All Chapters of พลิกชะตารัก มรดกเซียน: Chapter 31 - Chapter 40

แม้ว่าเหยียนเก๋อเมิ่งจะแก้แค้นให้เขาไม่สำเร็จ แต่ก็ทำให้ไล่ฉินหมิงออกจากบริษัทได้ ซึ่งก็ช่วยระบายโทสะเขาไปได้นอกจากนี้ขอแค่ฉินหมิงโดนไล่ออก เขาก็จะไม่มีบริษัทคอยคุ้มครองและช่วยไกล่เกลี่ย เขาสามารถแจ้งความกับตำรวจอย่างเปิดเผยและจับกุมฉินหมิงซะ“ไล่ผมออกเหรอ?”“เพราะว่าแกมันไม่มีคุณสมบัติ!”ฉินหมิงมองเหยียนซ่งไท่อย่างเยือกเย็น เขาค่อย ๆ ก้าวไปหาฝ่ายตรงข้ามทีละก้าว“แก…แกคิดจะทำอะไร?”“ฉันเตือนแกไว้ก่อน แก…อย่าเข้ามานะ…”เหยียนซ่งไท่ถอยหลังไม่หยุด ในใจของเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยพอใจนะ!“ผมต่อยคุณอีกสักหมัดเป็นไง!”ฉินหมิงยิ้มเย็น ไหน ๆ เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็คงไม่ต้องกังวลอะไรอีกไม่สู้สั่งสอนเหยียนซ่งไท่เพิ่มถือเป็นการระบายโทสะให้ตัวเองดีกว่าเขายังจำได้ดีว่า ชายแก่ที่ทำตัวเหมือนเด็กนี่ต้องการชีวิตเขาถึงตอนนั้นถ้าหลินหว่านชิงรู้สึกไม่ดีกับเขาหรือจะไล่เขาออกจากบริษัท ก็ยังถือว่าคุ้มค่า“แกกล้า…”เหยียนซ่งไท่เปลี่ยนสีหน้า ใจคิดอยากจะหนีแต่ก็กลับไร้ทางหนี“หยุดนะ!”เมื่อฉินหมิงยกหมัดขึ้นกำลังจะต่อย ทันใดนั้นก็มีเสียงตวาดอย่างเย็นชาดั

“ผมบอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ไง!”“นี่ผู้ช่วยหาน คุณคงไม่ได้ตั้งใจจะปกป้องหมอนี่ใช่ไหม?”สีหน้าเหยียนซ่งไท่ไม่สบอารมณ์ เขาต้องการส่งฉินหมิงให้ตำรวจจัดการไม่อย่างนั้นคงยากที่จะกำจัดความแค้นในใจได้!หานซีเริ่มไม่พอใจความดื้อด้านของเหยียนซ่งไท่ “นี่ผู้อำนวยการเหยียน ฉันทั้งใช้ไม่อ่อนไม้แข็งกับคุณแล้วนะ ฉันถือว่าให้เกียรติคุณมากแล้ว คุณเองก็อย่ามากเกินไปนัก!“ฉินหมิงเป็นเพื่อนของหว่าน…ของฉันเอง!”“สรุปคุณจะตกลงหรือไม่ตกลงก็ช่าง เพราะเรื่องนี้ก็จะจบแบบนี้!หานซีหงุดหงิดเล็กน้อย พอประจำเดือนมาก็หงุดหงิดเพิ่มไปอีก เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่สนใจว่าคำพูดของเธอมันจะทำให้เกิดความโกลาหลหรือไม่แน่นอนว่าคำพูดของเธอทำให้คนอื่นคิดไปอีกความหมายหนึ่งทันทีที่หานซีพูดออกมา คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ฮือฮา“เป็นอย่างนี้นี่เอง!”“มิน่าล่ะหมอนี่ถึงได้กล้าท้าทายผู้อำนวยการเหยียน ที่แท้เขาก็เป็นคนของผู้ช่วยหานนี่เอง!”“ตอนนี้มีเรื่องดี ๆ ให้ดูซะแล้วซิ!”…ทุกคนต่างตกตะลึงกระซิบกระซาบพูดคุยกัน ใคร ๆ ต่างก็คิดไม่ถึงว่าฉินหมิงคนนี้ไม่เพียงแต่ต่อสู้ได้เก่ง เขายังมีแบ็คอัพใหญ่อย่างหานซีด้วย!เป็นอย่างนี้ยิ่งทำให

“เหยียนซ่งไท่ นี่คุณทำเรื่องงามหน้ามากเลยนะ!”หลินหว่านชิงเกรี้ยวกราดจ้องเหยียนซ่งไท่เขม็งเหยียนซ่งไท่เองก็ไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องราวจะมาถึงจุด ๆ นี้ ใบหน้าเขาเขียวคล้ำแต่คนอย่างเขาผ่านอุปสรรคมาอย่างโชกโชน ไม่นานเขาก็มีทีท่าสงบนิ่ง“ประธานหลิน ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้เลขาเฉินเป็นพยานให้กับผม แต่ตอนนี้จู่ ๆ เธอกลับคำให้การ เธอพูดกลับไปกลับมาอย่างนี้ไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด!“ในฐานะที่คุณเป็นประธานบริษัทคุณก็ต้องทำอะไรให้ชัดเจนสิครับ คุณฟังเลขาเฉินไม่กี่ประโยคก็หมายหัวว่าผมผิดแล้วอย่างนั้นเหรอ?เหยียนซ่งไท่เถียง“ทำไมคะ คุณไม่ยอมรับเหรอ?”หลินหว่านชิงยกยิ้มขึ้นมาแต่รอยยิ้มนั้นเย็นเยียบ“ก็แน่น่ะสิ ผมไม่ยอมรับ!”“ผมเป็นคนเก่าแก่ของบริษัท ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาผมทำงานอย่างหนักให้กับบริษัท แม้ว่าผมจะไม่มีเครดิตก็ตาม แต่ฉินหมิงนี่เพิ่งที่มาเป็นเลขาใหม่ไม่มีความสำคัญอะไรด้วยซ้ำ!”“แล้วอีกอย่างเมื่อกี้มันก็ยอมรับเรื่องนี้แล้ว ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมคุณถึงเชื่อมันแต่กลับไม่เชื่อผม!”เหยียนซ่งไท่เถียงสู้คอเป็นเอ็น“ทำไมงั้นเหรอ? ฉันจะบอกคุณว่าทำไม!”“เพราะว่าเมื่อสองวันก่อนฉินหมิงเขาได้ช่วย

“ก็ดี!”หลินหว่านชิงกรอกตาใส่ฉินหมิงด้วยท่าทางน่ามอง แต่พอเห็นแผลที่ฝ่ามือฉินหมิงเธอถามด้วยความเป็นห่วง “ว่าแต่แผลที่มือนายเป็นอย่างไรบ้าง?”“บริษัทของเรามีห้องพยาบาลเฉพาะนะ เดี๋ยวฉันพานายไปเอง”ฉินหมิงลังเลเล็กน้อย แผลที่มือเขาก็แค่บาดเจ็บที่ผิวหนังถาก ๆ ไม่ได้ร้ายแรงอะไรแต่ว่าไปที่ห้องพยาบาลทำความสะอาดและฆ่าเชื้อก็ช่วยหลีกเลี่ยงการติดเชื้อที่บาดแผลได้“หว่านชิงเมื่อวานเธอก็ไม่ได้มาที่บริษัทมีงานเป็นกองที่รอให้เธอจัดการเพียบเลย เดี๋ยวฉันพาฉินหมิงไปทำแผลที่ห้องพยาบาลเอง!”หานซีฉวยโอกาสชวนฉินหมิง“เธอน่ะเหรอ?”หลินหว่านชิงมองหานซีด้วยความแปลกใจ ถ้าจำไม่ผิดหานซีไม่ค่อยชอบหน้าฉินหมิงเพราะเรื่องเมื่อเช้าไม่ใช่เหรอ?อีกทั้งนิสัยของหานซีหยิ่งยโสมาก เธอมักจะเมินพวกผู้ชายเสมอตอนนี้ปรากฏว่าหานซีร้องขออยากจะพาฉินหมิงไปห้องพยาบาลเอง นี่เป็นเรื่องหายากจริง ๆ“ก็ฉันเข้าใจผิดหลงเชื่อคำโกหกของเหยียนซ่งไท่ เลยเข้าใจฉินหมิงผิดไปหน่อย”“เพราะฉะนั้นฉันเลยจะพาเขาไปห้องพยาบาลถือว่าเป็นการขอโทษเขาละกัน…”ใบหน้าสวยของหานซีแดงเล็กน้อย เพราะสายตาของหลินหว่านชิงทำให้หานซีรู้สึกกระอักกระอ่วน“อืม

ฉินหมิงพาเฉินถิงถิงซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ตอนนี้เป็นช่วงเวลาเร่งด่วนที่ทุกคนต่างเลิกงาน เพราะฉะนั้นรถที่อยู่บนท้องถนนและผู้คนจึงเยอะมากพอมาถึงสี่แยกไฟจราจรเนื่องจากฉินหมิงกำลังหลีกเลี่ยงคนเดินถนน เขาจึงเหยียบเบรกมอเตอร์ไซค์และหยุดอย่างกะทันหัน มีลูกบอลนุ่มสองลูกกระทบที่หลังของเขาและเกิดสัมผัสที่นุ่มนวลและน่ามหัศจรรย์มากเฉินหมิงตะลึงและตระหนักว่าเฉินถิงถิงและแผ่นหลังของเขาเกิดการ 'สัมผัสใกล้ชิด' โดยไม่ได้ตั้งใจ อีกทั้งยังผ่านเสื้อผ้าบาง ๆ เขาสัมผัสได้ถึงขนาดของก้อนที่อ่อนนุ่มทั้งคู่นั้นได้อย่างชัดเจน!ใบหน้าสวยของเฉินถิงถิงแดงระเรื่อ เธอพยายามถอยกลับไปให้มากที่สุดให้ห่างจากฉินหมิงแต่ยิ่งเธอขยับห่างไปมากเท่าไร ความเฉื่อยของแรงเบรกก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น และลูกบอลนุ่มทั้งสองก็กระแทกหลังของฉินหมิงอย่างแรงหลายครั้งเริ่มแรกฉินหมิงยังไม่ได้คิดมากอะไรนัก แต่เขาก็เป็นผู้ชายเลือดสูบฉีดคนหนึ่งเมื่อจำนวนการเบรกและการชนเพิ่มขึ้น ไม่ว่าเขาจะมีสมาธิดีแค่ไหนก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มฟุ้งซ่าน!คิดไม่ถึงว่ามีสาวซ้อนรถมอเตอร์ไซค์มันจะดีขนาดนี้!ถ้าครั้งต่อไปหลินหว่านชิงมาซ้อนล่ะก็ จะไม่ดีไปยิ่งกว่านี้