บทที่ 466

เขามีความตั้งใจแบบนั้น ไห่ถงก็ดีใจ แต่เธอก็ขอปฏิเสธอยู่ดี

ตอนที่จ้านหยินรีบร้อนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง เธอที่ใช้มือนึงกอดดอกไม้ อีกมือนึงโอบรอบคอของเขา ดึงศีรษะของเขาให้เข้ามาเบื้องหน้าของเธอ แล้วกระซิบว่า "ในบ้านห้ามวางดอกไม้เยอะเกินไป ไม่งั้นเจ้าของจะหลายใจมากขึ้นเรื่อยๆ"

พูดจบเธอยังไม่วายตบหน้าอกจ้านหยินเบาๆ บอกเป็นนัยว่า ห้ามหลายใจ

จ้านหยิน "..."

มีความเชื่อแบบนี้ด้วยหรอ?

วันไหนต้องถามซูหนานหน่อย

ไห่ถงขึ้นรถของเขา

จ้านหยินก็กลับขึ้นรถตัวเองเหมือนกัน เขาสตาร์ทรถพร้อมกับถามเธอว่า "หยางหยางเป็นยังไงบ้าง?"

"ยังไม่ได้หายบวมซะทีเดียว เมื่อคืนไข้ขึ้น ร้องไห้ทั้งคืน เช้านี้ไข้ลดลงแล้ว แล้วก็คงร้องไห้จนเหนื่อยถึงได้หลับไปในอ้อมกอดของพี่สาวฉัน"

พอพูดถึงหยางหยาง จิตใจที่แจ่มใสของไห่ถงก็มัวหมองลง

"จ้านหยิน"

ไห่ถงเบนศีรษะไปมองเขา แล้วว่า "สมมติ ฉันบอกว่าสมมตินะ อีกหน่อยถ้าสมมติว่าพวกเราก็มีลูก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าความสัมพันธ์ของเราจะเปลี่ยนไปยังไง ก็ห้ามเอามาลามทำร้ายลูกด้วยเด็ดขาด ได้ไหม?"

จ้านหยินเบรครถทันควัน

เขาก็เบนหน้ามามองไห่ถงเช่นกัน

สองสามีภรรยาประสานสายตากัน ต่างคนต