Share

บทที่ 147

ชายวัยกลางคนกระชากตัวอู๋หยู่เจี๋ยขึ้นมา “รีบขอโทษคุณหยินสิ”

“แต่พ่อ” อู๋หยู่เจี๋ยพูดอย่างโกรธเคือง “หมอนั่นทำร้ายเฮยอิงกับเฮยเป้านะ พ่อยังจะให้ผมขอโทษอีกเหรอ?”

อู๋ซุนหลินตบลูกชายตัวเองอย่างแรง “พวกนั้นเริ่มก่อน อย่าพูดว่าคุณหยินทำร้ายพวกมัน แม้ว่าจะฆ่าพวกมันจนตาย เขาก็ไม่ผิด”

อู๋หยู่เจี๋ยตกตะลึง เขาเกิดมาจนจะอายุยี่สิบปี นี่เป็นครั้งแรกที่อู๋ซุนหลินทุบตีเขา และยังทำต่อหน้าผู้คนมากมายอีกด้วย

พออู๋ซุนหลินเห็นว่าลูกชายไม่ยอมขอโทษ จึงพูดอย่างร้อนรนว่า “ถ้าแกไม่รีบแก้ไขข้อผิดพลาด วันข้างหน้าพ่อก็คงเลี้ยงดูได้แค่น้องชายของแก”

อู๋หยู่เจี๋ยหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ คนที่พ่อเขาเรียกว่าน้องชาย ความจริงแล้วคือลูกบุญธรรมและเป็นลูกนอกกฎหมายของพ่อ เขาเฝ้าจับตาดูตำแหน่งผู้สืบทอดมรดกมาตลอด และแม่ของเขาก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ตำแหน่งของเขามั่นคง ถ้ามันต้องถูกน้องชายที่ต้อยต่ำแย่งชิงไปในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ แม่และเขาจะต้องตกยากลำบากเป็นแน่

เขาสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหันไปหาหยินเฉิงเหยาพลันโค้งตัวขอโทษ “คุณหยิน ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันยังเด็กและยังไม่รู้ความ คุณใจกว้างมากที่อดทน”

แม้ว่าอู๋หยู่เจี๋ยจะเอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status