แชร์

บทที่ 36

“เหยียนซ่งไท่ นี่คุณทำเรื่องงามหน้ามากเลยนะ!”

หลินหว่านชิงเกรี้ยวกราดจ้องเหยียนซ่งไท่เขม็ง

เหยียนซ่งไท่เองก็ไม่คิดไม่ฝันว่าเรื่องราวจะมาถึงจุด ๆ นี้ ใบหน้าเขาเขียวคล้ำ

แต่คนอย่างเขาผ่านอุปสรรคมาอย่างโชกโชน ไม่นานเขาก็มีทีท่าสงบนิ่ง

“ประธานหลิน ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้เลขาเฉินเป็นพยานให้กับผม แต่ตอนนี้จู่ ๆ เธอกลับคำให้การ เธอพูดกลับไปกลับมาอย่างนี้ไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด!

“ในฐานะที่คุณเป็นประธานบริษัทคุณก็ต้องทำอะไรให้ชัดเจนสิครับ คุณฟังเลขาเฉินไม่กี่ประโยคก็หมายหัวว่าผมผิดแล้วอย่างนั้นเหรอ?

เหยียนซ่งไท่เถียง

“ทำไมคะ คุณไม่ยอมรับเหรอ?”

หลินหว่านชิงยกยิ้มขึ้นมาแต่รอยยิ้มนั้นเย็นเยียบ

“ก็แน่น่ะสิ ผมไม่ยอมรับ!”

“ผมเป็นคนเก่าแก่ของบริษัท ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาผมทำงานอย่างหนักให้กับบริษัท แม้ว่าผมจะไม่มีเครดิตก็ตาม แต่ฉินหมิงนี่เพิ่งที่มาเป็นเลขาใหม่ไม่มีความสำคัญอะไรด้วยซ้ำ!”

“แล้วอีกอย่างเมื่อกี้มันก็ยอมรับเรื่องนี้แล้ว ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมคุณถึงเชื่อมันแต่กลับไม่เชื่อผม!”

เหยียนซ่งไท่เถียงสู้คอเป็นเอ็น

“ทำไมงั้นเหรอ? ฉันจะบอกคุณว่าทำไม!”

“เพราะว่าเมื่อสองวันก่อนฉินหมิงเขาได้ช่วย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status