บทที่ 271

สนมหลู่เฟยมองไปที่นาง “ถ้านางขอร้องให้เจ้าไปช่วยรักษา เจ้าจะไปช่วยรักษาหรือไม่?”

หยวนชิงหลิงยิ้ม “นางไม่มีทางขอร้องข้า”

“ยากที่จะพูดนะ คน ๆ นี้ไม่มีขีดจำกัด”

องค์หญิงหลัวผิงเองก็มองนางด้วยความสงสัย “ถ้านางมาขอร้องเจ้าจริงหรือ?”

หยวนชิงหลิงครุ่นคิดอยู่ครู่ “ในใจข้าตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมอย่างแน่นอน”

อ๋องจี้เคยลงมือกับอวี่เหวินห่าวมาแล้ว การลอบสังหารครั้งนั้น เขาเกือบจะเสียชีวิตไปแล้ว

พระชายาจี้เองก็ไม่ใช่คนดี นางโหดเหี้ยมอำมหิตกว่าอ๋องจี้เสียอีก ไม่ฉะนั้นคงไม่เจตนาทำให้อ๋องฮว่ายเข้าใจผิด ให้เขายอมแพ้ที่จะรักษา

ถ้าไม่มีสองสามีภรรยาคู่นี้กระโดดโล้ดเต้นไปมา ชีวิตคงดีกว่านี้แน่ๆ

ประมาณปลายยามจิ้วหยวนชิงหลิงก็กลับไปที่จวนอ๋อง รออวี่เหวินห่าวกลับมา

ไม่กี่คืนก่อนหน้านี้ นางเหนื่อยล้ามาก รอแล้วรออีกจนผล็อยหลับไป คืนนี้ไม่ว่ายังไง นางก็จะรอจนกว่าเขาจะกลับมา

คืนนี้อวี่เหวินห่าวไม่ได้กลับมา

เหมือนเดิมไม่มีความคืบหน้าใด สอบสวนมานาน ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าฆาตกรมีกี่คน

ส่วนอาวุธสังหาร ก็ยังหายสาบสูญไม่พบร่องรอย

เขาเขียนประกาศไปติดที่ป้ายประกาศ ถ้ามีใครพบอาวุธสังหารที่มีลักษณะคล้ายคลึงกั