Share

บทที่ 2

Author: เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ
หรือว่าชื่อไลฟ์จะฟังดูรุนแรงไป ทว่าไม่นานก็มีผู้ชมเข้ามาดู แถมยังมีม่านกระสุนโผล่ขึ้นมาอีกด้วย

ม่านกระสุนก็คือ ความคิดเห็นของผู้ชม แต่มันจะปรากฏบนหน้าจอเหมือนคำบรรยาย

[ไลฟ์สดดูผีอีกแล้วเหรอ? อย่าบอกนะว่าแค่ทำเสียงให้น่ากลัวอีก?]

[แอดมินใช้ชื่อ “บล็อกเกอร์สาวสยองขวัญ”? หันกล้องหน้ามาให้ฉันดูหน่อยสิว่าจะน่ากลัวสักแค่ไหน?]

[ดูสิ ถ้าน่ากลัวจริง ๆ ฉันจะให้ของรางวัลเป็นดาบหนึ่งเล่ม]

ดาบเป็นของรางวัลมีค่า หนึ่งเล่มมีราคา50หยวน จุนเหยารู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ใบหน้าของฉันมีเนื้องอกเต็มไปหมด มันทำให้ฉันรู้สึกลังเล

ได้แต่สับสนกับตัวเองว่า อย่าไปทำให้พวกเขาตกใจกลัวเลย หรือจะช่างมันดีนะ

มือบางหยิบมือถือและไฟฉายขึ้นมาแล้วเล็งกล้องไปที่ป้ายของคลินิก บนแผ่นป้ายนั้นมีสีดำเปื้อนอยู่ ดูแล้วคล้ายกองเลือด

ฉันเริ่มอธิบาย “ที่นี่คือคลินิกที่มีชื่อเสียง เมื่อสามปีที่แล้ว หมอเจิ้ง เจ้าของคลินิกได้ทำการผ่าตัดให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอประสบอุบัติเหตุทางการแพทย์ระหว่างผ่าตัด และเธอเสียเลือดเยอะมากจนเสียชีวิตคาเตียง หมอเจิ้งจึงถูกสั่งห้ามให้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ เขาโดนโจมตีหนักมาก ท้ายที่สุดเขาก็ผูกคอตายในห้องผ่าตัด ตั้งแต่นั้นมา ที่นี่ก็เป็นคลินิกผีสิง มีคนเห็นหมอเจิ้งถือมีดผ่าตัดเดินไปเดินมาอยู่ในคลินิก และยังฆ่าคนเร่ร่อนที่เข้ามาป้วนเปี้ยนอีกด้วย เราเข้าไปดูกันเถอะ”

ขายาวก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะค่อย ๆ ผลักประตูไม้ที่มีรอยจุดสีดำให้เปิดออก

ผู้ชมเริ่มส่งม่านกระสุนอีกครั้ง

[เสียงแอดมินเพราะจัง เธอเป็นคนสวยเหรอ?]

[หันกล้องหน้าอีก!]

รู้สึกเจ็บปวดใจนิดหน่อยแหะ ถ้าฉันเป็นคนสวยก็คงดีกว่านี้

ฉันหยิบไฟฉายขึ้นมาส่องไปทางห้องรับแขก

ด้านหลังเคาเตอร์เปื่อย ๆ คือตู้กระจกใส่ยา กระจกสะท้อนแสง ทำให้เห็นเป็นเงาของฉัน แม้ว่ากล้องเพิ่งจะส่องไปแค่เดี๋ยวเดียวแต่ม่านกระสุนของผู้ชมก็เพิ่มเข้ามารัว ๆ

[เดี๋ยว ๆ ฉันเพิ่งเห็นอะไรนะ คนที่สวมหมวกกับหน้ากากคือคนถ่ายเหรอ?]

[คนถ่ายนี่ลึกลับจริง ๆ เลยนะ นี่เธอน่าเกลียดเกินไปหรือสวยเกินไปกันแน่]

[คอมเมนต์ข้างบนโง่หรือเปล่า? คนสวยจะมาไลฟ์สดล่าผีเหรอ?]

[คอมเมนต์ข้างบนหยุดพูดทั้งสองคนเลย เมื่อกี้ฉันเห็นในกระจกมีเงาสองอัน!]

[คอมเมนต์ข้างบนอย่ามาหลอกกันนะ ทำไมฉันเห็นอะไรเลย?]

ฉันไม่รู้ว่าคนดูกลัวหรือเปล่า แต่ฉันรู้สึกทั้งกลัวทั้งตกใจมาก เลยส่องไฟฉายไปที่กระจกอีกครั้ง แต่ก็เจอแค่เงาของตัวเองคนเดียว

โล่งอกไปที คิดว่าคนดูต้องตาฝาดแน่ ๆ

“เอาหล่ะ ตอนนี้เราไปดูห้องน้ำกัน ว่ากันว่าคนเร่ร่อนคนนั้นโดนผีหมอเจิ้งหลอกที่ห้องน้ำ” ฉันพูดพร้อมเปิดประตู

ข้างในเป็นห้องให้น้ำเกลือ มีเตียงเหล็กสองสามเตียงตั้งวางสะเปะสะปะอยู่ ร่างบางสูดดมกลิ่นแล้วเอ่ย “มีกลิ่นเลือดได้อย่างไร”

ฉันส่องไฟฉายไปรอบ ๆ พลันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ที่นี่มีกองเลือดได้ยังไงเนี่ย?”

ผ้าปูเตียงเต็มไปด้วยเลือด ไหลลงมาตามลวดของเตียงและหยดลงมารวมกันเป็นแอ่งสีชาดบนพื้น

มือข้างหนึ่งสัมผัสรอยเลือด

ริมฝีปากบางอ้าค้าง “เลือด มันคือเลือดจริงๆ”

[แอดมินเอาเลือดหมูมาพรมเองหรือเปล่า]

[แอดมินอย่ามาเล่นกลหลอกกันเลย แบบนี้ฉันเห็นมาเยอะแล้ว]

ฉันกลัวแทบตาย จนไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านม่านกระสุน

แน่นอนฉันไม่ได้เป็นคนพรมเลือดพวกนี้!

ฉันอยากจะกลับหลังและวิ่งหนีออกไปจากที่นี่ แต่ดันมีเสียงดิงดองดังขึ้น มีคนให้ของรางวัล!

ไอเท็ม [ไวน์แดงชนิดหนึ่ง] ห้าหมาว แต่ยังไงห้าหมาวมันก็คือเงินเหมือนกัน!

จุนเหยากัดฟันพร้อมอธิบายต่อด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน “ว่ากันว่า ผีหมอเจิ้งตัดเส้นเอ็นแขนและขาของคนเร่ร่อนที่ในห้อง และหลังจากนั้นก็ลากเขามาที่เตียงลวดนี้เพื่อฆ่าเขาอย่างโหดเหี้ยม ตอนที่ตำรวจเข้ามาเจอ ภาพที่เห็นนั้นน่ากลัวมาก ๆ ว่ากันว่ามีคนมีคนอาเจียนตรงนั้น…”

เอี๊ยด——

ฉันหยุดพูดกะทันหัน และหันไปมองประตูห้องน้ำที่ถูกเปิดออก

[เฮ้ย อันนี้เอฟเฟกต์อะไร?]

[คอมเมนต์ข้างบนโง่จัง มันก็ต้องมีคนอยู่ในห้องน้ำแน่นอน พอคนถ่ายเข้าไป ผู้สมรู้ร่วมคิดของเธอก็จะออกมาหลอกเรา]

เสียงดิงดองดังขึ้นสองครั้ง บ่งบอกว่าได้รับของรางวัลไวน์แดงสองแก้ว

ฉันกลัวจนขาสั่น แต่เพื่อเงิน ฉันจะสู้!

ร่างกายเริ่มเหนื่อยหอบ แต่ยังค่อย ๆ เดินไปที่ห้องน้ำอย่างระมัดระวัง

[แอดมินเสียงเพราะมาก ให้ของรางวัล ให้ของรางวัล]

ครั้งนี้ฉันได้ดาบหนึ่งเล่ม หรือเท่ากับห้าสิบหยวน! นี่มันเทียบเท่าตอนฉันส่งของห้าสิบชิ้นเลยนะ

ภายใต้เงินที่ล่อตาล่อใจ ฉันก็มีความกล้าขึ้นมาอีกครั้ง สาวเจ้ากัดฟันพลางเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ห้องน้ำมีขนาดค่อนข้างกว้างใหญ่ถูกแบ่งเป็นสามช่อง ที่ผนังมีกระจกบานใหญ่ บนกระจกนั้นเต็มไปด้วยคราบสกปรก

ฉันค่อย ๆ เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง ในหัวคิดจะหยิบเศษแก้วที่แตกเก็บไว้เพื่อเป็นอาวุธ คิดไม่ถึงว่าฉันจะจับโดนมีดผ่าตัดจริง ๆ

มีดผ่าตัดอันนั้นขึ้นสนิมและมีคราบสกปรกสีดำติดอยู่ แต่ใบมีดยังคมดี

[ไอเท็มอันนี้ก็ไม่เลวนะ ดูแอดมินมีความพยายาม ให้ของรางวัลดีกว่า]

ของรางวัลเป็นดาบอีกหนึ่งเล่ม

ฉันสูดหายใจลึก ๆ แล้วใช้มือผลักบานประตูออก

ห้องน้ำสกปรกส่งกลิ่นเหม็นโชย แสงจากไฟฉายส่องไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่เจออะไร จุนเหยาจึงเดินต่อไปอีก

เสียงน้ำไหลแผ่วเบา

ทำเอาร่างทั้งร่างสะบัดตัวหันมองที่อ่างล้างหน้า พบว่ามีเสียงในท่อน้ำ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ เพราะที่นี่ไม่มีน้ำมาหลายปีแล้ว

ขณะที่ฉันกำลังก้มมองไปที่อ่างล้างหน้า ประตูห้องน้ำห้องที่สองที่อยู่ทางด้านหลังก็เปิดออกอย่างเงียบเชียบ พลันเงาของคนใส่เสื้อกราวสีขาวก็ลอยออกมา

เมื่อคนดูเห็นฉากนี้ผ่านกระจก คลื่นม่านกระสุนก็ปรากฏขึ้นมาไม่หยุด

[ฮ่า ฮ่า ผู้สมรู้ร่วมคิดออกมาแล้ว]

[แต่งตัวแบบนี้ก็ไม่เลวนะ ให้ของรางวัลเป็นดาบดีกว่า]

[เดี๋ยว ๆ เขาลอยได้ยังไงอ่ะ?]

[เขาต้องติดรอกไว้ที่เท้าแน่นอน]

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจอมองกระจกก็เห็นเงาของคนใส่เสื้อกราวสีขาวที่อยู่ด้านหลังพอดี ฉันหันหลังไปดูด้วยความตกใจ ส่วนกล้องก็ส่งไปทางด้านหลังเช่นกัน แต่กลับไม่เจออะไรเลย จุนเหยาจึงหันกลับไปมองที่กระจกอีกครั้ง ก่อนพบว่ามีเงาที่น่ากลัวนั่นอยู่ในกระจก

[โอเอ็มจี! เอฟเฟกต์อันนี้เจ๋งมาก!]

[ดาบห้าเล่ม สำหรับเอฟเฟกต์]

[คอมเมนต์ข้างบน พวกเธอคิดว่ามันเป็นเอฟเฟกต์จริง ๆ เหรอ?]

“นี่มันไม่ใช่เอฟเฟกต์” ฉันกรีดร้องด้วยความตกใจแล้วรีบเก็บมือถือลงในกระเป๋าเสื้อตรงหน้าอก แต่กล้องดันหันไปทางด้านหน้าพอดี จากนั้นก็หยิบมีดผ่าตัดและแทงเข้าไปที่เงาในกระจก

เสียงชัดเจนมากว่ากระจกถูกแทงเข้าไปจนแตก มีดผ่าตัดเองก็ปักไปที่ตำแหน่งหัวของเงาในกระจก

เลือดสด ๆ ทะลักออกมาจากกระจกส่วนที่แตก แต่เงาผีในกระจกกลับแสดงท่าทางน่ากลัวและหัวเราะเยาะเย้ย

“อ๊าย!” ฉันกรีดร้องออกมา คอของฉันถูกบางอย่างรัดแน่น พร้อมกับทุกคนที่ถูกตัดขาดไปเพราะความอึ้งทึ่งช็อค

ห้องไลฟ์สดมีผู้ชมเพิ่มขึ้นทันทีทันใด ม่านกระสุนก็เยอะขึ้นเรื่อย ๆ

[หรือจะมีผีจริง ๆ! รีบแจ้งตำรวจเร็ว!]

[คอมเมนต์ข้างบนโง่หรือเปล่า เธอจะแจ้งตำรวจว่าอะไร มีคนโดนผีหลอกอย่างนี้เหรอ?]

[แอดมินกล้ามาก แทงผีด้วยมีดผ่าตัด!]

[มีใครอยู่แถวนั้นไหม รีบไปช่วยเธอหน่อย!]

ฉันดิ้นสุดชีวิตจนแทบหายใจไม่ออก ไม่จริง ทำไมถึงโชคร้ายขนาดนี้นะเรา ฉันเพิ่งไลฟ์สดครั้งแรกแลัวยังจะต้องมาตายที่นี่อีกเหรอ!

เสียงเตือนโทรศัพท์ยังดังไม่หยุด ดูเหมือนว่าจะได้รับของรางวัลไม่น้อยเลย ดังนั้นฉันจึงกัดฟันสู้ เพื่อน้องชายที่นอนป่วย ฉันจะตายไม่ได้!

มือเรียวหยิบจี้หยกอันหนึ่งออกมาจากคอแล้วปาไปที่เงาผีตัวนั้น ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น และมีควันสีดำลอยขึ้นมา เป็นเหตุให้ต้องสูดดมควันนั้นเข้าไป

สุดท้ายร่างทั้งร่างก็ทรุดลงกับพื้นพร้อมสำลักอย่างรุนแรง

[ผีตายแล้วเหรอ?]

[จริง ๆ แล้วแอดมินซ่อนไว้]

[แอดมิน ไม่สิ ท่านอาจารย์ ข้าน้อยขอคาราวะ]

ฉันลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลพลันคว้าจี้หยกไว้แล้ววิ่งออกจากคลินิกแบบไม่คิดชีวิต นิ้วเรียวกดปิดห้องถ่ายทอดสดทันที

เมื่อกลับถึงบ้าน ขณะที่กำลังปลดกระดุมเสื้อ ก็พบว่าที่คอมีรอยมือสีดำ ๆ ม่วง ๆ เต็มไปหมด

ฉันนี่ช่างโชคร้ายจริง ๆ

ร่างบางเปิดบัญชีธนาคารของตังเอง ลองคำนวณดูคร่าว ๆ คืนนี้ฉันได้รับของรางวัลนับพันแล้ว อีกทั้งยังมีแฟน ๆ ที่มาติดตามฉันมากกว่าห้าพันคนอีกด้วย

สำหรับคนที่เพิ่งไลฟ์ครั้งแรกอย่างฉัน ฉันคิดว่าผลลัพธ์มันออกมาดีอย่างเกินคาดเลยล่ะ

แค่ล้างจานที่ร้านอาหารหนึ่งเดือนจนเหนื่อยเมื่อยเอวแทบตายก็ยังไม่ถึงหนึ่งพันเลยด้วยซ้ำ

คืนนี้ติดอันดับยอดนิยมแล้ว ถ้าฉันไลฟ์สดบ่อย ๆ และค่อย ๆ เพิ่มชื่อเสียงให้ตัวเองไปเรื่อย ๆ นอกจากจะได้รับรางวัลมากมายแล้ว ยังมีร้านค้าติดต่อให้ฉันไปทำโฆษณาอีก คราวนี้ก็สามารถหาเงินได้เยอะขึ้น

คนที่คิดว่าตัวเองหน้าเกลียดกัดริมฝีปากล่างแน่น ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว มีเพียงชีวิตที่เลวร้ายนี้ อย่างมากก็แค่ตาย แล้วยังจะต้องกลัวอะไรอีก

จุนเหยาคิดพลางลูบจี้หยกที่อยู่บนคอ มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณยายทิ้งไว้ให้ฉัน ตอนอายุสามขวบ ฉันเคยเจอกับนักบวชลัทธิเต๋า เขาให้จี้หยกอันนี้มา และบอกว่าชีวิตนี้ยังต้องเจออะไรอีกมากมาย จี้หยกอันนี้จะช่วยปัดเป่าความชั่วร้าย ดังนั้นจึงขอให้ฉันเก็บมันไว้กับตัว

ฉันใส่มันมายี่สิบปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าวันนี้มันจะช่วยฉันได้

พอนึกแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจพร้อมถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่น่ากลัวอีกครั้ง

Related chapters

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 3

    ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเนื้องอก หนึ่งในนั้นงอกออกมาตรงเบ้าตา ซึ่งมันทำให้ใบหน้านี้ยิ่งดูน่าขยะแขยงขึ้นอีกหลายเท่าไม่แปลกใจเลยที่หยินเฉิงเหยาจะเกลียดฉันทว่าขณะล้างหน้าก็ชะงักไป ฉันจำได้ว่าบนคางมีเนื้องอกอีกอันหนึ่ง ทำไมตอนนี้มันหายไปล่ะ?หญิงสาวยืนสองกระจกอยู่พักหนึ่ง เนื้องอกอันนั้นมันหายไปจริง ๆ ด้วยเนื้องอกมันหายไปเองเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรืออาจจะเป็นเพราะ…ควันสีดำที่ลอยออกมาก่อนที่ผีหมอเจิ้งจะตาย?แต่ควันผีสามารถรักษาเนื้องอกได้จริงเหรอ? พอคิดแล้วก็ทำให้ฉันมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา ความฝันของฉันคือรักษาเนื้องอกพวกนี้ให้หาย ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่ไม่อยากให้ตัวเองสวย จริงไหม?รางวัลของทีวีจะสรุปผลเป็นรายวัน การไลฟ์สดหนึ่งครั้งจะได้รับรางวัลเกินกว่าที่กำหนดไว้ คำนวณดูแล้ว ฉันได้รับรางวัลประมาณหนึ่งพันหนึ่งร้อย หลังจากที่แลกเป็นเงินมาได้ ก็จะแบ่งไว้หนึ่งพันเพื่อเอาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลเมื่อในบ้านมีคนป่วย ค่าใช้จ่ายจึงเพิ่มขึ้นเยอะมาก ๆฉันออกมาจากโรงพยาบาล และกำลังคิดว่าคืนนี้จะไปไลฟ์สดที่ไหนต่อดี ทันใดนั้นก็มีรถหรูสีขาวแบรนด์มายบัคคันหนึ่งพุ่งมาจอดตรงหน้า

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 4

    พอเห็นภาพนั่น ความโกรธก็พุ่งพรวดขึ้นมาทันที มือเรียวรีบฉวยมีดสังหารแล้วเดินเข้าไป แต่ถังหมิงหลีคว้าตัวฉันไว้ก่อน เขากระซิบเบา ๆ “เธอจะไปทำอะไร”“ฉันจะไปช่วยคนไง ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะโดนพวกมันทำร้ายนะ!” ฉันพูดอย่างขุ่นเคืองถังหมิงหลีใช้สายตาดุดันมองมาที่ฉันจนรู้สึกว่ามันมีบางอย่างแปลก ๆ “ฉันพูดผิดเหรอ?”“เธอ…เห็นผู้หญิงเหรอ?” เขาถาม“ใช่” ฉันพยักหน้าถังหมิงหลีสูดหายใจเข้าลึก ๆ “แต่ฉันไม่เห็นอะไรเลยนะ ฉันเห็นแค่พวกมันกำลังลอยอยู่ในอากาศ”จุนเหยาตกใจตาโต ก่อนจะมองไปที่ม่านกระสุนบนหน้าจอมือถือ[เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายพวกนั้น? แอดมินเชิญให้มาดูแลเด็กเหรอ?][ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า แอดมินนี่น่าสนใจจริง ๆ พวกเขากำลังทำอะไรกันเหรอ?][แอดมินไอเดียดีจังเลย ถึงแม้ว่ามันจะปลอม แต่ฉันก็ให้ของรางวัลนะ][นี่แค่เริ่มต้น คืนนี้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว มอบจี้หยกให้ไปเลยหนึ่งอัน]หนังศีรษะของฉันชาวาบ ตาเรียวหันไปมองอีกครั้ง พร้อมกันกับร่างพยาบาลสาวคนนั้นที่ค่อย ๆ หันหัวมองกลับมาผิวของเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียว นัยน์ตาสีขาว ไม่มีลูกตาดำ ที่น่ากลัวที่สุดคือ บนใบหน้าของเธอมีรอยแผลบาดลึกเห็นแค่แว๊บเดียว มันก็ทำใ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 5

    ฉันถอนหายใจ ถ้านายอยากเสี่ยงตายทำไมต้องพาฉันไปเสี่ยงด้วยเนี่ย?แต่คิดไปคิดมาฉันก็เอาเงินเขามาแล้วหนึ่งแสน จู่ ๆ ก็หงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย เลยทำทีดื่มซุปเงียบ ๆเขานั่งมองฉันดื่มซุป พลางคิดว่าดูเหมือนอารมณ์ฉันจะดีขึ้นแล้ว ร่างสูงจึงบอกกับฉันว่าจะไปหาเบาะแสมาเพิ่ม พูดแค่นั้นก็เดินจากไปทางด้านคนที่เดินออกจากโรงพยาบาลไปเมื่อครู่ ขณะที่ก้าวเท้าฉับ ๆ เขาก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง ปลายสายเอ่ยอย่างเคารพ “นายน้อยถัง เรื่องที่ท่านให้ผมตรวจสอบอันธพาลสองคนนั้น ผมเจอแล้วครับ”ถังหมิงหลีตอบเสียงขรึม “ส่งที่อยู่ของพวกมันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”ในโรงแรมเล็ก ๆ ข้างถนนแห่งหนึ่ง อันธพาลสองคนนั้นกำลังดื่มเหล้า สูบบุหรี่และเล่นไพ่ ในห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศของกลิ่นควันบุหรี่“ครั้งนี้ต้องหลบจริง ๆ ตอนแรกเราแค่ต้องจับนางพยาบาลนั่นไม่ใช่เหรอ แต่กลับเจอผีซะได้ พี่หู่ก็ตายไปแล้วด้วย แถมเรายังต้องหลบอยู่ในที่โสโครกแบบนี้อีก” หนึ่งในอันธพาลจิบเหล้าพลางบ่นยาวอันธพาลอีกคนด่าเสริม “พี่ชุนเคยบอก ถ้ามีคนตาย ตำรวจก็จะตรวจสอบอย่างเข้มงวด ทางที่ดีควรให้เรากลับไปหลบที่บ้านสักสองสามวันนะ”“พี่ชุนให้เงินพวกเราคนละหนึ่ง

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 6

    “แปลกจัง ทำไมวันนี้อากาศมันร้อนแบบนี้ แมลงสักตัวก็ไม่มี?” ฉันพูด “ซากศพก็ไม่มีหนอนไม่มีแมลงวันเลยสักตัว”ในห้องไลฟ์สดเริ่มมีเสียงโอดครวญ[แอดมิน ฉันกำลังกินข้าวอยู่นะ!][บล็อกม่านกระสุน!]แน่นอนว่าถ้ามีคนส่งม่านกระสุนเยอะเกินไป ทำให้เกิดการปิดกั้นจนโดนผู้ชมต่อว่าบ้างในบางครั้งถังหมิงหลีเอ่ยแทรก “มีบางอย่างอยู่ใต้นี้”เขาปิดปากและจมูก แล้วหยิบขาเก้าที่หักขึ้นมากวาดซากงู แมลง หนู และมดทั้งหมดออก จึงเจอกับสมุดบันทึกเล่มหนึ่งสมุดบันทึกเล่มนี้เขียนไว้ว่า เมนูหนึ่งสัปดาห์ของห้องสามศูนย์สี่พวกเราเปิดดูเนื้อหาข้างใน มันคือสูตรอาหารธรรมดา ๆ เท่านั้น แต่มีใครบางคนใช้ปากกาหมึกสีแดงขีดฆ่าเมนูอย่างรุนแรงแล้วเขียนที่ด้านหลังว่า หนูขาวย่าง แมลงสาบดิบ และอื่นๆอีกมากมายแทนอ่านแล้วท้องไส้ก็ปั่นป่วนจนต้องรีบกลืนน้ำลายเพื่อให้กรดไหลย้อนกลับลงไปถังหมิงหลีครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เสียงเข้มเอ่ย “ฉันเข้าใจแล้ว อันซื่อปิงคนนี้ถูกทารุณกรรมอย่างไร้มนุษยธรรมในอพาร์ตเมนต์หลังนี้ พยาบาลที่ดูแลเขาไม่เอาข้าวให้เขากิน แต่ให้เขากินพวกงู แมลง หนู มด แทน ทำให้เขาต้องทนทรมานจนตายในที่สุด สุดท้ายเขาก็เลยกลับมาแ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 7

    แต่ฉันไม่เห็นม่านกระสุนที่เอ่ยเตือนพวกนั้น จึงใช้มือหยิบค้อนงัดตะปูออกมาจากกระเป๋าเป้ ทว่าขณะกำลังจะดึงตะปูออก โทรศัพท์ก็สั่นอย่างรุนแรงถังหมิงหลีเหรอ?ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็น “ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งยาง” ที่เคยเพิ่มเพื่อนฉันในทีวี ถ้าเพิ่มเพื่อนกันแล้วก็จะสามารถพูดคุยกับแอดมินได้ ในใจลังเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ยอมรับเป็นเพื่อนกับเขาผู้เชี่ยวชาญระดับทองหลังจากเพิ่มเพื่อนเสร็จ ก็มีเสียงของคนสูงวัยดังขึ้น “สาวน้อย อย่าไปเชื่อผี ถ้าเธออยากจัดการมัน ก็ให้ทำตามที่ฉันบอก” ร่างบางสะดุ้งตกใจ อายุเยอะขนาดนี้เขายังดูไลฟ์สดอีกเหรอ?“เธอมีเลือดหมาดำติดตัวมาหรือเปล่า? ให้ใช้เลือดหมาดำวาดตัวอักษรคำว่า “คำสั่งของจักรพรรดิ” ที่หน้าผากของเธอ” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าวว่ากันว่าผู้เฒ่าหลายคนจะรู้วิธีปราบผี ฉันเลยหยิบขวดเลือดหมาดำออกมา และวาดตามที่เขาบอก ผีสาวจ้องมองมาที่ฉันด้วยความเกลียดชังปนอาฆาตแค้น สายตานั้นมันทำให้ฉันรู้สึกขนลุกซู่โชคดีที่ยังไม่ได้งัดตะปูออก ไม่อย่างนั้นคนแรกที่ตายคือฉันแน่นอน“งัดตะปูออกได้” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางพูดอีกครั้งฉันใช้ค้อนงัดตะปูออกทีละตัว

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 8

    ทันทีที่ม่านกระสุนพูดจบ ปรากฏว่าคนที่ใช้ชื่อว่า “สายลมของฉัน” ก็ให้ของรางวัลฉันเป็นมงกุฎห้าอัน[ให้จริงด้วย ฉันนับถือเลย ฉันก็ให้นะ แต่ไม่เยอะเท่าไหร่หรอก จี้หยกหนึ่งอันก็พอแล้วแหละ][แอดมิน ครั้งหน้าเธอจะไปไลฟ์สดที่ไหนเหรอ][เสียดายโอกาสดี ๆ แบบนี้ ทำไมแอดมินไม่ล้มท่านประธานจอมเผด็จการ]เห็นไอเท็มรางวัลแน่น ๆ แบบนี้ เป็นตายร้ายดียังไงก็คุ้มแล้วหลังจากปิดห้องไลฟ์สด ฉันกับถังหมิงหลีก็พากันออกมาจากบ้านพัก เขามองฉันแปลก ๆ และสายตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ“เธอรู้วิธีปราบผีเหรอ” เขาถามจุนเหยาส่ายหน้า “ฉันมีผู้เชี่ยวชาญให้คำแนะนำ” ฉันบอกเขาเกี่ยวกับเทพเจ้าตัวจริงแห่งเจิ้งหยาง แต่ตอนนี้เขาออฟไลน์ไปแล้ว มาดูอีกทีก็เพิ่งเห็นว่าเขาให้ของรางวัลฉันเป็นมงกุฎหนึ่งอันด้วยฉันรู้สึกขอบคุณเขามาก จึงทิ้งข้อความขอบคุณไว้ให้เขา สักพักถังหมิงหลีก็เอ่ยต่อ “เธอเจอผู้เชี่ยวชาญแล้ว แต่ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่มักจะมีโลกส่วนตัวสูง เขาเข้ามาดูไลฟ์สด และยังให้คำแนะนำเธออีก โชคดีจังเลยนะ”ส่วนตัวฉันชอบเวลาได้นับรายได้จากการไลฟ์สด คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีของรางวัลตั้งสองหมื่นกว่าหยวน! ก่อนหน้านี้ ทำงานหนึ่งปี

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 9

    เป็นไปได้ไหมที่คุณชายถังกับก้งชายอาจจะมีรสนิยมเหมือนกัน?ส่วนจุนเหยาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงก็ขนลุกยามก้งชายกำลังเอื้อมมือมาหา ฉันทนไม่ไหวจึงกลิ้งตัวจนตกลงมาใต้เตียงก้งชายหัวเราะหึหึ “สาวน้อย ฉันรู้ว่าเธอตื่นแล้ว เชื่อฟังฉันแล้วออกมาเถอะ แล้วฉันจะทำให้เธอทรมานน้อยลง”ฉันมุดเข้าใต้เตียง ตัวสั่นไปทั้งตัวพร้อมน้ำตาก็ไหลออกมาฉันไม่ยอมเด็ดขาด ถึงแม้ว่าฉันจะต่ำต้อย แต่ฉันก็อยากจะใช้ชีวิตดี ๆ แบบคนอื่นบ้าง ถึงฉันจะขี้เหร่ แต่ขอขี้เหร่แบบมีศักดิ์ศรี!“ฮ่า ฮ่า ฉันไม่ทำให้เธอทรมานหรอกหน่า เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเก่งแค่ไหน” เขาหยิบงูสีทองตัวเล็ก ๆ ออกมาจากกล่องหวาย ทันใดนั้นงูก็เลื้อยเข้ามาใกล้ ขาเรียวจึงรีบถอยออกด้วยความกลัวแต่จะถอยกลับก็ถอยไม่ได้ฉันมองดูมันเลื้อยขึ้นมาที่เท้า และเริ่มเลื้อยเข้าขากางเกง เสียงเล็กร้องตะโกนด้วยความตกใจเนื่องจากมันเลื้อยขึ้นมาที่จี้หยกของฉัน ฉันเลยตีหัวงูสีทองนั้นไม่ยั้งมือไม่อยากจะเชื่อ พอดูอย่างละเอียดอีกที ก็พบว่าหัวของงูไหม้เกรียมตาคมเหลือบมองดูจี้หยกอย่างสงสัยว่ามันยังอยู่ไหม?“หนอนพิษกู่สีทองของฉัน!” ก้งชายตะโกนสุดเสียง “แก แกฆ่าหนอนพิษกู่สีทองอันล้

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 10

    ฉันรีบขอบคุณเขา และอีกฝ่ายก็ตอบกลับ “ถ้าอยากปราบผี ก็ต้องฝึกลมปราณก่อน ถ้าในร่างกายของเธอไม่มีพลัง ก็ใช้ได้แค่วิธีที่คนธรรมดาใช้กัน อันนั้นจะสามารถจัดการพวกวิญญาณอาฆาตได้ แต่ถ้าจะจัดการพวกวิญญาณชั่วร้าย วิญญาณมุ่งร้าย พลังจะไม่พอเอาได้ ในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้มีวิธีการฝึกลมปราณ เธอลงไปฝึกดู ถ้าเธอฝึกได้ ฉันค่อยสอนขั้นตอนที่ลึกกว่านั้น”ฉันเห็นเขากำลังจะออฟไลน์ จึงรีบถาม “ราชาตัวจริง คุณรู้จักแผลจากกรรมชั่วไหมคะ?”“ห๊ะ?” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางตอบด้วยความแปลกใจ “เธอถามฉันทำไม?”ฉันหัวเราะแห้ง ๆ “แค่ถามเฉย ๆ”ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางว่าต่อ “แผลจากกรรมชั่วมันคือคำสาปชนิดหนึ่ง บรรพบุรุษของเราได้ทำกรรมชั่วอย่างร้ายแรงไว้ บาปกรรมของเขาจึงส่งต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลาน ทำให้พวกเขามีแผล”จุนเหยาได้ยินแล้วขนลุกทันที บรรพบุรุษของฉันไปทำบาปกรรมอะไรไว้ มันถึงได้ตกมาอยู่บนร่างกายฉันอย่างนี้นะฉันมันไร้เดียงสามาก ๆ“แล้วจะมีวิธีแก้ไขไหมคะ?” ฉันถามอย่างรอบคอบ“ถ้าอยากแก้ก็ไม่ยาก แค่ฆ่าคนชั่ว ฆ่าวิญญาณชั่วร้ายให้เยอะหน่อยก็ได้แล้ว”ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้ว ไม่แปลกที่หลังจากฉันฆ่าผีหมอเจิ้ง ผีอ

Latest chapter

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 255

    เธอหยุดชั่วคราวและกล่าวอย่างยิ้ม ๆ อีกครั้งว่า “ฉันยังมีคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลอีกข้อหนึ่ง หวังว่าคุณหยวนจะตกลง”“เรื่องอะไรเหรอคะ?” ฉันไม่พอใจเล็กน้อยกับสายตาที่มีความดูถูกเหยียดหยามของเธอ แต่ฉันก็ยังถามอย่างเก็บอารมณ์เธอพูดว่า “ในการไลฟ์สดครั้งนี้ มีบางฉากที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย ฉันอยากให้คุณหยวนได้โปรดอธิบายให้ผู้ชมฟังในการไลฟ์สดครั้งต่อไปด้วย เพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าใจลูกเทียนของเราผิด”ใจของฉันสงบลงและรอยยิ้มบนใบหน้าได้เปลี่ยนเป็นไม่เต็มใจเล็กน้อย “คุณนายเสวีย การไลฟ์สดของฉันเป็นการไลฟ์สดจับผีไม่ใช่การไลฟ์สดเกี่ยบกับความรู้สึก”คุณนายเสวียพูดอย่างสุภาพแต่ไม่ยอมปฏิเสธ “ฉันก็กลัวว่าจะทำลายชื่อเสียงของคุณเหยาเหมือนกัน ถึงอย่างไรคุณก็เข้าใจสถานะของตระกูลเราในเมืองจินหลิงชัดเจนอยู่แล้ว ถ้าเกิดทำให้คนอื่นเข้าใจคุณเหยาผิดว่าประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”สีหน้าของฉันเย็นลงมา นี่เป็นการเปลี่ยนวิธีที่จะบอกว่าฉันกำลังประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลฉันยิ้มจาง ๆ “คุณนายเสวีย ไม่รู้ว่าคุณชายเสวียเคยบอกคุณไหมว่าฉันเป็นคนรักษาอาการป่วยของเขาให้หายดี”คุณนายเสวียตะลึงไปคร

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 254

    ยังไม่ถึงสองวัน ชาวเน็ตผู้หญิงที่ซื้อสบู่ทำมือเหล่านี้ไปก็มาโพสต์ที่หมวดยา พวกเธอพูดอย่างตื่นเต้นว่าสบู่ทำมือนี้ใช้ดีมาก ๆ พึ่งจะใช้ไปไม่กี่วันสภาพผิวก็ดีขึ้นมาก ริ้วรอยตรงขอบตาและมุมปากต่างก็ตื้นขึ้นเยอะด้วยมีหญิงสาวนักรบสายขาวคนหนึ่งบอกว่าบนใบหน้าของเธอมีสิวเยอะมาก เมื่อก่อนนี้เธอใช้เครื่องประทินผิวเยอะเยอะหลายชนิด แต่ก็ไม่ได้ผล และนั่นทำให้เธอเป็นทุกข์มาก ๆ แต่หลังจากที่เธอได้ใช้สบู่ทำมือ สิวบนใบหน้าของเธอก็หายไป และไม่มีวี่แววว่าจะเกิดขึ้นมาอีก เธอยังปล่อยภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังออกมาเป็นพิเศษอีกด้วยในไม่ช้า สบู่ทำมือนี้ก็ถูกอัปโหลดลงบนนักเล่นแร่แปรธาตุเน็ตเวิร์กทั้งหมด และนักเล่นแร่แปลธาตุผู้หญิงจำนวนมากต่างก็ฝากข้อความต้องการจะซื้อไว้ทางบริษัทเครื่องสำอางก็มีผลตอบรับกลับมาว่าได้กำหนดสูตรสบู่ทำมือแล้วสามชนิด ชนิดที่หนึ่งคือ กลิ่นหอมของหอมหมื่นลี้ที่ใช้สำหรับขาวใส ชนิดที่สองคือกลิ่นหอมของลาเวนเดอร์ที่ใช้สำหรับป้องกันสิว และอีกหนึ่งชนิดก็คือกลิ่นหอมของว่านหางจระเข้ที่ใช้สำหรับให้ความชุ่มชื้นเป็นพิเศษผลลัพธ์ของทั้งสามชนิดต่างก็ดีมาก ๆ และทีมผู้บริหารของบริษัทก็พร้อมที่จะทำ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 253

    เมื่อมองดูรถของพวกเขาหายไป ฉันก็แอบถอนหายใจในใจ ถึงแม้ว่าคุณนายเสวียจะลืมช่วงความตายของคุณชายเสวียไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนโดนกรวยแหลมคมแทงทะลุเข้าไปในใจก็ยังฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธอฉันยักไหล่ ถึงอย่างไรฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันไม่สามารถขอให้ทุกคนมาชอบตัวเองได้หรอกร่างบางกลับมาถึงห้องก็นอนหลับอย่างสบายใจ จนเช้าวันรุ่งขึ้นก็โดนปลุกให้ตื่นโดยเสียงเคาะประตูอย่างแรงฉันหาวหวอดพลางเดินไปเปิดประตูห้อง แล้วก็เห็นถังหมิงหลียืนอยู่นอกประตู เขาถือกระเป๋าสัมภาระธรรมดาใบหนึ่ง เขาหน้าซีดเผือดมาก ราวกับว่าไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนเพราะรีบกลับมาเมื่อเขาเห็นฉันก็รีบโผเข้ามากอดไว้แน่น ทำให้ใบหน้าของฉันฝังอยู่ที่คอของเขาอย่างแรงและเขาก็พูดขึ้นทันที “ก่อนหน้านี้ฉันอยู่บนเกาะหิมะตลอด ฉันไม่รู้เลยว่าเธอว่าได้เจอกับอันตรายแบบนั้น ไม่อย่างนั้นฉันต้องรีบกลับมาช่วยเธอโดยเร็วที่สุดแน่นอน”ฉันยิ้มออกมา “เป็นเพราะอย่างนี้เองเหรอ วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร”เขาจับหน้าของฉันไว้แล้วก้มหน้าลงจูบอย่างเร็วฉันตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วรีบผลักเขาออก พลันพูดอย่างร้อนใจ “นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”“ใช่ ฉันบ้าไปแ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 252

    พลังที่เก้าเอ่ยแทรก “หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ที่จริงผีตัวนี้มีชีวิตและมีเนื้อหนัง แค่เนื้อหนังของมันก็คือทั้งหมดของโรงเรียนแห่งนี้เท่านั้นเอง”ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางยังกล่าวอีกว่า “ฉันไม่ได้เจอผีที่มีเลือดเนื้อในร่างกายมนุษย์แบบนี้มาหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังมีอยู่ในโลกมนุษย์”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถึงแม้ว่าในตอนนี้ในโลกมนุษย์จะขาดแคลนพลังปราณ แต่อารมณ์เจ็ดอายตนะหกของผู้คนก็ยังแข็งแกร่งมากขึ้น” พลังที่เก้าพูดขึ้น “ผีก็มากขึ้นเรื่อย ๆ”หัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ก้อนนั้นเริ่มเผาไหม้และควันหนาค่อย ๆ ลอยออกมา ผีใบหน้าสีดำตัวนั้นเผยหน้าตาที่แสนเจ็บปวดออกมา พลันกำแพงรอบ ๆ ก็เริ่มลุกไหม้ขึ้นมา เปลวไฟได้ลุกลามไปอย่างรวดเร็วและพวกเราก็ได้วิ่งออกมาจากโรงเรียนแห่งนั้น อาคารร้างทั้งหลังล้วนจมลงไปในเปลวไฟ ริ้วลิ้นแห่งเปลวไฟยังกระโจมอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปในอากาศด้วยแสงไฟ“อ๊าก!” ในที่สุดผีใบหน้าสีดำก็ปรากฏขึ้นมาในเปลวไฟ มันโดนไฟเผาจนเล็กลงเรื่อย ๆ และมองไม่เห็นอีกต่อไปฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกยาว ๆ ในที่สุดก็จบลงแล้ว จะไม่มีเกมส์แห่งความตายอีกต่อไปแล้ว และก

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 251

    เมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เปื้อนเลือดของคุณชายเสวีย ในใจของฉันก็รู้สึกเหน็บหนาวขึ้นมาเป็นพัก ๆ[เป็นไปไม่ได้มั้ง คุณเสวียตายแล้ว?][จะเป็นไปได้ยังไง ถึงแม้ว่าคุณเสวียจะมาเข้าร่วมไลฟ์สดแค่ชั่วคราว แต่จะตายง่าย ๆ แบบนี้ได้อย่างไร? เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้เชียวนะ][ใครบอกว่าจะไม่มีคนตาย? ทุกครั้งที่แอดมินไลฟ์สดล้วนอันตรายมาก แต่ก็ยังเอาชีวิตรอดจากภัยอันตรายมาได้หลายครั้ง เมื่อก่อนที่จอมเผด็จการไม่ตายก็แค่โชคดีมากเท่านั้นเอง พวกคุณคิดว่าพวกเขาจะมีรัศมีของตัวเอกจริง ๆ เหรอ?][แอดมิน ฉันคือคนใช้ของครอบครัวคุณเสวีย เมื่อสักครู่แม่ของเขาก็ดูไลฟ์สดอยู่ แต่ตอนนี้ได้เป็นลมหมดสติไปแล้ว คุณเตรียมใจรอรับความโกรธของตระกูลเสวียได้เลย][คนข้างบนที่อาศัยบารมีคนอื่นมาอวดเบ่งชาวบ้าน ถ้าพวกคุณมีความสามารถก็ไปจัดการกับผีใบหน้าเองสิ จะระบายอารมณ์ใส่แอดมินทำไม?][แอดมิน...จะมีชีวิตกลับมาไหม?]ขณะนี้ในใจของฉันว่างเปล่า ฉันคุกเข่าลงบนพื้นและกอดหัวของเสวียห้าวเทียนไว้ ทั้งยังรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่างกายฉันและคุณชายเสวียไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่เขากับฉันได้ร่วมเป็นร่วมตายกันมาในเกมส์แห

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 250

    เพี๊ยะ เพี๊ยะ!  ไฟในเมรุเผาศพดังขึ้นและลัดวงจร กระแสไฟฟ้ารวมตัวกันในมือของฉันจนกลายเป็นก้อนใหญ่  [ว้าว ใช้กระแสไฟฟ้าหนึ่งแสนโวลต์ควบแน่นเป็นสายฟ้าก้อนกลม แอดมินเธอเก่งขั้นเทพเลยอ่ะ]  [แรงดันไฟฟ้าสูงเท่าหนึ่งแสนโวลต์ที่ไหนกัน!]  [ฉันพูดเกินจริงไม่ได้เหรอ? คุณจะยุ่งเกินไปแล้ว?]  “คุณเสวีย หลบไปเร็วเข้า!” ฉันตะโกนเสียงดังแล้วโยนกระแสไฟฟ้าในมือออกไป  ตูม!  เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น กระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าใส่ร่างของผีกองกอย ร่างของมันเปล่งแสงสีม่วงออกมาและส่งเสียงร้องเหมือนสัตว์ป่า แต่สุดท้ายร่างกายก็ไหม้กลายเป็นศพไหม้เกรียม  “เร็วเข้า เอามันเข้าไปในเตาเผาศพ!” ฉันและเสวียห้าวเทียนอดทนต่อกลิ่นเหม็นเน่าเพื่อยกผีกองกอยขึ้น แล้วรีบเข้าไปในห้อง พร้อมเปิดเตาเผาศพและโยนศพเข้าไป  บึ้ม!  ในเตาเผามีเปลวไฟลุกโชนออกมา ผีกองกอยดิ้นทุรนทุรายอย่างดุเดือด ฉันตะโกน “ปิดประตู!”  ประตูเตาเผาได้ปิดลงเสียงดังปัง เสียงดิ้นรนดังออกมาจากด้านใน ศพถูกเผาเป็นเวลานานมากก่อนที่จะหยุดลง และท้ายที่สุดก็มีเศษกระดูกออกมาจากรูด้านหลัง  กระดูกไม่ได้ถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่านทั้งหมด แต่เผาแล้วกลายเป็นเศษเล็ก ๆ พวกมัน

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 249

    [เพื่อเงินเพียงเล็กน้อย แต่เขากลับฆ่าพ่อของตัวเอง ช่างน่าเศร้าจริง ๆ]  [มีลูกชายแบบนี้ มิน่าล่ะพ่อของเขาถึงได้โกรธทะยานขึ้นจนศพเปลี่ยนไป]  [จะไปโทษใครได้? นอกจากตัวเขาเอง ใครบอกให้เขารักลูกชายมากเกินไปล่ะ? รู้จักแต่เลี้ยงแต่ไม่รู้จักอบรม นั่นเป็นความผิดขอพ่อแม่]  ในห้องไลฟ์สดมีการโต้เถียงทุกแบบอย่าง ผีดิบฟางเหวินตัวนั้นกระโดดออกมาจากโลงศพ  โลงศพเป็นโลงไม้เนื้อแข็งแบบดั้งเดิม และสูงพอ ๆ กับไหล่ของผู้ใหญ่ แต่มันสามารถมันกระโดดออกมาได้ในพริบตา  ในตอนนั้นเอง ร่างกายของฟางเหวินก็เริ่มมีขนงอกออกมาอย่างรวดเร็ว เขามีขนปุกปุยราวกับลิงอุรังอุตังที่เป็นบรรพบุรุษ  [ผีกองกอย! นี่มันผีกองกอยจริง ๆ!] [ผีกองกอยเป็นกระดูกเหล็กทองแดงในตํานาน! มันเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว กระโดดขึ้นอาคารบ้านเรือนไปบนต้นไม้ กระโดดโลดเต้นราวกับบิน ไม่กลัวไฟธรรมดา หรือแม้แต่แสงอาทิตย์]  [ข้างบนมีความรู้เยอะจัง]  [ไร้สาระ เว็บไป๋ตู้ก็เขียนเอาไว้แบบนั้น]  ฉันเองก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาถูกลูกชายแท้ ๆ ของตัวเองฆ่าตาย ลูกชายก็อกตัญญู และมักจะด่าทอเขา เขามีความคับข้องใจมาเป็นเวลานาน แถมลูกชายก็ไม่ได้จัดงานศพให้ หลังจ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 248

    ฉันถามถึงที่อยู่และเรียกแท็กซี่กับเสวียห้าวเทียน จนมาถึงเมืองเล็ก ๆ ที่เรียกว่าฝางเจีย  เมืองนี้ค่อนข้างหดหู่กว่าเมืองชิงหยาง มีเพียงคนแก่ใกล้วาระสุดท้ายที่นั่งอาบแดดอยู่หน้าประตู  เราสอบถามเกี่ยวกับโรงฌาปนกิจศพในเมืองฝางเจีย วันนี้ไม่มีการจัดงานศพ ภายในนั้นเงียบมาก และมีชายชราคนหนึ่งกําลังกวาดพื้น  “ขอถามหน่อยค่ะ คุณคือผู้เฒ่าฟางใช่ไหมคะ?” ฉันก้าวไปข้างหน้าและถามเขาทันที  เขามองฉันอย่างระมัดระวังพลางกล่าว “คุณมีธุระอะไร?”  “เมื่อสองวันก่อน มีช่างขนศพพาศพหกศพมาค้างคืนที่นี่ใช่ไหมคะ?” ฉันถาม  ความระแวดระวังในดวงตาของชายชรายิ่งทวีความรุนแรงขึ้น “ผมจําไม่ได้แล้ว” พูดจบก็เดินเข้าบ้านไป  เสวียห้าวเทียนเดินไปข้างหน้าและจับไหล่ของอีกฝ่ายไว้ “ผู้เฒ่าฟาง อย่าเพิ่งรีบไปสิ มาคุยกับพวกเราเถอะครับ” พร้อมกันนั้น เขาก็ยัดธนบัตรสีแดงสองใบใส่มือชายชราไปด้วย  เขาลังเลเล็กน้อยและกำธนบัตรสีแดงไว้ ก่อนจะกล่าว “คุณต้องการถามอะไร?”  เสวียห้าวเทียนยิ้มบาง “เราแค่อยากรู้ว่าในโลงศพทั้งหกศพนั้นบรรจุอะไรไว้”  “แล้วมันจะเป็นอะไรได้อีกล่ะ? แน่นอนว่าต้องเป็นศพอยู่แล้ว” ตาแก่ฟางพูดอย่างไม่สบอารมณ์

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 247

    ฉันยิ่งงงเข้าไปใหญ่ การที่ภูตผีจากโรงเรียนมัธยมหวนซานนี้ รวบรวมเรื่องลี้ลับที่เกิดขึ้นจริงไว้มากมายเพื่อทดสอบคนอื่น ที่แท้เพราะอะไรกันแน่นะ?  เขาวางแผนอะไรอยู่นะ?  จริงสิ! ความกลัวไงล่ะ!  ความกลัวที่พวกเราประสบในมิติวิญญาณจะกลายเป็นแหล่งพลังงานของมัน ทําให้มันแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ  นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมภูตผีถึงชอบทำให้คนกลัว หลังจากที่มนุษย์หวาดกลัวแล้ว พลังหยางจะถูกทําลาย ทำให้ถูกสิงได้ง่ายขึ้น แต่ภูตผีบางชนิดสามารถดูดซับความกลัวได้ เพื่อทำให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้น  พอดึกขึ้นเรื่อย ๆ ก็มีเสียงกรนดังมาจากห้องเวร ตอนแรกฉันว่าจะไปผนึกศพพวกนี้ก่อน แต่ตัวอักษรเลือดพูดถึงผีดิบที่ฆ่าศพฟื้นคืนชีพ ถ้าฉันฝืนเปลี่ยนเค้าโครงเรื่อง ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยังไงก็ต้องระวังตัวไว้จะดีกว่า  พริบตาเดียวก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว และเป็นตอนที่พลังหยินพลุ่งพล่านที่สุด พระจันทร์เสี้ยวสีแดงเลือดดวงนั้นสว่างจนแสบตาเป็นพิเศษ  ฉันสอนวิธีเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เสวียห้าวเทียน โดยการปิดปากและจมูก เพื่อให้ผีดิบไม่ได้กลิ่นมนุษย์บนตัวเรา  ทันใดนั้นกลิ่นอายวิญญาณก็พวยพุ่งออกมาจากในห้อง ศพทั้งหกพลันลืมตาขึ้นมาพร้อ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status