Share

บทที่ 2

Author: เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ
หรือว่าชื่อไลฟ์จะฟังดูรุนแรงไป ทว่าไม่นานก็มีผู้ชมเข้ามาดู แถมยังมีม่านกระสุนโผล่ขึ้นมาอีกด้วย

ม่านกระสุนก็คือ ความคิดเห็นของผู้ชม แต่มันจะปรากฏบนหน้าจอเหมือนคำบรรยาย

[ไลฟ์สดดูผีอีกแล้วเหรอ? อย่าบอกนะว่าแค่ทำเสียงให้น่ากลัวอีก?]

[แอดมินใช้ชื่อ “บล็อกเกอร์สาวสยองขวัญ”? หันกล้องหน้ามาให้ฉันดูหน่อยสิว่าจะน่ากลัวสักแค่ไหน?]

[ดูสิ ถ้าน่ากลัวจริง ๆ ฉันจะให้ของรางวัลเป็นดาบหนึ่งเล่ม]

ดาบเป็นของรางวัลมีค่า หนึ่งเล่มมีราคา50หยวน จุนเหยารู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย แต่ใบหน้าของฉันมีเนื้องอกเต็มไปหมด มันทำให้ฉันรู้สึกลังเล

ได้แต่สับสนกับตัวเองว่า อย่าไปทำให้พวกเขาตกใจกลัวเลย หรือจะช่างมันดีนะ

มือบางหยิบมือถือและไฟฉายขึ้นมาแล้วเล็งกล้องไปที่ป้ายของคลินิก บนแผ่นป้ายนั้นมีสีดำเปื้อนอยู่ ดูแล้วคล้ายกองเลือด

ฉันเริ่มอธิบาย “ที่นี่คือคลินิกที่มีชื่อเสียง เมื่อสามปีที่แล้ว หมอเจิ้ง เจ้าของคลินิกได้ทำการผ่าตัดให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอประสบอุบัติเหตุทางการแพทย์ระหว่างผ่าตัด และเธอเสียเลือดเยอะมากจนเสียชีวิตคาเตียง หมอเจิ้งจึงถูกสั่งห้ามให้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ เขาโดนโจมตีหนักมาก ท้ายที่สุดเขาก็ผูกคอตายในห้องผ่าตัด ตั้งแต่นั้นมา ที่นี่ก็เป็นคลินิกผีสิง มีคนเห็นหมอเจิ้งถือมีดผ่าตัดเดินไปเดินมาอยู่ในคลินิก และยังฆ่าคนเร่ร่อนที่เข้ามาป้วนเปี้ยนอีกด้วย เราเข้าไปดูกันเถอะ”

ขายาวก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะค่อย ๆ ผลักประตูไม้ที่มีรอยจุดสีดำให้เปิดออก

ผู้ชมเริ่มส่งม่านกระสุนอีกครั้ง

[เสียงแอดมินเพราะจัง เธอเป็นคนสวยเหรอ?]

[หันกล้องหน้าอีก!]

รู้สึกเจ็บปวดใจนิดหน่อยแหะ ถ้าฉันเป็นคนสวยก็คงดีกว่านี้

ฉันหยิบไฟฉายขึ้นมาส่องไปทางห้องรับแขก

ด้านหลังเคาเตอร์เปื่อย ๆ คือตู้กระจกใส่ยา กระจกสะท้อนแสง ทำให้เห็นเป็นเงาของฉัน แม้ว่ากล้องเพิ่งจะส่องไปแค่เดี๋ยวเดียวแต่ม่านกระสุนของผู้ชมก็เพิ่มเข้ามารัว ๆ

[เดี๋ยว ๆ ฉันเพิ่งเห็นอะไรนะ คนที่สวมหมวกกับหน้ากากคือคนถ่ายเหรอ?]

[คนถ่ายนี่ลึกลับจริง ๆ เลยนะ นี่เธอน่าเกลียดเกินไปหรือสวยเกินไปกันแน่]

[คอมเมนต์ข้างบนโง่หรือเปล่า? คนสวยจะมาไลฟ์สดล่าผีเหรอ?]

[คอมเมนต์ข้างบนหยุดพูดทั้งสองคนเลย เมื่อกี้ฉันเห็นในกระจกมีเงาสองอัน!]

[คอมเมนต์ข้างบนอย่ามาหลอกกันนะ ทำไมฉันเห็นอะไรเลย?]

ฉันไม่รู้ว่าคนดูกลัวหรือเปล่า แต่ฉันรู้สึกทั้งกลัวทั้งตกใจมาก เลยส่องไฟฉายไปที่กระจกอีกครั้ง แต่ก็เจอแค่เงาของตัวเองคนเดียว

โล่งอกไปที คิดว่าคนดูต้องตาฝาดแน่ ๆ

“เอาหล่ะ ตอนนี้เราไปดูห้องน้ำกัน ว่ากันว่าคนเร่ร่อนคนนั้นโดนผีหมอเจิ้งหลอกที่ห้องน้ำ” ฉันพูดพร้อมเปิดประตู

ข้างในเป็นห้องให้น้ำเกลือ มีเตียงเหล็กสองสามเตียงตั้งวางสะเปะสะปะอยู่ ร่างบางสูดดมกลิ่นแล้วเอ่ย “มีกลิ่นเลือดได้อย่างไร”

ฉันส่องไฟฉายไปรอบ ๆ พลันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “ที่นี่มีกองเลือดได้ยังไงเนี่ย?”

ผ้าปูเตียงเต็มไปด้วยเลือด ไหลลงมาตามลวดของเตียงและหยดลงมารวมกันเป็นแอ่งสีชาดบนพื้น

มือข้างหนึ่งสัมผัสรอยเลือด

ริมฝีปากบางอ้าค้าง “เลือด มันคือเลือดจริงๆ”

[แอดมินเอาเลือดหมูมาพรมเองหรือเปล่า]

[แอดมินอย่ามาเล่นกลหลอกกันเลย แบบนี้ฉันเห็นมาเยอะแล้ว]

ฉันกลัวแทบตาย จนไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านม่านกระสุน

แน่นอนฉันไม่ได้เป็นคนพรมเลือดพวกนี้!

ฉันอยากจะกลับหลังและวิ่งหนีออกไปจากที่นี่ แต่ดันมีเสียงดิงดองดังขึ้น มีคนให้ของรางวัล!

ไอเท็ม [ไวน์แดงชนิดหนึ่ง] ห้าหมาว แต่ยังไงห้าหมาวมันก็คือเงินเหมือนกัน!

จุนเหยากัดฟันพร้อมอธิบายต่อด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน “ว่ากันว่า ผีหมอเจิ้งตัดเส้นเอ็นแขนและขาของคนเร่ร่อนที่ในห้อง และหลังจากนั้นก็ลากเขามาที่เตียงลวดนี้เพื่อฆ่าเขาอย่างโหดเหี้ยม ตอนที่ตำรวจเข้ามาเจอ ภาพที่เห็นนั้นน่ากลัวมาก ๆ ว่ากันว่ามีคนมีคนอาเจียนตรงนั้น…”

เอี๊ยด——

ฉันหยุดพูดกะทันหัน และหันไปมองประตูห้องน้ำที่ถูกเปิดออก

[เฮ้ย อันนี้เอฟเฟกต์อะไร?]

[คอมเมนต์ข้างบนโง่จัง มันก็ต้องมีคนอยู่ในห้องน้ำแน่นอน พอคนถ่ายเข้าไป ผู้สมรู้ร่วมคิดของเธอก็จะออกมาหลอกเรา]

เสียงดิงดองดังขึ้นสองครั้ง บ่งบอกว่าได้รับของรางวัลไวน์แดงสองแก้ว

ฉันกลัวจนขาสั่น แต่เพื่อเงิน ฉันจะสู้!

ร่างกายเริ่มเหนื่อยหอบ แต่ยังค่อย ๆ เดินไปที่ห้องน้ำอย่างระมัดระวัง

[แอดมินเสียงเพราะมาก ให้ของรางวัล ให้ของรางวัล]

ครั้งนี้ฉันได้ดาบหนึ่งเล่ม หรือเท่ากับห้าสิบหยวน! นี่มันเทียบเท่าตอนฉันส่งของห้าสิบชิ้นเลยนะ

ภายใต้เงินที่ล่อตาล่อใจ ฉันก็มีความกล้าขึ้นมาอีกครั้ง สาวเจ้ากัดฟันพลางเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ห้องน้ำมีขนาดค่อนข้างกว้างใหญ่ถูกแบ่งเป็นสามช่อง ที่ผนังมีกระจกบานใหญ่ บนกระจกนั้นเต็มไปด้วยคราบสกปรก

ฉันค่อย ๆ เดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง ในหัวคิดจะหยิบเศษแก้วที่แตกเก็บไว้เพื่อเป็นอาวุธ คิดไม่ถึงว่าฉันจะจับโดนมีดผ่าตัดจริง ๆ

มีดผ่าตัดอันนั้นขึ้นสนิมและมีคราบสกปรกสีดำติดอยู่ แต่ใบมีดยังคมดี

[ไอเท็มอันนี้ก็ไม่เลวนะ ดูแอดมินมีความพยายาม ให้ของรางวัลดีกว่า]

ของรางวัลเป็นดาบอีกหนึ่งเล่ม

ฉันสูดหายใจลึก ๆ แล้วใช้มือผลักบานประตูออก

ห้องน้ำสกปรกส่งกลิ่นเหม็นโชย แสงจากไฟฉายส่องไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่เจออะไร จุนเหยาจึงเดินต่อไปอีก

เสียงน้ำไหลแผ่วเบา

ทำเอาร่างทั้งร่างสะบัดตัวหันมองที่อ่างล้างหน้า พบว่ามีเสียงในท่อน้ำ ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ เพราะที่นี่ไม่มีน้ำมาหลายปีแล้ว

ขณะที่ฉันกำลังก้มมองไปที่อ่างล้างหน้า ประตูห้องน้ำห้องที่สองที่อยู่ทางด้านหลังก็เปิดออกอย่างเงียบเชียบ พลันเงาของคนใส่เสื้อกราวสีขาวก็ลอยออกมา

เมื่อคนดูเห็นฉากนี้ผ่านกระจก คลื่นม่านกระสุนก็ปรากฏขึ้นมาไม่หยุด

[ฮ่า ฮ่า ผู้สมรู้ร่วมคิดออกมาแล้ว]

[แต่งตัวแบบนี้ก็ไม่เลวนะ ให้ของรางวัลเป็นดาบดีกว่า]

[เดี๋ยว ๆ เขาลอยได้ยังไงอ่ะ?]

[เขาต้องติดรอกไว้ที่เท้าแน่นอน]

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจอมองกระจกก็เห็นเงาของคนใส่เสื้อกราวสีขาวที่อยู่ด้านหลังพอดี ฉันหันหลังไปดูด้วยความตกใจ ส่วนกล้องก็ส่งไปทางด้านหลังเช่นกัน แต่กลับไม่เจออะไรเลย จุนเหยาจึงหันกลับไปมองที่กระจกอีกครั้ง ก่อนพบว่ามีเงาที่น่ากลัวนั่นอยู่ในกระจก

[โอเอ็มจี! เอฟเฟกต์อันนี้เจ๋งมาก!]

[ดาบห้าเล่ม สำหรับเอฟเฟกต์]

[คอมเมนต์ข้างบน พวกเธอคิดว่ามันเป็นเอฟเฟกต์จริง ๆ เหรอ?]

“นี่มันไม่ใช่เอฟเฟกต์” ฉันกรีดร้องด้วยความตกใจแล้วรีบเก็บมือถือลงในกระเป๋าเสื้อตรงหน้าอก แต่กล้องดันหันไปทางด้านหน้าพอดี จากนั้นก็หยิบมีดผ่าตัดและแทงเข้าไปที่เงาในกระจก

เสียงชัดเจนมากว่ากระจกถูกแทงเข้าไปจนแตก มีดผ่าตัดเองก็ปักไปที่ตำแหน่งหัวของเงาในกระจก

เลือดสด ๆ ทะลักออกมาจากกระจกส่วนที่แตก แต่เงาผีในกระจกกลับแสดงท่าทางน่ากลัวและหัวเราะเยาะเย้ย

“อ๊าย!” ฉันกรีดร้องออกมา คอของฉันถูกบางอย่างรัดแน่น พร้อมกับทุกคนที่ถูกตัดขาดไปเพราะความอึ้งทึ่งช็อค

ห้องไลฟ์สดมีผู้ชมเพิ่มขึ้นทันทีทันใด ม่านกระสุนก็เยอะขึ้นเรื่อย ๆ

[หรือจะมีผีจริง ๆ! รีบแจ้งตำรวจเร็ว!]

[คอมเมนต์ข้างบนโง่หรือเปล่า เธอจะแจ้งตำรวจว่าอะไร มีคนโดนผีหลอกอย่างนี้เหรอ?]

[แอดมินกล้ามาก แทงผีด้วยมีดผ่าตัด!]

[มีใครอยู่แถวนั้นไหม รีบไปช่วยเธอหน่อย!]

ฉันดิ้นสุดชีวิตจนแทบหายใจไม่ออก ไม่จริง ทำไมถึงโชคร้ายขนาดนี้นะเรา ฉันเพิ่งไลฟ์สดครั้งแรกแลัวยังจะต้องมาตายที่นี่อีกเหรอ!

เสียงเตือนโทรศัพท์ยังดังไม่หยุด ดูเหมือนว่าจะได้รับของรางวัลไม่น้อยเลย ดังนั้นฉันจึงกัดฟันสู้ เพื่อน้องชายที่นอนป่วย ฉันจะตายไม่ได้!

มือเรียวหยิบจี้หยกอันหนึ่งออกมาจากคอแล้วปาไปที่เงาผีตัวนั้น ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น และมีควันสีดำลอยขึ้นมา เป็นเหตุให้ต้องสูดดมควันนั้นเข้าไป

สุดท้ายร่างทั้งร่างก็ทรุดลงกับพื้นพร้อมสำลักอย่างรุนแรง

[ผีตายแล้วเหรอ?]

[จริง ๆ แล้วแอดมินซ่อนไว้]

[แอดมิน ไม่สิ ท่านอาจารย์ ข้าน้อยขอคาราวะ]

ฉันลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลพลันคว้าจี้หยกไว้แล้ววิ่งออกจากคลินิกแบบไม่คิดชีวิต นิ้วเรียวกดปิดห้องถ่ายทอดสดทันที

เมื่อกลับถึงบ้าน ขณะที่กำลังปลดกระดุมเสื้อ ก็พบว่าที่คอมีรอยมือสีดำ ๆ ม่วง ๆ เต็มไปหมด

ฉันนี่ช่างโชคร้ายจริง ๆ

ร่างบางเปิดบัญชีธนาคารของตังเอง ลองคำนวณดูคร่าว ๆ คืนนี้ฉันได้รับของรางวัลนับพันแล้ว อีกทั้งยังมีแฟน ๆ ที่มาติดตามฉันมากกว่าห้าพันคนอีกด้วย

สำหรับคนที่เพิ่งไลฟ์ครั้งแรกอย่างฉัน ฉันคิดว่าผลลัพธ์มันออกมาดีอย่างเกินคาดเลยล่ะ

แค่ล้างจานที่ร้านอาหารหนึ่งเดือนจนเหนื่อยเมื่อยเอวแทบตายก็ยังไม่ถึงหนึ่งพันเลยด้วยซ้ำ

คืนนี้ติดอันดับยอดนิยมแล้ว ถ้าฉันไลฟ์สดบ่อย ๆ และค่อย ๆ เพิ่มชื่อเสียงให้ตัวเองไปเรื่อย ๆ นอกจากจะได้รับรางวัลมากมายแล้ว ยังมีร้านค้าติดต่อให้ฉันไปทำโฆษณาอีก คราวนี้ก็สามารถหาเงินได้เยอะขึ้น

คนที่คิดว่าตัวเองหน้าเกลียดกัดริมฝีปากล่างแน่น ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว มีเพียงชีวิตที่เลวร้ายนี้ อย่างมากก็แค่ตาย แล้วยังจะต้องกลัวอะไรอีก

จุนเหยาคิดพลางลูบจี้หยกที่อยู่บนคอ มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณยายทิ้งไว้ให้ฉัน ตอนอายุสามขวบ ฉันเคยเจอกับนักบวชลัทธิเต๋า เขาให้จี้หยกอันนี้มา และบอกว่าชีวิตนี้ยังต้องเจออะไรอีกมากมาย จี้หยกอันนี้จะช่วยปัดเป่าความชั่วร้าย ดังนั้นจึงขอให้ฉันเก็บมันไว้กับตัว

ฉันใส่มันมายี่สิบปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าวันนี้มันจะช่วยฉันได้

พอนึกแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจพร้อมถอดหน้ากากออก เผยให้เห็นใบหน้าที่น่ากลัวอีกครั้ง
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 3

    ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเนื้องอก หนึ่งในนั้นงอกออกมาตรงเบ้าตา ซึ่งมันทำให้ใบหน้านี้ยิ่งดูน่าขยะแขยงขึ้นอีกหลายเท่าไม่แปลกใจเลยที่หยินเฉิงเหยาจะเกลียดฉันทว่าขณะล้างหน้าก็ชะงักไป ฉันจำได้ว่าบนคางมีเนื้องอกอีกอันหนึ่ง ทำไมตอนนี้มันหายไปล่ะ?หญิงสาวยืนสองกระจกอยู่พักหนึ่ง เนื้องอกอันนั้นมันหายไปจริง ๆ ด้วยเนื้องอกมันหายไปเองเหรอ? เป็นไปไม่ได้หรืออาจจะเป็นเพราะ…ควันสีดำที่ลอยออกมาก่อนที่ผีหมอเจิ้งจะตาย?แต่ควันผีสามารถรักษาเนื้องอกได้จริงเหรอ? พอคิดแล้วก็ทำให้ฉันมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา ความฝันของฉันคือรักษาเนื้องอกพวกนี้ให้หาย ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่ไม่อยากให้ตัวเองสวย จริงไหม?รางวัลของทีวีจะสรุปผลเป็นรายวัน การไลฟ์สดหนึ่งครั้งจะได้รับรางวัลเกินกว่าที่กำหนดไว้ คำนวณดูแล้ว ฉันได้รับรางวัลประมาณหนึ่งพันหนึ่งร้อย หลังจากที่แลกเป็นเงินมาได้ ก็จะแบ่งไว้หนึ่งพันเพื่อเอาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลเมื่อในบ้านมีคนป่วย ค่าใช้จ่ายจึงเพิ่มขึ้นเยอะมาก ๆฉันออกมาจากโรงพยาบาล และกำลังคิดว่าคืนนี้จะไปไลฟ์สดที่ไหนต่อดี ทันใดนั้นก็มีรถหรูสีขาวแบรนด์มายบัคคันหนึ่งพุ่งมาจอดตรงหน้า

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 4

    พอเห็นภาพนั่น ความโกรธก็พุ่งพรวดขึ้นมาทันที มือเรียวรีบฉวยมีดสังหารแล้วเดินเข้าไป แต่ถังหมิงหลีคว้าตัวฉันไว้ก่อน เขากระซิบเบา ๆ “เธอจะไปทำอะไร”“ฉันจะไปช่วยคนไง ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะโดนพวกมันทำร้ายนะ!” ฉันพูดอย่างขุ่นเคืองถังหมิงหลีใช้สายตาดุดันมองมาที่ฉันจนรู้สึกว่ามันมีบางอย่างแปลก ๆ “ฉันพูดผิดเหรอ?”“เธอ…เห็นผู้หญิงเหรอ?” เขาถาม“ใช่” ฉันพยักหน้าถังหมิงหลีสูดหายใจเข้าลึก ๆ “แต่ฉันไม่เห็นอะไรเลยนะ ฉันเห็นแค่พวกมันกำลังลอยอยู่ในอากาศ”จุนเหยาตกใจตาโต ก่อนจะมองไปที่ม่านกระสุนบนหน้าจอมือถือ[เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายพวกนั้น? แอดมินเชิญให้มาดูแลเด็กเหรอ?][ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า แอดมินนี่น่าสนใจจริง ๆ พวกเขากำลังทำอะไรกันเหรอ?][แอดมินไอเดียดีจังเลย ถึงแม้ว่ามันจะปลอม แต่ฉันก็ให้ของรางวัลนะ][นี่แค่เริ่มต้น คืนนี้ก็ถือว่าคุ้มแล้ว มอบจี้หยกให้ไปเลยหนึ่งอัน]หนังศีรษะของฉันชาวาบ ตาเรียวหันไปมองอีกครั้ง พร้อมกันกับร่างพยาบาลสาวคนนั้นที่ค่อย ๆ หันหัวมองกลับมาผิวของเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียว นัยน์ตาสีขาว ไม่มีลูกตาดำ ที่น่ากลัวที่สุดคือ บนใบหน้าของเธอมีรอยแผลบาดลึกเห็นแค่แว๊บเดียว มันก็ทำใ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 5

    ฉันถอนหายใจ ถ้านายอยากเสี่ยงตายทำไมต้องพาฉันไปเสี่ยงด้วยเนี่ย?แต่คิดไปคิดมาฉันก็เอาเงินเขามาแล้วหนึ่งแสน จู่ ๆ ก็หงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย เลยทำทีดื่มซุปเงียบ ๆเขานั่งมองฉันดื่มซุป พลางคิดว่าดูเหมือนอารมณ์ฉันจะดีขึ้นแล้ว ร่างสูงจึงบอกกับฉันว่าจะไปหาเบาะแสมาเพิ่ม พูดแค่นั้นก็เดินจากไปทางด้านคนที่เดินออกจากโรงพยาบาลไปเมื่อครู่ ขณะที่ก้าวเท้าฉับ ๆ เขาก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง ปลายสายเอ่ยอย่างเคารพ “นายน้อยถัง เรื่องที่ท่านให้ผมตรวจสอบอันธพาลสองคนนั้น ผมเจอแล้วครับ”ถังหมิงหลีตอบเสียงขรึม “ส่งที่อยู่ของพวกมันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”ในโรงแรมเล็ก ๆ ข้างถนนแห่งหนึ่ง อันธพาลสองคนนั้นกำลังดื่มเหล้า สูบบุหรี่และเล่นไพ่ ในห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศของกลิ่นควันบุหรี่“ครั้งนี้ต้องหลบจริง ๆ ตอนแรกเราแค่ต้องจับนางพยาบาลนั่นไม่ใช่เหรอ แต่กลับเจอผีซะได้ พี่หู่ก็ตายไปแล้วด้วย แถมเรายังต้องหลบอยู่ในที่โสโครกแบบนี้อีก” หนึ่งในอันธพาลจิบเหล้าพลางบ่นยาวอันธพาลอีกคนด่าเสริม “พี่ชุนเคยบอก ถ้ามีคนตาย ตำรวจก็จะตรวจสอบอย่างเข้มงวด ทางที่ดีควรให้เรากลับไปหลบที่บ้านสักสองสามวันนะ”“พี่ชุนให้เงินพวกเราคนละหนึ่ง

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 6

    “แปลกจัง ทำไมวันนี้อากาศมันร้อนแบบนี้ แมลงสักตัวก็ไม่มี?” ฉันพูด “ซากศพก็ไม่มีหนอนไม่มีแมลงวันเลยสักตัว”ในห้องไลฟ์สดเริ่มมีเสียงโอดครวญ[แอดมิน ฉันกำลังกินข้าวอยู่นะ!][บล็อกม่านกระสุน!]แน่นอนว่าถ้ามีคนส่งม่านกระสุนเยอะเกินไป ทำให้เกิดการปิดกั้นจนโดนผู้ชมต่อว่าบ้างในบางครั้งถังหมิงหลีเอ่ยแทรก “มีบางอย่างอยู่ใต้นี้”เขาปิดปากและจมูก แล้วหยิบขาเก้าที่หักขึ้นมากวาดซากงู แมลง หนู และมดทั้งหมดออก จึงเจอกับสมุดบันทึกเล่มหนึ่งสมุดบันทึกเล่มนี้เขียนไว้ว่า เมนูหนึ่งสัปดาห์ของห้องสามศูนย์สี่พวกเราเปิดดูเนื้อหาข้างใน มันคือสูตรอาหารธรรมดา ๆ เท่านั้น แต่มีใครบางคนใช้ปากกาหมึกสีแดงขีดฆ่าเมนูอย่างรุนแรงแล้วเขียนที่ด้านหลังว่า หนูขาวย่าง แมลงสาบดิบ และอื่นๆอีกมากมายแทนอ่านแล้วท้องไส้ก็ปั่นป่วนจนต้องรีบกลืนน้ำลายเพื่อให้กรดไหลย้อนกลับลงไปถังหมิงหลีครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เสียงเข้มเอ่ย “ฉันเข้าใจแล้ว อันซื่อปิงคนนี้ถูกทารุณกรรมอย่างไร้มนุษยธรรมในอพาร์ตเมนต์หลังนี้ พยาบาลที่ดูแลเขาไม่เอาข้าวให้เขากิน แต่ให้เขากินพวกงู แมลง หนู มด แทน ทำให้เขาต้องทนทรมานจนตายในที่สุด สุดท้ายเขาก็เลยกลับมาแ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 7

    แต่ฉันไม่เห็นม่านกระสุนที่เอ่ยเตือนพวกนั้น จึงใช้มือหยิบค้อนงัดตะปูออกมาจากกระเป๋าเป้ ทว่าขณะกำลังจะดึงตะปูออก โทรศัพท์ก็สั่นอย่างรุนแรงถังหมิงหลีเหรอ?ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็น “ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งยาง” ที่เคยเพิ่มเพื่อนฉันในทีวี ถ้าเพิ่มเพื่อนกันแล้วก็จะสามารถพูดคุยกับแอดมินได้ ในใจลังเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ยอมรับเป็นเพื่อนกับเขาผู้เชี่ยวชาญระดับทองหลังจากเพิ่มเพื่อนเสร็จ ก็มีเสียงของคนสูงวัยดังขึ้น “สาวน้อย อย่าไปเชื่อผี ถ้าเธออยากจัดการมัน ก็ให้ทำตามที่ฉันบอก” ร่างบางสะดุ้งตกใจ อายุเยอะขนาดนี้เขายังดูไลฟ์สดอีกเหรอ?“เธอมีเลือดหมาดำติดตัวมาหรือเปล่า? ให้ใช้เลือดหมาดำวาดตัวอักษรคำว่า “คำสั่งของจักรพรรดิ” ที่หน้าผากของเธอ” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าวว่ากันว่าผู้เฒ่าหลายคนจะรู้วิธีปราบผี ฉันเลยหยิบขวดเลือดหมาดำออกมา และวาดตามที่เขาบอก ผีสาวจ้องมองมาที่ฉันด้วยความเกลียดชังปนอาฆาตแค้น สายตานั้นมันทำให้ฉันรู้สึกขนลุกซู่โชคดีที่ยังไม่ได้งัดตะปูออก ไม่อย่างนั้นคนแรกที่ตายคือฉันแน่นอน“งัดตะปูออกได้” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางพูดอีกครั้งฉันใช้ค้อนงัดตะปูออกทีละตัว

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 8

    ทันทีที่ม่านกระสุนพูดจบ ปรากฏว่าคนที่ใช้ชื่อว่า “สายลมของฉัน” ก็ให้ของรางวัลฉันเป็นมงกุฎห้าอัน[ให้จริงด้วย ฉันนับถือเลย ฉันก็ให้นะ แต่ไม่เยอะเท่าไหร่หรอก จี้หยกหนึ่งอันก็พอแล้วแหละ][แอดมิน ครั้งหน้าเธอจะไปไลฟ์สดที่ไหนเหรอ][เสียดายโอกาสดี ๆ แบบนี้ ทำไมแอดมินไม่ล้มท่านประธานจอมเผด็จการ]เห็นไอเท็มรางวัลแน่น ๆ แบบนี้ เป็นตายร้ายดียังไงก็คุ้มแล้วหลังจากปิดห้องไลฟ์สด ฉันกับถังหมิงหลีก็พากันออกมาจากบ้านพัก เขามองฉันแปลก ๆ และสายตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ“เธอรู้วิธีปราบผีเหรอ” เขาถามจุนเหยาส่ายหน้า “ฉันมีผู้เชี่ยวชาญให้คำแนะนำ” ฉันบอกเขาเกี่ยวกับเทพเจ้าตัวจริงแห่งเจิ้งหยาง แต่ตอนนี้เขาออฟไลน์ไปแล้ว มาดูอีกทีก็เพิ่งเห็นว่าเขาให้ของรางวัลฉันเป็นมงกุฎหนึ่งอันด้วยฉันรู้สึกขอบคุณเขามาก จึงทิ้งข้อความขอบคุณไว้ให้เขา สักพักถังหมิงหลีก็เอ่ยต่อ “เธอเจอผู้เชี่ยวชาญแล้ว แต่ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่มักจะมีโลกส่วนตัวสูง เขาเข้ามาดูไลฟ์สด และยังให้คำแนะนำเธออีก โชคดีจังเลยนะ”ส่วนตัวฉันชอบเวลาได้นับรายได้จากการไลฟ์สด คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีของรางวัลตั้งสองหมื่นกว่าหยวน! ก่อนหน้านี้ ทำงานหนึ่งปี

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 9

    เป็นไปได้ไหมที่คุณชายถังกับก้งชายอาจจะมีรสนิยมเหมือนกัน?ส่วนจุนเหยาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงก็ขนลุกยามก้งชายกำลังเอื้อมมือมาหา ฉันทนไม่ไหวจึงกลิ้งตัวจนตกลงมาใต้เตียงก้งชายหัวเราะหึหึ “สาวน้อย ฉันรู้ว่าเธอตื่นแล้ว เชื่อฟังฉันแล้วออกมาเถอะ แล้วฉันจะทำให้เธอทรมานน้อยลง”ฉันมุดเข้าใต้เตียง ตัวสั่นไปทั้งตัวพร้อมน้ำตาก็ไหลออกมาฉันไม่ยอมเด็ดขาด ถึงแม้ว่าฉันจะต่ำต้อย แต่ฉันก็อยากจะใช้ชีวิตดี ๆ แบบคนอื่นบ้าง ถึงฉันจะขี้เหร่ แต่ขอขี้เหร่แบบมีศักดิ์ศรี!“ฮ่า ฮ่า ฉันไม่ทำให้เธอทรมานหรอกหน่า เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเก่งแค่ไหน” เขาหยิบงูสีทองตัวเล็ก ๆ ออกมาจากกล่องหวาย ทันใดนั้นงูก็เลื้อยเข้ามาใกล้ ขาเรียวจึงรีบถอยออกด้วยความกลัวแต่จะถอยกลับก็ถอยไม่ได้ฉันมองดูมันเลื้อยขึ้นมาที่เท้า และเริ่มเลื้อยเข้าขากางเกง เสียงเล็กร้องตะโกนด้วยความตกใจเนื่องจากมันเลื้อยขึ้นมาที่จี้หยกของฉัน ฉันเลยตีหัวงูสีทองนั้นไม่ยั้งมือไม่อยากจะเชื่อ พอดูอย่างละเอียดอีกที ก็พบว่าหัวของงูไหม้เกรียมตาคมเหลือบมองดูจี้หยกอย่างสงสัยว่ามันยังอยู่ไหม?“หนอนพิษกู่สีทองของฉัน!” ก้งชายตะโกนสุดเสียง “แก แกฆ่าหนอนพิษกู่สีทองอันล้

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 10

    ฉันรีบขอบคุณเขา และอีกฝ่ายก็ตอบกลับ “ถ้าอยากปราบผี ก็ต้องฝึกลมปราณก่อน ถ้าในร่างกายของเธอไม่มีพลัง ก็ใช้ได้แค่วิธีที่คนธรรมดาใช้กัน อันนั้นจะสามารถจัดการพวกวิญญาณอาฆาตได้ แต่ถ้าจะจัดการพวกวิญญาณชั่วร้าย วิญญาณมุ่งร้าย พลังจะไม่พอเอาได้ ในตอนท้ายของหนังสือเล่มนี้มีวิธีการฝึกลมปราณ เธอลงไปฝึกดู ถ้าเธอฝึกได้ ฉันค่อยสอนขั้นตอนที่ลึกกว่านั้น”ฉันเห็นเขากำลังจะออฟไลน์ จึงรีบถาม “ราชาตัวจริง คุณรู้จักแผลจากกรรมชั่วไหมคะ?”“ห๊ะ?” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางตอบด้วยความแปลกใจ “เธอถามฉันทำไม?”ฉันหัวเราะแห้ง ๆ “แค่ถามเฉย ๆ”ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางว่าต่อ “แผลจากกรรมชั่วมันคือคำสาปชนิดหนึ่ง บรรพบุรุษของเราได้ทำกรรมชั่วอย่างร้ายแรงไว้ บาปกรรมของเขาจึงส่งต่อไปยังรุ่นลูกรุ่นหลาน ทำให้พวกเขามีแผล”จุนเหยาได้ยินแล้วขนลุกทันที บรรพบุรุษของฉันไปทำบาปกรรมอะไรไว้ มันถึงได้ตกมาอยู่บนร่างกายฉันอย่างนี้นะฉันมันไร้เดียงสามาก ๆ“แล้วจะมีวิธีแก้ไขไหมคะ?” ฉันถามอย่างรอบคอบ“ถ้าอยากแก้ก็ไม่ยาก แค่ฆ่าคนชั่ว ฆ่าวิญญาณชั่วร้ายให้เยอะหน่อยก็ได้แล้ว”ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้ว ไม่แปลกที่หลังจากฉันฆ่าผีหมอเจิ้ง ผีอ

Latest chapter

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 255

    เธอหยุดชั่วคราวและกล่าวอย่างยิ้ม ๆ อีกครั้งว่า “ฉันยังมีคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลอีกข้อหนึ่ง หวังว่าคุณหยวนจะตกลง”“เรื่องอะไรเหรอคะ?” ฉันไม่พอใจเล็กน้อยกับสายตาที่มีความดูถูกเหยียดหยามของเธอ แต่ฉันก็ยังถามอย่างเก็บอารมณ์เธอพูดว่า “ในการไลฟ์สดครั้งนี้ มีบางฉากที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย ฉันอยากให้คุณหยวนได้โปรดอธิบายให้ผู้ชมฟังในการไลฟ์สดครั้งต่อไปด้วย เพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าใจลูกเทียนของเราผิด”ใจของฉันสงบลงและรอยยิ้มบนใบหน้าได้เปลี่ยนเป็นไม่เต็มใจเล็กน้อย “คุณนายเสวีย การไลฟ์สดของฉันเป็นการไลฟ์สดจับผีไม่ใช่การไลฟ์สดเกี่ยบกับความรู้สึก”คุณนายเสวียพูดอย่างสุภาพแต่ไม่ยอมปฏิเสธ “ฉันก็กลัวว่าจะทำลายชื่อเสียงของคุณเหยาเหมือนกัน ถึงอย่างไรคุณก็เข้าใจสถานะของตระกูลเราในเมืองจินหลิงชัดเจนอยู่แล้ว ถ้าเกิดทำให้คนอื่นเข้าใจคุณเหยาผิดว่าประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”สีหน้าของฉันเย็นลงมา นี่เป็นการเปลี่ยนวิธีที่จะบอกว่าฉันกำลังประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลฉันยิ้มจาง ๆ “คุณนายเสวีย ไม่รู้ว่าคุณชายเสวียเคยบอกคุณไหมว่าฉันเป็นคนรักษาอาการป่วยของเขาให้หายดี”คุณนายเสวียตะลึงไปคร

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 254

    ยังไม่ถึงสองวัน ชาวเน็ตผู้หญิงที่ซื้อสบู่ทำมือเหล่านี้ไปก็มาโพสต์ที่หมวดยา พวกเธอพูดอย่างตื่นเต้นว่าสบู่ทำมือนี้ใช้ดีมาก ๆ พึ่งจะใช้ไปไม่กี่วันสภาพผิวก็ดีขึ้นมาก ริ้วรอยตรงขอบตาและมุมปากต่างก็ตื้นขึ้นเยอะด้วยมีหญิงสาวนักรบสายขาวคนหนึ่งบอกว่าบนใบหน้าของเธอมีสิวเยอะมาก เมื่อก่อนนี้เธอใช้เครื่องประทินผิวเยอะเยอะหลายชนิด แต่ก็ไม่ได้ผล และนั่นทำให้เธอเป็นทุกข์มาก ๆ แต่หลังจากที่เธอได้ใช้สบู่ทำมือ สิวบนใบหน้าของเธอก็หายไป และไม่มีวี่แววว่าจะเกิดขึ้นมาอีก เธอยังปล่อยภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังออกมาเป็นพิเศษอีกด้วยในไม่ช้า สบู่ทำมือนี้ก็ถูกอัปโหลดลงบนนักเล่นแร่แปรธาตุเน็ตเวิร์กทั้งหมด และนักเล่นแร่แปลธาตุผู้หญิงจำนวนมากต่างก็ฝากข้อความต้องการจะซื้อไว้ทางบริษัทเครื่องสำอางก็มีผลตอบรับกลับมาว่าได้กำหนดสูตรสบู่ทำมือแล้วสามชนิด ชนิดที่หนึ่งคือ กลิ่นหอมของหอมหมื่นลี้ที่ใช้สำหรับขาวใส ชนิดที่สองคือกลิ่นหอมของลาเวนเดอร์ที่ใช้สำหรับป้องกันสิว และอีกหนึ่งชนิดก็คือกลิ่นหอมของว่านหางจระเข้ที่ใช้สำหรับให้ความชุ่มชื้นเป็นพิเศษผลลัพธ์ของทั้งสามชนิดต่างก็ดีมาก ๆ และทีมผู้บริหารของบริษัทก็พร้อมที่จะทำ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 253

    เมื่อมองดูรถของพวกเขาหายไป ฉันก็แอบถอนหายใจในใจ ถึงแม้ว่าคุณนายเสวียจะลืมช่วงความตายของคุณชายเสวียไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนโดนกรวยแหลมคมแทงทะลุเข้าไปในใจก็ยังฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธอฉันยักไหล่ ถึงอย่างไรฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันไม่สามารถขอให้ทุกคนมาชอบตัวเองได้หรอกร่างบางกลับมาถึงห้องก็นอนหลับอย่างสบายใจ จนเช้าวันรุ่งขึ้นก็โดนปลุกให้ตื่นโดยเสียงเคาะประตูอย่างแรงฉันหาวหวอดพลางเดินไปเปิดประตูห้อง แล้วก็เห็นถังหมิงหลียืนอยู่นอกประตู เขาถือกระเป๋าสัมภาระธรรมดาใบหนึ่ง เขาหน้าซีดเผือดมาก ราวกับว่าไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนเพราะรีบกลับมาเมื่อเขาเห็นฉันก็รีบโผเข้ามากอดไว้แน่น ทำให้ใบหน้าของฉันฝังอยู่ที่คอของเขาอย่างแรงและเขาก็พูดขึ้นทันที “ก่อนหน้านี้ฉันอยู่บนเกาะหิมะตลอด ฉันไม่รู้เลยว่าเธอว่าได้เจอกับอันตรายแบบนั้น ไม่อย่างนั้นฉันต้องรีบกลับมาช่วยเธอโดยเร็วที่สุดแน่นอน”ฉันยิ้มออกมา “เป็นเพราะอย่างนี้เองเหรอ วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร”เขาจับหน้าของฉันไว้แล้วก้มหน้าลงจูบอย่างเร็วฉันตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วรีบผลักเขาออก พลันพูดอย่างร้อนใจ “นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”“ใช่ ฉันบ้าไปแ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 252

    พลังที่เก้าเอ่ยแทรก “หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ที่จริงผีตัวนี้มีชีวิตและมีเนื้อหนัง แค่เนื้อหนังของมันก็คือทั้งหมดของโรงเรียนแห่งนี้เท่านั้นเอง”ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางยังกล่าวอีกว่า “ฉันไม่ได้เจอผีที่มีเลือดเนื้อในร่างกายมนุษย์แบบนี้มาหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังมีอยู่ในโลกมนุษย์”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถึงแม้ว่าในตอนนี้ในโลกมนุษย์จะขาดแคลนพลังปราณ แต่อารมณ์เจ็ดอายตนะหกของผู้คนก็ยังแข็งแกร่งมากขึ้น” พลังที่เก้าพูดขึ้น “ผีก็มากขึ้นเรื่อย ๆ”หัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ก้อนนั้นเริ่มเผาไหม้และควันหนาค่อย ๆ ลอยออกมา ผีใบหน้าสีดำตัวนั้นเผยหน้าตาที่แสนเจ็บปวดออกมา พลันกำแพงรอบ ๆ ก็เริ่มลุกไหม้ขึ้นมา เปลวไฟได้ลุกลามไปอย่างรวดเร็วและพวกเราก็ได้วิ่งออกมาจากโรงเรียนแห่งนั้น อาคารร้างทั้งหลังล้วนจมลงไปในเปลวไฟ ริ้วลิ้นแห่งเปลวไฟยังกระโจมอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปในอากาศด้วยแสงไฟ“อ๊าก!” ในที่สุดผีใบหน้าสีดำก็ปรากฏขึ้นมาในเปลวไฟ มันโดนไฟเผาจนเล็กลงเรื่อย ๆ และมองไม่เห็นอีกต่อไปฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกยาว ๆ ในที่สุดก็จบลงแล้ว จะไม่มีเกมส์แห่งความตายอีกต่อไปแล้ว และก

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 251

    เมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เปื้อนเลือดของคุณชายเสวีย ในใจของฉันก็รู้สึกเหน็บหนาวขึ้นมาเป็นพัก ๆ[เป็นไปไม่ได้มั้ง คุณเสวียตายแล้ว?][จะเป็นไปได้ยังไง ถึงแม้ว่าคุณเสวียจะมาเข้าร่วมไลฟ์สดแค่ชั่วคราว แต่จะตายง่าย ๆ แบบนี้ได้อย่างไร? เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้เชียวนะ][ใครบอกว่าจะไม่มีคนตาย? ทุกครั้งที่แอดมินไลฟ์สดล้วนอันตรายมาก แต่ก็ยังเอาชีวิตรอดจากภัยอันตรายมาได้หลายครั้ง เมื่อก่อนที่จอมเผด็จการไม่ตายก็แค่โชคดีมากเท่านั้นเอง พวกคุณคิดว่าพวกเขาจะมีรัศมีของตัวเอกจริง ๆ เหรอ?][แอดมิน ฉันคือคนใช้ของครอบครัวคุณเสวีย เมื่อสักครู่แม่ของเขาก็ดูไลฟ์สดอยู่ แต่ตอนนี้ได้เป็นลมหมดสติไปแล้ว คุณเตรียมใจรอรับความโกรธของตระกูลเสวียได้เลย][คนข้างบนที่อาศัยบารมีคนอื่นมาอวดเบ่งชาวบ้าน ถ้าพวกคุณมีความสามารถก็ไปจัดการกับผีใบหน้าเองสิ จะระบายอารมณ์ใส่แอดมินทำไม?][แอดมิน...จะมีชีวิตกลับมาไหม?]ขณะนี้ในใจของฉันว่างเปล่า ฉันคุกเข่าลงบนพื้นและกอดหัวของเสวียห้าวเทียนไว้ ทั้งยังรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่างกายฉันและคุณชายเสวียไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่เขากับฉันได้ร่วมเป็นร่วมตายกันมาในเกมส์แห

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 250

    เพี๊ยะ เพี๊ยะ!  ไฟในเมรุเผาศพดังขึ้นและลัดวงจร กระแสไฟฟ้ารวมตัวกันในมือของฉันจนกลายเป็นก้อนใหญ่  [ว้าว ใช้กระแสไฟฟ้าหนึ่งแสนโวลต์ควบแน่นเป็นสายฟ้าก้อนกลม แอดมินเธอเก่งขั้นเทพเลยอ่ะ]  [แรงดันไฟฟ้าสูงเท่าหนึ่งแสนโวลต์ที่ไหนกัน!]  [ฉันพูดเกินจริงไม่ได้เหรอ? คุณจะยุ่งเกินไปแล้ว?]  “คุณเสวีย หลบไปเร็วเข้า!” ฉันตะโกนเสียงดังแล้วโยนกระแสไฟฟ้าในมือออกไป  ตูม!  เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น กระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าใส่ร่างของผีกองกอย ร่างของมันเปล่งแสงสีม่วงออกมาและส่งเสียงร้องเหมือนสัตว์ป่า แต่สุดท้ายร่างกายก็ไหม้กลายเป็นศพไหม้เกรียม  “เร็วเข้า เอามันเข้าไปในเตาเผาศพ!” ฉันและเสวียห้าวเทียนอดทนต่อกลิ่นเหม็นเน่าเพื่อยกผีกองกอยขึ้น แล้วรีบเข้าไปในห้อง พร้อมเปิดเตาเผาศพและโยนศพเข้าไป  บึ้ม!  ในเตาเผามีเปลวไฟลุกโชนออกมา ผีกองกอยดิ้นทุรนทุรายอย่างดุเดือด ฉันตะโกน “ปิดประตู!”  ประตูเตาเผาได้ปิดลงเสียงดังปัง เสียงดิ้นรนดังออกมาจากด้านใน ศพถูกเผาเป็นเวลานานมากก่อนที่จะหยุดลง และท้ายที่สุดก็มีเศษกระดูกออกมาจากรูด้านหลัง  กระดูกไม่ได้ถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่านทั้งหมด แต่เผาแล้วกลายเป็นเศษเล็ก ๆ พวกมัน

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 249

    [เพื่อเงินเพียงเล็กน้อย แต่เขากลับฆ่าพ่อของตัวเอง ช่างน่าเศร้าจริง ๆ]  [มีลูกชายแบบนี้ มิน่าล่ะพ่อของเขาถึงได้โกรธทะยานขึ้นจนศพเปลี่ยนไป]  [จะไปโทษใครได้? นอกจากตัวเขาเอง ใครบอกให้เขารักลูกชายมากเกินไปล่ะ? รู้จักแต่เลี้ยงแต่ไม่รู้จักอบรม นั่นเป็นความผิดขอพ่อแม่]  ในห้องไลฟ์สดมีการโต้เถียงทุกแบบอย่าง ผีดิบฟางเหวินตัวนั้นกระโดดออกมาจากโลงศพ  โลงศพเป็นโลงไม้เนื้อแข็งแบบดั้งเดิม และสูงพอ ๆ กับไหล่ของผู้ใหญ่ แต่มันสามารถมันกระโดดออกมาได้ในพริบตา  ในตอนนั้นเอง ร่างกายของฟางเหวินก็เริ่มมีขนงอกออกมาอย่างรวดเร็ว เขามีขนปุกปุยราวกับลิงอุรังอุตังที่เป็นบรรพบุรุษ  [ผีกองกอย! นี่มันผีกองกอยจริง ๆ!] [ผีกองกอยเป็นกระดูกเหล็กทองแดงในตํานาน! มันเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว กระโดดขึ้นอาคารบ้านเรือนไปบนต้นไม้ กระโดดโลดเต้นราวกับบิน ไม่กลัวไฟธรรมดา หรือแม้แต่แสงอาทิตย์]  [ข้างบนมีความรู้เยอะจัง]  [ไร้สาระ เว็บไป๋ตู้ก็เขียนเอาไว้แบบนั้น]  ฉันเองก็ประหลาดใจเช่นกัน เขาถูกลูกชายแท้ ๆ ของตัวเองฆ่าตาย ลูกชายก็อกตัญญู และมักจะด่าทอเขา เขามีความคับข้องใจมาเป็นเวลานาน แถมลูกชายก็ไม่ได้จัดงานศพให้ หลังจ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 248

    ฉันถามถึงที่อยู่และเรียกแท็กซี่กับเสวียห้าวเทียน จนมาถึงเมืองเล็ก ๆ ที่เรียกว่าฝางเจีย  เมืองนี้ค่อนข้างหดหู่กว่าเมืองชิงหยาง มีเพียงคนแก่ใกล้วาระสุดท้ายที่นั่งอาบแดดอยู่หน้าประตู  เราสอบถามเกี่ยวกับโรงฌาปนกิจศพในเมืองฝางเจีย วันนี้ไม่มีการจัดงานศพ ภายในนั้นเงียบมาก และมีชายชราคนหนึ่งกําลังกวาดพื้น  “ขอถามหน่อยค่ะ คุณคือผู้เฒ่าฟางใช่ไหมคะ?” ฉันก้าวไปข้างหน้าและถามเขาทันที  เขามองฉันอย่างระมัดระวังพลางกล่าว “คุณมีธุระอะไร?”  “เมื่อสองวันก่อน มีช่างขนศพพาศพหกศพมาค้างคืนที่นี่ใช่ไหมคะ?” ฉันถาม  ความระแวดระวังในดวงตาของชายชรายิ่งทวีความรุนแรงขึ้น “ผมจําไม่ได้แล้ว” พูดจบก็เดินเข้าบ้านไป  เสวียห้าวเทียนเดินไปข้างหน้าและจับไหล่ของอีกฝ่ายไว้ “ผู้เฒ่าฟาง อย่าเพิ่งรีบไปสิ มาคุยกับพวกเราเถอะครับ” พร้อมกันนั้น เขาก็ยัดธนบัตรสีแดงสองใบใส่มือชายชราไปด้วย  เขาลังเลเล็กน้อยและกำธนบัตรสีแดงไว้ ก่อนจะกล่าว “คุณต้องการถามอะไร?”  เสวียห้าวเทียนยิ้มบาง “เราแค่อยากรู้ว่าในโลงศพทั้งหกศพนั้นบรรจุอะไรไว้”  “แล้วมันจะเป็นอะไรได้อีกล่ะ? แน่นอนว่าต้องเป็นศพอยู่แล้ว” ตาแก่ฟางพูดอย่างไม่สบอารมณ์

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 247

    ฉันยิ่งงงเข้าไปใหญ่ การที่ภูตผีจากโรงเรียนมัธยมหวนซานนี้ รวบรวมเรื่องลี้ลับที่เกิดขึ้นจริงไว้มากมายเพื่อทดสอบคนอื่น ที่แท้เพราะอะไรกันแน่นะ?  เขาวางแผนอะไรอยู่นะ?  จริงสิ! ความกลัวไงล่ะ!  ความกลัวที่พวกเราประสบในมิติวิญญาณจะกลายเป็นแหล่งพลังงานของมัน ทําให้มันแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ  นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมภูตผีถึงชอบทำให้คนกลัว หลังจากที่มนุษย์หวาดกลัวแล้ว พลังหยางจะถูกทําลาย ทำให้ถูกสิงได้ง่ายขึ้น แต่ภูตผีบางชนิดสามารถดูดซับความกลัวได้ เพื่อทำให้ตนเองแข็งแกร่งขึ้น  พอดึกขึ้นเรื่อย ๆ ก็มีเสียงกรนดังมาจากห้องเวร ตอนแรกฉันว่าจะไปผนึกศพพวกนี้ก่อน แต่ตัวอักษรเลือดพูดถึงผีดิบที่ฆ่าศพฟื้นคืนชีพ ถ้าฉันฝืนเปลี่ยนเค้าโครงเรื่อง ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยังไงก็ต้องระวังตัวไว้จะดีกว่า  พริบตาเดียวก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว และเป็นตอนที่พลังหยินพลุ่งพล่านที่สุด พระจันทร์เสี้ยวสีแดงเลือดดวงนั้นสว่างจนแสบตาเป็นพิเศษ  ฉันสอนวิธีเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เสวียห้าวเทียน โดยการปิดปากและจมูก เพื่อให้ผีดิบไม่ได้กลิ่นมนุษย์บนตัวเรา  ทันใดนั้นกลิ่นอายวิญญาณก็พวยพุ่งออกมาจากในห้อง ศพทั้งหกพลันลืมตาขึ้นมาพร้อ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status