ไลฟ์สดสยองขวัญ의 모든 챕터: 챕터 131 - 챕터 140

255 챕터

บทที่ 131

เขารู้สึกเขินอายเล็กน้อยและเอามือเกาหัว “ตอนนี้ผมทำได้แค่ฝึกสร้างกำแพงดินและควบคุมก้อนดินเพื่อโจมตีคน รอให้ผมทะลุผ่านระดับสองไปก่อน ผมก็สามารถเคลื่อนไหวภายในดินได้ เช่น การทะลุกำแพงหรือดำลงไปในดิน”[โอ้ พี่ชายท่านนี้ยอดเยี่ยมมาก เจ้าแห่งปฐพีระดับสอง พี่จะเป็นนักลอบสังหารอย่างนั้นเหรอ หรือมือดีในการปล้นธนาคารล่ะ?][คนข้างบนไม่มีสมองหรือเปล่า? อาคารในสมัยนี้ล้วนมีเหล็กเส้น ความสามารถที่เหนือธรรมชาติของเจ้าแห่งปฐพีไม่สามารถทะลุผ่านเหล็กเส้นได้ อีกทั้งต้องผ่านระดับสามถึงจะทะลุผ่านกำแพงปูนซีเมนต์ได้][แบบนี้ดูเหมือนว่าวิชาของเจ้าแห่งปฐพีจะอ่อนมาก][เฮอ เฮอ ไม่ใช่มืออาชีพจะไปเข้าใจอะไรล่ะ ไม่มีความสามารถไหนที่เหนือธรรมชาติหรอก มีแต่จะใช้ความสามารถที่เหนือธรรมชาตินั้นอย่างไร]พวกเราคุยกันแบบนี้จนดึก ฉันนับคนดูที่ออนไลน์อยู่ในตอนนี้ พลางคิดว่าเนื้อหาในไลฟ์สดน่าเบื่อขนาดนี้ กลับไม่นึกว่าจำนวนคนจะเพิ่มขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลย ตอนนี้มีผู้ชมถึงแปดล้านคนแล้ว และจำนวนยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนถึงหลังเที่ยงคืนจำนวนคนก็ทะลุเกินสิบล้านคนไปแล้วในไลฟ์สดมีจำนวนคนดูสิบล้านคน ฉันไม่เคยพบเห็
더 보기

บทที่ 132

สีหน้าของถังหมิงหลีเคร่งขรึมขึ้นมาทันที เขารีบขึ้นไปดึงร่างที่ถูกห้อยลงมา แต่ฉันรีบเอื้อมมือออกไปดึงเขาไว้เขามองฉันด้วยความแปลกใจ ฉันจึงพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “เขายังไม่ตาย”“ยังไม่ตายยิ่งต้องรีบเอาลงมา”“ปล่อยให้เขาถูกแขวนไว้อีกสักพัก” ฉันว่าต่อ “เมื่อเลือดไหลลงสู่สมองจะทำให้เขาตื่นเร็วขึ้น”หลังจากหยุดพูดไปชั่วครู่หนึ่ง ฉันก็เอ่ยต่อ “ออกไปข้างนอกแล้วขุดดินเหนียวที่เหม็นที่สุด เอามายัดเข้าไปในปากของเขา แล้วเขาจะตื่นขึ้นมา”ถังหมิงหลีฉลาดมาก เขาสามารถเข้าใจทุกอย่างได้ในทันที “เป็นความคิดที่ดี ฉันเห็นกองมูลสัตว์ตรงทางเข้าหมู่บ้านพอดี ใช้สิ่งนั้นยิ่งมีประโยชน์ จะได้เห็นผลเร็วขึ้น”พูดจบ พวกเราสองคนก็หันหลังเดินออกไป ทันใดนั้นหวางรุ่ยซีก็รีบขยับตัวทันที “รอก่อน รอก่อน! อย่างเพิ่งไป”พวกเราไม่สนใจเขาและเดินออกมาถึงด้านหน้าประตู ฉันเงยหน้าและพูดขึ้นว่า “ออกมากันได้แล้ว”ถังซินและคนอื่น ๆ ค่อย ๆ ออกมาจากพุ่มไม้ด้านข้าง เซี่ยชิงหยูหัวเราะเบา ๆ แก้เก้อ “แอดมิน พวกเราแค่ล้อคุณเล่น”ฉันพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ไม่ตลกเลยสักนิด”[เมื่อกี้ฉันตกใจเกือบตาย อีกนิดเดียวก็จะแจ้งความแล้ว][ไม่ตลกเ
더 보기

บทที่ 133

ฉันตบไหล่เขาแล้วพูดว่า “พลังมืดได้เข้าสู่ร่างกายของคุณ อารมณ์ของคุณจึงเปลี่ยนไปและถูกควบคุมโดยผีเหล่านั้น แต่ฉันได้กำจัดพลังมืดทั้งหมดในร่างกายของคุณออกไปแล้ว”ถังซินที่เพิ่งรู้สึกตัวก็พูดอย่างกลัว ๆ ว่า “พี่สาวแอดมิน ความหมายของพี่ก็คือ การที่เขาบอกให้พวกเรามาหลอกคุณ ความจริงแล้วไม่ใช่เขา แต่เป็นผีที่คอยบงการอยู่ข้างหลัง?”ฉันพยักหน้าตอบ “ถูกต้อง”ถังซินสูดลมเข้าปาก เธอรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว[เป็นอย่างนี้นี่เอง! ฉันบอกแล้ว แอดมินของเราที่จริงแล้วไม่ใช่คนแบบนั้น][แอดมินล้วนมีแก่นแท้เป็นเทพธิดาตลอดมา มีความเมตตา เกลียดชังความริษยา จะสามารถทำลายอนาคตของผู้อื่นด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำได้][แอดมิน ฉันขอโทษ ฉันคือพี่ใหญ่ของเซี่ยซิงหยู เมื่อกี้ฉันเข้าใจเธอผิดไป ฉันขอโทษ ฝีมือการกำจัดพลังมืดของเธอเมื่อกี้สวยงามอ่อนช้อยมาก ถ้ามีโอกาสก็อยากจะขอคำแนะนำจากเธอด้วย]“อ๊า!” จู่ ๆ ภายในศาลพระภูมิก็มีเสียงร้องออกมา พวกเรารีบหันหลังและวิ่งเข้าไปข้างใน ฉันเห็นหวางรุ่ยซีลอยเคว้งคว้างอยู่กลางอากาศ พลันดวงตาของรูปปั้นหินที่น่านับถือก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำและปล่อยแสงสีชาดออกมาปกคลุมรอบตัวเขา“ช่วยด้วย! ช
더 보기

บทที่ 134

หวางรุ่ยซีหมดสติล้มลงบนพื้น ตาทั้งคู่ปิดสนิท ฉันจึงให้ชีพจรแก่เขา เขาไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต แค่เสียเลือดมากเกินไปและบาดเจ็บสาหัส เกรงว่าจะต้องใช้เวลารักษาเป็นเวลานานร่างกายถึงจะฟื้นตัวได้เต็มที่ได้อันที่จริงยาเม็ดเผยหยวนไม่กี่เม็ดก็สามารถรักษาให้หายได้ แต่ฉันไม่สามารถเปิดเผยไม้ตายของตัวเองบ่อย ๆ ได้ตามอำเภอใจฉันให้เขากินยาเม็ดเผยหยวนเล็กไปหนึ่งเม็ด และให้เซี่ยชิงหยูกับฉินหนานเฉิงพาเขาไปพักผ่อนในกระท่อมหลังเล็ก ๆ ที่อยู่ใกล้กันไม่นานพลังที่เก้าก็พูดขึ้นว่า “ในรูปปั้นหินมีของล้ำค่าอยู่ชิ้นหนึ่ง หาโอกาสไปเอามา และอย่าให้คนอื่นเห็น”ฉันใจเต้นแรงพลันหันไปมองที่รูปปั้นหินจากนั้นเสียงประหลาดก็ดังขึ้นที่บ้านหลังหนึ่งตรงท้ายหมู่บ้าน ถังหมิงลี่พูดขึ้น “พวกนายได้ยินเสียงนั่นไหม?”พวกเราล้วนเงี่ยหูฟังและดูเหมือนจะเป็นเสียงฝีเท้าแผ่วเบา เสียงฝีเท้าเหล่านั้นฟังดูพลุกพล่านและยุ่งเหยิงราวกับมีคนจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังเดินอยู่เสียงของฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ฉันจึงเปิดประตูห้องออกเป็นช่องแคบ ๆ และมองออกไปข้างนอกพลันสีหน้าของฉันก็ต้องเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันมันคือมัมมี่!มีมัมมี่จำนวนนับไม่
더 보기

บทที่ 135

ใบหน้าที่แสนดุร้ายพร้อมร่างเปื่อยแห้งของซากศพเดินได้ต่างแย่งชิงกันพุ่งเข้ามา[ตื่นเต้นมาก ไลฟ์สดนี้น่าตื่นเต้นกว่าหนังซอมบี้ของอเมริกาอีก!][ซากศพเดินได้พวกนี้น่ากลัวมาก พวกมันจะออกจากภูเขาเข้ามาในตัวเมืองไหม?][เกรงว่ายังไม่ทันที่พวกเขาจะมาถึงในตัวเมือง ก็คงโดนฆ่าเกลี้ยงเสียก่อน แต่ถึงยังไงถ้าโดนพวกเขากัดก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเปลี่ยนไปเป็นซากศพเดินได้หรอกนะ][แอดมินระวัง! ด้านหลังคุณมีซากศพเดินได้!]ฉันสังเกตเห็นว่าด้านหลังมีลมมืดกวาดผ่านจึงรีบหมอบตัวลง แขนที่เหี่ยวแห้งข้างหนึ่งกวาดผ่านหัวของฉันไป ถ้ามันจับฉันได้คงต้องถูกแขนแห้ง ๆ นับสิบที่กำลังพุ่งเข้ามาตีจนเนื้อแตกยับแน่ ๆ ฉันถือดาบไม้ท้อและพลิกมือแทงเข้าไปที่หน้าอกของมันพลังงานมืดที่รวมอยู่ในร่างของซากศพเดินได้ถูกฉันแทงเข้าไปด้วยไม้สายฟ้าฟาดนี้ ทันใดนั้นพลังสีดำก็ปรากฏขึ้นจากบาดแผลอย่างต่อเนื่องและส่งเสียงดังฉ่าออกมาฉันดึงดาบออกมาแล้วลากไปด้านข้างราวกับว่ากำลังหั่นแตงหั่นผัก พร้อมตัดหัวมันออกพลังของไม้สายฟ้าแข็งแกร่งจริง ๆ ตอนนี้สถานการณ์กำลังวุ่นวาย ฉันฆ่าซากศพเดินได้ไปแล้วสองตัว ด้านหนึ่งสู้อีกด้านหนึ่งถอย ฉันถอย
더 보기

บทที่ 136

ฉันตกใจมากจนโพล่งถาม “งั้นฉันจะต้องทำยังไง?”พลังที่เก้าจึงเอ่ยตอบ “ของสิ่งนั้นกระหายเลือดอย่างที่สุด มีแค่ไหมเกล็ดมังกรสีแดงเท่านั้นที่จะสามารถหยุดมันได้ เธอต้องใช้เลือดล่อมันออกมาก่อน และหลังจากนั้นก็ใช้ไหมเกล็ดมังกรสีแดงผนึกมัน”ฉันเอากรรไกรออกมาและตัดไหมเกล็ดมังกรสีแดงออกไปชิ้นหนึ่ง หลังจากนั้นก็ใช้มีดกรีดที่บนฝ่ามือของตัวเอง พลันหยดเลือดก็ไหลออกมาและมีแสงสีแดงสว่างออกมาจากในรูปปั้นหินนั่นเนื่องจากผ้าไหมเกล็ดมังกรสีแดงปิดตาของรูปปั้นหินนั้นอยู่ มันจึงไม่สามารถสูดเลือดฉันได้โดยตรง แต่โดนกลิ่นเลือดของฉันดึงดูด และรูปปั้นหินทั้งหมดก็เริ่มส่องแสงสีแดงฉันตื่นเต้นจนทำให้มือที่จับไหมเกล็ดมังกรสีแดงสั่นเล็กน้อยและจู่ ๆ กลุ่มแสงสีแดงก็พุ่งออกมาจากรูปปั้นหิน มันลอดผ่านรูไหมสีแดงที่ฉันตัด แล้วลอยมาหาฉันฉันตาไว มือไว กระโดดหนีทันที พร้อมใช้ไหมสีแดงห่อแสงสีนั่นไว้อย่างแน่นหนาแท้ที่จริงแล้วมันคือลูกปัดสีแดงลูกหนึ่งขนาดเท่าเม็ดลำไย ถึงแม้จะโดนห่อแล้ว มันก็ยังคงดีดกระเด้งอยู่ในผ้าไหม“นี่คืออะไร?” ฉันถามขึ้นโดยที่ในหัวเต็มไปด้วยหมอก“ไขมุ่กแห่งจิตวิญญาณโลหิต” พลังที่เก้าพูดขึ้น “ในตอ
더 보기

บทที่ 137

[แอดมินเท่มาก!][แอดมิน ผมอยากมีลูกกับคุณ!][แอดมินรอฉันด้วย เดี๋ยวฉันจะนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปสู้กับซากศพเดินได้เอง!]พวกเราเดินจากหัวหมู่บ้านไปจนสุดหมู่บ้าน คนแรกที่พบคือฉินหนานเฉิง เขากำลังเหยียบหลังซากศพเดินได้ตัวหนึ่งและจับหัวของมันเอาไว้แล้วบิดอย่างแรงมีเสียงกระดูกแตกดังขึ้นอย่างชัดเจน ก่อนที่เขาจะหันกลับมา พลางเดินมาหาเราอย่างเงียบสงบ “พวกเราไปต่อกันเถอะ”เซี่ยชิงหยูและหวางรุ่ยซีอยู่ด้วยกัน หวางรุ่ยซียังคงอยู่ในอาการที่อ่อนแอมาก แต่ก็ฝืนเสกกำแพงที่สูงกว่าหนึ่งเมตรขึ้นมา เมื่อเท้าของซากศพเดินได้สะดุดเข้า เซี่ยชิงหยูก็ใช้โอกาสตัดหัวของพวกมันออกเขาฆ่าพวกมันราวกับคนเสียสติ พร้อมพูดอย่างตื่นเต้น “สบายมาก! ผมไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว นี่มันตื่นเต้นกว่าสู้กับซอมบี้ในเกมอีก!”“ถังซินล่ะ?” ฉันถามขึ้นทุกคนมองหน้ากันโดยไม่รู้ว่าหญิงสาวตัวเล็ก ๆ หายไปไหน ในหัวของฉันเต็มไปด้วยเส้นดำยุ่งเหยิงผู้ชายพวกนี้ใช้ไม่ได้จริง ๆ พวกเขากำลังเพลินอยู่กับเกมนี่จนทำนังหนูวัยสิบเก้าปีหายพวกเราต้องเข้าไปหาในหมู่บ้านอีกครั้ง ตอนนั้นซากศพเดินได้ที่ตายไปมีเพียงเจ็ดสิบถึงแปดสิบคน ซึ่งล้วนเป็นซากศพเดินได้
더 보기

บทที่ 138

รถคันสีดำขับมาจอดอยู่ข้างหน้าฉันอย่างช้า ๆ คนขับเป็นผู้ชายวัยกลางคน ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนที่เคยขับรถให้ถังหมิงหลีมาก่อนหลังจากที่ขึ้นรถ ถังหมิงหลีก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “จุนเหยา เธอไม่ควรนำยาเม็ดออกมาใช้นะ โดยเฉพาะยาถอนพิษ ตอนนี้เราไม่รู้ว่ามีกี่คนที่เข้ามายังเมืองเฉิงซานแล้วมุ่งเป้ามาที่เธอ”ฉันพูดยิ้ม ๆ “ต่อให้ฉันไม่เอาออกมา ก็มีคนจับตามองฉันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? ห้องไลฟ์สดของฉันแปลกขนาดนี้ ทุกครั้งที่ไลฟ์สดก็เจอผี ฉันโดนคนพวกนี้จับตามองตั้งนานแล้ว”ถังหมิงหลีถอนหายใจพรางส่ายหัว “เมื่อก่อนพวกนั้นแค่ตามดูไลฟ์คุณเพื่อความสนุก แต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว ในมือของคุณมียาถอนพิษและยาเพิ่มพลัง แถมผลลัพธ์ก็ดีมาก แล้วมีเหรอที่คนตระกูลสูงพวกนั้นจะไม่อยากได้ไปครอบครอง?”ฉันตอบอย่างช่วยไม่ได้ “แต่ถ้าฉันไม่ใช้มัน เกรงว่าไม่ช้าก็เร็วคงได้มีคนตายในไลฟ์สด และต่อให้ฉันแอบกินยาแบบไม่ให้รู้ พวกเขาก็ต้องสงสัยว่าทำไมฉันถึงฟื้นตัวได้เร็วขนาดนั้น ถูกไหมล่ะ?”นี่คือความจริง ในเมื่อเลือกที่จะทำอาชีพแอดมินหญิงและเดินบนเส้นทางสายนี้ ก็ไม่มีทางที่จะอยู่ใช้ชีวิตแบบเดิมได้อีกแล้วถังหมิงหลีเองก็เข้าใจในจ
더 보기

บทที่ 139

ว่ากันว่ารัฐมนตรีหูคนนี้เกิดในตระกูลหู ซึ่งเป็นตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่ง และเป็นนักบำเพ็ญเพียรชั้นสูงผู้หนึ่ง เขาเคยได้เรียนรู้คำสอนและคาถาของลัทธิเต๋าจากนักพรตเต๋าผู้มีพลังแข็งแกร่งมากท่านหนึ่ง เขาอายุยังน้อย แต่ก็ได้รับการฝึกฝนขั้นสูงระดับจนถึงระดับสามแล้ว ทั่วทั้งทิศตะวันตกเฉียงใต้ เขาคือคนที่มีพรสวรรค์ที่หาตัวได้ยากมากเขายกกาน้ำชาที่ชงเสร็จแล้ว เทลงในถ้วยน้ำชาและผลักไปข้างหน้า แล้วพูดว่า “คุณหยวน เชิญชิมชาถ้วยนี้ดูสิครับ”ฉันจึงเดินเข้าไปและนั่งลงตรงข้ามเขา มือเรียวถือชาไว้ในมือทั้งสองข้างและจิบไปหนึ่งที เพียงแค่จิบครั้งเดียวก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมคลุ้งไปทั่วริมฝีปากและฟัน ชาสีเหลืองอำพันไหลเข้าสู่ร่างกายและถูกห้อมล้อมด้วยพลังจิตจาง ๆ โดยไม่คาดคิดพลังงานจิตนั้นหายากอย่างที่สุด แม้แต่อาหารกับยาที่ฉันทำยังเทียบไม่ได้ นี่เป็นชาแห่งจิตวิญญาณ ในยุคนี้ชาแห่งจิตวิญญาณถือว่าเป็นสิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้เลย“เป็นชาที่ดีจริง ๆ” ฉันอุทานขึ้นพลันมุมปากของเขากระตุกเล็กน้อย “เมื่อเทียบกับยาต้มถ่ายพิษปาเจินของคุณแล้ว ของเหล่านี้แทบอะไรไม่ได้หรอกครับ”ฉันยิ้มตอบ “องค์กรของคุณช่วยฉันได้มาก และฉัน
더 보기

บทที่ 140

หลังจากที่ฉันเปิดจิตสำนึกแห่งสวรรค์ ฉันจึงรู้สึกไวต่อจิตวิญญาณของคนอื่น พวกเราอยู่ใกล้กันมากและเขาก็ไม่สามารถป้องกันฉันได้ ดังนั้นฉันจึงรู้สึกว่ามีเลือดไหลอยู่ในจิตวิญญาณของเขาร่างบางยิ้มและเอ่ยต่อ “อาจารย์เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ ฉันเลยเรียนรู้มาจากเขาค่ะ”หูชิงหยูเม้มริมฝีปาก ชาถ้วยเมื่อกี้ทำให้เขารู้สึกสบายสมองและสดชื่นชานี้ดีต่อพลังจิตของเขาจริงหรือ?ดวงตาของเขาร้อนผ่าวเมื่อมองมาที่ฉัน “คุณหยวน...คุณสามารถรักษาผมได้ไหม?”“ตอนนี้ยังไม่ได้” ฉันตอบกลับทันที “วัตถุดิบยาในมือของฉันมีไม่ครบ ถึงแม้ว่าบาดแผลของคุณจะไม่หนัก แต่มันผ่านมาหลายปีแล้ว ถ้าต้องรักษาก็ไม่ใช่ว่าจะรักษาไห้หายได้ภายในวันเดียว”ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ และต้มกาน้ำชาอีกครั้ง หลังจากชาเดือดเขาก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “คุณหยวน คุณจดรายการให้ผม ไม่ว่าจะเป็นวัตถุดิบยาอะไร ผมสามารถหามาได้ทั้งนั้น”“ฉันขอดูพลังจิตของคุณก่อน” ฉันยืนขึ้นและเดินไปที่ข้างหลังเขา จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างจับไปที่ศีรษะของเขาและปล่อยพลังจิตเข้าไปข้างในพลังจิตของเขาเหมือนหมอกสีขาว และในหมอกนั้นมีเมฆสีแดงเลือดลอยดิ้นอยู่ตลอดเวลา เมฆสีแดงเลือดนั้นย
더 보기
이전
1
...
1213141516
...
26
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status