บทที่ 279

แน่นอนเขาเห็นใครบางคนวิ่งราวกับบินมา วิ่งได้ไวมาก อย่างกับโดนผีร้ายตามไล่กัดหาง

ซูยี่และถังหยางได้เพ่งมองดูดี ๆ ถึงกับตกใจจนพูดไม่ออก

นั้นมันท่านอ๋องใช่ไหม? เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?

อวี่เหวินห่าวไม่มีเสื้อผ้าติดกายเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ในมือถือโต๊ะวางชุดชาเล็ก ๆ นั้นปิดซ่อนความน่าอับอายนั้นและรีบวิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ตาที่จ้องมองสองคนนั้นด้วยความโกรธ “ถ้าเรื่องคืนนี้หลุดรอดออกไปได้ ระวังลิ้นของพวกเจ้าเอาไว้ด้วย!”

“ท่านอ๋อง ธรณีประตู！”

สายเกินไปแล้ว ภายใต้ความโกลาหลนั้น มือที่ถือโต๊ะวางชุดชาเพื่อบดบังสายตา เมื่อขาสะดุ้ดล้มลง คนก็ล้มเสียงดังลงตามไปด้วย

“สวรรค์ ซูยี่ รีบเข้าไปประคองท่านอ๋องขึ้นมา ไม่ ๆ เจ้ารีบไปหยิบเสื้อผ้ามาคลุมตัวก่อนเร็ว ไอหย๊า นางข้าหลวงมาแล้ว... นางข้าหลวงสี่ท่านหยุดยืนตรงนั้นก่อน อย่าพึ่งเข้ามา เกิดเรื่องขึ้นแล้ว...”

นางข้าหลวงสี่เดิมทีนางเข้ามาเพื่อหาสาเหตุว่าทำไมพระชายาถึงโกรธ ได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้น นางจึงรีบวิ่งเหมือนบินเข้าไป

ตำหนักเสี้ยวเยว่วุ่นวายอยู่ชั่วขณะหนึ่ง

อวี่เหวินห่าวห่อผ้านวม ยื่นขาออกมาให้ซูยี่นวดเหล้ายาสมุนไพร หลังของเขาเหยียดตร