All Chapters of ไลฟ์สดสยองขวัญ: Chapter 11 - Chapter 20

หยินเฉิงเหยาเหลือบมองมาที่ฉัน เห็นแบบนั้นฉันเลยรีบเข้าไปในห้องไปถังหมิงหลีถามด้วยความประหลาดใจ “มีอะไรรึเปล่า? เจอผีเข้าแล้วหรอ ผีออกมาแล้ว?”มือเรียวเช็ดเหงื่อที่หน้าผากพลางตอบ “ไม่มีอะไร นายรีบกินก่อนดีกว่า” พวกเราสองคนดื่มไปพูดคุยไป แต่ฉันมักจะชอบใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จนกระทั่งถึงเวลาเที่ยงคืน ก็เริ่มไลฟ์สดอีกครั้ง[แอดมิน ในที่สุดคุณก็มาแล้ว ฉันรอคอยจนดอกไม้ได้โรยราไปแล้วค่ะ][แอดมิน ถ้าคุณยังยั่วให้อยากรู้แบบนี้ ฉันจะไม่ตบรางวัลให้คุณแล้วนะ]ถึงแม้ว่าผู้ชมจะบ่น แต่ในห้องไลฟ์สด คนก็ยิ่งมาดูมากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับตอนนี้ที่ทะลุหนึ่งหมื่นคนไปแล้ว รวมทั้งรางวัลเองก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ“ฉันทำให้ทุกทานรอนานเลย ตอนนี้ก็เวลาเที่ยงคืนแล้ว” จุนเหยาเริ่มอธิบาย “ตอนนี้พวกเราก็รอเงียบ ๆ ให้ผีออกมา” ทว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกับสองครั้งที่ผ่านมา พวกเรารอประมาณสิบกว่านาทีแล้ว แต่ยังไม่มีเรื่องอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้น ผู้ชมเองก็รอจนรู้สึกหงุดหงิดเหมือนกัน[หรือว่าตอนนี้คุณกลายเป็นเจียงหลางผู้หมดความสามารถซะแล้ว เลยให้ฉันดูอันนี้][ตกลงผีจะออกมาหรือไม่ออกมากันแน่ พรุ่งนี้ฉันต้องทำงานอีก]

ฉันเอาความคิดของผู้ชมไปพูดกับทั้งสองคน แน่นอนว่าหยินเฉิงเหยาไม่รู้ว่าฉันกำลังไลฟ์สดอยู่หยินเฉิงเหยาหน้านิ่ง “ผู้จัดการชองโรงแรมเอมส์ คนปัจจุบันก็คือลูกเขยของประธานโรงแรม ว่ากันว่าตอนแรกเขาเข้ามาทำงานที่โรงแรมในตำแหน่งผู้จัดการล็อบบี้อยู่ไม่กี่วัน ต่อมาถูกลูกสาวของประธานชอบเข้าเลยแต่งงานในเวลาต่อมา”และจู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ “ไม่แปลกใจเลยที่เข้ารับตำแหน่ง เขาบอกว่าเขาต้องการทำลายความเชื่อเรื่องศักดินาและไม่เชื่อเรื่องผี ที่แท้ก็กลัวคนอื่นจะรู้เรื่องไม่ดีของเขา”ถังหมิงหลีพูดต่อ “นี่ไม่ใช่เวลาที่จะพูดเรื่องพวกนี้ พวกเรามาช่วยกันคิดดีกว่า ว่าจะออกจากที่นี่ยังไง”จุนเหยาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งพลางเอ่ย “ฉันมีวิธี แต่ไม่รู้จะใช้ได้ไหม ต้องลองดู” ทั้งสองคนมองมาที่ฉันด้วยสายตาประหลาดใจ มือเรียวหยิบตะปูที่ทำจากต้นท้อมาเจ็ดอันและหยิบค้อนออกจากกระเป๋าเป้ ขาเรียวเดินไปที่ประตูบันไดแล้วพูดว่า “เมื่อก่อนฉันเคยเรียนจากนักปราชญ์มานิดหน่อย นี่คือการใช้คาถาไล่ผี และเพื่อจัดการกับผีที่มาจากกำแพง แต่ฉันไม่รู้ว่าจะสามารถกำจัดพื้นที่ของผีคนนี้ได้ไหม” พูดจบ ร่างบางก็ท่องคาถาอย่างละเอียดเข้าไปในค้อนและต

เมื่อยันต์แปดทิศสว่างขึ้น ผีสาวก็กรีดร้อง ความแค้นในร่างกายทั้งหมดของเธอไหลลงไปในยันต์แปดทิศในเวลานี้ บนชั้นที่สิบแปดของโลกภายนอก หน้าของถังหมิงหลีเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เช่นเดียวกับลมตะวันออกที่ร้อนใจ เขาขยับตัวไปมาไม่หยุดราวกับมดในกระทะที่ถูกเผาไฟจนร้อน　　ลมตะวันออกเป็นเด็กอายุประมาณสิบเจ็ดถึงสิบแปดปี เขาเพิ่งสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐศาสตร์และกฎหมายที่เมืองซานเฉิงได้ แต่เขาชอบเกี่ยวกับเรื่องเทพเจ้าและเรื่องผีสางต่าง ๆ มาตั้งแต่เด็ก พอเขาได้ดูการไลฟ์สดครั้งที่แล้วเลยอยากมาลองดูด้วยตาตัวเองบ้าง เพราะครั้งนี้ การไลฟ์สดถูกถ่ายทอดอยู่ที่โรงแรมข้างโรงเรียนเขาพอดี ดังนั้นเด็กหนุ่มจึงรีบวิ่งมาในขณะนี้เขากำลังถือโทรศัพท์ขึ้นมามองดูภาพอันน่าตื่นเต้นที่อยู่ข้างใน ลมตะวันออกก็เริ่มถาม “ลูกพี่จอมเผด็จการ คุณมีวิธีที่จะเข้าไปด้านในได้บ้างไหม? ผมทนดูไม่ได้ที่จะเห็นพวกเขาตายอยู่ด้านใน”“หุบปาก” ถังหมิงหลีดุเขาด้วยสีหน้าเย็นชา เด็กคนนี้ทำเขาอารมณ์เสีย ลมตะวันออกรู้สึกน้อยใจนิดหน่อยทว่าไม่นานก็มีผู้ชายร่างสูงสองคนที่ดูเหมือนจะเป็นบอดี้การ์ดเดินเข้ามา พร้อมกับพาผู้ชายอายุราวสามสิบกว่า ๆ มาด้วย

รวยแล้ว รวยแล้ว ครั้งนี้รวยแล้วจริง ๆ คิดไม่ถึงว่าการไลฟ์สดจะได้เงินเยอะขนาดนี้ ฉันพลิกดูหน้าเว็บด้วยความดีใจ หลังจากที่ไลฟ์สดของฉันดังขึ้นมา ในโทรทัศน์ก็เริ่มเผยแพร่การไลฟ์สดล่าผีจำนวนมาก แต่ส่วนมากจะแนวปลอมเป็นเทพไปจัดการกับผี แถมยังใส่เอฟเฟกต์เข้าไป พอลองกดเข้าไปดูก็พบว่าไลฟ์สดเหล่านั้นล้วนมีแต่คนด่าข้อแตกต่างที่ทำให้ไลฟ์สดของฉันต่างจากคนอื่นคือ ทำไมฉันถึงเจอผีจริง ๆ เวลาที่ฉันไลฟ์สด ซึ่งต่างจากคนอื่นที่ทั้งชีวิตยังไม่เคยเจอเลยสักครั้ง จะเป็นไปได้ที่ร่างกายของฉันสามารถดึงดูดผีได้?เมื่อคิดแล้วก็สัมผัสได้ว่าอากาศในห้องนี้เย็นวาบขึ้นมาอย่างกับสงครามเย็น ไม่หรอกมั้ง ไม่อย่างนั้นทำไมยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาฉันถึงไม่เคยเจอผีเลยล่ะ? ดิ๊งด่อง เสียงข้อความดังขึ้น "นางฟ้าหยุนเซี๋ย” ทักมาขอฉันเป็นเพื่อนดวงตาของฉันเป็นประกาย ก่อนหน้านี้นางฟ้าหยุนเซี๋ยผู้นี้เคยให้รางวัลกับฉันด้วยมงกุฎห้าอัน จนพวกผู้ชมคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมนิ้วเรียวกดตอบรับการเป็นเพื่อน ในหูฟังเริ่มได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นว่า "ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางพูดถูก คุณใช้วิธีการต่อสู้กับผีและการจับผีได้น่าสนใ

จูหลิงเหลือบมองถังหมิงหลีด้วยสายตาที่เย็นชา “นี่คุณแค่พาคนโกหกคนมาเจอฉันเหรอ? รังแกคนอื่นเกินไปหน่อยแล้วนะ”นี่คือลักษณะนิสัยของจูหลิง เธอเป็นคนพูดตรงไปตรงมา โดยไม่คำนึงว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในฐานะอะไรจึงทำให้ใครหลายคนขุ่นเคือง ตอนที่เธอมีอำนาจ ผู้คนเหล่านั้นต่างก็อดทนไว้ไม่พูดออกมา และหลังจากที่เธอสูญเสียอำนาจ ทุกคนก็คอยซ้ำเติมเหยียบย่ำเธอสีหน้าถังหมิงหลีเริ่มไม่ค่อยดี ขณะที่เขากำลังจะพูดบางอย่าง ฉันก็ถอดหมวกและหน้ากากออกเผยให้เห็นใบหน้าที่น่าเกลียดของฉันจูหลิงหันมามอง ดวงตาของอีกฝ่ายเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง“นี่คือโรคเนื้องอกเส้นใยที่ฉันเริ่มเป็นตั้งแต่เด็ก หมอบอกว่ามันรักษาไม่หาย ฉันต้องอยู่กับใบหน้าแบบนี้ไปตลอดชีวิต” ฉันมองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอแล้วพูดต่อ “แต่ฉันไม่เคยท้อแท้ ถึงแม้ว่าชีวิตจะยากลำบากแค่ไหน ฉันก็ต้องเข้มแข็งต่อไป เพราะฉะนั้น ฉันเข้าใจความเจ็บปวดของคุณดี คุณวางใจเถอะ ฉันไม่มีทางที่โกหกคุณหรอก”ดูเหมือนเธอจะสัมผัสได้ถึงความจริงใจในคำพูดของฉัน เพราะหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ถอนหายใจและพูดว่า “ได้ ฉันเต็มใจจะลองดู แต่ฉันบอกไว้ก่อนนะ ถ้าไม่ได้ผลฉันจะไม่จ่ายเงินให้เธ