แชร์

บทที่ 32

แม้ว่าเหยียนเก๋อเมิ่งจะแก้แค้นให้เขาไม่สำเร็จ แต่ก็ทำให้ไล่ฉินหมิงออกจากบริษัทได้ ซึ่งก็ช่วยระบายโทสะเขาไปได้

นอกจากนี้ขอแค่ฉินหมิงโดนไล่ออก เขาก็จะไม่มีบริษัทคอยคุ้มครองและช่วยไกล่เกลี่ย เขาสามารถแจ้งความกับตำรวจอย่างเปิดเผยและจับกุมฉินหมิงซะ

“ไล่ผมออกเหรอ?”

“เพราะว่าแกมันไม่มีคุณสมบัติ!”

ฉินหมิงมองเหยียนซ่งไท่อย่างเยือกเย็น เขาค่อย ๆ ก้าวไปหาฝ่ายตรงข้ามทีละก้าว

“แก…แกคิดจะทำอะไร?”

“ฉันเตือนแกไว้ก่อน แก…อย่าเข้ามานะ…”

เหยียนซ่งไท่ถอยหลังไม่หยุด ในใจของเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้น

“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ค่อยพอใจนะ!

“ผมต่อยคุณอีกสักหมัดเป็นไง!”

ฉินหมิงยิ้มเย็น ไหน ๆ เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว เขาก็คงไม่ต้องกังวลอะไรอีก

ไม่สู้สั่งสอนเหยียนซ่งไท่เพิ่มถือเป็นการระบายโทสะให้ตัวเองดีกว่า

เขายังจำได้ดีว่า ชายแก่ที่ทำตัวเหมือนเด็กนี่ต้องการชีวิตเขา

ถึงตอนนั้นถ้าหลินหว่านชิงรู้สึกไม่ดีกับเขาหรือจะไล่เขาออกจากบริษัท ก็ยังถือว่าคุ้มค่า

“แกกล้า…”

เหยียนซ่งไท่เปลี่ยนสีหน้า ใจคิดอยากจะหนีแต่ก็กลับไร้ทางหนี

“หยุดนะ!”

เมื่อฉินหมิงยกหมัดขึ้นกำลังจะต่อย ทันใดนั้นก็มีเสียงตวาดอย่างเย็นชาดั
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status