All Chapters of ไลฟ์สดสยองขวัญ: Chapter 141 - Chapter 150

เจ้าของร้านกัดฟันแน่น เพราะอย่างไรของทั้งหมดก็ต้องทิ้งไป “เอาล่ะ ๆ ฉันจะยอมหน่อยแล้วกัน อันใหญ่หนึ่งร้อย อันเล็กห้าสิบ”“งั้นฉันก็จะเอาแค่สองกระถางเล็กนี่” ฉันหยิบกระถางออกจากมือของเด็กหนุ่มแล้วยื่นเงินหนึ่งร้อยหยวนให้เขาไป“เดี๋ยวสิ” ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนว่า “ฉันขอซื้อกระถางต้นไม้นั่น ใบละห้าร้อย” จุนเหยาขมวดคิ้วและหันหลังไปมอง กลับกลายเป็นหยวนเหวินและลูกสาวของเขาหญิงสาวเชิดคางขึ้นอย่างผู้ชนะ ท่าทีเดียวกันกับตอนที่หยิบขวดหยกไป เพราะเมื่อครู่ฉันหยิบขวดหยกปาดหน้าเธอไป ตอนนี้เธอจึงกลับมาเอาคืนฉันแล้วเด็กน้อยเสียจริง“เงินและสินค้าซื้อขายแล้ว ของสิ่งนี้เป็นของฉัน” ฉันเอ่ยเบา ๆ หญิงสาวพ่นลมหายแรง ๆ “ฉันให้กระถางละหนึ่งพัน”เจ้าของร้านเบิกตากว้างเมื่อได้ยินราคา ก่อนจะรีบวิ่งมาหาฉัน พลันเอ่ย “ฉันไม่ขายกระถางต้นไม้นี้ให้เธอ และฉันจะคืนเงืนให้เธอหนึ่งร้อยหยวน”ฉันหันหลังกลับและเลี่ยงไม่รับเงินจากเขา แล้วพูดเสียงดังขึ้นอีก “ทำไมพวกร้านแหล่งรวมหยกถึงได้เป็นแบบนี้? เงินก็จ่ายแล้ว ยังจะเอาของคืนไปขายในราคาที่แพงขึ้นอีก นี่พวกคุณยังทำการค้าขายอยู่ไหม? ขนาดแค่กระถางต้นไม้ยังไม่สนใจกฎการซ

“ทำไมล่ะ เธอไม่กล้าเปิดเหรอ?” ฉันถาม “หรือว่ามีกลโกงอะไรหรือเปล่า?”“ไม่มี ไม่มีแน่นอน” ฉินนีรีบเอ่ยอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเอื้อมมือไปเปิดถ้วยลูกเต๋า หนึ่งจุดหนึ่งลูก สองจุดอีกหนึ่งลูก แต้มรวมเป็นน้อยฉันชนะแล้ว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีนัก และรอยยิ้มที่แสนเย็นชาก็ปรากฎขึ้นที่มุมปากของฉัน ดวงตาของฉันค่อย ๆ กวาดไปที่ใบหน้าของทุกคน กลุ่มเด็กน้อยเหล่านี้ยังกล้าที่จะโกงฉันอีกหรือไม่เสี่ยวฉงผู้เป็นเจ้าแห่งการทอยลูกเต๋าผู้นี้ เมื่อเปิดถ้วยเธอก็จะใช่นิ้วของเธอปัดถ้วยลูกเต๋าทำให้ลูกเต๋าข้างในสั่นไหวอีกครั้งทักษะที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ดูเหมือนว่าประสบการณ์ชีวิตของเสี่ยวฉงจะไม่ธรรมดาเสี่ยวฉงจ้องมาที่ฉันอย่างมุ่งร้าย ราวกับจะฟันฉันออกเป็นพัน ๆ ครั้ง จุนเหยายิ้มมุมปากพลันเอ่ย “ผู้แพ้ จะต้องถูกลงโทษด้วยการดื่มเบียร์หนึ่งแก้ว”ทุกคนโล่งใจ แต่เมื่อเห็นฉันหยิบแก้วเบียร์ใบใหญ่ออกมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปหึ หึ คิดเล่นกับฉัน ก็ดูสิว่าใครจะเล่นใคร “อะไรกัน แพ้ไม่ได้เหรอ?” ฉันยิ้ม “ใครบอกว่าแพ้ไม้ได้” เจียงซ่าวลุกขึ้นยืนในทันที “ทุกคนต่างรู้ว่าฉันคือนี้คือเจ้าแห่งการเดิมพัน ใช่ไหม?”พูดจบเ

ฉันส่ายหัวแล้วตอบว่า “ไม่”“ในเมื่อไม่ใช่ เธอก็ไม่จำเป็นต้องขอร้องแทนมัน” อู่หยู่เจี๋ยเอ่ยเสียงเย็น “เว้นแต่ว่ามันจะคุกเข่าขอโทษฉัน และโขกหัวสามครั้ง ไม่งั้นวันนี้ก็อย่าหวังเลยว่าจะออกจากเรือไปในสภาพที่สมบูรณ์”หยินเฉิงเหยามีท่าทีราวกับได้ยินเรื่องที่น่าขบขันอย่างมาก “นายมีค่าพอที่จะให้ฉันคุกเข่าเหรอ? รู้ไหมว่าถ้าพ่อแม่นายมาที่นี่ พวกเขาก็ยังต้องให้เกียรติฉัน แล้วนายยังกล้าพูดจาหยาบคายกับฉันอีกเหรอ?” อู๋หยู่เจี๋ยจ้องเขม็งอย่างไม่ยอมแพ้ “ในเมื่อพูดดี ๆ แล้วไม่ฟังกัน ก็คงต้องใช้กำลัง จัดการเลย”ทันทีที่เสียงนั้นเอ่ยขึ้น ชายร่างสูงทั้งสองก็พุ่งเขาหาหยินเฉิงเหยาราวกับกระสุนปืนใหญ่ฉันส่ายหัวและถอนหายใจเบา ๆ เป็นเรื่องจริงที่ลูกวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือ อู๋หยู่เจี๋ยเย่อหยิ่งและเอาแต่ใจเป็นทุนเดิม ถึงได้กล้าทำตามใจตัวเองแบบที่ไม่รู้จักภูมิหลังของอีกคนในซินซีย่าคลับแห่งนี้รนหาที่ตายแท้ ๆ แววตาของหยินเฉิงเหยาเย็นชาลง เขาลงมือในทันที มือหนาชกทั้งสองคน คนละหนึ่งหมัด พวกเขาทั้งสองยังไม่ทันได้จับทางว่าเขาต่อยมาได้อย่างไร หน้าอกก็ปะทะแรงกับแรงกระแทก พลันกระเด็นถอยหลังไปราวกับกระสอบทรายทุกคน

ฉันโต้กลับทันที โดยใช้พื้นฐานการชกมวยและไพ่ที่ถือในมือทั้งหมด ก่อนจะพบว่าที่ทำไปทั้งหมดนั้นสูญเปล่า เขาเป็นเหมือนแมวที่หยอกล้อเล่นกับหนู ทั้งยังหลบเลี่ยงอย่างเจ้าเล่ห์ด้วยท่าทีสบายอารมณ์ ฉันกัดฟันกรอดไม่พอใจที่ตัวเองอ่อนแอเกินไปทันใดนั้นเขาก็เริ่มลงมือ พอฉันชกหน้าอกของเขา เขาก็คว้าข้อมือของฉันไว้ แล้วดึงรั้งรอบเอวให้เข้าไปแนบชิด“นายจะทำอะไร?” ฉันพูดด้วยความโกรธ“เถียงพอหรือยัง?” เขาพูดเสียงเย็นร่างเล็กตัวสั่นด้วยความโกรธ “นายต้องการอะไร? ฉันจะไม่มีวันเอายาให้นายแน่นอน”“แน่ใจเหรอ?” เขาวางมือไว้บนหัวของฉัน จากนั้นก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าใบเล็ก ๆ แล้วหยิบขวดหยกสองสามใบออกมา ฉันเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที “คนบ้า เอาคืนมาให้ฉันนะ”เขาเปิดฝาขวดแล้วนำขวดไปไว้ใต้จมูกพลันสูดดมมันเข้าไป สัมผัสแปลกประหลาดแวบเข้ามาในดวงตาของเขา “ในขวดเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของยาและพลังงานทางจิตวิญญาณ นี่เธอเอาของล้ำค่าแบบนี้พกไปไหนมาไหนงั้นเหรอ?”ฉันจ้องเขาด้วยความโกรธ แต่ท่าทางของเขากลับดูอารมณ์ดีจนน่าหมั่นไส้ ร่างสูงเอ่ยหร้อมรอยยิ้ม “ฉันขอซื้อยาพวกนี้ทั้งหมด”ฉันตอบกลับอย่างโกรธเคือง “ไม่ขาย”“ไม่ขาย

นี่คือทักษะเวทย์ที่ทำได้โดยวิญญาณชั่วร้ายเท่านั้น พลังหยินที่ทลายกระดูกนี้มีพิษร้ายแรง มันสามารถกัดกร่อนผิวหนังของมนุษย์ลงไปถึงกระดูกได้ เมื่อมนุษย์ถูกมนต์พลังหยินทลายกระดูกนี้ก็จะเน่าเปื่อยเป็นหนองทั่วทั้งตัว พลังนี้ร้ายแรงกว่าในละครโทรทัศน์เสียอีกวิญญาณร้ายสามารถฝึกตนให้กลายเป็นพลังหยินทลายกระดูกได้ ซึ่งพละกำลังจะต้องแข็งแกร่งมาก และจะต้องถูกเลี้ยงโดยหมอผีมือฉกาจเป็นแน่“ระวัง!” หยินเฉิงเหยากระโดดเข้ามาหาฉัน ก่อนดึงฉันเข้าไปในอ้อมแขน และใช้หลังของเขาปกป้องพลังหยินทลายกระดูกนั่นแทน“กลั้นหายใจ แล้วใช้กำลังภายในต่อต้าน”ฉันฟื้นกำลังภายในขึ้นมาทันทีและสร้างเกราะป้องกันจิตวิญญาณไว้รอบ ๆ ร่างกาย ปิดกั้นปราณแห่งความเย็นยะเยือกทลายกระดูก จากนั้นหยินเฉิงเหยาก็หยิบยาเม็ดยัดเข้าไปในปากของเขา แล้วฟาดอู๋หยู่เจี๋ยด้วยมือเปล่า อู๋หยู่เจี๋ยกระเด็นไปกระแทกกำแพงอย่างแรง ทิ้งคราบเลือดเอาไว้และสิ้นใจทันทีวิญญาณชั่วร้ายครอบงำร่างของให้ลุกขึ้นมาอีกคร้ัง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว ใบหน้าบอบช้ำน่ากลัว การเคลื่อนไหวของเขาแข็งแกร่งราวกับสัตว์ดุร้าย เขาคำรามและพุ่งเข้ามาหาพวกเราใบหน้าของหยินเฉิงเหยา