Share

บทที่ 460

"กะอีกแค่ทำลายข้าวของบ้านแกแล้วมันทำไม? ฉันยังต้องขอบคุณไห่ถงด้วยซ้ำที่เอาคืนแทนฉัน โจวหงอิงถ้าแกกล้าเรียกให้ไห่ถงชกใช้ ชาตินี้แกก็อย่ากลับมาที่บ้านเก่าอีก แล้วก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าพ่อ อีกอย่างหลายสิบปีที่ผ่านมา เงินที่ฉันกับแม่จ่ายไปตอนที่อยู่บ้านแก ก็คืนมาให้พวกเราด้วย ฉันจดไว้หมดแล้ว"

"นับตั้งแต่ที่น้องชายแกเริ่มทำงาน ค่าใช้จ่ายที่เขาให้พวกเราสองคนทุกเดือน ก็ใช้จ่ายไปกับครอบครัวแกหมด เขาได้ของดีๆอะไรไปบ้าง? ตัวชายแท้ๆของตัวเองโดนลูกชายแกตบตีจนต้องเข้าโรงพยาบาล"

"แกอย่ามาพูดว่าไห่ถงทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ฉันถามมาหมดแล้ว ตอนที่หยางหยางถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล ต้องอยู่ห้องฉุกเฉินตั้งนาน แม้แต่หมอก็ยังตำหนิว่าคนที่ลงมือจิตใจโหดเหี้ยม หยางหยางบาดเจ็บถึงขนาดไหน ฉันเห็นมาเองกับตา"

"พวกเราเพิ่งออกจากมาจาโรงพยาบาล กำลังกลับไปเก็บของบ้านแก ต่อไปนี้ ฉันกับแม่แกจะอยู่ที่บ้านของพวกเรา ลูกๆของแก ให้พ่อแม่ผัวช่วยเลี้ยง เพราะฉันไม่ช่วยอีก แกเลี้ยงของแกไป แกเป็นคนคลอดเอง ไม่ใช่พวกเรา"

"พวกเราที่เป็นพ่อแม่ให้กำเนิดเลี้ยงดู ให้การศึกษากับแก นั่นเป็นหน้าที่ของพวกเรา แต่เราไม่ได้มีหน้าที่เลี้ยงด
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status