Chapter17. เจ้าวิงวอนข้าเอง

            เขาโน้มหน้าลงกระซิบเสียงร้ายกาจ 

            “เจ้าวิงวอนข้าเองมิใช่รึ”

            หญิงสาวเบิกตากว้างเล็กน้อย ยื่นมือไปคล้องคอเขาไว้ แหย่ปลายลิ้นเข้าตวัดเลียรูหูของเขา ชายหนุ่มถึงกับขนกายลุกชันด้วยไม่เคยถูกหญิงใดเล้าโลมเช่นนี้

            “ขอข้าดูพละกำลังของท่านสักหน่อยเถิด ว่าท่านเหมาะสมจะได้ในสิ่งที่ต้องการหรือไม่”

            คำพูดยั่วยุของนางทำให้เขาจับเรียวขาของนางขึ้นพาดบ่า สะโพกกลมกลึงลอยขึ้นเหนือพื้นรับกับการโยกสะโพกใส่ เขาถึงกับแหงนหน้าคำรามด้วยความซ่านเสียวในขณะที่ลำมังกรที่ผลุบเข้าออกในช่องรัก

            “อ๊ะ!”

            “ตรงนี้...” 

ชายหนุ่มรับรู้การตอดรัดที่ทำเอามังกรของเสียวซ่าน  การค้นพบจุดอ่อนไหวของหญิงสาวทำให้เขายิ่งโหมกระหน่ำแรงขึ้นจนร่างบางสั่นคลอน ปิ่นปักผมหลุดออกทำให้เส้นผมคลี่สยายเพิ่มความเย้ายวน ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา ห่อริมฝีปากส่งเสียงครวญครางพลางสบถในใจ ที่คนผู้นี้ดันรู้จนได้ว่าต้องแตะต้องส่วนไหนทำให้ร่างกายนี้เสร็จสมได้เร็ว

            เฉินหลิวหยางแหงนคำราม สายตาสะดุดกับขื่อคานด้านบน เขาปรายตามองไปโดยรอบ เร่งโยกสะโพกสอบจนเกิดเสียงตับๆ ลั่นห้องและตามด้วยร่างบางที่เกร็งกระตุก เขาถอดแก่นกายเปียกชุ่ม ใช้วิชายุทธหมุนตัวรวดเร็วคว้าผ้าม่านแพรไหมที่ประดับตบแต่งในห้องกระชากออกมาทำเป็นเชือก โยนขึ้นสอดไปที่ขื่อนั้น สะกิดปลายเท้าเล็กน้อยทะยานมาโฉบร่างหญิงงามที่อ่อนระทวยบนเตียงมัดโยงกับผ้าแพร สองแขนถูกมัดไพล่ไปด้านหลัง ผ้าแพรที่ถูกฉีกให้กลายเป็นเชือกสอดรัดข้อพับขึ้นทำให้ร่างเปลือยลอยเหนือพื้น  ไม่อาจดิ้นรนหนีไปไหนได้

            “เจ้า!”

            “ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่า ข้าคือคนที่คู่ควร!”

            ในเมื่อนางสามารถล่วงรู้สิ่งที่เขาคิดได้ ก็ไม่จำเป็นต้องกล่าวอะไรให้มากความ จับแท่งหยกร้อนระอุสอดใส่ในร่องรักนางอีกครั้ง

            “อร๊ายยย”  

นางปีศาจส่งเสียงหวีดร้องด้วยถูกกระแทกใส่จนลำเอ็นนั้นกระแทกมดลูก ถ้าไม่เพราะว่าร่างกายของชิงหรูถูกฝึกฝนให้ทนรับการเคี่ยวกรำทุกรูปแบบมาก่อน ร่างกายนี้คงไม่อาจต้านทานมังกรตัวเขื่องที่ส่ายร่อนในร่องรักนี้ได้ จังหวะกระแทกกระทั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ น้ำสวาทฉ่ำวาวหลั่งออกมามากจนพื้นเปียก สองมือจับเอวบางไว้มั่นไว้รับการโยกเอวและหมุนควนจนหญิงสาวได้แต่กรีดร้องเสียงกระเส่าไม่ขาดปาก ทั้งเสียงและลมหายใจถี่กระชั้นที่นำพาให้หญิงสาวไปถึงจุดสุขสมอีกครา ในขณะที่เขาเร่งเร้าจนไม่อาจกลั้นเก็บไว้ได้ ด้วยแรงตอดรัดนั้นทำให้เขาพ่นน้ำรักออกมา แต่กระนั้นมังกรตนนั้นยังไม่สงบ ยังคงแข็งขืนไม่ต่างจากเสาหิน เขาก้มมองจุดที่เชื่อมต่อระหว่างชายหญิง หน้าท้องของนางกระตุกเป็นระยะๆ เขาถอนแก่นกายช้าๆ ใช้นิ้วกวาดน้ำสวาทออกมาแล้วป้ายไปทางร่องก้น  เนื้ออ่อนขมิบรับนิ้วที่โยกคลึง ร่างเย้ายวนได้แต่บิดไปมาด้วยถูกพันธนาการจึงหลบหนีไม่ได้  เขาใช้นิ้วเปิดทางขยายจนพอใจแล้วจึงจับมังกรที่ตื่นตัวและเปียกชุ่มน้ำรักมันวาวดุนดันเข้าไป ขยับเดินหน้าถอยหลังอยู่ครู่หนึ่งจึงดันเข้าไปจนสุด   

“อะ อ๊ะ อ๊า!”

ร่างบางสะท้านเฮือก ไม่คิดว่าเขาจะใจกล้าจับมังกรร้ายมุดเข้าถ้ำสวาทด้านหลัง แววตาของเขาจ้องมองอย่างสาสะใจทีทำให้นางเสียวสะท้านได้ นางไม่ยอมเสียวซ่านผู้เดียวแม้ถูกมัดไว้ หากจะใช้พลังเวทย์ของตนปลดปล่อยก็ทำได้ แต่เวลานี้ นางหฤหรรษเกินกว่าจะยอมให้เขาหยุดมือ  

“โอ้วววว”  เขาร้องครางออกมาเมื่อถูกนางขยิบตอดรัดอย่างไม่ยอมแพ้ ทำให้เขาต้องถอดแก่นกายออกแล้วกระแทก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ตับๆ ลั่นห้อง  ผสานเสียงครางระงมด้วยความเสียวซ่าน ลำเอ็นโยกเข้าใส่ถ้ำสวาทด้านหลัง ส่วนด้านหน้าเขาก็ไม่ปล่อยให้เปลี่ยวเหงา ใช้นิ้วยาวเร่งซอยเข้าออก  ปีศาจสาวถูกจู่โจมจนไม่อาจต้านรับได้ไหว ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน นางใช้สายตาตวัดมองขึ้นไปที่ด้านบน เพียงพริบตา ผ้าที่ผูกรัดตัวนางหลุดออกค่อยๆ ร่วงหล่นลงพื้น เฉินหลิวหยางเสียจังหวะ เขาถูกผลักให้นอนหงายบนพื้น ท่อนเอ็นหลุดออกจากถ้ำสวาทด้านหลัง พลันจู่ๆ ร่างของเขาก็ขยับตัวไม่ได้คล้ายถูกตรึงให้นอนหงาย  หญิงสาวตามมาคร่อมบนตัวเขา ใช้มือสาวลำที่พร้อมจะคายน้ำรักออกมาแล้วจับมันมุดเข้าไปในช่องรัก ใบหน้าหวานแหงนหงายและร้องครางกระเส่า ร่างงามเป็นฝ่ายขย่มโยกเสาหิน สองมือลูบไล้ทรวงอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตาแรงขย่ม นางเร่งความเร็วขึ้นเพราะใกล้แตะถึงจุดสุขสม

ปีศาจสาวยื่นมือมาบีบกรามของเขาให้อ้าปากออก โน้มหน้าลงใกล้ในขณะที่นางไปถึงสุขสมพร้อมกับมังกรร้ายพ่นน้ำรักออกมาจนเปื้อนเปรอะ  นางสำรอกเอาไข่มุกออกจากปาก เฉินหลิวหยางเบิกตากว้าง ด้วยร่างกายขยับไม่ได้ ปากของเขาอ้าปากด้วยถูกบีบกรามไว้ ไข่มุกสีทองสุกปลั่งหล่นใส่ปากของเขา ตามด้วยริมฝีปากของนางที่ประกบลงมา  ความร้อนขุมหนึ่งไหลเวียนในร่างกาย เฉินหลิวหยางรู้สึกเหมือนถูกเผาไหม้ ไข่มุกเม็ดนั้นค่อยๆ ละลายกลายเป็นของเหลวไหลลงคอของเขา ร่างกายร้อนวาบ หญิงสาวมั่นใจว่าเขากลืนไข่มุกสมปรารถนาของนางไปแล้วจึงถอนริมฝีปากออก  นางยิ้มชั่วร้ายใช้ปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม

“ข้ามอบมันให้เจ้าแล้ว”

            เฉินหลิวหยางยังมึนงงอยู่ แต่ร่างกายขยับได้แล้ว เขามองดวงตานางที่เปล่งประกายสีแดงชาดเพียงครู่หนึ่ง ดวงตานั้นกลับคือเป็นปกติ พร้อมกับร่างของนางที่อ่อนระทวย  เขาประคองนางนุ่มนิ่มที่ไร้สติ ใบหน้ายามหลับใหลช่างดูไร้เดียงสา

เขาอุ้มนางขึ้นไปนอนบนเตียงที่ยับเยินด้วยผ่านสมรภูมิรักโชกโชน เฉินหลิวหยางมองใบหน้าหลับใหลของหญิงสาวอย่างงุนงง  นี่อะไรกัน? หรือเขาจะถูกหลอกเข้าให้แล้ว ไม่รู้สึกว่าตัวเองแตกต่างไปจากเดิมแม้แต่น้อย เขาฉวยเสื้อผ้าของตนเอง เดิมคิดจะใส่เสื้อผ้าแล้วรีบออกไป แต่ร่างกายเหนียวเหนอะทำให้รู้สึกหงุด สายตามองเลยไปยังฉากกั้น เขาสาวเท้าเดินไปพบว่ามีอ่างอาบน้ำที่เตรียมน้ำอุ่นไว้รออยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มจึงไม่ลังเลที่จะก้าวลงไปในอ่างเพื่อล้างคราบคาวออก

            เป็นเขาเองที่เชื่อเรื่องไร้สาระนี้!

            ชายหนุ่มได้แต่สบถในใจ เอาเถิด อย่างน้อยก็ได้ปลดปล่อยอย่างที่ไม่เคยทำมา เขาก้มมองฝ่ามือตนเอง ช่างเถอะ เขายังไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาครั้งนี้ ไม่ว่าอย่างไรเขาต้องหาทางขึ้นนั่งบัลลังก์มังกรให้จงได้!

            เฉินหลิวหยางอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาเดินออกมา ดวงตาฉายแววประหลาดใจเมื่อเห็นว่าในห้องจัดเก็บเรียบร้อยราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้น แม้เศษผ้าชิ้นเล็กที่เคยหล่นบนพื้นก็ไม่มีเหลือแม้แต่ชิ้นเดียว

            ‘เมื่อเสร็จธุระแล้ว ขอให้ท่านเดินออกมาอย่าได้หวนกลับไปมองภายในห้องอีก’

            ‘แค่นั้นรึ’

            ‘ขอรับ’

            เฉินหลิวหยางนึกถึงสิ่งที่ชายผู้นั้นเอ่ยกับเขา แม้เขาจะไม่คิดว่าการมาครั้งนี้ทำให้เขา ‘สมปรารถนา’ ได้จริง แต่เมื่อเดินผ่านเตียงหลังใหญ่นั้น เขากลับอดใจไม่ได้พาร่างก้าวเดินไปหยุดที่เตียงนอนนั้น ลมหายใจของเขาสะดุดทันทีเมื่อเห็นภาพหญิงสาวนอนหลับใหลราวกับเด็กน้อย บนร่างของนางมีเพียงผ้าห่มแพรคลี่คลุมอยู่  พลันภาพที่ได้พบนางครั้งแรกที่ศาลาพักม้าปรากฏอีกครา  นางขยับปากแต่ไม่มีเสียง แต่เขาอ่านปากนางได้  พบกันอีกครั้ง เขาก็อดใจจุมพิตนางไม่ได้

            นางที่หลับใหลเวลานี้คือสตรีที่ทำให้เขาคิดคำนึงอยู่เสมอ แม้ว่าตนจะมีชายาแล้วก็ตาม แต่บุรุษใดบ้างเล่าที่จะมีสตรีเพียงหนึ่งเดียว

            รสจุมพิตของนางยังคงวนเวียนอยู่ที่ปลายลิ้น เฉินหลิวหยางไม่สนใจคำเตือนใดทั้งสิ้น เขาปีนขึ้นเตียงแล้วโน้มหน้าลงจุมพิตกลีบปากอ่อนนุ่มอย่างหิวโหย!