้านายของเธอ เธอพูดพร้อมกับหน้าแดง: "ฉันไม่ได้หมายความอะไรแบบนั้นค่ะ"เธอเพียงต้องการยืนยันว่าบุคคลนี้คือประธานซูจริงๆพนักงานเสิร์ฟรีบเดินออกไปซูหนานจับหน้าของเข

“มีแม่อย่างโจวหงอิง เขาจะออกมาดีได้ยังไง?”ไห่ถงพูดอย่างเย็นชาว่า "พี่มาแจ้งตำรวจกันเถอะ แม้ว่าพวกเราจะส่งเริ่นหมิงเข้าคุกไม่ได้ แต่ก็สามารถทำให้โจวหงอิงและสามีของเธอจ่ายค่าทำขวัญได้ ไม่ว่าใครจะมาอ้อนวอนหรือขอโทษก็ไม่ต้องไปยอมรับ พวกเราจะกรานให้พวกเขาชดใช้”ไห่หลิงพูดอย่างฉุนเฉียว: "นอกเหนือจากค่าทำขวัญแล้ว ก็จะให้เขาชดใช้อย่างอื่นได้ไหม เขาทำร้ายหยางหยางของฉันสาหัสมาก ถงถง ตอนนั้นเธอได้หักแขนเขาหรือเปล่า?""อี้เฉินกับคนอื่นๆ บังคับให้พ่อของเริ่นหมิงลงมือเองและสอนบทเรียนให้เขาแล้ว เขาถูกทุบตีจนบวมเป็นหัวหมูแล้ว จากนั้นก็ฟาดเขาด้วยเข็มขัดอย่างรุนแรง อี้เฉินว่าหลังจากที่เริ่นหมิงถูกเข็มขัดของพ่อเฆี่ยน ร่างกายของเขา มีรอยแผลเป็นเต็มไปหมด ดูน่ากลัวจนน่าตกใจ”"พวกเขายังพังบ้านอีกด้วย"ไห่หลิงพูดอย่างขมขื่นว่า "ฉันอยากจะฆ่าเด็กนรกนั้นจริงๆ"ไห่ถงก็คิดแบบนั้นเช่นกันแต่พวกเขาทั้งหมดมีเหตุผลและไม่ได้สอนบทเรียนเริ่นหมิงด้วยตัวเอง พวกเขาปล่อยให้พี่เขยเริ่นซึ่งเป็นพ่อสอนบทเรียนเริ่นหมิงเท่านั้นหลังจากประสบกับสิ่งต่างๆ มากมาย ไห่ถงก็เข้าใจวิธีจัดการกับเรื่องต่างๆ ของจ้านหยินแม้ว่าจะโกรธ

หยางหยางไม่ให้เขาอุ้ม จับเสื้อของไห่หลิงไว้แน่นไม่ยอมปล่อยไห่หลิงก็อุ้มหยางหยางแล้วเบี่ยงตัวให้พ้นจากมือของเขาที่เอื้อมมา"โจวหงหลิน ถ้านายยังสงสารลูกของตัวเองสักหน่อย ก็พาพ่อแม่ของนายออกจากซะเดี๋ยวนี้! ฉันไม่ขอให้นายทวงความยุติธรรมให้กับหยางหยาง แต่อย่ามาที่นี่เพื่อให้ทำหยางหยางเสียขวัญ หยางหยางเสียขวัญหมดแล้ว..."น้ำเสียงของไห่หลิงแฝงถึงความสั่นเครือโจวหงหลินมองลูกชายแม่โจวทำท่าเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกสามีสะกิดห้ามเอาไว้ เธอหันไปมองสามี ก็เห็นสามีหน้าดำทะมึน สุดท้ายแม่โจวก็ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นผ่านไปนาน โจวหงหลินจึงพูดขึ้น "พวกเรากลับก่อน ไห่หลิงเธอดูแลหยางหยางให้ดีๆ ระหว่างที่ผลการตัดสินสิทธิ์การเลี้ยงดูหยางหยางยังไม่ได้ข้อสรุป ฉันรับประกันว่าจะไม่แย่งหยางหยางไปอีก"แย่งตัวหยางหยางมา ตัวเขาเองก็ไม่มีเวลาดูแล ถ้าเอาหยางหยางให้พ่อแม่ล่ะก็...เขาก็ไม่สบายใจอีกแล้วนอกจากว่าพ่อแม่จะย้ายมาอยู่กับเขาแต่เจียนีบอกว่า หลังจากนี้ไปไม่อยากอาศัยอยู่ร่วมกับพ่อแม่สามีเขากับไห่หลิงไม่ได้เจรจาเงื่อนไขการหย่าในวันนี้ ระหว่างที่ไห่หลิงยื่นฟ้องหย่า พวกเขาก็สามารถเจรจากันต่อไปไ

"กะอีกแค่ทำลายข้าวของบ้านแกแล้วมันทำไม? ฉันยังต้องขอบคุณไห่ถงด้วยซ้ำที่เอาคืนแทนฉัน โจวหงอิงถ้าแกกล้าเรียกให้ไห่ถงชกใช้ ชาตินี้แกก็อย่ากลับมาที่บ้านเก่าอีก แล้วก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าพ่อ อีกอย่างหลายสิบปีที่ผ่านมา เงินที่ฉันกับแม่จ่ายไปตอนที่อยู่บ้านแก ก็คืนมาให้พวกเราด้วย ฉันจดไว้หมดแล้ว""นับตั้งแต่ที่น้องชายแกเริ่มทำงาน ค่าใช้จ่ายที่เขาให้พวกเราสองคนทุกเดือน ก็ใช้จ่ายไปกับครอบครัวแกหมด เขาได้ของดีๆอะไรไปบ้าง? ตัวชายแท้ๆของตัวเองโดนลูกชายแกตบตีจนต้องเข้าโรงพยาบาล""แกอย่ามาพูดว่าไห่ถงทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ฉันถามมาหมดแล้ว ตอนที่หยางหยางถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล ต้องอยู่ห้องฉุกเฉินตั้งนาน แม้แต่หมอก็ยังตำหนิว่าคนที่ลงมือจิตใจโหดเหี้ยม หยางหยางบาดเจ็บถึงขนาดไหน ฉันเห็นมาเองกับตา""พวกเราเพิ่งออกจากมาจาโรงพยาบาล กำลังกลับไปเก็บของบ้านแก ต่อไปนี้ ฉันกับแม่แกจะอยู่ที่บ้านของพวกเรา ลูกๆของแก ให้พ่อแม่ผัวช่วยเลี้ยง เพราะฉันไม่ช่วยอีก แกเลี้ยงของแกไป แกเป็นคนคลอดเอง ไม่ใช่พวกเรา""พวกเราที่เป็นพ่อแม่ให้กำเนิดเลี้ยงดู ให้การศึกษากับแก นั่นเป็นหน้าที่ของพวกเรา แต่เราไม่ได้มีหน้าที่เลี้ยงด