Share

บทที่ 136

ฉันตกใจมากจนโพล่งถาม “งั้นฉันจะต้องทำยังไง?”

พลังที่เก้าจึงเอ่ยตอบ “ของสิ่งนั้นกระหายเลือดอย่างที่สุด มีแค่ไหมเกล็ดมังกรสีแดงเท่านั้นที่จะสามารถหยุดมันได้ เธอต้องใช้เลือดล่อมันออกมาก่อน และหลังจากนั้นก็ใช้ไหมเกล็ดมังกรสีแดงผนึกมัน”

ฉันเอากรรไกรออกมาและตัดไหมเกล็ดมังกรสีแดงออกไปชิ้นหนึ่ง หลังจากนั้นก็ใช้มีดกรีดที่บนฝ่ามือของตัวเอง พลันหยดเลือดก็ไหลออกมาและมีแสงสีแดงสว่างออกมาจากในรูปปั้นหินนั่น

เนื่องจากผ้าไหมเกล็ดมังกรสีแดงปิดตาของรูปปั้นหินนั้นอยู่ มันจึงไม่สามารถสูดเลือดฉันได้โดยตรง แต่โดนกลิ่นเลือดของฉันดึงดูด และรูปปั้นหินทั้งหมดก็เริ่มส่องแสงสีแดง

ฉันตื่นเต้นจนทำให้มือที่จับไหมเกล็ดมังกรสีแดงสั่นเล็กน้อย

และจู่ ๆ กลุ่มแสงสีแดงก็พุ่งออกมาจากรูปปั้นหิน มันลอดผ่านรูไหมสีแดงที่ฉันตัด แล้วลอยมาหาฉัน

ฉันตาไว มือไว กระโดดหนีทันที พร้อมใช้ไหมสีแดงห่อแสงสีนั่นไว้อย่างแน่นหนา

แท้ที่จริงแล้วมันคือลูกปัดสีแดงลูกหนึ่งขนาดเท่าเม็ดลำไย ถึงแม้จะโดนห่อแล้ว มันก็ยังคงดีดกระเด้งอยู่ในผ้าไหม

“นี่คืออะไร?” ฉันถามขึ้นโดยที่ในหัวเต็มไปด้วยหมอก

“ไขมุ่กแห่งจิตวิญญาณโลหิต” พลังที่เก้าพูดขึ้น “ในตอ
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status