เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 460
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 461
ไม่ง่ายที่พ่อโจวจะเข้าข้างฝั่งของหลานใจ ซึ่งพวกไห่ถงไม่รู้หลังจากที่ใบหน้าของหยางหยางผ่านการประคบน้ำแข็ง ก็ค่อยๆยุบลงเขาเอาแต่ร้องไห้ขอกลับบ้านไห่ถงไปถามหมอ หมอบอกว่าออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่ต้องระวังหน่อย เด็กน้อยได้รับกระกระทบกระเทือนทางจิตใจมาก อาจจะไข้ขึ้นได้ช่วงตกเย็น ทุกคนก็ไปส่งไห่หลิงกับลูกกลับบ้านไห่ถงไม่วางใจเรื่องหยางหยาง เธอลากจ้านหยินให้เดินออกมาที่นอกระเบียง แล้วพูดกับจ้านหยินว่า "คืนนี้ฉันนอนค้างที่บ้านพี่สาวเป็นเพื่อนหยางหยาง ได้ไหม?"ลึกๆแล้วในใจของจ้านหยินไม่อยากอยู่ห่างจากเธอ ตอนนี้ความรู้สึกที่เขามีต่อไห่ถงมันมากขึ้นทุกวัน อยากจะอยู่ติดหนึบกับเธอแทบจะตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงแต่สภาพหยางหยางในตอนนี้ คนเป็นน้าแบบเธอ อยากจะอยู่เป็นเพื่อนหยางหยาง เขาก็เข้าใจดี"จ้านหยิน?"ไห่ถงเห็นเขามองมาที่ตัวเองด้วยสายตาลึกซึ้ง ปากบางเม้มเข้าหากัน แต่ไม่ยอมพูดอะไร เธอก็ลอบถามเขาอย่างระมัดระวัง "คุณไม่เห็นด้วยหรอ? หมอบอกว่าหยางหยางอาจจะไข้ขึ้น ให้พี่ดูแลเขาคนเดียว ฉันไม่สบายใจ"มือใหญ่ข้างนึงยื่นออกมาจับลงบนใบหน้าของเธอมือของจ้านหยินกลายเป็นมือที่แสนอ่อนโยน ลูบใบหน้าของเ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 462
จ้านหยินผลัดเธอออกเบาๆ ก้มหน้าลงสบตากับเธอไห่ถงลอบกลืนน้ำลายทุกครั้งที่สบตากับเขา เธอไม่อาจละเลยความหล่อเหลาของเขาไปได้ เอาแต่อยากจะ...แต๊ะอั๋งเขาถ้าเขาอ่อนโยนแบบนี้ตลอดไป ไม่ต้องรออาทิตย์นึงหรอก เธอกล้าจับกินทั้งดิบๆแบบนี้แหละฝึกความกล้าให้มากขึ้นอีกหน่อย ยังจับกินแบบหลากหลายลีลาได้ด้วยขณะที่ไห่ถงกำลังมโนภาพวิธีกินอยู่ในหัว เสียงทุ้มต่ำของจ้านหยินก็ดังขึ้นตรงใบหู เขาถาม "เราเคยเซ็นสัญญากันเมื่อไหร่?"ไห่ถง "..."เธอทำหน้าตะลึงราวกับไม่เชื่อว่าจ้านหยินจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา"ตอนนั้น คุณไปร่างสัญญามาไง แล้วก็ให้ฉันเซ็น บอกว่าเป็นระยะเวลาครึ่งปี"จ้านหยินมีสีหน้าสงบนิ่ง เขาพูดเสียงเรียบว่า "คุณท่องเนื้อหาในสัญญาให้ผมฟังหน่อยสิ"ไห่ถงอ้าปากพะงาบๆ ใบ้กินไปชั่วขณะเวลาผ่านไปนานขนาดนั้น เนื้อหาในสัญญา เธอจำได้ไม่มาก จำได้แค่ว่าระยะเวลาคือครึ่งปี ที่ทั้งสองฝ่ายจะไม่คุกคามชีวิตส่วนตัวของอีกฝ่ายอะไรสักอย่าง"ไห่ถง ช่วงนี้คุณอาจจะกังวลเรื่องพี่ของคุณมากเกินไป จนเกิดเป็นภาพหลอน เลยคิดไปว่าพวกเราเซ็นสัญญากัน แต่ความจริง เราไม่ได้เซ็นสัญญาอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณคิดว่าเราเซ็นสัญญากันจริ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 463
จ้านหยินและพี่น้องแปดคน เดินล้อมรอบคุณยายไปทั้งหมดไปกินข้าวกันที่โรงแรมกวนเฉิงผู้จัดการล็อบบี้ของโรงแรม เห็นนายน้อยทั้งแปดเดินล้อมคุณหญิงเข้ามา แต่ไม่มีบอดี้การ์ดมาด้วย ก็ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะจะทักทายด้วยความเคารพได้ไหม?แต่นายน้อยสองบอกเอาไว้ว่า ตราบใดที่นายน้อยไม่ได้พาบอดี้การ์ดมาด้วย เขาจะต้องทำเสมือนว่านายน้อยเป็นแขกธรรมดาทั่วไป ห้ามเรียกท่านว่านายน้อยเด็ดขาดขณะที่ผู้จัดการล็อบบี้กำลังคิดหนัก กลุ่มของจ้านหยินก็เข้ามาในโรงแรมแล้วทั้งหมดเดินผ่านหน้าของผู้จัดการห้องล็อบบี้ไปพี่น้องทั้งแปดคนต่างก็มีออร่าที่เหนือจากคนทั่วไป ทันทีที่เดินเข้ามาในโรงแรม ก็ดึงดูดสายตาจากผู้คนไม่น้อยได้ยินพี่น้องสองสามคนพูดกับคุณยายจ้านด้วยเสียงแผ่วเบา ได้ยินพวกเขาเรียกคุณยายอยู่สายตาของคนอื่นที่ทอดมองไปยังคุณยายจ้านเต็มไปด้วยความอิจฉา คุณยายคนนี้ชีวิตดีเกินไปมาก มีหลานชายรูปงามถึงแปดคน นี่แทบจะไม่เหลือโอกาสไว้ให้คนอื่นเลยนะ อิจฉาชะมัด!คุณยายจ้านคิด "อย่ามาอิจฉาฉัน ก็เพราะหลานชายเยอะเกินเนี่ยแหละ ฉันถึงต้องมานั่งปวดหัวเพราะเรื่องแต่งงานของพวกเขา"หลังมื้ออาหาร จ้านหยินพูดกับจ้านอี้เฉินว่า
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 464
ซูหนานกำลังคุยกับผู้นำตระกูลซู ทั้งคู่นับว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องที่ห่างกันรุ่นนึง แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อความสัมพันธ์อันแนบแฟ้นของพวกเขาชายชุดดำคนหนึ่งเดินเข้ามาเขาเดินมาตรงหน้าของทั้งคู่ แล้วพูดด้วยความนอบน้อม "นายท่าน นายน้อยซู นายน้อยแห่งตระกูลจ้านมาพบครับ""เชิญเขาเข้ามา"ชายหนุ่มรับคำด้วยท่าทีนอบน้อมเล็กน้อย แล้วหมุนตัวเดินออกไปซูหนานชี้ไปที่ซองเอกสารสีเหลืองที่วางอยู่บนโต๊ะ "จ้านหยินมาเอาของครับ""การที่เขามาด้วยตัวเอง ก็เท่ากับมาหาฉัน"ผู้นำตระกูลซูเรียกคนรับใช้ สั่งให้คนรับใช้ชงชา เตรียมผลไม้สำหรับแขกปกติแล้วเขามักจะใช้อำนาจของตระกูลตัวเองเพื่อช่วยเหลือซูหนาน ไม่สิ ช่วยจัดการธุระให้จ้านหยิน ซึ่งจ้านหยินเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ การที่เขามาถึงที่นี่ด้วยตัวเอง ก็เพื่อมาขอบคุณเขาเป็นแน่แท้"จ้านหยินอยากมาเจอพี่ตั้งนานแล้ว แต่เพราะพี่ยุ่งมาก ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน เขาก็เลยไม่มีโอกาส""เขาเป็นเพื่อนของนาย ก็ย่อมเป็นเพื่อนของพี่ด้วยเหมือนกัน ระหว่างเพื่อนก็ต้องช่วยเหลือกัน ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น นายพิสูจน์คุณค่าของตัวเองแล้วตอนที่อยู่จ้านซื่อกรุ๊ป พี่ดีใจแทนจริงๆ"ผู้นำตระกูลซ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 465
"ตื๊ด ๆ ๆ ๆ..."โทรศัพท์ของผู้นำตระกูลซูดังขึ้นหลังจากกดรับสาย เขาก็พูดอย่างรู้สึกผิด "นายน้อยจ้าน ผมมีเรื่องด่วนต้องออกไปจัดการ คงต้องขอตัวก่อน"จ้านหยินรีบลุกขึ้นยืน"ซูหนาน นายดูแลนายน้อยจ้านให้ดีๆแทนพี่ด้วย"ผู้นำตระกูลซูกำชับน้องชายประโยคนึง แล้วออกไปเมื่อผู้นำตระกูลซูออกไปแล้ว ซูหนานจึงพาจ้านหยินไปที่บ้านของเขา จากนั้นจ้านหยินก็นั่งฟังแม่ซูบ่นให้ฟังทั้งคืนว่าซูหนานอายุอานามก็ตั้งเท่าไหร่แล้ว แต่ยังไม่มีแฟนกว่าจะออกจากบ้านตระกูลซูได้ลำบากแทบแย่ จ้านหยินก็พูดกับซูหนานว่า "ครั้งหน้าถ้าแม่นายอยู่บ้าน ไม่ต้องเรียกให้ฉันเข้าไปนั่งในบ้าน"ซูหนานหัวเราะคิกคัด "ฟังเข้าหูซ้าย ทะลุออกหูขวาก็พอ""นายกับคุณเซินดูตัวกันเป็นยังไงบ้าง? ไม่ได้บอกที่บ้านหรอ?""มีผู้นำที่รู้ ส่วนคนอื่นไม่ได้บอก เกรงว่ายังพูดไม่ทันจบคำ พวกเขาจะแห่ไปเตรียมขบวนขันหมาก เดี๋ยวจะทำเอาคุณเซินตกใจกลัวซะเปล่าๆ"จ้านหยินตบบ่าของเขาอย่างเห็นใจ "ถ้าชอบ ก็พยายามหน่อย ลงจากคานได้ก็สบายแล้ว""พอลงจากคาน ก็จะเร่งให้มีลูกอีก พอมีลูก ก็จะให้มีคนที่สองสามต่อ พวกผู้ใหญ่น่ะไม่เคยหยุดจู้จี้หรอก"ซูหนานไม่เชื่อเลยว่าหากตั
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 466
เขามีความตั้งใจแบบนั้น ไห่ถงก็ดีใจ แต่เธอก็ขอปฏิเสธอยู่ดีตอนที่จ้านหยินรีบร้อนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง เธอที่ใช้มือนึงกอดดอกไม้ อีกมือนึงโอบรอบคอของเขา ดึงศีรษะของเขาให้เข้ามาเบื้องหน้าของเธอ แล้วกระซิบว่า "ในบ้านห้ามวางดอกไม้เยอะเกินไป ไม่งั้นเจ้าของจะหลายใจมากขึ้นเรื่อยๆ"พูดจบเธอยังไม่วายตบหน้าอกจ้านหยินเบาๆ บอกเป็นนัยว่า ห้ามหลายใจจ้านหยิน "..."มีความเชื่อแบบนี้ด้วยหรอ?วันไหนต้องถามซูหนานหน่อยไห่ถงขึ้นรถของเขาจ้านหยินก็กลับขึ้นรถตัวเองเหมือนกัน เขาสตาร์ทรถพร้อมกับถามเธอว่า "หยางหยางเป็นยังไงบ้าง?""ยังไม่ได้หายบวมซะทีเดียว เมื่อคืนไข้ขึ้น ร้องไห้ทั้งคืน เช้านี้ไข้ลดลงแล้ว แล้วก็คงร้องไห้จนเหนื่อยถึงได้หลับไปในอ้อมกอดของพี่สาวฉัน"พอพูดถึงหยางหยาง จิตใจที่แจ่มใสของไห่ถงก็มัวหมองลง"จ้านหยิน"ไห่ถงเบนศีรษะไปมองเขา แล้วว่า "สมมติ ฉันบอกว่าสมมตินะ อีกหน่อยถ้าสมมติว่าพวกเราก็มีลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าความสัมพันธ์ของเราจะเปลี่ยนไปยังไง ก็ห้ามเอามาลามทำร้ายลูกด้วยเด็ดขาด ได้ไหม?"จ้านหยินเบรครถทันควันเขาก็เบนหน้ามามองไห่ถงเช่นกันสองสามีภรรยาประสานสายตากัน ต่างคนต
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 467
หลังจากที่จ้านหยินจอดรถเรียบร้อยแล้ว ก็นึกเรื่องหลักฐานโอนย้ายทรัพย์สินของโจวหงหลินขึ้นมาได้ จึงเรียกไห่ถงที่กำลังจะลงจากรถ"ผมไปขอให้เพื่อนช่วยสืบเรื่องที่โจวหงหลินโอนทรัพย์สิน เพื่อนของผมลงแรงไปมาก ส่งหลักฐานมาให้ผมตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ผมวางไว้เบาะหลังรถ อยู่ในซองเอกสารสีเหลือง""เพื่อนของคุณทุ่มแรงมากจริงๆ ไม่ทันไรก็ช่วยรวบรวมหลักฐานได้แล้ว"นอกจากความซาบซึ้งใจที่ไห่ถงมีต่อเพื่อนคนนั้นแล้วยังมีความสงสัยอยู่ดี อยากจะรู้จักซะจริงเธอยังนึกว่าต้องใช้เวลานานมากกว่าจะรวบรวมหลักฐานได้ซะอีก เพราะยังไงซะโจวหงหลินก็ไม่ได้โอนเอาตอนนี้ แต่เริ่มทำมาตั้งนานแล้วแต่ระยะเวลาแค่หนึ่งวัน อีกฝ่ายก็รวบรวมหลักฐานมาได้"จ้านหยิน เพื่อนคุณคนนั้นไม่เปิดสำนักงานนักสืบนี่น่าเสียดายมากเลยนะ"เมื่อไห่ถงลงจากรถ ก็เปิดประตูเบาะหลังออก หยิบซองเอกสารสีเหลืองที่วางไว้บนเบาะหลังขึ้นมา"ในตระกูลของเขามีคนทำงานเกี่ยวกับสืบข่าวโดยเฉพาะอยู่ พวกเขามีเส้นสายเยอะ แล้วก็ทำงานดีมาก"เครือข่ายข้อมูลของตระกูลซูครอบคลุมอยู่กว้างขวาง แล้วกวนเฉิงก็เป็นรังเดิมของตระกูลซู เครือข่ายข้อมูลในกวนเฉิงก็เลยยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปอีก
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 468
“ป้าเหลียงคะ พี่ฉันและหยางหยางกว่าจะหลับตาลงได้ไม่ง่ายเลย ดังนั้นอย่าเพิ่งปลุกพวกเขาเลยค่ะ รอพวกเขาตื่นก่อนแล้วค่อยทำโจ๊กเสิร์ฟค่ะ”ป้าเหลียงพยักหน้า "รับทราบค่ะ"สามคนทานอาหารร่วมกัน ไห่ถงชงกาแฟสำเร็จรูปหนึ่งแก้วดื่ม เพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกกระปรี้กระเปร่าหลังจากที่ป้าเหลียงกินอิ่มแล้ว ก็ออกจากร้านอาหาร จ้านหยินคว้าช่วงเวลานี้เอื้อมมือไปคว้ามือข้างหนึ่งของไห่ถง"ถงถง"จ้านหยินพูดอย่างอบอุ่น "คุณอยู่บ้านและพักผ่อนนะ ฉันจะไปได้"ไห่ถงจับมือเขาและปลอบโยน "ฉันไม่เป็นไรค่ะ ดื่มกาแฟแก้วหนึ่งก็อิ่มแล้ว นอกจากนี้ไปหาตระกูลเหรินนั่น อาจมีปากมีเสียงกันได้ และคุณก็ทะเลาะกับคนไม่เก่งเท่าฉัน หรืแม้กระทั่งพี่ๆ น้องๆ ของคุณก็เถียงไม่ทันโจวหงอิงค่ะ”พวกเขาล้วนเป็นสุภาพบุรุษ ดังนั้นการมีปากมีเสียงกับคนอื่นจึงส่งผลไม่ดีต่อภาพพจน์“ฉันเป็นน้าของหยางหยาง และหยางหยางถูกพวกเขารังแกแบบนั้น ฉันต้องไปทวงคืนความยุตธรรมให้เขา เมื่อวานหยางหยางเป็นลมและฉันสนใจหยางหยางเท่านั้น ฉันไม่มีเวลาไปจัดการกับครอบครัวเริ่น ตอนนี้ หยางหยางดีขึ้นเล็กน้อยแล้ว ฉันก็มีกะจิตกะใจที่จะไปคิดบัญชีกับพวกเขาแล้ว”จ้านหยินมองเธอ
บทล่าสุด
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1309
"ฉันคิดว่าคุณนายลู่ถ่ายรูปคุณหนูหยูและแสดงให้พี่สาวดูโดยตั้งใจ เพื่อทดสอบว่าเธอมีความรู้สึกกับตงหมิงหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ผลก็คือเธอไม่มีความคิดนั้นอย่างแน่นอน เธอไม่เคยคิดอะไรกับตงหมิงเลย ตอนนี้เธอหมกมุ่นอยู่กับร้านอาหารเช้าและต้องการเพียงแค่ประกอบอาชีพและหาเงิน"จ้านหยินก็มองไห่หลิงออกเช่นกัน"ถ้าเธอมีความคิดอะไรกับตงหมิง คุณนายลู่คงจะไม่ยอมให้เธอเปิดร้านที่นั่นต่อไป"ไห่ถงเห็นด้วยกับสิ่งที่สามีของเธอพูดคุณนายลู่กำลังทดสอบพี่สาวของเธอ พี่สาวของเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่ไม่เป็นไร เธอจะได้ไม่ได้รับผลกระทบ"ที่รัก คุณคิดว่าฉันควรบอกเรื่องพวกนี้กับพี่สาวของฉันไหม?""คุณนายลู่คงทำอะไรไม่ได้ แสดงให้เห็นว่าเธอเพียงสงสัยเช่นเดียวกับเรา แต่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกับพี่สาวของคุณ ฉันแค่ต้องคุยกับตงหมิงและบอกเขาว่าอย่าไปทานอาหารเช้าที่บ้านพี่สาวของเราในอนาคต"จ้านหยินบ่นให้เพื่อนๆ ฟังว่าครอบครัวของเขาไม่ได้เตรียมอาหารเช้าไว้ ลู่ตงหมิงต้องรีบไปร้านกินได้ไม่อั้นแต่เช้าเพื่อทานอาหารเช้าในวันหยุดสุดสัปดาห์ใช่ไหม"ตกลง"หลังจากจ้านหยินกินและดื่มจนอิ่มแล้ว ไห่ถงก็ยิ้มและถา
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1308
ไห่ถงรู้สึกโชคดีอีกครั้ง เธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่แม้จะแสดงอาการงอแงเล็กน้อยเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี เขาไม่เคยใช้ความรุนแรงในครอบครัวกับเธอ และเขาไม่ต้องกังวลว่าเขาจะนอกใจด้วยกุญแจสำคัญอยู่ที่การเลี้ยงดูของเขา บ้านสามีที่่ใจกว้างและมีเมตตาอย่างแม่สามีตระกูลจ้าน เป็นสิ่งที่หาได้ยากในตระกูลที่ร่ำรวยเมื่อคิดย้อนกลับไปเมื่อคุณยายจ้านบอกกับเธอว่าเธอช่วยชีวิตอีกฝ่ายไว้และจะไม่แนะนำหลานชายที่ไม่ดีให้เธอรู้จักที่จริงแล้ว หลานชายทุกคนในครอบครัวของหญิงชราอย่างเธอนั้นนั้นดีมากจ้านหยินเป็นหลานชายคนโต และหญิงชราก็เลือกที่จะจับคู่เธอกับหลานชายที่ดีที่สุด"คุณนายลู่ได้ช่วยประธานลู่หาภรรยาที่เหมาะสมแล้ว เธอคือคุณหนูหยูหยินหยิน ทั้งสาว สวย และดูเฉลียวฉลาดและมีความสามารถ เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนที่อยู่ในแวดวงชั้นสูงมายาวนาน ความมั่นใจและรัศมีแห่งความสง่างามที่แผ่ออกมาจากทุกการเคลื่อนไหว ท่าทางของเธอบ่งบอกว่าเธอมาจากภูมิหลังที่ร่ำรวยหรือสูงศักดิ์ นั่นสามารถทำให้คุณนายลู่ชอบเธอได้โดยไม่ต้องลำบากอะไร""ฉันรู้"จ้านหยินพูดขณะกิน "เป็นเพราะคุณนายลู่เลือกภรรยาที่เหมาะสมกับตงหมิง
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1307
"ไม่ต้องพูดถึงว่าเราทุกคนต่างก็มีสิ่งที่ต้องทำ แม้ว่าในอนาคตเราจะเกษียณ เราก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเราจะตื่นขึ้นทุกวันและพบกันเมื่อเราลืมตาขึ้น"มีคนตื่นก่อนเสมอ และมีคนตื่นทีหลังเสมอจ้านหยินรู้ว่าเขาสร้างปัญหาโดยไม่มีเหตุผล"ป้าเหลียงบอกว่าคุณยังไม่ได้กินข้าว คุณหิวไหม ออกไปกินข้าวกันเถอะ ฉันจะอยู่กับคุณ"ไห่ถงรู้ว่าการยืดเวลาการสนทนาออกไปอาจทำให้เกิดความตึงเครียดระหว่างพวกเขามากขึ้นหลีกเลี่ยงการทะเลาะเบาะแว้ง เพราะอาจทำให้ทั้งคู่โกรธกันได้"อืม"จ้านหยินพยักหน้าแล้วปล่อยภรรยาที่รักของเขาจากอ้อมแขนไห่ถงดึงเขาออกมาป้าเหลียงเตรียมอาหารเช้าของจ้านหยินไว้บนโต๊ะอาหารแล้วนายน้อยชอบทำตัวจุกจิกจู้จี้ แต่ต่อหน้านายหญิง เขามักจะต้องก้มหัวและประนีประนอมอยู่เสมอป้าเหลียงไม่กังวลเลยว่าอาหารเช้าที่เธอทำจะเสียเปล่า"ทำไมคุณไม่พาหยางหยางมาล่ะ?"จ้านหยินทานอาหารเช้ากับภรรยา และอารมณ์ของเขาก็ดีขึ้น เขาเลิกทำหน้าเย็นชาและถามถึงเจ้าตัวน้อย"พี่สาวของฉันบอกว่าวันนี้เธอจะปิดร้านเร็วและปล่อยให้หยางหยางเล่นในร้าน เธอจะพาหยางหยางกลับบ้านเร็วๆ นี้ จ้าน...ที่รัก พาหยางหยางมาอยู่ที่นี่กันเถ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1306
"เมื่อไหร่คุณยายจะกลับมา? ฉันคิดถึงเธอมาก"ไห่ถงคิดถึงวันที่คุณยายจ้านเคยอยู่ที่นี่มากป้าเหลียงพูด: "เมื่อฉันรู้ตัวว่าต้องเตือนนายหญิง มันก็สายเกินไปเสียแล้ว คุณผลักประตูเปิดและเดินเข้าไปแล้ว"ไห่ถงถอนหายใจอีกครั้งและพูดว่า "ฉันจะไปล้างมือ"เธอล้างมือสองครั้งด้วยสบู่และกลับไปที่ห้องที่เธอเคยอยู่ เธอหยิบชุดเสื้อผ้าที่สะอาดจากตู้เสื้อผ้า เปลี่ยนชุด แล้วกลับไปที่ห้องนอนใหญ่"ที่รัก ฉันล้างมือและฆ่าเชื้อสองครั้ง ฉันยังเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีขนแมวติดตัวของฉัน"ไห่ถงเดินไปข้างหลังจ้านหยิน และขณะที่เธอพูด เธอก็เอื้อมมือไปโอบรอบเอวของเขา"ที่รัก ฉันขอโทษ ฉันลืมไปจริงๆ ว่าฉันกำลังอุ้มแมวอยู่เมื่อกี้ จริงๆ แล้วพวกมันน่ารักมาก คุณให้ฉันเลี้ยงพวกมัน และพวกมันก็มีค่าสำหรับฉันทั้งหมด คุณพูดว่า ถ้าฉันให้หญ้าคุณหนึ่งกำมือ คุณจะถือว่ามันเป็นสมบัติ ในทำนองเดียวกัน ไม่ว่าคุณจะให้อะไรกับฉัน ฉันก็จะรักมันมาก"จ้านหยินไม่หันหลังกลับและปล่อยให้เธอโอบเอวของเขาเขากล่าว: "ฉันตื่นมาแล้วไม่เห็นคุณ ฉันถามป้าเหลียงแล้วเธอก็บอกว่าคุณออกไปแต่เช้า ฉันรู้สึกเหมือนถูกคุณทิ้งเอาไว้ข้างหลัง เมื่อคุ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1305
ไห่ถงก้มตัวลงและอุ้มแมวขึ้นมา"นายหญิง คุณไปง้อนายน้อยก่อนเถอะ นายน้อยเพิ่งตื่นและยังไม่ได้กินข้าว"ป้าเหลียงรู้สึกไร้เรี่ยวแรงเมื่อจู่ๆ นายน้อยของเธอกลายเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยถ้าเธอไม่มาทำงาน เธอคงไม่รู้ว่านายน้อยจะมีด้านที่คิดเล็กคิดน้อยเช่นนี้ไห่ถงลูบแมวแล้วถามป้าเหลียง: "ป้าเหลียง คุณต้องบอกฉันว่าทำไมเขาถึงโกรธ ฉันถึงจะง้อได้ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย"ป้าเหลียงกระซิบ: "ฉันเดาว่านายน้อยคงโกรธที่คุณออกไปข้างนอกแต่เช้าในวันหยุดสุดสัปดาห์ นายน้อยพักผ่อนที่บ้านและหวังว่านายหญิงจะอยู่กับเขา"ไห่ถง: "... ฉันแค่ไปช่วยงานพี่สาวของฉัน แม้ว่าจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่โรงงานหลายแห่งไม่มีวันหยุดและยังต้องทำงาน ดังนั้นร้านอาหารเช้าของน้องสาวฉันจึงยังคงยุ่งมาก ฉันออกไปเร็วแต่ก็กลับมาเร็วเช่นกัน ฉันยังกลับมาก่อน 10 โมง"เธอไม่เคยคิดว่าจ้านหยินจะกลายเป็นคนใจแคบเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ป้าเหลียงก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเหมือนกัน"ฉันจะเข้าไปง้อเขา"ไห่ถงซึ่งรู้ดีว่าสามีของเธอเป็นคนแบบไหน เดินเข้าไปในห้องอย่างช่วยไม่ได้พร้อมกับแมวของเธอในอ้อมแขนหลังจากที่เธอผลักประตูเปิดและเข้าไป ป้าเหลียงก็จำ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1304
ขณะที่ยุ่งอยู่ตรงนี้ จ้านหยินก็ตื่นขึ้นตามปกติ ก่อนที่เขาจะลืมตา เขาหันข้างและเหยียดแขนยาวของเขาออกไปเพื่อกอดภรรยาที่รักของเขา แต่สุดท้ายก็คว้าลมนั่นคือตอนที่เขาลืมตาขึ้นแน่ล่ะ ไห่ถงไม่อยู่ในห้องอีกต่อไปเมื่อมองดูท้องฟ้าภายนอก พระอาทิตย์กำลังขึ้นสูงจ้านหยินหันกลับมาและหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียงเพื่อดูเวลา"ตอนนี้เก้าโมงแล้ว!"จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นนั่งแม้กระทั่งในวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาก็ไม่เคยเข้าตื่นสายขนาดนี้มาก่อนบางทีอาจเป็นเพราะว่าเขากลับบ้านดึกเมื่อคืนก่อนเขารีบอาบน้ำและเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าลำลอง โดยตั้งใจเลือกชุดที่ไห่ถงซื้อมาให้เขาเมื่อเขาเปิดประตู เขาก็เห็นป้าเหลียงกำลังนั่งอยู่บนโซฟา อุ้มแมวตัวหนึ่งไว้และดูทีวี เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิด เธอจึงหันไปมองเขา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนพร้อมรอยยิ้ม “นายน้อย คุณตื่นแล้ว คุณอยากกินอาหารเช้าไหม?”"ตอนนี้เก้าโมงกว่าแล้ว"จ้านหยินบ่นพึมพำขณะเดินออกไป“ถึงจะเก้าโมงกว่าแล้ว ก็ยังควรกินอะไรนะ นายหญิงได้สั่งเราไว้ก่อนที่เธอจะออกไป ให้เตือนนายน้อยว่าควรกินอาหารเช้าเมื่อเขาตื่นนอน”"นายหญิงของคุณอยู่ที่ไหน? เธอตื่นและออกไปข้างนอกตั้ง
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1303
หยูหยินหยินก็ไม่ได้โกรธเช่นกันเธอและลู่ตงหมิงรู้จักกันมาเป็นเวลานานแล้ว แต่พวกเขาแทบจะไม่ได้พูดคุยกันเลย ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าพวกเขาไม่ได้รู้จักกันดีนักเขาไม่รู้เกี่ยวกับอดีตของเธอ ก็ถือเป็นเรื่องปกติ"คุณหนูหยู นี่อาหารเช้าของคุณ"หลังจากไห่หลิงทำอาหารเช้าให้หยูหยินหยินแล้ว เธอก็เอามาวางไว้ตรงหน้าเธอ ด้วยรอยยิ้ม เธอกล่าวกับหยูหยินหยินว่า "คุณหนูหยู ทานให้อร่อยนะคะ"หยูหยินหยินตอบด้วยรอยยิ้มไห่หลิงกลับไปที่นั่งและนั่งลง"พี่ คุณเจอเธอเมื่อไหร่?"ไห่ถงกระซิบกับพี่สาวของเธอ"คุณนายลู่แวะมาวันก่อนและเข้ามานั่งคุยกับฉัน ขณะที่คุยกับฉัน เธอบอกฉันว่าเธอต้องการจับคู่คุณหนูหยูกับประธานลู่ และแสดงรูปถ่ายของคุณหนูหยูให้ฉันดู ฉันก็เลยจำเธอได้"ไห่หลิงตอบน้องสาวของเธอด้วยเสียงต่ำและกระซิบ: "เห็นไหม พวกเขาเข้ากันได้อย่างสมบูรณ์แบบ คุณหนูหยูก็ให้ความรู้สึกสบายใจมากเช่นกัน โดยไม่มีความรู้สึกห่างเหินแบบทายาทเศรษฐี"ไห่ถงมองน้องสาวอย่างละเอียด จากนั้นก้มหัวลงเพื่อกินบะหมี่และกระซิบว่า "เข้ากันได้ดีทีเดียว"ป้าเคยพูดว่าคุณนายลู่เข้ากับคนยากมากจ้านหยินก็พูดเช่นกันเนื่องจากคุณนายลู่ม
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1302
เขาไม่มีอะไรจะคุยกับไห่ถงมากนักและด้วยไห่ถงที่อยู่ที่นี่ ลู่ตงหมิงและไห่หลิงก็ไม่ได้พูดอะไรมากนักลูกค้าก็เริ่มทยอยเข้ามาเพื่อกินเกี๊ยวนึ่ง ผู้ช่วยร้านเป็นคนจัดการรับออเดอร์ พนักงานจะเสิร์ฟอาหารเช้าให้พวกเขาแทนไห่หลิงซึ่งเป็นเถ้าแก่เนี้ยเองเธอสามารถนั่งลงในที่เดิมและกินบะหมี่ต่อไปได้"พี่ลู่"คำว่าพี่ลู่นั้น ทำให้ลู่ตงหมิงหมดความอยากอาหารทันทีพี่น้องไห่มองไปที่หญิงสาวสวยที่เปิดประตูกระจกและเดินเข้ามา ไห่ถงไม่เคยรู้จักหยูหยินหยิน แต่ไห่หลิงเคยเห็นภาพของหยูหยินหยิน เมื่อมองไปหยูหยินหยินที่เข้ามา เธอคิดว่าหยูหยินหยินสวยกว่าในรูปเข้ากันได้ดีกับลู่ตงหมิง"คุณหนูหยู คุณอยากทานอาหารเช้าไหม?"ไห่หลิงวางตะเกียบลงและยืนขึ้นอีกครั้งเพื่อต้อนรับแขกสายตาของหยูหยินหยินละสายตาจากลู่ตงหมิงและจ้องมองไปที่ไห่หลิง เธอเคยเห็นไห่หลิงหลายครั้งจากไกลๆ แต่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นหน้าอีกฝ่ายกับตาตัวเอง เมื่อมองดูไห่หลิงอย่างดีๆแล้ว หยูหยินหยินรู้สึกว่าไห่หลิงเป็นหญิงสาวที่สวยมาก“ฉันได้ยินมาว่าอาหารเช้าที่นี่อร่อยมาก ฉันจะทานเหมือนกับพี่ลู่ ขอบคุณ”หยูหยินหยินเดินไปที่โต๊ะของลู่ตงหมิง วางกระเ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี บทที่ 1301
"ตกลง"น้องของเธออยากกินบะหมี่เครื่องในหมู ไห่หลิงยังต้มบะหมี่เครื่องในหมูสองชามด้วย เธอไม่ชอบผักชี ดังนั้นจึงมีแต่ชามน้องของเธอเท่านั้นที่ใส่ผักชีในชามของเธอ"บะหมี่เสร็จแล้ว"ไห่หลิงเรียกน้อฃให้มาเอาบะหมี่ที่ปรุงแล้วไห่ถงหยุดงาน ล้างมือ แล้วเดินไปหยิบชามบะหมี่ของเธอสองพี่น้องนั่งลงที่โต๊ะ ไห่ถงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเป็นนิสัยและเตรียมกินบะหมี่ไปพร้อมกับอ่านข่าวไปด้วย"เวลากิน อย่ามัวแต่ดูโทรศัพท์ข เก็บโทรศัพท์ของเธอลงไป"ไห่หลิงไม่ยอมให้เธอกินในขณะที่เล่นโทรศัพท์ของเธอแบบนี้"ฉันแค่จะดูมันเฉยๆ"ไห่ถงพูด แต่ก็เก็บโทรศัพท์ของเธอกลับเข้าไปในกระเป๋าอย่างเชื่อฟัง"ต่อไปนี้ กินข้าวอยู่ห้ามเล่นโทรศัพท์ไปด้วย""เข้าใจแล้ว"ต่อหน้าพี่สาวของเธอ ไห่ถงไม่กล้าที่จะดื้อรั้น นอกจากนี้ การใช้โทรศัพท์ขณะกินอาหารก็เป็นนิสัยที่ไม่ดีจริงๆ“พี่ คืนนี้พี่จะไม่ไปงานเลี้ยงกับฉันจริงๆ เหรอ”"ไม่ไป""พี่ ฉันคิดว่าคุณควรออกไปเปิดโลกบ้าง"ไห่หลิงค่อยๆ กินบะหมี่ที่เพิ่งปรุงเสร็จและร้อนมาก"ฉันไม่จำเป็นต้องไปดูโลกแล้ว ฉันยังไปไม่ถึงระดับนั้น เธอแตกต่าง เธอเป็นนายหญิงคนโตของตระกูลจ้าน เธอต้
