บททั้งหมดของ พลิกชะตารัก มรดกเซียน: บทที่ 21 - บทที่ 30

“หว่านชิงเจอเรื่องน่ากลัวมาแบบนี้ หวังว่าลูกจะรู้นะ ว่ามันไม่ปลอดภัยสำหรับลูกเลยที่อยู่คนเดียวข้างนอกแบบนั้น ทางที่ดีย้ายกลับมาที่บ้านดีกว่า!”หลินเถิงฮุ่ยพูดอย่างกังวลใจ เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉินหมิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาเขาอยากให้ลูกสาวของเขาย้ายกลับมาอยู่บ้าน อย่างแรกเพื่อความปลอดภัยของเธอ อีกอย่างเขาอยากจะแยกลูกสาวกับฉินหมิงออกจากกันจากเท่าที่เขาเห็นตอนนี้ ฉินหมิงคงจะตามจีบลูกสาวของเขา เลยกล้าพอที่จะลองเสี่ยงช่วยคนแล้วในท้ายที่สุดเผอิญว่าโชคเข้าข้างคนธรรมดาที่ไร้ค่าอย่างฉินหมิงไม่คู่ควรกับลูกสาวของเขาเลยสักนิด!“ไม่มีทาง หนูไม่ย้ายกลับมาหรอก!”“ที่ ๆ หนูอยู่เป็นวิลล่าไฮโซ มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมืออาชีพคอยเฝ้าอยู่ตลอดเวลา”“แล้วเมื่อเช้านี้คุณปู่ได้จัดเตรียมบอดี้การ์ดให้ใหม่ตั้งหกคนด้วย วันหลังมีพวกเขาคุ้มครองอยู่ในอนาคต เรื่องความปลอดภัยไม่มีปัญหาแน่นอน!”หลินหว่านชิงส่ายหน้าปฏิเสธเธอถูกคนร้ายลักพาตัวระหว่างทางกลับบ้านเมื่อคืนนี้ มันเป็นเพียงอุบัติเหตุหากมีใครอยากจัดการเธอจริง ๆ ย้ายกลับบ้านก็คงไม่มีประโยชน์สำหรับเธออยู่ดี"แต่..."“ไม่ต้องเลย ตราบใดที่ไป่จิ้งย

หลินหว่านชิงตกใจ "นายไม่มีใบขับขี่เหรอ?"“ยุ่งยากนิดหน่อยนะ”หลินหว่านชิงครุ่นคิดเล็กน้อยราวกับว่านึกอะไรบางอย่างได้ขึ้นมาได้ "ถ้าอย่างนั้นนายขับมอเตอร์ไซค์ได้ไหม"“ผมขับมอเตอร์ไซค์ได้ มีใบขับขี่ด้วย”ฉินหมิงพยักหน้า เมื่อก่อนฐานะของเขาในตระกูลหม่าแย่กว่าสุนัขเสียอีก มีสิทธิ์จะได้ขับรถยนต์ที่ไหนกันแต่เวลาตระกูลหม่าอยากใช้เขาออกไปทำธุระ เพื่อความสะดวกพวกเขาเลยเตรียมรถมอเตอร์ไซค์มือสองผุพังให้เขาโดยเฉพาะ"งั้นก็ดี"“ฉันมีมอเตอร์ไซค์อยู่ที่นี่คันหนึ่ง เป็นของขวัญวันเกิดจากป้าฉันเมื่อปีที่แล้ว”“ฉันเองก็ไม่ได้ใช้มันอยู่แล้ว งั้นยกให้นายใช้แล้วกัน”หลินหว่านชิงดึงฉินหมิงไปที่มุม ซึ่งมีรถมอเตอร์ไซค์สปอร์ตสีชมพูเท่ ๆ จอดอยู่“อย่าดูถูกมอเตอร์ไซค์คันนี้ไปเชียว ราคามันไม่ต่ำกว่าล้านเลยนะ…”"อะไรนะ?"“มากกว่าล้านเลยเหรอ?”ฉินหมิงตกใจมากจนปากค้าง“ใช่สิ ฉันจำได้ว่าป้าของฉันบอกว่ามอเตอร์ไซค์คันนี้เป็นรุ่นที่ระลึกของโรสลอยด์ แถมเป็นรุ่นลิมิเต็ดด้วย ราคาน่าจะประมาณสักหนึ่งล้านเจ็ดแสนแปดหมื่นได้มั้ง!”หลินหว่านชิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดออกมาฉินหมิงตกตะลึงและแอบตกใจ คนรวยไม่ธรรมด

“ฉันไม่เป็นไรเลย โชคดีมากที่ฉินหมิงบังเอิญมาช่วยฉันเอาไว้ทัน…”หลินหว่านชิงส่ายหน้า และเล่าให้หานซีฟังอย่างละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นหานซีเป็นเพื่อนร่วมชั้นในมหาวิทยาลัยของหลินหว่านชิงและเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดหลินหว่านชิงมีเพื่อนไม่มากนัก และหานซีก็เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอช่างเรื่องลวนลามอะไรไปเถอะ เรื่องพรรค์นั้นกับพี่สาวน้องสาวด้วยกันยังพูดออกมาไม่ได้เลย“เธอบอกว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เพียงแต่รับมีดแทนเธอ แต่ยังลากคนร้ายมาตายด้วยกันเพื่อปกป้องเธอด้วย!”“นี่แหละลูกผู้ชายตัวจริง!”“ฉันคิดว่าฉันต้องรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขาแน่!”แววตาของหานซีเป็นประกาย เหตุผลที่เธอชื่นชมตัวละครทหารแข็งแรงและคนที่กล้าหาญแข็งแกร่งแบบในละครทีวี ก็คงเป็นเพราะตั้งแต่เด็กเธอเติบโตมาโดยไม่ได้รับความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยเลยน่าเสียดายที่ละครโทรทัศน์เหล่านั้นมีไว้เพื่อการแสดง อย่างน้อยในชีวิตที่ผ่านมาเธอก็ไม่เคยเจอพวกเขาเลยแต่ตอนนี้มีคน ๆ นั้นมีชีวิตอยู่ ปรากฏตัวอยู่ข้าง ๆ เธอจากคำบอกเล่าของหลินหว่านชิง เธอสามารถสัมผัสได้ถึงความอันตรายและความรู้สึกได้รับการปกป้องปลอดภัย นั่นเป็นสิ่งที่เธอ

ในสำนักงานเหยียนซ่งไท่อายุประมาณห้าสิบปี ศีรษะล้าน และมีน้ำหนักเกินเล็กน้อยกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะของเขาฝั่งตรงข้ามของเขามีสาวน้อยยืนประหม่าอยู่ ยืนกุมมือตัวเองไว้สาวน้อยอายุประมาณยี่สิบเอ็ดยี่สิบสองปี หน้าตาอ่อนโยนอ่อนเยาว์สงบนิ่ง เธอสวมแว่นตากรอบสีดำขนาดใหญ่บนใบหน้า ปกปิดรูปลักษณ์ที่งดงามของเธอเธอตัวเล็กและแต่งตัวเรียบง่าย แต่ไม่อาจปกปิดความงามตามธรรมชาติของเธอได้สาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างหน้าชื่อเฉินถิงถิง เธอเป็นหนึ่งในสามเลขานุการของผู้บริหาร ตำแหน่งของเธอเหมือนกับฉินหมิง ฉินหมิงเป็นเลขานุการท่านประธาน และเธอเป็นเลขานุการนั่งโต๊ะทั่วไปนอกจากนี้ เลขานุการผู้บริหารยังมีผู้บังคับบัญชาโดยตรงอยู่อีกสองคน คนหนึ่งผู้อำนวยการ และอีกคนหนึ่งเป็นผู้อำนวยการสำนักงานท่านประธาน“เลขาเฉิน คุณอยู่ในบริษัทมาหนึ่งเดือนแล้ว แม้ว่าการทำงานของคุณจะโอเค แต่คุณยังไม่สามารถตอบสนองอย่างรวดเร็วเพียงพอ”“ผมไม่ค่อยพอใจกับผลงานของคุณมากนัก!”“คุณคิดว่าเราควรทำอย่างไร?”เหยียนซ่งไท่หรี่ตาลง แววตาชั่วร้ายวาบเข้ามาในสายตาเขาเฉินถิงถิงสะดุ้งตกใจและรีบโค้งหัวลงทันที "ผู้อำนวยการเหยียน ในอนาคตฉันจะตั้งใจท

ไม่งั้นจิตสำนึกของเขาคงมีปัญหา“ฉันไม่สนใจว่าแกเป็นใคร ออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันไม่เกรงใจอย่ามาโทษกันล่ะ!”เหยียนซ่งไท่โกรธจนแทบจะระเบิด โมโหจนแทบอยากเคี้ยวฉินหมิงให้แหลกฉินหมิงรู้สึกลังเลมากถึงแม้ว่าหลินหว่านชิงจะหนุนหลังเขาอยู่ และไม่ได้กลัวการข่มขู่ของเหยียนซ่งไท่อย่างไรก็ตาม หลินหว่านชิงได้บอกไว้แล้วก่อนหน้านี้ว่า เธอไม่ต้องการเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา และเธอไม่ต้องการให้เขาใช้ชื่อเธอกระทำการเสื่อมเสียในบริษัทนี้ยิ่งไปกว่านั้น เหยียนซ่งไท่ยังเป็นผู้บังคับบัญชาโดยตรงของเขา และเป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่มีอำนาจในบริษัท ผู้นำอาวุโสหลายคนของบริษัทหนุนหลังอยู่การทะเลาะกับเจ้านายในวันแรกของการทำงาน ย่อมไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเขาอย่างแน่นอนหากเรื่องราวบานปลายใหญ่โตส่งผลต่อบริษัท ความประทับใจดี ๆ ที่หลินหว่านชิงมีต่อเขาจะต้องลดลงมากแน่นอนเมื่อเห็นฉินหมิงนิ่งเงียบไป เหยียนซ่งไท่ก็คิดว่าฉินหมิงกลัว เขาเลยหัวเราะออกมา "ทำไมยังอยู่อีกล่ะ ยังไม่รีบออกไปอีก!"“ผู้อำนวยการเหยียนครับ ผมมารายงานตัวตามกฎและข้อบังคับของบริษัท คุณให้ผมออกไปแบบนี้ ดูเหมือนไม่เหมาะสมนิดหน่อยว่าไหมครับ?”ฉินห