Lahat ng Kabanata ng ไลฟ์สดสยองขวัญ: Kabanata 171 - Kabanata 180

“พวกคุณไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ ตอนนี้ทุกอย่างน่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้วล่ะ” เสี่ยวหลินเอ่ย “คุณจะไปโรงพยาบาลเลยไหม? ผมจะไปส่ง”ฉันโบกมือ “ไม่เป็นไร แค่พลังงานจิตวิญญาณของฉันถูกใช้มากเกินไป กลับไปฝึกฝนสักหน่อยก็น่าจะดีขึ้นแล้ว”เสี่ยวหลินพูดอย่างกระตือรือร้น “งั้นผมจะไปส่งคุณที่บ้าน”“ไม่ต้อง” ถังหมิงหลีพูดแทรก “รถมารับพวกเราแล้ว” เขากอดฉันแน่นขึ้น “ตอนนี้พวกเรากำลังคิดถึงโลกที่มีแต่เราสอง”มุมปากของฉันกระตุกยิ้มสองครั้ง พร้อมแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ ร่างเล็กได้แต่ก้มหน้าลงไม่พูดไม่จา “ฉันเข้าใจ” เสี่ยวหลินเอ่ย “ถ้าอย่างนั้นก็ไม่รบกวนแล้วล่ะ ถึงยังไง ความกลมกลืนของหยิงหยางยังเป็นวิธีที่ดีและรวดเร็วที่สุดในการฟื้นฟูพลังจิต”เดี๋ยวนะ ความกลมกลืนของหยินหยางอะไรกัน? นายเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?ถังหมิงหลียิ้มอย่างมีเลศนัย เขาหมุนตัวกลับและเดินเข้าไปในรถแลนด์โรลเวอร์สีดำที่จอดอยู่ข้าง ๆ“ตอนนี้...ปล่อยฉันได้แล้วมั้ง” ฉันเอ่ยบอกทั้ง ๆ ที่ยังหน้าแดงอยู่ถังหมิงหลีค่อย ๆ ขยับเข้ามาแล้วกระซิบที่หูของฉัน “เธอไม่ลองหน่อยเหรอ?”“ลองอะไร?”“ความกลมกลืนของหยินหยางน่ะ” เขาตอบพร้อมขยิบตาให้ฉันจุนเห

ฉันแอบคิดอย่างเงียบ ๆ เกรงว่าจะไม่ใช่เส้นสาย “อันน้อยนิด” แต่อาจเป็นเส้นสายที่ทรงพลัง เขามาขอพบฉัน แสดงว่าต้องได้รับการอนุมัติจากคนใหญ่คนโตแล้วเป็นแน่“คุณหยวน ฉันป่วยมาเกือบสิบปีแล้ว ฉันถามหมอมาหายคน แม้แต่หมอมืออาชีพระดับประเทศทั้งห้าท่านก็ยังไม่สามารถรักษาได้ อย่างมากที่สุดพวกเขาก็แค่ยืดอายุไขของฉัน ฉันเคยดูไลฟ์สดของเธอ ถ้าหากว่าในแผ่นดินนี้จะมีใครที่ช่วยเหลือฉันได้ ก็เห็นจะมีแต่เธอเท่านั้น” นายน้อยเสวียกล่าวนายน้อยเสวียคนนี้พูดเก่ง และมีการประจบสอพลอนี้สมบูรณ์แบบ ทำให้ฉันตกลงที่จะให้การรักษาแก่เขา“เข็มทองคำนั่นเป็นค่าตอบแทนสำหรับการให้คำปรึกษา ไม่ว่าเธอจะรักษาได้หรือไม่ ฉันจะมอบมันให้เธอด้วยมือทั้งสอง” นายน้อยเสวียพูดต่อ “แต่ถ้าเธอสามารถรักษาโรคของฉันได้ ฉันจะมอบของตอนแทนอีกอย่างให้เธอ”ฉันเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วจึงเอ่ย “ฉันจะวัดชีพจรของคุณก่อน”ร่างเล็กจับข้อมือของเขา พลันรู้สึกราวกับว่ากำลังสัมผัสก้อนน้ำแข็งอยู่ มันเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกสันหลังชีพจรนี้แปลกเกินไป ฉันสอดแทรกจิตวิญญาณเข้าไปภายในร่างกายของเขา ก่อนจะพบว่าร่างกายของเขาอ่อนแอมาก และเส้นเลือดของเขาก็เปราะบางจนแตกอ

เย่เซียนหลัวถอนหายใจ “เมืองซานเฉิงของเราเป็นแค่เมืองระดับจังหวัด เดิมทีก็ไม่มีสาขานี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่ภายหลังได้รับการก่อตั้งจากรัฐบาลโดยตรง ทว่ารากฐานนั้นก็เปราะบางกว่าสาขาอื่น ๆ มาก นอกจากนี้ความแข็งแกร่งของสมาชิกของเราก็ยิ่งตกต่ำ เนื่องจากการปราบปรามร่วมกันของสาขาโดยรอบหลายแห่ง ทำให้ประสิทธิภาพในการต่อสู้ลดน้อยลง ในช่วงหลายปีมานี่ ผลงานต่าง ๆ จึงจัดอยู่ในระดับล่าง เมื่อประสิทธิภาพต่ำ การจัดสรรทรัพยากรก็จะน้อยลงตามไป เฮ้อ อีกสองวันงานประชุมไตรมาสก็จะถูกจัดขึ้น คนในสาขาตะวันตกเฉียงใต้จะส่งคนมาเข้าร่วม คาดว่าเราน่าจะตกไปอยู่ที่ระดับล่างเหมือนเดิม”หลังจากอาการบาดเจ็บของเฉินเต๋อข่ายคงที่ เย่เซียนหลัวก็พาเขาออกไป เช้าวันต่อมาหูชิงหยูจึงเดินทางมาขอบคุณด้วยตัวเองฉันรินชาให้เขาแล้วพูดเบา ๆ ว่า “รัฐมนตรีหู เป็นดังคำกล่าวที่ว่า ไม่มีเรื่องก็ไม่เห็นแม้แต่เงาหัว เลยนะคะ ที่คุณมาวันนี้ เกรงว่าจะไม่ใช่การขอบคุณธรรมดาซะแล้ว”รัฐมนตรีหูเอ่ย “คาดไม่ถึงว่าคุณหยวนจะฉลาดขนาดนี้ งั้นผมก็จะไม่อ้อมค้อม ผมหวังว่างานประชุมไตรมาสครั้งนี้ คุณหยวนจะสามารถเข้าร่วมในฐานของเมืองซานเฉิงกับเราด้วย”“แต่ฉั

ขณะเดียวกันก็มีเสียงดังติ๊งและประตูลิฟต์ก็เปิดออกมีคนยืนอยู่ที่หน้าประตูสองสามคน พวกเขาแสดงสีหน้าตกใจสุดขีด พอฉันก้าวขาออกไป พวกเขาก็กระโดดแยกย้ายกันออกไปด้วยความตกใจทันที ราวกับว่าฉันเป็นวิญญาณร้ายจุนเหยาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาหูชิงหยู “มีนักฆ่าสองคนอยู่ที่นี่ ช่วยมาจัดการพวกมันที”เพียงไม่นานหูชิงหยูก็มาถึง และจินหลิงหยู่ก็ตามมาด้วย ในตอนนั้นเองฉันก็ได้รู้ว่าเธอเป็นหัวหน้าของสาขาของเมืองชุนเฉิงดูเหมือนฉันจะเป็นคนดังในสาขาพิเศษของภาคตะวันตกเฉียงใต้ เพียงแค่ได้ยินว่าฉันถูกลอบสังหาร ก็มีผู้คนจำนวนมากให้ความสนใจ ผู้หญิงวัยกลางคนคนนั้นถูกนำตัวมา ผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งสองคนของจินหลิงหยู่ตรวจสอบร่างของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และกล่าวว่า “ท่านรัฐมนตรี ตามคลังข้อมูลในระบบของเรา เธอเป็นหนึ่งในนักฆ่าที่มีฝีมือดีที่สุดในหน่วยสังหาร เธอมีฉายาว่าปีศาจเฒ่าที่ยังไม่ตายและมีความสามารถด้านพลังจิตสูง”ผู้มีพลังจิต?ผู้คนโดยรอบที่มุงดูต่างประหลาดใจ ชายทั้งสองมองมาที่ฉันอีกครั้งแล้วพูดว่า “เธอถูกฆ่าด้วยพลังจิต”ทุกคนตกตะลึงอีกครั้ง“เธอเป็นคนที่มีพลังจิตหรือเปล่า?” จินหลิงหยู่ขมวดคิ้ว“เปล่า” ฉัน

จุนเหยาอยากทานอาหารอย่างเงียบ ๆ แต่กลับมีคนเข้ามาคุยกับเธอตลอด ร่างเล็กไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ดังนั้นจึงสามารถยิ้มและคุยกับพวกเขาทีละคนได้สายตาของคนพวกนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้ พวกเขามักจะถามเกี่ยวกับเรื่องยา ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว ฉันเลยได้แต่ยิ้มตอบโดยที่ไม่พูดคำอื่นใดในตอนนั้นโทรศัพท์มือถือของหลี่เฟิงก็ดังขึ้น หลังจากที่เธอหยิบมันขึ้นมา สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปในทันทีเธอหันไปพูดกับท่านประธานพิเศษสกุลฟางว่า “มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นที่ห้างโลตัสใจกลางเมือง ฉันอยากขอให้คุณหยวนช่วยเราคลี่คลายปัญหานี้เป็นการชั่วคราว”ท่านประธานพิเศษสกุลฟางขมวดคิ้ว “เกิดเรื่องอะไรขึ้น ร้ายแรงไหม?”“ร้ายแรงมาก” หลี่เฟิงขมวดคิ้วและสีหน้าเคร่งขรึมขึ้น “มีผู้คนเกือบร้อยคนล้มป่วย กรมป้องกันการแพร่ระบาดได้ปิดกั้นทางเข้าออกของห้างสรรพสินค้า แต่สถานการณ์ก็ยิ่งแย่ลง มันไม่ใช่โรคระบาดธรรมดา แต่อาจเป็นยาพิษปริศนา”สีหน้าของท่านประธานพิเศษเปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นจึงยืนขึ้นและพูดว่า “สำนักพิษทองคำ?”หลี่เฟิงพยักหน้าตอบ “เป็นไปได้สูง”ท่านประทานพิเศษสกุลฟางหันมาทางฉัน “คุณหยวน คุณมีความเห็นในสถานการณ์นี้อย่างไร?”