บททั้งหมดของ ใต้หล้าสยบรัก: บทที่ 271 - บทที่ 280

สนมหลู่เฟยมองไปที่นาง “ถ้านางขอร้องให้เจ้าไปช่วยรักษา เจ้าจะไปช่วยรักษาหรือไม่?”หยวนชิงหลิงยิ้ม “นางไม่มีทางขอร้องข้า”“ยากที่จะพูดนะ คน ๆ นี้ไม่มีขีดจำกัด”องค์หญิงหลัวผิงเองก็มองนางด้วยความสงสัย “ถ้านางมาขอร้องเจ้าจริงหรือ?”หยวนชิงหลิงครุ่นคิดอยู่ครู่ “ในใจข้าตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมอย่างแน่นอน”อ๋องจี้เคยลงมือกับอวี่เหวินห่าวมาแล้ว การลอบสังหารครั้งนั้น เขาเกือบจะเสียชีวิตไปแล้วพระชายาจี้เองก็ไม่ใช่คนดี นางโหดเหี้ยมอำมหิตกว่าอ๋องจี้เสียอีก ไม่ฉะนั้นคงไม่เจตนาทำให้อ๋องฮว่ายเข้าใจผิด ให้เขายอมแพ้ที่จะรักษาถ้าไม่มีสองสามีภรรยาคู่นี้กระโดดโล้ดเต้นไปมา ชีวิตคงดีกว่านี้แน่ๆประมาณปลายยามจิ้วหยวนชิงหลิงก็กลับไปที่จวนอ๋อง รออวี่เหวินห่าวกลับมาไม่กี่คืนก่อนหน้านี้ นางเหนื่อยล้ามาก รอแล้วรออีกจนผล็อยหลับไป คืนนี้ไม่ว่ายังไง นางก็จะรอจนกว่าเขาจะกลับมาคืนนี้อวี่เหวินห่าวไม่ได้กลับมาเหมือนเดิมไม่มีความคืบหน้าใด สอบสวนมานาน ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าฆาตกรมีกี่คนส่วนอาวุธสังหาร ก็ยังหายสาบสูญไม่พบร่องรอยเขาเขียนประกาศไปติดที่ป้ายประกาศ ถ้ามีใครพบอาวุธสังหารที่มีลักษณะคล้ายคลึงกั

ซูยี่ส่ายหน้าแล้วพูดออกมาอย่างบอกไม่ถูก “กระหม่อมมิได้เป็นคนเช่นนั้น”“ข้าเคยช่วยเจ้า ตอนข้าขอให้เจ้าช่วย เจ้ากลับไม่ช่วยข้า แบบนี้ก็คือเนรคุณคน”ซูยี่ลำบากใจมาก มองใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวไร้เยื่อใยของพระชายาอยู่สักครู่ ไม่รู้จะทำอย่างไรดีลวี่หยาก้าวไปข้างหน้าพูดวิงวอนขอร้อง “ซูยี่ เจ้าก็เห็นช่วงนี้ล้วนยุ่งอยู่กับคดีนี้ พระชายาอาจช่วยเรื่องนี้ได้ เจ้าเองก็ช่วยพระชายาสักครั้งเถอะ ถ้าหากถูกท่านอ๋องรู้เข้า เจ้าก็แค่บอกว่าเป็นคำสั่งของพระชายา เจ้าไม่กล้าฝ่าฝืน”ซูยี่คิดว่าท่านอ๋องอาจไล่เขาไปแต่ว่าการไขคดีในตอนนี้ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ช่วงนี้พระชายามักทำเรื่องน่าอัศจรรย์ใจมาโดยตลอด บางทีให้พระชายาไปดู อาจพบอะไรขึ้นมาก็ได้เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้ว ซูยี่เงยหน้าขึ้นพูด “งั้นก็ได้พ่ะย่ะค่ะ แต่พระชายาไม่ควรอยู่ที่นั่นนาน ๆ แม้ว่าห้องเก็บศพจะไม่มียามเฝ้า แต่ก็จะมีการลาดตระเวนเป็นครั้งคราว ถ้าถูกพบเข้า ต้องไปรายงานให้ท่านอ๋องทราบเป็นแน่”“ข้าเชื่อฟังเจ้า!” หยวนชิงหลิงตอบตกลงแล้วหันไปคุยลวี่หยา “เจ้าเฝ้าอยู่ที่นี่ ถ้าท่านอ๋องมา เจ้าก็บอกว่าข้าไปห้องน้ำ”“เพคะ ทราบแล้ว” ลวี่หยาพูดซูยี่ถือตะเ

ประโยคนี้ หยุดการตำหนิของอวี่เหวินห่าวไปในทันทีเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพและเจ้าพนักงานก็อยู่ที่นี่ด้วย เมื่อได้ยินหยวนชิงหลิงพูดเช่นนั้น เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพก้าวไปข้างหน้าทันทีและกล่าวว่า “”พระชายา พวกเขาไม่มีทางถูกพิษถึงตายได้แน่นอน กระหม่อมล้วนตรวจสอบพวกเขาหลายครั้งแล้ว ไม่มีอาการของการถูกพิษพ่ะย่ะค่ะ”หยวนชิงหลิงพูดว่า “เช่นนั้นเจ้าเข้ามาดูที่หัวใจของผู้ตายทุกคนล้วนมีเข็มพิษ เข็มสองเล่มนี้ปักทะลุเข้าหัวใจของผู้ตาย ข้าพึ่งนำออกมา พิษยังคงถูกเก็บไว้อยู่ในหัวใจ บนเข็มต้องหลงเหลือพิษอยู่แน่ เจ้าลองตรวจสอบดู” เจ้าหน้าที่ชันสูตรศพก้าวเข้ามาวิเคราะห์ตรวจสอบอย่างละเอียด อวี่เหวินห่าวจูงหยวนชิงหลิงแล้วพูดกับนาง “เจ้ากลับไปนอนที่สำนักผู้ตรวจการด้านหลัง หลังจากนั้นข้าจะรีบกลับไป”หยวนชิงหลิงที่เชื่อฟังไม่ได้โต้เถียง “ข้าผิดไปแล้ว ข้าแค่อยากช่วยท่าน อย่าโกรธกันเลยนะ”“ไปเถอะ” อวี่เหวินห่าวจูงนางออกไป “เจ้าได้ช่วยข้าแล้ว แต่การค้นพบนี้ดีมาก ส่วนที่เหลือให้พวกเขาจัดการเถอะ เจ้ากลับไปส่วนด้านหลังก่อน ข้าจะเรียกคนไปต้มน้ำร้อนให้เจ้าอาบ”“ได้ยินว่ามีพยานผู้พบเห็นเหตุการณ์อยู่ที่นี้ด้วยคนหนึ่ง ข้า

นางยกมุมปากขึ้นด้วยความเพลิดเพลินเป็นอย่างมากจากสัมผัสอันใกล้ชิดแบบนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไม่คิดเลยว่าเขาจะสระผมให้นาง นี่ทำให้นางคาดไม่ถึงที่จริงแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่เขาปรากฏกตัวในชีวิตนาง ทั้งเผด็จการ เอาแต่ใจ โหดร้ายและเย็นชานึกไม่ถึงจริง ๆ ใครจะไปคิดว่าเขาจะเป็นผู้ชายอบอุ่นเหมือนหมาโกลเด้นตัวใหญ่แบบนี้? “เล่าเรื่องพวกผู้หญิงของท่านมาเลยนะ!” หยวนชิงหลิงหลับตาพูด“ไม่มี มีแต่เอาใจตามใจเจ้าคนเดียว!” อวี่เหวินห่าวพูดอย่างยิ้ม ๆหยวนชิงหลิงพูด “ไม่เชื่อหรอก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของท่าน”อวี่เหวินห่าวหน้าแดง โชคดีที่หยวนชิงหลิงหันหลังให้เขา จึงไม่มีทางมองเห็นได้“ใครพูดว่าไม่ใช่?” เขาแก้ตัวเสียงอ่อนหยวนชิงหลิงหันกลับมามองเขา “ข้าบอกว่าไม่ ข้าแค่สงสัยเท่านั้น จะไม่หึงหวงจริง ๆ ท่านบอกมาเถอะ ครั้งแรกมันเกิดอะไรขึ้น?”อวี่เหวินห่าวหลบตาไม่สบตานาง “เจ้านะเจ้า ทำไมต้องถามอะไรแบบนี้? มีอะไรน่าถาม?”“ก็แค่สงสัยเท่านั้น ข้าอยากฟัง ท่านก็รีบบอกสิ” หยวนชิงหลิงเอามือโอบรอบคอของเขา เจือไปด้วยน้ำเสียงออดอ้อน“ไม่บอก!” อวี่เหวินห่าวจับตัวนางหันไปและสระผมให้นางต่อ หยวนชิงหลิงถอนหายใจเสียงเ

แน่นอนเขาเห็นใครบางคนวิ่งราวกับบินมา วิ่งได้ไวมาก อย่างกับโดนผีร้ายตามไล่กัดหางซูยี่และถังหยางได้เพ่งมองดูดี ๆ ถึงกับตกใจจนพูดไม่ออกนั้นมันท่านอ๋องใช่ไหม? เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?อวี่เหวินห่าวไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ในมือถือโต๊ะวางชุดชาเล็ก ๆ นั้นปิดซ่อนความน่าอับอายนั้นและรีบวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ตาที่จ้องมองสองคนนั้นด้วยความโกรธ “ถ้าเรื่องคืนนี้หลุดรอดออกไปได้ ระวังลิ้นของพวกเจ้าเอาไว้ด้วย!”“ท่านอ๋อง ธรณีประตู！”สายเกินไปแล้ว ภายใต้ความโกลาหลนั้น มือที่ถือโต๊ะวางชุดชาเพื่อบดบังสายตา เมื่อขาสะดุ้ดล้มลง คนก็ล้มเสียงดังลงตามไปด้วย“สวรรค์ ซูยี่ รีบเข้าไปประคองท่านอ๋องขึ้นมา ไม่ ๆ เจ้ารีบไปหยิบเสื้อผ้ามาคลุมตัวก่อนเร็ว ไอหย๊า นางข้าหลวงมาแล้ว... นางข้าหลวงสี่ท่านหยุดยืนตรงนั้นก่อน อย่าพึ่งเข้ามา เกิดเรื่องขึ้นแล้ว...”นางข้าหลวงสี่เดิมทีนางเข้ามาเพื่อหาสาเหตุว่าทำไมพระชายาถึงโกรธ ได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้น นางจึงรีบวิ่งเหมือนบินเข้าไปตำหนักเสี้ยวเยว่วุ่นวายอยู่ชั่วขณะหนึ่งอวี่เหวินห่าวห่อผ้านวม ยื่นขาออกมาให้ซูยี่นวดเหล้ายาสมุนไพร หลังของเขาเหยียดตร