บทที่ 452

แต่บาดแผลทางจิตใจต้องใช้เวลานานในการฟื้นตัว

"ไอ้เด็กสารเลวนั่นเป็นยังไงบ้าง?”

จ้านหยินถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“ผมไม่ได้ตีเขาเอง แต่ผมบังคับพ่อเขาให้ทำหน้าของเขาบวมและปากแตก พวกเรายังพังบ้านเขาด้วย พวกเขาตะโกนจะโทรแจ้งตำรวจ ผมบอกให้พวกเขารีบแจ้งตำรวจเลย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับหยางหยาง มันจะเป็นโอกาสดีที่ตำรวจจะจับลูกชายของเขาไป”

"พวกเขาก็ไม่กล้าเอะอะหลังจากนั้น"

จ้านอี้เฉินเห็นว่าอีกฝ่ายยังเป็นเด็ก หากเขาลงมือจะถูกครอบครัวเริ่นฟ้องกลับ ซึ่งนั้นทำให้เขาไม่ไม่พอใจแน่ แต่ยังโชคดีที่พวกเขามีจำนวนมากกว่า และพี่เขยเริ่นเพื่อปกป้องตัวเอง จึงลงโทษลูกชายคนโตอย่างโหดร้ายด้วยการทุบตีทั้งสองข้างของใบหน้า จนแดง บวม และมีเลือดออกจากมุมปาก

พี่เขยเริ่นทุบตีลูกอย่างโหดเหี้ยม ไม่เพียงแต่ทำให้หน้าลูกชายคนโตบวมเท่านั้น แต่ยังฟาดเขาด้วยเข็มขัดอีกด้วย

บังเอิญว่าไห่ถงและคนอื่นๆ จับได้ว่าลูกชายคนโตทุบตีหยางหยาง ซึ่งทำให้บ้านของพวกเขาถูกพังยและสูญเสียครั้งใหญ่

ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหยางหยางล่ะก็...

พี่เขยเริ่นเองก็กลัวเช่นกัน เขาไม่คาดคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น และโกรธมากที่ต้องอธิบายเรื่องนี้ให้น้องเขยและแม