All Chapters of ไลฟ์สดสยองขวัญ: Chapter 21 - Chapter 30

ฉันรีบตอบตกลงในทันที แต่ในใจกลับคิดว่ามันไม่ค่อยถูกต้องสักเท่าไหร่ เพราะเหมือนการมาช่วยรักษาบาดแผลให้เธอในครั้งนี้ ฉันเองก็เก็บค่ารักษาจากเธอด้วย แต่เธอคงแค่กำลังดีใจมากเลยพูดไปส่ง ๆ ฉันจะคิดจริงจังไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นก็จะเป็นเหมือนพวกเชื่อคนง่ายน่ะสิขณะนั้นเอง การ์ดที่รับผิดชอบเฝ้าป้าซินก็วิ่งเข้ามาด้วยท่าทีร้อนรน พร้อมพูดระรัวอย่างเป็นกังวล “คุณจูหลิง แย่แล้วครับ ป้าซินหนีไปแล้ว”“อะไรนะ?” จูหลินตวาดอย่างโมโห “แล้วนายปล่อยให้หล่อนหนีไปได้ยังไง?”การ์ดก้มหน้าลงอย่างละอายใจ “ผมผิดเองครับ คุณผู้หญิงโปรดอนุญาตให้ผมรับผิดชอบด้วยการลาออกเถอะนะครับ”พูดยังไม่ทันจบ เสียงอันเยือกเย็นของถังหมิงหลีก็พูดขึ้นมา “คุณไม่ต้องลาออกหรอก ไปที่สถานีตำรวจก่อนเถอะ”เขาเดินก้าวเท้ายาว ๆ เข้ามาในห้องด้วยสีหน้าอึมครึม แล้วโยนป้าซินลงบนพื้นราวกับขยะอย่างไรอย่างนั้น ป้าซินตกใจจนตัวสั่น เธออ้อนวอนอย่างหวาดกลัว “คุณหนูใหญ่คะ ขอร้องเถอะค่ะ ครั้งนี้ปล่อยป้าไปนะคะ ป้าไม่อยากติดคุก”จูหลิงเองก็ไม่ได้โง่ เธอกล่าวอย่างเยือกเย็น “ไหนป้าว่ามา ใครเป็นคนปล่อยป้าไป?”ป้าซินมองไปทางบอดี้การ์ดด้วยความสั่นกลัว

ซ่งน่ามองไปทางฟางหว๋าเจี้ยนด้วยความตื่นตระหนก แต่ฟางหว๋าเจี้ยนกลับคิดว่ายิ่งอยู่ห่างหล่อนเท่าไหร่ยิ่งดีเท่านั้น เขาทำตัวราวกับแมลงวัลที่กำลังซ่อนตัว เห็นดังนั้นนัยน์ตาของเธอก็เต็มไปด้วยความผิดหวังและความเกลียดชัง ซ่งน่ากัดฟังกรอด “คุณมันผู้ชายเลวที่ไร้หัวใจจริง ๆด้วย”เดิมทีฉันซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางคนหมู่มากเพื่อดูความวุ่นวาย แล้วจู่ ๆ ก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่มันอึมครึม เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นเด็กอายุราวสี่ห้าขวบนอนบาดเจ็บอยู่บนไฟสปอร์ตไลท์ ดวงตากลวงลึก ปากฉีกออก เผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าสยดสยองกุมารเหรอ?ได้ยินมาว่า ตอนนี้นักแสดงหญิงหลายคนต่างก็ชอบเลี้ยงกุมารกันทั้งนั้น? หรือว่านี่จะเป็นของที่ซ่งน่าเลี้ยงเอาไว้?ฉันรีบเอามือถือออกมา แล้วเปิดห้องไลฟ์สดทันที พร้อมตั้งหัวข้อว่า ‘งานแถลงข่าวสุดสยองขวัญ ใครกันนะ ที่เป็นผู้บงการให้กุมารมาทำมาร้ายคน?’ฉันไม่กล้าพูดอย่างเต็มปากว่าซ่งน่าเป็นคนเลี้ยงกุมารโดยที่ฉันไม่มีหลักฐานอะไรเลยทันทีที่ห้องไลฟ์สดเริ่มขึ้น ก็มีผู้คนนับพันพรั่งพรูกันเข้ามาชม[แอดมินจู่ ๆ มาเปิดไลฟ์ตอนกลางวันแบบนี้แปลกจังเลยนะคะ เอ๊ะ นี่มันงานแถลงข่าวของซุปเปอร์สตาร์ซ่งน่า

ฉันต้องแข็งแกร่งขึ้นให้ได้! ร่างบางแช่อยู่ในอ่างยานานสองชั่วโมงเต็ม แต่มันกลับยาวนานราวกับผ่านไปแล้วหนึ่งศตวรรษ ฉันลุกออกมาจากถัง จากนั้นก็มาชำระล้างร่ายกาย ฉันรู้สึกสบายไปทั่วทั้งตัวอย่างกับว่าร่างกายได้ผ่อนคลายไปมาก รวมทั้งพละกำลังก็เพิ่มขึ้นมาไม่น้อยจนสามารถยกถุงข้าวสารหนักยี่สิบห้ากิโลได้ด้วยมือเดียว ฉันทำการตรวจสอบภายในร่างกายของตัวเอง ก็พบว่าก้อนพลังงานนั้นเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นมาบ้างแล้ว ขณะที่กำลังพอใจในตนเอง ก็มีสายโทรศัพท์จากถังหมิงหลีดังเข้ามาเสียก่อน น้ำเสียงของเขานั้นฟังดูหนักอึ้ง “จุนเหยา มีคนอยากพบเธอ” “ใคร” “เธอเคยได้ยินชื่อหน่วยเฉพาะกิจไหม?” ตอนที่อยู่บนรถ ถังหมิงหลีบอกฉันว่า ไลฟ์สดของฉันได้รับความสนใจจากหน่วยเฉพาะกิจ หน่วยเฉพาะกิจมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า กองสืบสวนหลักฐานเฉพาะกิจ แต่ละพื้นที่ในประเทศจะมีหน่วยย่อยแบ่งแยกกันออกไป สำหรับท่านที่มาวันนี้ก็คือหัวหน้าจินจากหน่วยงานประจำเมืองซานเฉิง เมื่อเดินเข้ามาในร้านกาแฟ ฉันก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงหัวมุมด้านใน เขาอายุราวสามสิบกว่า ๆ รูปร่างดูแข็งแรงกำยำ ผิวเข้ม มีจิตวิญญาณความเป็นชายทั่วทั้งร่างกา

ร่างบางตอบกลับ “ฉันสามารถรักษาการบาดเจ็บของคุณได้” สีหน้าของเขาสดใสขึ้นมาครู่หนึ่ง แต่ก็กลับไปอึมครึมอย่างรวดเร็ว เสียงเข้มพูดด้วยน้ำอย่างเย็นชา “แม้แต่หมอเองยังหมดทางช่วยเหลือ แล้วคนอย่างเธอจะรักษาได้เหรอ? น่าขำจริง ๆ” จุนเหยารู้สึกไม่ค่อยพอใจ มันเหมือนกับว่าเป็นฉันเองที่ไปขอรักษาเขา ฉันสงบสติอารมณ์ พลางเอ่ย “คุณบาดเจ็บตรงนี้ใช่ไหม?” ฉันชี้ไปที่บริเวณหัวหน่าว แล้วว่าต่อ “นี่เป็นอาการบาดแผลที่รุนแรง ถ้าไม่ได้รับการรักษาโดยเร็ว และปล่อยให้หัวหน่าวได้รับความเสียหายมากขึ้น มันจะได้ไม่คุ้มเสียนะคะ” ดวงตาของชายหนุ่มคนนั้นลึกล้ำ “เธอรักษาอาการบาดเจ็บของฉันได้จริง ๆ เหรอ?” “ฉันไม่กล้ารับปากคุณร้อยเปอร์เซ็นต์” ฉันเอ่ยต่อทันทีว่า “แต่ก็ควรจะลองดู” “โอเค” เขากำข้อมือฉันแน่น “ถ้าเธอรักษาไม่ได้ แล้วมาเล่นตลกกับฉัน ฉันจะทำให้เธอต้องเสียใจที่เกิดมาในโลกนี้” สายตาของเขานั้นราวกับคมมีดที่แทงเข้าลึกถึงกระดูก มันทำให้ฉันรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว จุนเหยาลอบกลืนน้ำลายเล็กน้อย นี่ฉันไม่ได้เข้าไปหยอกล้อกับคนที่ไม่สมควรจะล้อเล่นด้วยใช่ไหมเนี่ย? ฉันเริ่มปลุกระดมความกล้าทั้งหมด พลันโต้ตอบ “ค่ารั

ฉันกำหมัดแน่น เป็นฉันเองที่ประมาทจนเกินตัว เอาแต่คิดว่าอยากได้เงิน แต่กลับไม่เคยคิดเลยว่า น้ำยาอาบที่มีประสิทธิภาพดีขนาดนี้ มันต้องดึงดูดความโลภของคนอย่างแน่นอน ฉันจะต้องคิดหาทางออกให้ได้ ร่างเล็กเงียบไปพักหนึ่ง แล้วจู่ ๆ ก็ยิ้มออกมา “คุณเว้ยคะ คุณรู้ไหมคะว่าทำไมฉันถึงไปโผล่ในที่ที่คุณชกมวยได้?” เว้ยหลานหรี่ตาลงเล็กน้อย “เพราะท่านอาจาร์ของฉันทำนายว่าจะมีคนชกมวยอยู่ที่นั่น และเขาได้รับบาดเจ็บ” ฉันพูดเรื่องไร้สาระไปอย่างใจเย็น “และท่านผู้นี้เป็นคนใหญ่คนโต ในอนาคตจะมีเรื่องที่ประสบความสำเร็จครั้งใหญ่ เพราะฉะนั้นเลยให้ฉันออกมาช่วยเขา” ฉันก้าวเท้าไปข้างหน้า “คุณเว้ยคะ คนที่ท่านอาจาร์ของฉันทำนาย ก็คือคุณค่ะ” เขามองและประเมินฉันอย่างละเอียดราวกับว่าต้องการที่จะมองทะลุเข้าไปในจิตใจของฉัน ฉันจึงยิ้มตอบ “อาจาร์ของฉันเป็นผู้มีวิชาสูง ท่านไม่เพียงแต่ทำนายความดีร้ายของผู้อื่นได้นะคะ แต่ท่านยังสามารถเปลี่ยนชะตากรรมได้อีกด้วย จากร้ายกลายเป็นดี จากดีก็สามารถกลายเป็นร้ายได้ คุณเว้ยคะ ถ้าให้อาจาร์ของฉันรู้ ท่านต้องมาช่วยคุณด้วยความจริงใจแน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้ลูกศิษย์ของท่านกลับโดนคุณกักตัวอย