ไม่อภัย ไม่คืนดี คุณซูแม่สาวใจเด็ด

ไม่อภัย ไม่คืนดี คุณซูแม่สาวใจเด็ด

By:   เสออี  Updated just now
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
Not enough ratings
40Chapters
2views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

ความรักหกปี เจียงอี้หวยโอบคนรักใหม่และเลิกรากับเธอ ซูอวี่เหมียนไม่เอ็ดตะโรโวยวาย แต่ลากกระเป๋าเดินทางย้ายออกไปอย่างเด็ดขาดพร้อมกับค่าเลิกมูลค่ามหาศาล เพื่อนของเขาต่างพนันกันว่าครั้งนี้ซูอวี่เหมียนจะทนได้นานแค่ไหน เพราะทั้งเมืองหลวงต่างรู้ว่าซูอวี่เหมียนรักเจียงอี้หวยหัวปักหัวปำ รักจนถึงขั้นไร้ศักดิ์ศรี ไร้อารมณ์โกรธ ไม่ถึงสามวันต้องกลับมาอ้อนวอนแต่โดยดีแน่ ทว่าสามวันแล้วสามวันเล่า...เจียงอี้หวยอดรนทนไม่ไหวก่อน เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายยอมให้ก่อน จึงโทรศัพท์หาซูอวี่เหมียน “เธอบ้าพอหรือยัง? บ้าพอแล้วก็กลับมา...” ทว่าปลายสายกลับมีเสียงผู้ชายหัวเราะทุ้มต่ำดังมา “ประธานเจียง สายน้ำไม่มีวันย้อนกลับ เลิกแล้วไม่มียาเสียใจ” “ฉันต้องการพูดกับซูอวี่เหมียน เอามือถือให้เธอ!” “ขอโทษด้วยนะครับ แฟนผมเหนื่อยแล้ว เพิ่งจะหลับไป”

View More

Latest chapter

Free Preview

บทที่ 1

เพื่อนทุกคนในแวดวงรู้กันหมดว่าซูอวี่เหมียนรักเจียงอี้หวยหัวปักหัวปำรักจนไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่มีช่องว่างของตัวเอง แทบจะวนเวียนอยู่รอบตัวเขาตลอดทั้งวันยี่สิบสี่ชั่วโมงทุกครั้งที่เลิกกัน ไม่ถึงสามวันก็กลับมาคืนดีแต่โดยดีโลกนี้ไม่ว่าใครก็อาจพูดคำว่า ‘เลิก’ ได้ มีแต่ซูอวี่เหมียนที่ไม่ตอนที่เจียงอี้หวยโอบคนรักใหม่เข้ามา ห้องวีไอพีเงียบไปห้าวินาทีซูอวี่เหมียนที่กำลังปอกส้มชะงัก “ทำไมไม่พูดกันล่ะ? มองฉันทำไมเหรอ?”“เหมียนเหมียน...” เพื่อนสนิทมอบสายตากังวลมาเจียงอี้หวยกลับโอบผู้หญิงมานั่งบนโซฟาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “แฮปปีเบิร์ทเดย์นะ เฉิงจื่อ”เปิดเผยโจ่งแจ้งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นซูอวี่เหมียนลุกขึ้นยืน เฉิงโจวฉลองวันเกิด เธอไม่อยากก่อเรื่องให้ดูแย่เกินไป“ฉันจะไปห้องน้ำหน่อยนะ”ในตอนที่ปิดประตู เธอได้ยินเสียงสนทนาในนั้น...“พี่เจียง พี่อวี่เหมียนก็อยู่ ผมก็บอกพี่แล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังเอาเธอมาอีกล่ะ?”“นั่นสิ! หวยจื่อ ครั้งนี้นายทำเกินไปแล้วนะ”“ไม่เป็นไรนี่” เจียงอี้หวยปล่อยเอวคอดกิ่วของหญิงสาวแล้วจุดบุหรี่ให้ตัวเองควันขาวลอยขึ้น คิ้วตาอมยิ้มเหมือนคนพเนจรที่เห...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
40 Chapters
บทที่ 1
เพื่อนทุกคนในแวดวงรู้กันหมดว่าซูอวี่เหมียนรักเจียงอี้หวยหัวปักหัวปำรักจนไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่มีช่องว่างของตัวเอง แทบจะวนเวียนอยู่รอบตัวเขาตลอดทั้งวันยี่สิบสี่ชั่วโมงทุกครั้งที่เลิกกัน ไม่ถึงสามวันก็กลับมาคืนดีแต่โดยดีโลกนี้ไม่ว่าใครก็อาจพูดคำว่า ‘เลิก’ ได้ มีแต่ซูอวี่เหมียนที่ไม่ตอนที่เจียงอี้หวยโอบคนรักใหม่เข้ามา ห้องวีไอพีเงียบไปห้าวินาทีซูอวี่เหมียนที่กำลังปอกส้มชะงัก “ทำไมไม่พูดกันล่ะ? มองฉันทำไมเหรอ?”“เหมียนเหมียน...” เพื่อนสนิทมอบสายตากังวลมาเจียงอี้หวยกลับโอบผู้หญิงมานั่งบนโซฟาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “แฮปปีเบิร์ทเดย์นะ เฉิงจื่อ”เปิดเผยโจ่งแจ้งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นซูอวี่เหมียนลุกขึ้นยืน เฉิงโจวฉลองวันเกิด เธอไม่อยากก่อเรื่องให้ดูแย่เกินไป“ฉันจะไปห้องน้ำหน่อยนะ”ในตอนที่ปิดประตู เธอได้ยินเสียงสนทนาในนั้น...“พี่เจียง พี่อวี่เหมียนก็อยู่ ผมก็บอกพี่แล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมยังเอาเธอมาอีกล่ะ?”“นั่นสิ! หวยจื่อ ครั้งนี้นายทำเกินไปแล้วนะ”“ไม่เป็นไรนี่” เจียงอี้หวยปล่อยเอวคอดกิ่วของหญิงสาวแล้วจุดบุหรี่ให้ตัวเองควันขาวลอยขึ้น คิ้วตาอมยิ้มเหมือนคนพเนจรที่เห
Read more
บทที่ 2
บนโต๊ะอาหารเจียงอี้หวย “ทำไมถึงไม่มีโจ๊กข้าวฟ่างล่ะ?”“คุณหมายถึงโจ๊กบำรุงกระเพาะใช่ไหมคะ?”“โจ๊กบำรุงกระเพาะ?”“ใช่ค่ะ ก็ที่คุณซูตุ๋นอยู่บ่อย ๆ นั่นแหละ ที่เป็นข้าวฟ่างใส่ซ่านเย่า เพิ่มกลีบดอกลิลลี่ พุทราตุ๋นด้วยกันใช่ไหมคะ? เฮ้อ ฉันไม่มีเวลาเตรียมหรอกค่ะ แค่กลีบดอกลิลลี่ ข้าวเบาร์เลย์กับพุทราก็ต้องแช่น้ำก่อนคืนหนึ่งถึงจะนิ่ม เช้าวันต่อมายังต้องเอามาตุ๋นด้วยกันอีก”“อีกอย่าง ไฟก็เป็นส่วนสำคัญมาก ฉันไม่มีความอดทนขนาดนั้นเหมือนคุณซูหรอกค่ะ ที่เฝ้าเตาได้ตลอด ตุ๋นออกมารสแปร่ง ๆ แล้วก็...”เจียงอี้หวย “เอาซอสเนื้อวัวให้ผมหน่อย”“ได้แล้วค่ะ คุณชาย”“...ทำไมรสมันแปลก ๆ ล่ะ?” เจียงอี้หวยกวาดสายตามองขวด “บรรจุภัณฑ์มันไม่ใช่นี่”“ขวดนั้นหมดแล้วค่ะ มีแต่แบบนี้”“เดี๋ยวไปซื้อที่ซูเปอร์ซักสองขวดมาไว้ที่บ้าน”“หาซื้อไม่ได้หรอกค่ะ”“?”ป้าหวังยิ้มเจื่อน ๆ “นี่คุณซูทำเองค่ะ ฉันทำไม่เป็น...”เคร้ง!“อ้าว? คุณชาย คุณไม่กินแล้วเหรอคะ?”“อื่ม”ป้าหวังมองเงาหลังอีกฝ่ายขึ้นชั้นบนไปด้วยใบหน้างงงวยทำไมจู่ ๆ ก็อารมณ์เสียล่ะ?……“จอมขี้เซา! ตื่นได้แล้ว!”ซูอวี่เหมียนพลิกตัวไม่ได้ลืมตา “อ
Read more
บทที่ 3
“หาที่จอดยากใช่ไหม? ผมจะไปช่วย...”เอ๋!สังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายสีหน้าไม่สู้ดี เฉิงโจวจึงเพิ่งจะคิดได้ “หา! พี่เจียง พี่อวี่เหมียนคงไม่ได้...ยังไม่กลับมาหรอกนะ?”ผ่านไปมากกว่าสามชั่วโมงแล้วเจียงอี้หวยแบมือออกและยักไหล่ “กลับอะไร นายคิดว่าเรื่องเลิกราเป็นเรื่องเล่น ๆ เหรอ?”ว่าแล้วก็เดินผ่านเขาไปนั่งบนโซฟาเฉิงโจวเกาศีรษะ ไม่งั้น เที่ยวนี้เอาจริงเหรอ?แต่ไม่นานเขาก็สะบัดหัว รู้สึกว่าตัวเองคิดมากไปถ้าจะบอกว่าเจียงอี้หวยบทจะเลิกก็เลิก เขาเชื่อ แต่ซูอวี่เหมียน...ผู้หญิงบนโลกนี้ตกลงเลิกราได้ แต่เธอไม่นี่คือเรื่องจริงที่ทุกคนในแวดวงเห็นเป็นเอกฉันท์“หวยจื่อ ทำไมนายมาคนเดียวล่ะ?” กู้อี้โจวร่วมวงแบบไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ เขาเอามือกอดอกและยิ้มที่เหมือนไม่ได้ยิ้ม “นายพนันว่าสามชั่วโมง ตอนนี้ผ่านไปหนึ่งวันแล้วนะ”เจียงอี้หวยยิ้มมุมปาก “พนันได้ก็แพ้ได้ จะลงโทษยังไง?”กู้อี้โจวเลิกคิ้ว “วันนี้เปลี่ยนวิธีการเล่นเถอะ ไม่ดื่มเหล้า”“?”“นายโทรหาเหมียนเหมียน พูดน้ำเสียงอ่อนโยนว่าขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ฉันรักเธอ”“ฮ่า ๆ ๆ...”ทุกคนรอบข้างหัวเราะชอบใจขึ้นมาทันทีเฉิงโจวแย่งโทรศัพท์มือถือมาจา
Read more
บทที่ 4
คืนวันนั้นดื่มหนักไปหน่อย ครึ่งคืนหลังเฉิงโจวนั่นยังจะให้ต่ออีกในตอนที่เจียงอี้หวยถูกคนขับรถส่งตัวกลับคฤหาสน์ก็ใกล้จะฟ้าสางแล้วทีแรกเขานอนอยู่บนเตียงแล้ว ความง่วงโจมตี แต่ก็ยังฝืนใจลุกไปอาบน้ำในห้องน้ำทีนี้เหมียนเหมียนคงไม่ด่าเขาแล้วสินะ?ระหว่างสติไม่แจ่มชัด เจียงอี้หวยอดคิดอย่างนี้ไม่ได้แต่การลืมตาขึ้นอีกครั้ง คือการเจ็บจนสะดุ้งตื่น“ซี้ด...” เขาเอามือกดท้องไว้มือหนึ่งและคลานลงจากเตียง“ฉันปวดท้อง!เหมียน...”แต่เพิ่งพูดคำนั้นออกมาก็หยุดชะงักเจียงอี้หวยขมวดคิ้ว เธอทำดีนี่ รอบนี้ก้าวหน้ากว่าครั้งก่อนได้ ดูสิว่าเธอจะดื้อแพ่งได้สักกี่น้ำ“แต่...ยาล่ะ?”เจียงอี้หวยไปรื้อค้นตามกล่องและตู้ในห้องรับแขก ค้นตามตู้ที่ใส่ของออกมาหมดแล้ว แต่ก็ยังหากล่องยาในบ้านไม่เจอเขาจึงโทรศัพท์หาป้าหวัง“คุณหมายถึงยาโรคกระเพาะเหรอคะ เก็บอยู่ในกล่องยาค่ะ”ขมับของเจียงอี้หวยเต้นตุบ ๆ สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “แล้วกล่องยามันอยู่ที่ตรงไหนล่ะ?”“ในลิ้นชักห้องแต่งตัวค่ะ เตรียมเอาไว้ตั้งหลายกล่อง คุณซูบอกว่าถ้าคุณดื่มหนักวันต่อมาตื่นแล้วกระเพาะจะกำเริบได้ง่าย ก็เลยเก็บยาไว้ในห้องนอนจะได้สะดวก...”“
Read more
บทที่ 5
“พี่เจียง เป็นอะไรไปเหรอครับ?”เฉิงโจวเห็นเจียงอี้หวยเอาแต่ดื่มเหล้าอยู่คนเดียวจึงแอบขยับก้นไปข้างกู้อี้โจวเพิ่งเข้ามาเจียงอี้หวยก็ทำหน้าบึ้งแล้วความสนุกสนานในทีแรกลดน้อยลง“ก็ถูกใครบางคนบล็อกนะสิ”กู้อี้โจวที่รู้เรื่องราดน้ำมันบนกองเพลิง ดูเรื่องสนุกไม่เห็นเป็นเรื่องใหญ่พอเสียงแว่วมา เจียงอี้หวยก็หน้าบึ้งตึงขึ้นอีกหลายส่วน“เคร้ง...”แก้วเหล้ากระทบกับโต๊ะกระจก เขาแกะกระดุมเสื้อมือเดียวอย่างหงุดหงิด มีความรุนแรงบางส่วน“ก็บอกแล้วว่าอย่าพูดถึงเธอ ฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือไง?”กู้อี้โจวยักไหล่ ไม่ได้ตอบพอบรรยากาศเปลี่ยนไป คนที่กำลังร้องเพลงก็หุบปากอย่างรู้กาลเทศะ คนรอบ ๆ ก็พาลไม่กล้าพูดเหมือนกันเฉิงโจวสำลักเหล้า พี่อวี่เหมียนเอาจริงสิ?เสิ่นสือเยี่ยนดื่มจนเริ่มมึน ได้สติถามเฉิงโจวเบา ๆ “ซูอวี่เหมียนกลับไปหรือยัง?”เฉิงโจวส่ายหน้า เขากล้าพูดที่ไหน จึงตอบไปว่าไม่รู้เสิ่นสือเยี่ยนรู้อยู่แก่ใจ นี่คงเพราะยังไม่กลับสินะพอบ๋อยเอาเหล้ามาส่งเพิ่มอีกห้าลังก็มีคนพูดขึ้นมาอย่างใจกล้า“มาเล่นจริงหรือกล้าเป็นไง?”ต่างเป็นคนมีไหวพริบทั้งนั้น คนกลุ่มนี้พาคนมาด้วยทุกคน ส่งซิกขยิบตาก
Read more
บทที่ 6
“ยังไงก็ควรขอโทษอย่างเป็นทางการกับความวู่วามและความไร้สติในตอนนั้น นี่คือสิ่งที่ฉันติดค้างเธอ”เส้าอวี่เวยเกือบสำลักเหล้า เธอไอสองที ใบหน้าคือการปฏิเสธ “เธอปล่อยฉันไปเถอะนะคุณพี่”“เธอก็รู้นี่ ฉันเป็นคนเดียวที่ติดเอฟต้องสอบซ่อมวิชาเลือกของศาสตราจารย์โอวหยาง ฉันเจอเธอเป็นต้องสยอง อีกอย่าง ฉันที่ไม่มีตัวตนแบบนี้ ไม่แน่ว่าศาสตราจารย์จะลืมฉันไปแล้วก็ได้ ฉันช่วยเธอไม่ได้จริง ๆ”ซูอวี่เหมียนเห็นเธออยากหลีกหนีให้ไกล ๆ จึงไม่ฝืนอีก“แต่” เส้าอวี่เวยแววตาเจ้าเล่ห์ เปลี่ยนประเดี๋ยว “ฉันมีคนที่เหมาะสมอยู่นะ”“หือ?”“เธอจำเส้าเวินไป๋ พี่ชายญาติทางพ่อของฉันได้ไหม?”ซูอวี่เหมียนดื่มน้ำอุ่นคำเล็ก ๆ แล้วพยักหน้า“ต้องจำได้สิ”เส้าเวินไป๋คือผู้นำฟิสิกส์รุ่นเยาว์ที่เด็กที่สุดในประเทศ ปีที่แล้วนิตยสารเนเชอร์ประเมินว่าติดอันดับหนึ่งของสิบนักวิทยาศาสตร์รุ่นเยาว์ที่มีอิทธิพลต่อโลกปริญญาตรีก็เรียนกับศาสตราจารย์โอวหยาง เรียนชีววิทยาประยุกต์ สองปีเขียนเอสซีไอห้าเรื่อง ได้รับความคาดหวังจากวงการชีววิทยามาก เป็นอัจฉริยะบันลือโลกตอนหลังไม่รู้ว่าเพราะอะไร จู่ ๆ ก็อยากข้ามสาขาไปเรียนฟิสิกส์เสียอย่างนั้น
Read more
บทที่ 7
พอเข้าใกล้ เจียงอี้หวยถึงเห็นว่าผมลอนใหญ่สวยงามของเธอยืดตรงแล้ว และสีที่เขาชอบมากที่สุดก็ถูกย้อมกลับมาเป็นสีดำล้วนแล้วไม่ได้แต่งหน้า ไม่ได้ใส่รองเท้าส้นสูงเสื้อยืดสีขาวตัวเดียว ราบเรียบที่สุดมีเพียง...ดวงตาคู่นั้นที่สดใสมากกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย ไม่เห็นความหนักอึ้งและความอึมครึมจากการอกหักเลยสักนิดถ้านี่คือการเสแสร้ง งั้นเจียงอี้หวยก็ต้องยอมรับเลยว่าเธอเสแสร้งได้ดีมากดีจนทำให้เขาหัวเสียสำเร็จซูอวี่เหมียนขมวดคิ้ว เธอรู้จักเขาดีมาก สีหน้านี้ก็คือลางบอกเหตุว่ากำลังจะโมโห“เหอะ” ได้ยินอีกฝ่ายหัวเราะเยาะ “แต่สายตาเธอก็งั้น ๆ แหละ อยู่กับฉันมาหลายปีอย่างนี้ จะยังไงก็ต้องตาสูงสักหน่อย? หมาแมวอะไรก็อย่าเอาหมด ไม่งั้นจะให้ฉันที่เป็นแฟนเก่าเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”“หน้า?” จู่ ๆ ซูอวี่เหมียนก็รู้สึกว่าน่าขำเพียงแต่ในความขบขันนั้นแฝงไว้ด้วยความเศร้าน่าเสียดาย เจียงอี้หวยไม่รู้ตอนนี้ในหัวสมองเขามีแต่ภาพที่ซูอวี่เหมียนยิ้มหวานกับผู้ชายคนอื่น ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหเขาสรุปอารมณ์ประเภทนี้ว่าเป็น ‘การตระหนักรู้ในอาณาเขต’ ของเพศชายในเมื่อเขาเคยครอบครองอาณาเขตซูอวี่เหมียน ต่อให้ทิ้งแล้ว เขาก
Read more
บทที่ 8
ซูอวี่เหมียนไม่ได้สัมผัสการลงมือทำงานแบบนี้มานานแล้วช่วงเวลาที่อยู่กับเจียงอี้หวย แม้ไม่ถึงขึ้นว่ายื่นมือก็มีเสื้อ อ้าปากก็มีข้าว แต่เธอไม่เคยได้แตะงานออกแรงแบบนี้จริง ๆแม้แต่ในปีต้น ๆ ที่เขาเพิ่งก่อตั้งบริษัทเงินทองขัดสน แต่การทำความสะอาดในบ้านทุกอาทิตย์ก็จ้างแม่บ้านพาร์ตไทม์มาทำเสมอหลังจากทาสีหมดหนึ่งถัง ซูอวี่เหมียนก็ประคองเอวที่เมื่อยเล็กน้อยอยู่อย่างสุขสบายมาหลายปี ไม่ชินเลยจริง ๆ...เธอเดินออกไปที่ทางเดินตึก กะจะยกถังสีที่เหลือเข้ามาไม่นึกว่าก้าวเร็วไปหน่อยจึงเตะถูกถังสีเธอพยายามตั้งถังขึ้นให้เร็วที่สุด แต่ก็ยังหกใส่ประตูของห้องข้าง ๆ เป็นกองอยู่ดีเธอรีบหยิบไม้กวาดมา แต่ทำความทำสะอาดไปได้ครึ่งหนึ่ง ประตูที่ปิดสนิทก็เปิดออกกะทันหัน สี่สายตาสบกัน ในตอนที่เธอกำลังคิดจะขอโทษกลับได้เห็นคนรู้จักอย่างนึกไม่ถึง“คุณก็อยู่ที่นี่เหรอคะ?”“ทำไมถึงเป็นคุณได้?”ทั้งสองคนพูดออกมาแทบจะในเวลาเดียวกันเส้าเวินไป๋มองที่เท้าแวบหนึ่ง จากนั้นก็เคลื่อนสายตาไปที่ด้านหลังเธอ“ดังนั้นคนที่ย้ายเข้ามาในวันนี้ก็คือคุณเหรอ?”ซูอวี่เหมียนก็ไม่คิดว่าจะบังเอิญอย่างนี้ “ก็อย่างที่คุณเห็นแห
Read more
บทที่ 9
ซูอวี่เหมียนเดินไปก่อน ชายหนุ่มเดินตามอยู่ข้างหลังเทียบกับเมื่อคืนที่ใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เธอกลับมาเป็นปกติอย่างเห็นได้ชัดเส้าเวินไป๋ขับรถมา ซูอวี่เหมียนนั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับระหว่างทางผ่านซูเปอร์มาร์เกตผลไม้แห่งหนึ่งจู่ ๆ ซูอวี่เหมียนก็พูดขึ้น “จอดหน่อยได้ไหมคะ เสียเวลาสักสองนาที? ฉันอยากลงไปซื้อผลไม้หน่อยนะค่ะ”“ผลไม้เหรอ?”“ค่ะ ให้ศาสตราจารย์น่ะ”เส้าเวินไป๋กำพวงมาลัย พูดแบบไม่ค่อยจะเข้าใจ “ต้องยุ่งยากอย่างนั้นเลยเหรอครับ?”ซูอวี่เหมียน “?”ทันใดนั้นก็รู้สึกขำนิด ๆ “คุณไปเป็นแขกมือเปล่าแบบนี้ทุกครั้งเลยเหรอคะ?”เส้าเวินไป๋พยักหน้าอย่างสัตย์จริงซูอวี่เหมียนยกนิ้วหัวแม่มือให้ในใจ สุดยอดคนใหญ่คนโตก็เป็นอย่างนี้หมดละมั้ง...ไม่สนพิธีการ?แต่ถึงจะพูดอย่างนั้น อีกฝ่ายก็ยังจอดข้างทางให้……โอวหยางเหวินชิวพักอยู่ตรงถนนหวนซานไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยบีบ้านเดี่ยวเป็นทิวแถว ดีไซน์ผสมผสานระหว่างตะวันออกกับตะวันตก เรียบง่ายแต่ไม่เสียพื้นฐานผ่านป่าเมเปิลก็เห็นบ้านพัก หกปีแล้ว...ซูอวี่เหมียนกำเข็มขัดนิรภัยแน่น มองกระเช้าผลไม้ข้างเท้าพลันเกิดความรู้สึกหวาด ๆเส้าเวินไป๋รู้สึ
Read more
บทที่ 10
เส้าเวินไป๋เงียบสำหรับเขา อาหารก็เป็นแค่ของเสริมพลังงานเท่านั้น เขาไม่ได้ใส่ใจว่าจะอร่อยหรือไม่“ล้างเสร็จแล้ว”ซูอวี่เหมียนมองทีหนึ่ง พริกแดงกับผักฮ่องเต้วางเรียงอยู่ด้วยกันอย่างเป็นระเบียบ แค่ดูก็รู้ว่ามาจากมือที่ขัดขืน“หัวเราะอะไร?” เส้าเวินไป๋ไม่เข้าใจซูอวี่เหมียนกระแอมกระไอทีหนึ่ง “เปล่าค่ะ คุณออกไปก่อนเถอะ”“ครับ” เส้าเวินไป๋เช็ดคราบน้ำให้แห้งแล้วพยักหน้าน้อย ๆซูอวี่เหมียนทำอาหารเต็มโต๊ะ รสชาติค่อนทางจืด โดยรวมคือเมนูที่โอวหยางเหวินชิวชอบและกินได้“เธอยังจำได้อีกนะ...” หญิงชราสะท้อนใจกินเสร็จ ซูอวี่เหมียนก็ออกตัวเก็บถ้วยชามเส้าเวินไป๋ไปช่วยในครัวด้วยเหมือนกันเขายืนอยู่ใต้แสงไฟเหลืองนวล เงาหลังทอดตัวยาวถ้าดูจากมุมของซูอวี่เหมียน แนวเส้นใบหน้าด้านข้างประณีตราวกับศีรษะปั้นสมัยกรีกโบราณ มุมมนชัดเจนโอวหยางเหวินชิวยืนอยู่ตรงกรอบประตู “เหมียนเหมียน เธอรู้จักกับรุ่นพี่เธอได้ยังไง?”เส้าเวินไป๋คือลูกศิษย์ที่ได้ใจเธอมากที่สุด ส่วนซูอวี่เหมียนคือลูกศิษย์ที่เธอชอบมากที่สุด เธออยากแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกันนานแล้วคิดไม่ถึงว่าพรหมลิขิตดลบันดาลให้พวกเขารู้จักกันก่อนใน
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status