ฉันโต้กลับทันที โดยใช้พื้นฐานการชกมวยและไพ่ที่ถือในมือทั้งหมด ก่อนจะพบว่าที่ทำไปทั้งหมดนั้นสูญเปล่า เขาเป็นเหมือนแมวที่หยอกล้อเล่นกับหนู ทั้งยังหลบเลี่ยงอย่างเจ้าเล่ห์ด้วยท่าทีสบายอารมณ์ ฉันกัดฟันกรอดไม่พอใจที่ตัวเองอ่อนแอเกินไปทันใดนั้นเขาก็เริ่มลงมือ พอฉันชกหน้าอกของเขา เขาก็คว้าข้อมือของฉันไว้ แล้วดึงรั้งรอบเอวให้เข้าไปแนบชิด“นายจะทำอะไร?” ฉันพูดด้วยความโกรธ“เถียงพอหรือยัง?” เขาพูดเสียงเย็นร่างเล็กตัวสั่นด้วยความโกรธ “นายต้องการอะไร? ฉันจะไม่มีวันเอายาให้นายแน่นอน”“แน่ใจเหรอ?” เขาวางมือไว้บนหัวของฉัน จากนั้นก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าใบเล็ก ๆ แล้วหยิบขวดหยกสองสามใบออกมา ฉันเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที “คนบ้า เอาคืนมาให้ฉันนะ”เขาเปิดฝาขวดแล้วนำขวดไปไว้ใต้จมูกพลันสูดดมมันเข้าไป สัมผัสแปลกประหลาดแวบเข้ามาในดวงตาของเขา “ในขวดเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของยาและพลังงานทางจิตวิญญาณ นี่เธอเอาของล้ำค่าแบบนี้พกไปไหนมาไหนงั้นเหรอ?”ฉันจ้องเขาด้วยความโกรธ แต่ท่าทางของเขากลับดูอารมณ์ดีจนน่าหมั่นไส้ ร่างสูงเอ่ยหร้อมรอยยิ้ม “ฉันขอซื้อยาพวกนี้ทั้งหมด”ฉันตอบกลับอย่างโกรธเคือง “ไม่ขาย”“ไม่ขาย
“ไม่” ฉันพูดขึ้นทันที “ของมา ยาไป เท่านั้น” “ได้ ของจะมาถึงพรุ่งนี้ตอนเช้าเมื่อเรือเทียบท่าแล้ว”มุมปากของเขากระตุกยิ้มยั่วยุ “ฉันยังมีวัตถุดิบปรุงยาล้ำค่าอยู่มากมายในมือให้เธอเลือกสรรนะ”ดวงตาของฉันฉายแววเย้ยหยัน “นายต้องการวิธีปรุงยางั้นหรือ?”“แล้วเธอจะขายเหรอ?” เขาเลิกคิ้วขึ้น“นายคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังฉัน จะยอมให้ฉันทำแบบนั้นเหรอ?”ร่างสูงมองฉันอย่างมีเลศนัย และหยุดพูดถึงเรื่องการปรุงยา ฉันจึงแอบโล่งใจและถามเขาว่า “นายจะไปไหน?” “เราคุยเรื่องธุรกิจกันจบแล้ว ฉันจะอยู่ที่นี่ไปทำไมอีก?” แต่ฉันยังไม่ได้ยาที่เขาเอาไปคืนมาเลย ฉันกลัวว่าเขาจะเล่นตุกติก“เพราะว่าเธอเป็นหุ้นส่วนธุรกิจ เราจึงต้องคุยกันให้เยอะขึ้น” เขาเริ่มพูดอีกครั้ง “ฉันมีหญ้าดวงใจ แลกกับการที่เธอทำอาหารให้ฉัน สนใจไหม?”ฉันรำพึงรำพันในใจ คิดว่าฉันจะยอมจำนนเพราะเห็นแก่หญ้างั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ! ขาเรียวก้าวเท้าออกจากห้อง ทว่าเดินไปได้แค่สองก้าว สุดท้ายก็หันหลังกลับโดยไม่ได้ตั้งใจ “นายจะนำหญ้าดวงใจมาให้ฉันจริง ๆ เหรอ?”หยินเฉิงเหยายกยิ้ม พลางจิบไวน์แดง “ฉันอยากกินข้าวแล้ว”จุนเหยาเดินเข้าครัวอย่างสิ้นหวัง โชคดี
นี่คือทักษะเวทย์ที่ทำได้โดยวิญญาณชั่วร้ายเท่านั้น พลังหยินที่ทลายกระดูกนี้มีพิษร้ายแรง มันสามารถกัดกร่อนผิวหนังของมนุษย์ลงไปถึงกระดูกได้ เมื่อมนุษย์ถูกมนต์พลังหยินทลายกระดูกนี้ก็จะเน่าเปื่อยเป็นหนองทั่วทั้งตัว พลังนี้ร้ายแรงกว่าในละครโทรทัศน์เสียอีกวิญญาณร้ายสามารถฝึกตนให้กลายเป็นพลังหยินทลายกระดูกได้ ซึ่งพละกำลังจะต้องแข็งแกร่งมาก และจะต้องถูกเลี้ยงโดยหมอผีมือฉกาจเป็นแน่“ระวัง!” หยินเฉิงเหยากระโดดเข้ามาหาฉัน ก่อนดึงฉันเข้าไปในอ้อมแขน และใช้หลังของเขาปกป้องพลังหยินทลายกระดูกนั่นแทน“กลั้นหายใจ แล้วใช้กำลังภายในต่อต้าน”ฉันฟื้นกำลังภายในขึ้นมาทันทีและสร้างเกราะป้องกันจิตวิญญาณไว้รอบ ๆ ร่างกาย ปิดกั้นปราณแห่งความเย็นยะเยือกทลายกระดูก จากนั้นหยินเฉิงเหยาก็หยิบยาเม็ดยัดเข้าไปในปากของเขา แล้วฟาดอู๋หยู่เจี๋ยด้วยมือเปล่า อู๋หยู่เจี๋ยกระเด็นไปกระแทกกำแพงอย่างแรง ทิ้งคราบเลือดเอาไว้และสิ้นใจทันทีวิญญาณชั่วร้ายครอบงำร่างของให้ลุกขึ้นมาอีกคร้ัง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว ใบหน้าบอบช้ำน่ากลัว การเคลื่อนไหวของเขาแข็งแกร่งราวกับสัตว์ดุร้าย เขาคำรามและพุ่งเข้ามาหาพวกเราใบหน้าของหยินเฉิงเหยา
เมื่อเรือสำราญจอดเทียบที่ชายฝั่ง หัวหน้าจินก็พาคนมาเก็บกวาดด้วยตัวเอง ศพเหล่านั้นมีสีหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัวอย่างยิ่ง เขากัดฟันกรอดขณะกล่าว “พวกองค์กรนิกายนักฆ่า พวกหมาหมู่ มันกล้าลงมือทำในอาณาเขตของเรา ถ้าไม่สั่งสอนพวกมันสักหน่อย พวกมันคงเหิมเกริมยิ่งกว่านี้อีก”เขาหันกลับมาพูดกับฉัน “คุณหยวนครับ ไม่ต้องกังวลนะครับ พวกเราจะกำชับเบื้องบนให้ครับ”ฉันพยักหน้า หูชิงหยูย่อมรู้ดีว่าควรทำอย่างไรขณะก้าวลงเรือ มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งขับรถมาส่งตลับหยกสองตลับ ศีรษะของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อโชก สาเหตุคงเพราะกลัวว่าฉันจะรอไม่ไหวมือเรียวเปิดตลับออก เห็ดหลินจือเคลือบเปล่งประกายรัศมีหลากสีจาง ๆ และสมุนไพรที่อยู่ตรงกลางก็มีสีทองอ่อน ๆ เช่นกัน ดูแล้วเหมือนใบไม้สีทองที่ทำมาจากทองคำถึงแม้อายุของมันจะไม่สูงมาก แต่สภาพถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว ฉันพอใจมากจุนเหยาหยิบของแล้วเดินออกไป ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงผิดหวัง “ไม่พูดอะไรสักคำหน่อยเหรอ ได้ของแล้วก็จะไปเลยงั้นสิ?”“ธุระเสร็จแล้ว จะให้พูดอะไรอีกล่ะ” ร่างเล็กเอ่ยตอบ พลันสาวเท้าออกไปโดยไม่หันหลังกลับชายวัยกลางคนใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อ
หรงเฉิงเป็นสถานที่ที่มีวัฒนธรรมสอดแทรกลึกซึ้งมาก ทั่วทุกที่ล้วนมีกลิ่นอายสมัยโบราณแตกต่างจากเมืองซานเฉิง พวกเรามาถึงสวนสไตล์ราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิงในเขตชานเมืองเฉิงซีการเข้าร่วมงานแสดงสินค้าจะต้องจ่ายค่าบัตรผ่านประตูคนละหนึ่งแสนหยวน ฉันรู้สึกเจ็บใจแต่ก็ยื่นเงินจ่ายอย่างไวทันทีที่เข้าไปข้างใน ร่างบางก็เปิดห้องไลฟ์สด หวางหลูจือก็กำลังออนไลน์อยู่งานแลกเปลี่ยนได้เริ่มขึ้นแล้ว คนที่มาเข้างานร่วมงานนั้นมากหน้าหลายตาปะปนกันไป มีผู้มีพลังวิเศษ ผู้ฝึกวิชา ผู้ฝึกฌาน และยังมีคนธรรมดาที่รีบร้อนแสวงหายาอายุวัฒนะ แถมบางคนก็เอาเครื่องปรุงยาจีนของตัวเองมาเร่ขาย“คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงท่านนี้ ผมมีดอกหมาป่าเดียวดาย พวกคุณสนใจไหมครับ?” ชายปากแหลมแก้มตอบเหมือนลิงเดินเข้ามาเอ่ยทักเราดอกหมาป่าเดียวดายเหรอ? ไม่เคยได้ยินเลยอ่ะฉันจึงตอบกลับ “เอาสินค้าให้ฉันดูก่อนค่ะ”ชายปากแหลมแก้มตอบยื่นตลับหยกในมือให้ร่างเล็กเปิดดู พลันดวงตาคมก็เปล่งแสงขึ้นมาทันที ดอกหมาป่าเดียวดายอะไรกันล่ะ นี่มันดอกซิเรียสดาวตกชัด ๆ! ดอกไม้นี้เป็นตัวยาหลักในการกลั่นโอสถวิญญาณ“ต้นนี้ก็ไม่เลวนะ คุณขายเท่าไหร่คะ?” ฉันถามกลับช
“เหอ เหอ หลอกคนอื่นไว้เยอะขนาดนั้น ในที่สุดกรรมก็ตามสนอง สมน้ำหน้า!”“ฝีมือใครกัน?”“โธ่ พวกคุณนี่ไม่รู้อะไรเลย ทำไมสิบแปดมงกุฎคนนี้ถึงได้หลอกลวงอยู่ที่นี้มาเป็นเวลาหลาย ๆ ปีได้? ก็เพราะว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับหุบเขาโอสถราชันน่ะสิ”ฉันอดไม่ได้ที่จะถามถังหมิงหลี “หุบเขาโอสถราชันคืออะไรเหรอ?”แต่ถังหมิงหลียังไม่ทันได้ตอบ ผู้เฒ่าหยางก็แย่งพูดเสียก่อน “หุบเขาโอสถราชันคือ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งการแพทย์แผนจีนของประเทศจีน ว่ากันว่าตอนนี้มีอยู่ห้าท่าน ที่มีชื่อเสียงโด่งดังและเป็นมือหนึ่งของประเทศ สามในห้าเป็นลูกศิษย์ของหุบเขาโอสถราชัน ส่วนอีกสองคนมีความสัมพันธ์ซับซ้อนกับหุบเขาโอสถราชัน โอสถวิญญาณมากมายหลายชนิดมีต้นกำเนิดจากหุบเขาโอสถราชัน ดังนั้น กลุ่มผู้มีพลังวิเศษมากมาย ตระกูลผู้ฝึกวิชา หรือแม้แต่หน่วยเฉพาะกิจล้วนต้องการซื้อยาวิเศษนี้กันทั้งนั้น สุดท้าย ตำแหน่งที่ตั้งของหุบเขาโอสถราชันจึงอยู่เหนือข้อพิพาทใดใดทั้งสิ้น รวมถึงงานแสดงสินค้านี้ หุบเขาโอสถราชันก็เป็นคนจัดมันขึ้นมา”ฉันถามด้วยความแปลกใจ “ในเมื่อเขามีความเกี่ยวข้องกับหุบเขาโอสถราชัน แล้วทำไมคุณยังกล้าทำร้ายเขาล่ะ?”ผู้เฒ่าหยา
“แก แกอย่ามาใส่ร้ายคนอื่นนะ!” ผู้จัดการคำรามด้วยความโกรธแค้นสุดขีด “เอ้า พวกแกงงอะไรกันอยู่ล่ะ ยังไม่รีบไปจับพวกก่อความวุ่นวายสองคนนั้นอีก!”“หยุด!” เสียงเข้มงวดเสียงหนึ่งดังขึ้น ผู้จัดการจึงหันไปพูดกับชายในสุดสูทจงซานด้วยใบหน้าซีดเซียว “คุณหลี่ ท่านมาแล้วถึงเหรอครับ? คนพวกนี้มันวางยาพิษคนในงานจัดแสดงสินค้า ผมกำลังจัดการอยู่ครับ ท่านเข้าไปดื่มชาก่อนนะครับ รอผมจัดการพวกมันเสร็จเรียบร้อยแล้ว จะส่งตัวพวกมันให้ท่านเป็นคนตัดสินนะครับ”คุณหลี่กวาดสายตามองที่พวกเราไปมา และไปจบที่เจ้าลิงภูเขาที่นอนชักอยู่บนพื้น “เขาเป็นใคร?”“เขา เขาแซ่โหวครับ” ผู้จัดการเดินไปข้างหน้าและตอบเสียงเบา “เขาเป็นพี่เขยของคุณเหยียนมู่เฉิงครับ”ฉันกระซิบถามถังหมิงหลี “เหยียนมู่เฉิงคือใครเหรอ?”“เหยียนมู่เฉิงเป็นหมอของหุบเขาโอสถราชัน” ถังหมิงหลียิ้มเหยียด “หมอเกรดต่ำสุด”คุณหลี่ขมวดคิ้วแน่น “ก็แค่หมอเกรดต่ำสุดของหุบเขาโอสถราชัน พวกคุณยอมให้พี่เขยของเขาทำตามอำเภอใจในงานแสดงสินค้างั้นเหรอ?”ใบหน้าของผู้จัดการซีดเผือด ศีรษะเต็มไปด้วยเหงื่อโชก สำหรับพวกเขาแล้ว คนนอกเหล่านี้ หรือแม้แต่หมอที่อยู่ชั้นต่ำสุดของย่าวหวงกู
ผู้คนในงานเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ และต่างพากันซื้อยาวิเศษล้ำค่ามากมายออกไป ในบัตรของฉันมีเงินเหลือแค่ไม่กี่ล้านแล้ว เฮ้อ คงไม่ได้ใช้เงินนี้แล้วจริง ๆทันใดนั้น ฉันก็หันไปเห็นพุ่มไม้ข้าง ๆ ที่ตรงกลางมีดอกไม้สีชมพูดอกเล็ก ๆ บานอยู่ มันไม่ได้เตะตามากนักและไม่ได้ต่างจากดอกไม้ป่าทั่วไปนี่คือ…ดอกจิตวิญญาณเหรอ?ฉันตื่นเต้นเล็กน้อย ดอกจิตวิญญาณเป็นวัตถุดิบสำคัญในการหลอมเม็ดยาคืนชีพ ยาคืนชีพสามารถฟื้นฟูพลังงานจิตได้อย่างรวดเร็ว และเป็นยาช่วยชีวิตในการต่อสู้ซึ่งแตกต่างจากยาเป่ยหยวนตัน ยาเป่ยหยวนตันเป็นเพียงการฟื้นฟูลมปราณ เติมพลัง และฟื้นฟูพละกําลังเท่านั้น แต่ยาคืนชีพเป็นยาที่จําเป็นสําหรับผู้ฝึกตนตาคมมองไปรอบ ๆ พอเห็นว่าทุกคนไม่ทันสังเกต จึงย่องเข้าไปในพุ่มไม้และค่อย ๆ ขุดดอกจิตวิญญาณอย่างระมัดระวังดอกจิตวิญญาณต้นนี้มีอายุกว่าสิบปีแล้ว ดูเหมือนว่าคนของหุบเขาโอสถราชันจะยังไม่รู้จัก เพราะไม่อย่างนั้นคงเด็ดมันออกไปนานแล้วหวางหลูจือถอนหายใจอีกครั้ง “ฉันสงสัยว่าวิธีการเผายาคืนชีพได้สูญหายไปแล้วหรือเปล่า เพราะไม่อย่างนั้นดอกจิตวิญญาณที่มีระดับดีเช่นนี้ น่าจะโดนเก็บไปแล้วสิ?”ได้ยินผู้เฒ่าถ