บทที่ 137

[แอดมินเท่มาก!]

[แอดมิน ผมอยากมีลูกกับคุณ!]

[แอดมินรอฉันด้วย เดี๋ยวฉันจะนั่งเฮลิคอปเตอร์ไปสู้กับซากศพเดินได้เอง!]

พวกเราเดินจากหัวหมู่บ้านไปจนสุดหมู่บ้าน คนแรกที่พบคือฉินหนานเฉิง เขากำลังเหยียบหลังซากศพเดินได้ตัวหนึ่งและจับหัวของมันเอาไว้แล้วบิดอย่างแรง

มีเสียงกระดูกแตกดังขึ้นอย่างชัดเจน ก่อนที่เขาจะหันกลับมา พลางเดินมาหาเราอย่างเงียบสงบ “พวกเราไปต่อกันเถอะ”

เซี่ยชิงหยูและหวางรุ่ยซีอยู่ด้วยกัน หวางรุ่ยซียังคงอยู่ในอาการที่อ่อนแอมาก แต่ก็ฝืนเสกกำแพงที่สูงกว่าหนึ่งเมตรขึ้นมา เมื่อเท้าของซากศพเดินได้สะดุดเข้า เซี่ยชิงหยูก็ใช้โอกาสตัดหัวของพวกมันออก

เขาฆ่าพวกมันราวกับคนเสียสติ พร้อมพูดอย่างตื่นเต้น “สบายมาก! ผมไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว นี่มันตื่นเต้นกว่าสู้กับซอมบี้ในเกมอีก!”

“ถังซินล่ะ?” ฉันถามขึ้น

ทุกคนมองหน้ากันโดยไม่รู้ว่าหญิงสาวตัวเล็ก ๆ หายไปไหน ในหัวของฉันเต็มไปด้วยเส้นดำยุ่งเหยิงผู้ชายพวกนี้ใช้ไม่ได้จริง ๆ พวกเขากำลังเพลินอยู่กับเกมนี่จนทำนังหนูวัยสิบเก้าปีหาย

พวกเราต้องเข้าไปหาในหมู่บ้านอีกครั้ง ตอนนั้นซากศพเดินได้ที่ตายไปมีเพียงเจ็ดสิบถึงแปดสิบคน ซึ่งล้วนเป็นซากศพเดินได้