บทที่ 179

จุนเหยาอยากทานอาหารอย่างเงียบ ๆ แต่กลับมีคนเข้ามาคุยกับเธอตลอด ร่างเล็กไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ดังนั้นจึงสามารถยิ้มและคุยกับพวกเขาทีละคนได้

สายตาของคนพวกนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้ พวกเขามักจะถามเกี่ยวกับเรื่องยา ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว ฉันเลยได้แต่ยิ้มตอบโดยที่ไม่พูดคำอื่นใด

ในตอนนั้นโทรศัพท์มือถือของหลี่เฟิงก็ดังขึ้น หลังจากที่เธอหยิบมันขึ้นมา สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปในทันที

เธอหันไปพูดกับท่านประธานพิเศษสกุลฟางว่า “มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นที่ห้างโลตัสใจกลางเมือง ฉันอยากขอให้คุณหยวนช่วยเราคลี่คลายปัญหานี้เป็นการชั่วคราว”

ท่านประธานพิเศษสกุลฟางขมวดคิ้ว “เกิดเรื่องอะไรขึ้น ร้ายแรงไหม?”

“ร้ายแรงมาก” หลี่เฟิงขมวดคิ้วและสีหน้าเคร่งขรึมขึ้น “มีผู้คนเกือบร้อยคนล้มป่วย กรมป้องกันการแพร่ระบาดได้ปิดกั้นทางเข้าออกของห้างสรรพสินค้า แต่สถานการณ์ก็ยิ่งแย่ลง มันไม่ใช่โรคระบาดธรรมดา แต่อาจเป็นยาพิษปริศนา”

สีหน้าของท่านประธานพิเศษเปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นจึงยืนขึ้นและพูดว่า “สำนักพิษทองคำ?”

หลี่เฟิงพยักหน้าตอบ “เป็นไปได้สูง”

ท่านประทานพิเศษสกุลฟางหันมาทางฉัน “คุณหยวน คุณมีความเห็นในสถานการณ์นี้อย่างไร?”