All Chapters of ไลฟ์สดสยองขวัญ: Chapter 1 - Chapter 10

ฉันชื่อ หยวนจุนเหยา คุณยายเป็นคนตั้งให้ มีความหมายว่า “หยกที่สวยงาม” แต่ฉันไม่สวยเลยแม้แต่นิด แถมยังน่าเกลียดเหมือนสัตว์ประหลาดอีกต่างหากว่ากันว่า ตอนที่ฉันคลอดออกมายังไม่ถึงสามเดือน ก็เริ่มมีเนื้องอกบนใบหน้า พ่อกับแม่จึงพาฉันไปโรงพยาบาล หลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่า เป็นไฟโบรมาชนิดที่ไม่ร้ายแรงและไม่สามารถทำให้ถึงแก่ชีวิตได้ แต่ก็ไม่สามารถตัดออกได้เช่นกัน เพราะถ้าตัดแล้วก็เป็นได้อีก หากไม่แน่ใจว่าพอฉันโตขึ้นมันจะเป็นอันตรายไหมหลังจากนั้น พ่อก็เริ่มทำร้ายแม่เรื่อยมา พ่อบอกว่ายีนของแม่ไม่ดี เป็นเหตุทำให้ฉันต้องเกิดมาป่วยและต้องเสียเงินไม่ถึงสองปี พ่อก็ได้เลื่อนตำแหน่ง ท่านขอหย่ากับแม่ ซึ่งตั้งแต่วันที่ครอบครัวเราพังทลาย พ่อก็ไม่เคยกลับมาหาฉันอีกเลย ส่วนแม่ก็พบผู้ชายคนใหม่อย่างรวดเร็ว เขาไม่ชอบที่ฉันน่าเกลียด และยังบอกอีกว่าฉันเป็นโรคติดต่อ เขาบังคับแม่ให้พาฉันไปอยู่กับยายที่ต่างจังหวัด พูดตามตรง แม้ฉันเติบโตมาได้ขนาดนี้แต่ก็ได้เจอแม่แค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้นตอนที่ฉันเรียนอยู่มัธยมปีสาม พ่อเลี้ยงทะเลาะกับคนคนหนึ่งจนถูกฆ่าเสียชีวิต ส่วนแม่ทำงานหนักจนป่วยและจากไป แต่ฉันไม่ได้รู

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเนื้องอก หนึ่งในนั้นงอกออกมาตรงเบ้าตา ซึ่งมันทำให้ใบหน้านี้ยิ่งดูน่าขยะแขยงขึ้นอีกหลายเท่าไม่แปลกใจเลยที่หยินเฉิงเหยาจะเกลียดฉันทว่าขณะล้างหน้าก็ชะงักไป ฉันจำได้ว่าบนคางมีเนื้องอกอีกอันหนึ่ง ทำไมตอนนี้มันหายไปล่ะ?หญิงสาวยืนสองกระจกอยู่พักหนึ่ง เนื้องอกอันนั้นมันหายไปจริง ๆ ด้วยเนื้องอกมันหายไปเองเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรืออาจจะเป็นเพราะ…ควันสีดำที่ลอยออกมาก่อนที่ผีหมอเจิ้งจะตาย?แต่ควันผีสามารถรักษาเนื้องอกได้จริงเหรอ? พอคิดแล้วก็ทำให้ฉันมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา ความฝันของฉันคือรักษาเนื้องอกพวกนี้ให้หาย ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่ไม่อยากให้ตัวเองสวย จริงไหม?รางวัลของทีวีจะสรุปผลเป็นรายวัน การไลฟ์สดหนึ่งครั้งจะได้รับรางวัลเกินกว่าที่กำหนดไว้ คำนวณดูแล้ว ฉันได้รับรางวัลประมาณหนึ่งพันหนึ่งร้อย หลังจากที่แลกเป็นเงินมาได้ ก็จะแบ่งไว้หนึ่งพันเพื่อเอาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลเมื่อในบ้านมีคนป่วย ค่าใช้จ่ายจึงเพิ่มขึ้นเยอะมาก ๆฉันออกมาจากโรงพยาบาล และกำลังคิดว่าคืนนี้จะไปไลฟ์สดที่ไหนต่อดี ทันใดนั้นก็มีรถหรูสีขาวแบรนด์มายบัคคันหนึ่งพุ่งมาจอดตรงหน้า

ฉันถอนหายใจ ถ้านายอยากเสี่ยงตายทำไมต้องพาฉันไปเสี่ยงด้วยเนี่ย?แต่คิดไปคิดมาฉันก็เอาเงินเขามาแล้วหนึ่งแสน จู่ ๆ ก็หงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย เลยทำทีดื่มซุปเงียบ ๆเขานั่งมองฉันดื่มซุป พลางคิดว่าดูเหมือนอารมณ์ฉันจะดีขึ้นแล้ว ร่างสูงจึงบอกกับฉันว่าจะไปหาเบาะแสมาเพิ่ม พูดแค่นั้นก็เดินจากไปทางด้านคนที่เดินออกจากโรงพยาบาลไปเมื่อครู่ ขณะที่ก้าวเท้าฉับ ๆ เขาก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง ปลายสายเอ่ยอย่างเคารพ “นายน้อยถัง เรื่องที่ท่านให้ผมตรวจสอบอันธพาลสองคนนั้น ผมเจอแล้วครับ”ถังหมิงหลีตอบเสียงขรึม “ส่งที่อยู่ของพวกมันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”ในโรงแรมเล็ก ๆ ข้างถนนแห่งหนึ่ง อันธพาลสองคนนั้นกำลังดื่มเหล้า สูบบุหรี่และเล่นไพ่ ในห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศของกลิ่นควันบุหรี่“ครั้งนี้ต้องหลบจริง ๆ ตอนแรกเราแค่ต้องจับนางพยาบาลนั่นไม่ใช่เหรอ แต่กลับเจอผีซะได้ พี่หู่ก็ตายไปแล้วด้วย แถมเรายังต้องหลบอยู่ในที่โสโครกแบบนี้อีก” หนึ่งในอันธพาลจิบเหล้าพลางบ่นยาวอันธพาลอีกคนด่าเสริม “พี่ชุนเคยบอก ถ้ามีคนตาย ตำรวจก็จะตรวจสอบอย่างเข้มงวด ทางที่ดีควรให้เรากลับไปหลบที่บ้านสักสองสามวันนะ”“พี่ชุนให้เงินพวกเราคนละหนึ่ง

แต่ฉันไม่เห็นม่านกระสุนที่เอ่ยเตือนพวกนั้น จึงใช้มือหยิบค้อนงัดตะปูออกมาจากกระเป๋าเป้ ทว่าขณะกำลังจะดึงตะปูออก โทรศัพท์ก็สั่นอย่างรุนแรงถังหมิงหลีเหรอ?ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็น “ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งยาง” ที่เคยเพิ่มเพื่อนฉันในทีวี ถ้าเพิ่มเพื่อนกันแล้วก็จะสามารถพูดคุยกับแอดมินได้ ในใจลังเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ยอมรับเป็นเพื่อนกับเขาผู้เชี่ยวชาญระดับทองหลังจากเพิ่มเพื่อนเสร็จ ก็มีเสียงของคนสูงวัยดังขึ้น “สาวน้อย อย่าไปเชื่อผี ถ้าเธออยากจัดการมัน ก็ให้ทำตามที่ฉันบอก” ร่างบางสะดุ้งตกใจ อายุเยอะขนาดนี้เขายังดูไลฟ์สดอีกเหรอ?“เธอมีเลือดหมาดำติดตัวมาหรือเปล่า? ให้ใช้เลือดหมาดำวาดตัวอักษรคำว่า “คำสั่งของจักรพรรดิ” ที่หน้าผากของเธอ” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าวว่ากันว่าผู้เฒ่าหลายคนจะรู้วิธีปราบผี ฉันเลยหยิบขวดเลือดหมาดำออกมา และวาดตามที่เขาบอก ผีสาวจ้องมองมาที่ฉันด้วยความเกลียดชังปนอาฆาตแค้น สายตานั้นมันทำให้ฉันรู้สึกขนลุกซู่โชคดีที่ยังไม่ได้งัดตะปูออก ไม่อย่างนั้นคนแรกที่ตายคือฉันแน่นอน“งัดตะปูออกได้” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางพูดอีกครั้งฉันใช้ค้อนงัดตะปูออกทีละตัว

เป็นไปได้ไหมที่คุณชายถังกับก้งชายอาจจะมีรสนิยมเหมือนกัน?ส่วนจุนเหยาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงก็ขนลุกยามก้งชายกำลังเอื้อมมือมาหา ฉันทนไม่ไหวจึงกลิ้งตัวจนตกลงมาใต้เตียงก้งชายหัวเราะหึหึ “สาวน้อย ฉันรู้ว่าเธอตื่นแล้ว เชื่อฟังฉันแล้วออกมาเถอะ แล้วฉันจะทำให้เธอทรมานน้อยลง”ฉันมุดเข้าใต้เตียง ตัวสั่นไปทั้งตัวพร้อมน้ำตาก็ไหลออกมาฉันไม่ยอมเด็ดขาด ถึงแม้ว่าฉันจะต่ำต้อย แต่ฉันก็อยากจะใช้ชีวิตดี ๆ แบบคนอื่นบ้าง ถึงฉันจะขี้เหร่ แต่ขอขี้เหร่แบบมีศักดิ์ศรี!“ฮ่า ฮ่า ฉันไม่ทำให้เธอทรมานหรอกหน่า เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเก่งแค่ไหน” เขาหยิบงูสีทองตัวเล็ก ๆ ออกมาจากกล่องหวาย ทันใดนั้นงูก็เลื้อยเข้ามาใกล้ ขาเรียวจึงรีบถอยออกด้วยความกลัวแต่จะถอยกลับก็ถอยไม่ได้ฉันมองดูมันเลื้อยขึ้นมาที่เท้า และเริ่มเลื้อยเข้าขากางเกง เสียงเล็กร้องตะโกนด้วยความตกใจเนื่องจากมันเลื้อยขึ้นมาที่จี้หยกของฉัน ฉันเลยตีหัวงูสีทองนั้นไม่ยั้งมือไม่อยากจะเชื่อ พอดูอย่างละเอียดอีกที ก็พบว่าหัวของงูไหม้เกรียมตาคมเหลือบมองดูจี้หยกอย่างสงสัยว่ามันยังอยู่ไหม?“หนอนพิษกู่สีทองของฉัน!” ก้งชายตะโกนสุดเสียง “แก แกฆ่าหนอนพิษกู่สีทองอันล้