Share
บทที่ 185
Related chapter
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 186
ในปีนั้นหูชิงหยูมีพรสวรรค์ด้านพลังจิตสูงมาก และเคยได้รับการเลี้ยงดูในฐานะผู้สืบทอด แต่น่าเสียดายที่ต่อมาเขาได้รับบาดเจ็บ จึงต้องออกจากการเลือกตั้ง และถูกส่งไปเป็นรัฐมนตรีของสาขาเมืองซานเฉิงฉันแอบตกใจ ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางส่งคนใหญ่คนโตเช่นนี้มาได้ อำนาจและฐานะของเขาต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนสวนชั้นบนสุดของโรงแรมถูกออกแบบให้เป็นสไตล์เอเชียใต้ที่มีเสน่ห์ และยังมีสระว่ายน้ำอีกด้วย ฉันมาถึงประตู ก่อนพบว่ามีนักข่าวเฉพาะกิจและรัฐมนตรีสาขาตะวันตกเฉียงใต้หลายคนกําลังรออยู่ที่ทางเข้า ใบหน้าของหูชิงหยูดูไม่สบอารมณ์เล็กน้อยเสี่ยวหลินเอ่ย “คุณหยวน เชิญครับ”ฉันเดินเข้าไปในสวน ชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งในชุดสูทสีขาวเงินยืนหันหลังให้ฉัน เขาไม่ได้สวมเสื้อโค้ท ท่าทีของเขาดูสูงสง่าและสมบูรณ์แบบมาก“พันโทเหลย” ฉันพูดเสียงเบา “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหยวนจุนเหยา”เหลยเจี๋ยหันกลับมา หน้าตาเขาไม่ได้หล่อมาก แต่เขามีความเป็นผู้ชายสูง“คุณหยวน ผมได้ยินชื่อเสียงของคุณมานาน” เขายิ้มพลางเดินเข้ามาจับมือฉัน คนใหญ่คนโตที่เข้าถึงได้ง่ายขนาดนี้ทําให้ฉันรู้สึกปลื้มปริ่มใจเล็กน้อย“ริชาร์ดเฮนเนสซี่เก้าสิบห้าปี” เขาห
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 187
“ตอนนี้เป็นยุคแห่งสันติภาพ” หยินเฉิงเหยาตอบ “แวมไพร์มากมายขนาดนี้ ไม่มีทางที่จะบอกว่าฆ่าก็ฆ่าได้เลยหรอก ขอเพียงพวกเขาไม่ทําความชั่วร้าย รัฐบาลจีนก็จะอนุญาตให้พวกเขาอยู่ที่นี่ต่อ”ฉันกุมขมับ “งั้นฉันก็โชคร้ายจริง ๆ ที่ได้พบกับแวมไพร์ชั่วร้ายในห้องน้ำ”ฉันฝืนยิ้มให้เขา “แต่บังเอิญจริง ๆ เลยนะ นี่นายกําลังจะกลับหุบเขาโอสถราชันเหรอ?”“ฉันมาหาเธอ” เฉิงเหยามองจุนเหยาไม่ละสายขาเรียวก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว “นายน้อยหยินมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ?”“ได้ยินมาว่าเธอทําเรื่องใหญ่สะท้านฟ้าสะท้านดินที่เมืองชุนเฉิงเหรอ?” เขาถามฉันขมวดคิ้ว “เร็วอะไรขนาดนี้ ทุกคนรู้กันหมดแล้วเหรอ?”เขาหยิบการ์ดสีแอปริคอทออกมาจากเสื้อผ้าแล้วยื่นให้ฉัน “เธอปรุงยาถอนพิษเก้าวงแหวนระดับหนึ่งได้ สมาคมนักปรุงยาเลยอยากเชิญเธอให้มาเข้าร่วมสมาคมด้วย พวกเขาจึงขอให้ฉันเอาการ์ดเชิญมาให้เธอ”ฉันรับบัตรไว้ บัตรใบนั้นทําออกมาได้โบราณและสวยงามมาก“อย่ายอมรับคําเชิญ” ทว่าจู่ ๆ เขากลับเอ่ยออกมาแบบนั้น“ห๊ะ?” ฉันสับสนเล็กน้อย เขาจึงรีบอธิบายอย่างจริงจัง “ฉันเป็นสมาชิกของสมาคมนักปรุงยา ฉันเลยต้องมาส่งการ์ดเชิญแทนพวกเขา แ
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 188
จบประโยคฉันก็มุดตัวออกจากอ้อมแขนของเขา และวิ่งออกจากห้องน้ำไปทันทีทว่าทันทีที่ฉันเดินออกจากที่นั่น น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด ทันใดนั้นมือหนาของใครบางคนก็คว้าแขนฉันไว้ ฉันจึงต่อยออกไปตามสัญชาตญาณ แต่ถูกจับไว้แน่นกว่าเดิมเสียอีก “จุนเหยา เกิดอะไรขึ้น?”ร่างบางเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าเป็นถังหมิงหลี น้ำตาก็ยิ่งไหลออกมามากขึ้น “ฉัน ฉันไม่เป็นไร”“ร้องไห้ขนาดนี้แล้วยังจะบอกว่าไม่เป็นไรอีกเหรอ?” เขาเชิดคางขึ้นแล้วมองไปที่ด้านหลังของฉัน แววตาพลันคมเปลี่ยนเป็นสายตาอันตรายทันทีหยินเฉิงเหยาไล่ตามมาถังหมิงหลีจึงดึงฉันไว้ข้างหลังและจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชา “นายทําอะไรจุนเหยา?”แววตาของหยินเฉิงเหยาฉายแววชั่วร้ายออกมาไม่น้อย “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย? นายเป็นอะไรกับเธอ?”ถังหมิงหลีขบฟัน “เธอเป็นผู้หญิงของฉัน”นัยน์ตาของหยินเฉิงเหยาเดือดดาลราวกับมีพายุพัดโหมกระหน่ำ เขาโกรธสุดขีดแต่กลับหัวเราะด้วยน้ำเสียงเย็นชาเสียดกระดูก “หึ หึ ดูท่า ถ้าฉันต้องการเธอ ฉันคงต้องเอาชนะนายก่อนสินะ”พลันมีแสงสีทองเส้นหนึ่งปรากฏออกมาจากแขนเสื้อของเขา มันแข็งตัวแปลงเป็นอาวุธรูปงู หยินเฉิงเหยาชักมีดสั้นเล่มนั้นออก
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 189
ถังหมิงหลีเริ่มอธิบาย “มีคนส่งภาพวาดสาวงามมาให้ฉัน ว่ากันว่าภาพวาดนี้เป็นผลงานของราชวงศ์ถัง เมื่อสามเดือนก่อน มีการประมูลที่ฮ่องกงเสนอขายมันจนได้ราคาสูงถึงหนึ่งร้อยสามสิบล้าน และมีคนอยากที่เคยได้รับความช่วยเหลือจากฉันส่งมันมาให้ จริง ๆ แล้วฉันก็ไม่ได้สนใจเรื่องสาวงามขนาดนั้น แต่พอคิดว่าจะเอามาให้เธอไว้ถ่ายไลฟ์สด ก็เลยใจอ่อนรับไว้”ฉันรีบเอ่ยถามทันที “แล้วแต่ละคืนที่ผ่านมานายเห็นสาวงามบ้างไหม?”ถังหมิงหลีหัวเราะลั่น “ภาพวาดถูกทิ้งไว้ในบ้านพักตากอากาศ ฉันไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว ฉันจะเจอสาวงามได้ยังไง? แต่ถ้าเธอสนใจ เราจะไปที่นั่นกันเดี๋ยวนี้เลย”ฉันพยักหน้าเห็นด้วย และมุมปากของเขาก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ร่าเริงอย่างปกปิดไม่มิดเรามุ่งหน้าไปยังบ้านพักตากอากาศของเขา ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปก็ได้กลิ่นบางอย่างลอยออกมากลิ่นนั้นแปลกมาก มันเหมือนน้ำหอมผสมบางชนิด ทั้งกลิ่นดอกไม้ ทั้งกลิ่นของเครื่องเทศต่าง ๆ แต่กลิ่นอ่อนมากจนแทบจะไม่มีกลิ่นเมื่อถึงเวลาอาหารเย็นพอดี จุนเหยาก็เอาวัตถุดิบต่าง ๆ ออกจากตู้เย็นและทําอาหารสำหรับสองคน ทันทีที่ถังหมิงหลีเห็นอาหาร สายตาของเขาก็เปล่งประกายพอใจและกินจ
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 190
ในห้องไลฟ์สดมีเสียงดังโวยวายผ่านม่านกระสุนออกมาไม่หยุด ฉันจึงเอ่ยว่า “ทุกคนคะ พวกเรากลับมาประเด็นนี้กันก่อน สนใจภาพวาดสาวงามนี่หน่อย”ฉันเล่าความเป็นมาของภาพวาดสาวงาม พลางเอื้อมมือออกไปลูบกระดาษวาดภาพเบา ๆ “มันน่าทึ่งมาก สัมผัสนี้เหมือนผิวของมนุษย์จริง ๆ ทั้งเรียบเนียนและอ่อนนุ่มมาก แถมยังมีอุณหภูมิเล็กน้อยด้วย”[กระดาษวาดรูปที่ทําจากหนังมนุษย์นี่น่าขยะแขยงมาก][เชอะ ถ้ารังเกียจขยะแขยงมากก็ไม่ต้องไปมองมันสิ ][หยุดเสแสร้งได้แล้ว ของสิ่งนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับกระดาษหนังแกะ]“ตอนนี้พวกเรากำลังจะเปิดภาพวาดสาวงาม มาดูกันว่าภาพวาดนั้นจะสวยงามสักแค่ไหนเชียว” ฉันปลดเชือกสีแดงที่ผูกไว้และเปิดภาพวาดสาวงามออกอย่างช้า ๆก่อนจะเห็นหญิงงามไร้ใครเปรียบได้คนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นบนภาพวาด หล่อนดูอวบอิ่มแต่ไม่อ้วน และแต่งกายด้วยชุดในสมัยราชวงศ์ถัง บนศีรษะมวยผมขึ้นสูง ริมฝีปากแดงเล็กน้อย สองแก้มมีลักยิ้มน่ามอง ส่วนดวงตาก็งดงามน่าชมฉันเห็นแล้วถึงกับใจลอย “นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้เห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้”ถังหมิงหลีเผยสีหน้าไม่แยแส พลันเอ่ย “ก็งั้นงั้นแหละ”[จอมเผด็จการ เกือบจะดีแล้วแท้ ๆ เสแสร้งอีกหน
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 191
พวกเราสองคนวิ่งออกไปได้เพียงสองก้าว ก่อนจะรู้สึกถึงแรงดูดอันทรงพลังที่ดูดรั้งพวกเราเอาไว้และดึงกลับไปข้างหลังร่างของเราหมุนเคว้งไปชั่วขณะ และก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน แต่เมื่อจิตวิญญาณของพวกเรากลับมา ก็พบว่าเราสองคนกำลังนอนอยู่บนกระดานไม้และมีพระจันทร์เต็มดวงอยู่บนหัว ทำให้โลกทั้งดูเย็นเยียบราวกับน้ำค้างแข็ง“แอดมิน” ถังหมิงหลีเอื้อมมือออกมาช่วยฉัน “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”ฉันลูบไหล่ที่รู้สึกเจ็บจี๊ดช้า ๆ “ฉันไม่เป็นไร ที่นี่คือ...ที่ไหน?”ที่นี่คือลานบ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งรอบ ๆ เป็นบ้านที่สร้างด้วยไม้และที่กลางลานบ้านมีต้นหลิวสูงใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง กิ่งของต้นหลิวทิ้งตัวลงมาเปรียบเหมือนม่านผืนใหญ่สีเขียวมรกตฉันรู้สึกตกใจมาก บ้านหลังนี้และของตกแต่งข้างในดูเหมือนสไตล์ของสมัยราชวงศ์ถังไม่มีผิด“พวกเราอยู่ในภาพวาดเหรอ?”ฉันรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วพบว่าการไลฟ์สดยังคงดำเนินต่อไป ตอนนี้ม่านกระสุนพุ่งท่วมหน้าจอแล้ว[แอดมินข้ามมิติไปแล้ว?][ข้ามมิติอะไรกัน ก็เห็นอยู่ว่าเข้าไปในภาพวาดแล้ว][ในภาพวาดมีคนสวยอยู่ ฉันก็อยากเข้าไปในภาพวาด][คนข้างบนไม่กลัวตายจริง ๆ][ไม่เคยได้ยินสำนวนที่
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 192
ร่างนั้นดูผอมโทรมราวกับคนสูงอายุ ผิวหนังทั้งตัวของเขาแห้งเหี่ยวย่นยู่ยี่อยู่บนกระดูก และเบ้าตาก็จมลงโบ๋น่ากลัวฉันเอื้อมมือออกไปบีบกระดูกของเขาแล้วพูดด้วยความตกใจ “คนผู้นี้มีอายุกระดูกเพียงยี่สิบสี่ถึงยี่สิบห้าปีเท่านั้น สารจำเป็นแห่งชีวิตของเขาหมดอายุไขแล้ว ร่างนี้จึงตายไปพร้อมกับดวงจิตภายใน”[สารจำเป็นแห่งชีวิตหมดอายุไข มันหมายความว่ายังไงเหรอ? แอดมินพูดภาษาคนอยู่ใช่ไหม?][งั้นไม่ใช่ว่าจอมเผด็จการจะเป็นอันตรายมากกว่าเดิมเหรอ?]ฉันค้นหาถังหมิงหลีอย่างเร่งรีบโดยเดินผ่านห้องรับแขกไปทีละห้อง ห้องหลายห้องล้วนมีศพของผู้ชาย พวกเขาต่างก็หมดสารจำเป็นแห่งชีวิตแล้วตายไป ไม่รู้ว่าผีผู้หญิงที่อาศัยอยู่ในภาพวาดนี้ดูดสารจำเป็นแห่งชีวิตของผู้ชายไปเท่าไหร่แล้ว แต่ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ เธอต้องแข็งแกร่งมากอย่างแน่นอน “ฮิ ฮิ ฮิ” เสียงหัวเราะของผู้หญิงดังขึ้นอย่างชัดเจน ในวังแห่งนี้เป็นเหมือนที่สิงสถิตของภูตผีปีศาจช่างดูน่ากลัวอย่างคาดเดาไม่ได้ฉันหันหน้ากลับมาและมองไปรอบ ๆ พร้อมเงี่ยหูฟังที่มาของเสียงแล้วเอนตัวพิงผนังช้า ๆเสียงหัวเราะดังออกมาจากในผนัง!ตุบ!เพียงเสี้ยววิก็มีมือกระดูกเอื้อมออกมา
ไลฟ์สดสยองขวัญ บทที่ 193
“นังหนู ฉันจะสอนวิธีหนึ่งให้กับเธอ มันสามารถช่วยให้เธอออกมาจากภาพวาดนั้นได้” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว “ไม่ต้องสนใจเด็กหนุ่มคนนั้นแล้ว เธอช่วยเขาไม่ได้หรอก ถ้าเธอผลีผลามจู่โจมเข้าไป มีแต่จะปลิดชีวิตตัวเองเท่านั้น”ฉันกัดฟันและเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันเองก็กลัวตายนะคะ แต่ฉันจะไม่ทอดทิ้งเพื่อนแล้วหนีเอาตัวรอดเป็นอันขาด”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า!” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางหัวเราะออกมา “เป็นไงล่ะ หยินฉางเซิง ฉันบอกแล้วว่านังหนูน้อยไม่สามารถทอดทิ้งเด็กหนุ่มคนนั้นได้หรอก สายตาการมองคนของตาแก่อย่างฉันยังดีอยู่นะ นังหนูคนนี้ไม่ใช่คนที่รักตัวกลัวตายขนาดนั้น เธอไม่สนใจผลประโยชน์จนลืมคุณธรรมหรอก ดังนั้นก็ส่งศิลาพลังเก้าหยางก้อนนั้นมาให้ฉันได้แล้ว เอามา เอามาเร็ว ๆ เลย”“ฉันยินยอมรับความพ่ายแพ้” เสียงทุ้มราวเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งดังขึ้น “นังหนูคนนี้ค่อนข้างน่าสนใจ ฉันเริ่มสนใจเธอขึ้นมาแล้วล่ะ”“งั้นนายก็สอนเธอซะ แล้วทำให้เธอก้าวผ่านความยากลำบากนี้ไปให้ได้” หวางหลูจือกล่าวเสียงเรียบ ฉันคิดในใจว่า คราวก่อนราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางบอกจะแนะนำให้เพื่อนเก่าของเขามาดูไลฟ์สดของฉัน อย่างนั้นหยินฉางเซิงผ
Latest chapter
