Share

บทที่ 273

ซูยี่ส่ายหน้าแล้วพูดออกมาอย่างบอกไม่ถูก “กระหม่อมมิได้เป็นคนเช่นนั้น”

“ข้าเคยช่วยเจ้า ตอนข้าขอให้เจ้าช่วย เจ้ากลับไม่ช่วยข้า แบบนี้ก็คือเนรคุณคน”

ซูยี่ลำบากใจมาก มองใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวไร้เยื่อใยของพระชายาอยู่สักครู่ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ลวี่หยาก้าวไปข้างหน้าพูดวิงวอนขอร้อง “ซูยี่ เจ้าก็เห็นช่วงนี้ล้วนยุ่งอยู่กับคดีนี้ พระชายาอาจช่วยเรื่องนี้ได้ เจ้าเองก็ช่วยพระชายาสักครั้งเถอะ ถ้าหากถูกท่านอ๋องรู้เข้า เจ้าก็แค่บอกว่าเป็นคำสั่งของพระชายา เจ้าไม่กล้าฝ่าฝืน”

ซูยี่คิดว่าท่านอ๋องอาจไล่เขาไป

แต่ว่าการไขคดีในตอนนี้ไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย ช่วงนี้พระชายามักทำเรื่องน่าอัศจรรย์ใจมาโดยตลอด บางทีให้พระชายาไปดู อาจพบอะไรขึ้นมาก็ได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้แล้ว ซูยี่เงยหน้าขึ้นพูด “งั้นก็ได้พ่ะย่ะค่ะ แต่พระชายาไม่ควรอยู่ที่นั่นนาน ๆ แม้ว่าห้องเก็บศพจะไม่มียามเฝ้า แต่ก็จะมีการลาดตระเวนเป็นครั้งคราว ถ้าถูกพบเข้า ต้องไปรายงานให้ท่านอ๋องทราบเป็นแน่”

“ข้าเชื่อฟังเจ้า!” หยวนชิงหลิงตอบตกลงแล้วหันไปคุยลวี่หยา “เจ้าเฝ้าอยู่ที่นี่ ถ้าท่านอ๋องมา เจ้าก็บอกว่าข้าไปห้องน้ำ”

“เพคะ ทราบแล้ว” ลวี่หยาพูด

ซูยี่ถือตะเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status