บทที่ 465

"ตื๊ด ๆ ๆ ๆ..."

โทรศัพท์ของผู้นำตระกูลซูดังขึ้น

หลังจากกดรับสาย เขาก็พูดอย่างรู้สึกผิด "นายน้อยจ้าน ผมมีเรื่องด่วนต้องออกไปจัดการ คงต้องขอตัวก่อน"

จ้านหยินรีบลุกขึ้นยืน

"ซูหนาน นายดูแลนายน้อยจ้านให้ดีๆแทนพี่ด้วย"

ผู้นำตระกูลซูกำชับน้องชายประโยคนึง แล้วออกไป

เมื่อผู้นำตระกูลซูออกไปแล้ว ซูหนานจึงพาจ้านหยินไปที่บ้านของเขา จากนั้นจ้านหยินก็นั่งฟังแม่ซูบ่นให้ฟังทั้งคืนว่าซูหนานอายุอานามก็ตั้งเท่าไหร่แล้ว แต่ยังไม่มีแฟน

กว่าจะออกจากบ้านตระกูลซูได้ลำบากแทบแย่ จ้านหยินก็พูดกับซูหนานว่า "ครั้งหน้าถ้าแม่นายอยู่บ้าน ไม่ต้องเรียกให้ฉันเข้าไปนั่งในบ้าน"

ซูหนานหัวเราะคิกคัด "ฟังเข้าหูซ้าย ทะลุออกหูขวาก็พอ"

"นายกับคุณเซินดูตัวกันเป็นยังไงบ้าง? ไม่ได้บอกที่บ้านหรอ?"

"มีผู้นำที่รู้ ส่วนคนอื่นไม่ได้บอก เกรงว่ายังพูดไม่ทันจบคำ พวกเขาจะแห่ไปเตรียมขบวนขันหมาก เดี๋ยวจะทำเอาคุณเซินตกใจกลัวซะเปล่าๆ"

จ้านหยินตบบ่าของเขาอย่างเห็นใจ "ถ้าชอบ ก็พยายามหน่อย ลงจากคานได้ก็สบายแล้ว"

"พอลงจากคาน ก็จะเร่งให้มีลูกอีก พอมีลูก ก็จะให้มีคนที่สองสามต่อ พวกผู้ใหญ่น่ะไม่เคยหยุดจู้จี้หรอก"

ซูหนานไม่เชื่อเลยว่าหากตั