Chapter16.ฐานะของนางคือ...

เสี่ยวเปาเร่งรัวสะโพกไม่ยั้งกลั้นใจก่อนถึงจนถึงจุดสุดยอด ถอนแก่นกายออกแล้วเดินสาวลำมาด้านหน้าลี่ลี่ หญิงสาวยันกายขึ้นอ้าปากรอคอยน้ำขาวขุ่นของชายหนุ่มพ่นใส่ปากล้นจนเปื้อนเปรอะใบหน้าของหญิงสาว  ลี่ลี่อ้าปากรูดลำเอ็นดูดกลืนจนเกลี้ยงไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว ทว่าคราวนี้เสี่ยวเปาตาลอยร่างร่วงผล็อยไปกองกับพื้นอีกครั้ง

ลี่ลี่ยกมือขึ้นปาดน้ำรักที่มุมปาก  ใช้ปลายเท้าเขี่ยคนที่หมดสติไปแล้ว

“แรงดีขนาดนี้ เลี้ยงเก็บไว้กินน้ำเล่นแก้เหงาคงจะดี”

ลี่ลี่หัวเราะคิกคัก แล้วเดินออกไปเรียกบ่าวรับใช้มาหามเสี่ยวเปาไปที่เรือนของนาง ถึงจะเป็นของเหลือแต่ดุ้นใหญ่แบบนี้หาไม่ได้ง่ายนัก แต่ตอนนี้นางต้องรีบให้คนมาทำความสะอาดไม่ให้เหลือกลิ่นคาวสวาทในห้องนี้ 

แม้อันฉีจะแย้มยิ้มพูดจาดีแต่เวลาร้ายก็ร้ายได้น่ากลัวเหลือเกิน

          กวงหมินเดินนำบุรุษผู้หนึ่งเข้ามาในเรือนด้วยสีหน้าเรียบเฉย เป็นหน้าที่ที่เขาทำมานานแม้ใบหน้าไร้ความรู้สึก แต่ในใจนั้นตรงข้าม ด้วยสัญชาตญาณกลับบอกว่าครั้งนี้แตกต่างจากทุกครั้ง  สิ่งที่ท่านประมุขวางแผนไว้ไม่มีใครล่วงรู้ แม้แต่ตัวเขาเองที่อยู่ใกล้ชิดมากที่สุดก็ตาม

            ชายผู้นั้นสวมอาภรณ์ผ้าไหมเนื้อดีสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ ขับเน้นรูปร่างงามสง่าและท่าทางองอาจที่ไม่อาจซุกซ่อนได้ เขาปรายตามองชายในชุดดำที่ทำหน้าที่นำเข้ามาในห้องนี้ ทั้งสองผสานสายตากันเล็กน้อยและเป็นคนผู้นั้นที่ค้อมเอวให้เขาก่อนแล้วจึงหมุนตัวเดินออกไป นี่เป็นการตัดสินใจของเขา เฉินหลิวหยาง เมื่อตัดสินใจแล้ว ความลังเลใดๆก็ไม่หลงเหลือ หากต้องใช้อำนาจมืดเพื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ คนอย่างเขาก็ไม่แยแสคำครหาใด

            กลิ่นหอมอ่อนจางและเสียงพิณขงโหวเรียกสติของชายหนุ่มให้กลับคืนมาอีกครั้ง เขาสาวเท้าไปตามทิศทางที่ได้ยิน ดวงตาดุจราชสีห์หรี่ตามองหญิงงามที่นั่งบรรเลงพิณ  นิ้วเรียวงามวาดไปตามเส้นสายของพิณโบราณที่นำพาเสียงหวานขับกล่อมจิตใจ เรือนผมดำขลับดุจปีกกามีเพียงปิ่นหยกสีเลือดประดับเพียงชิ้นเดียว  เขาจำเพลงนี้ได้ ยิ่งเดินเข้าไปหยุดตรงหน้านาง เห็นใบหน้างดงามนั้นแล้ว มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม นางคืออี้จี้ที่เขาเคยพบ พบกันครั้งแรกที่ศาลาพักม้าเรียกความบังเอิญ พบกันอีกครั้งรู้ว่านางคือคณิกาที่ขายศิลปะ พบกันครั้งนี้ ฐานะของนางคือ...

            “องค์ชายสี่”  หญิงสาวเอ่ยทักเมื่อบรรเลงเพลงจบ

            น้ำเสียงไพเราะของนางทำให้เฉินหลิวหยางชะงักไปรวมทั้งรอยยิ้มก็หายไปจากใบหน้า เหลือเพียงท่าที่เคร่งขรึมระแวดระวัง

            ปีศาจราคะในร่างชิงหรูยกมือป้องปากหัวเราะเบาๆ นางลุกขึ้นจากที่ยังโต๊ะกลมรินสุราสองจอกแล้วเดินมายื่นให้บุรุษหน้าตึงที่จ้องมองนางอยู่ เขารับไว้แต่ยังไม่ยกดื่ม นางไหวไหล่เล็กน้อยแล้วจิบสุราในจอกของตนเอง

            “เจ้าเป็นใคร”

            “คนที่ทำให้องค์ชายสี่สมปรารถนา”

            “เจ้าคือ...”

            “เรียกข้าว่าชิงหรู”  นางเอ่ยตอบทั้งที่เขายังถามไม่จบ กิริยาหยิ่งยโสแต่กลับเพิ่มความเย้ายวน

            “ข้าต้องทำอะไร”  เขาถามพลางยกจอกสุราขึ้นดื่ม เรื่องที่ควรรู้ก็รู้มาก่อนที่ตัดสินใจมาที่แห่งนี้แล้ว

            “ทำให้ข้าพึงพอใจ” นางหัวเราะเสียงใสเดินไปนั่งบนเตียงนอน

            “แล้วอย่างไรอีก” เขาถามแล้วเดินตามเข้าไปใกล้ มองร่างเย้ายวนที่กระถดกายถอยไปด้านหลังเล็กน้อย

            “เหตุใดถามมากถึงเพียงนี้” นางทำสีหน้าไร้เดียงสา ยกปลายนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากดุจกุกลาบแดงฉ่ำน้ำค้าง “ข้าบันดาลให้องค์ชายสี่ได้ในสิ่งที่ต้องการ มันก็หมดหน้าที่ของข้าแล้ว”

            “ข้าจำได้ว่า หลังจากนั้นข้าจะต้องสูญเสียบางสิ่งเพื่อแลกเปลี่ยนกับ....กับสิ่งที่ได้มา”

            “องค์ชายสี่เตรียมตัวมาดียิ่ง” นางกล่าวชม “เช่นนั้นท่านย่อมรู้ว่ามีผู้ใดมาพบข้าบ้าง ซึ่งนั้นทำให้ท่านไม่อาจนิ่งนอนใจ จำใจยอมลดตัวมาพบข้า”

            เสียงหัวเราะของนางหวานหูแต่จุดไฟโทสะให้บุรุษหนุ่ม คล้ายกับนางกุมความลับของเขาไว้ ใบหน้านี้ รอยยิ้มนี้ แววตานี้ และเรือนร่างนี้ คือสตรีคนเดียวกับที่เขาเคยพบมาก่อน แต่ไฉนยามนี้จึงแตกต่างกันนักราวกับคนละคน

            “เพราะข้าคือปีศาจอย่างไรล่ะ”  นางหัวเราะออกมา เข้าใจทุกความคิดของเขา “องค์ชายสี่ก็รู้ดีว่าดวงจิตข้าสิงสู่ในร่างนี้ แต่เวลานี้ท่านควรใส่ใจเรื่องของตนเองมากกว่า หากช้าไปไม่ทันการณ์สิ่งที่ท่านหมายปองย่อมหลุดมือไป”

            “เจ้าคิดจะช่วยรัชทายาทเรอะ!”  มือแกร่งยื่นมือไปบีบลำคอของหญิงสาว แต่นางกลับยังยิ้มออกมา

            “ข้าไม่สนใจว่าบัลลังก์มังกรเป็นของผู้ใด แต่หากผู้ใดไม่แตะต้องเหล่าสาวกของข้า ข้าย่อมเอาใจเอนเอียงฝ่ายนั้น”

            ‘แค่เสพสมกามอารมณ์ จะอะไรนักหนา!’

            หญิงสาวได้ยินเสียงในหัวของเขาแล้วหัวเราะก่อนจะเอ่ยขึ้น

            “ข้ารับรองได้ว่าไม่ใช่ชีวิตคนในครอบครัวเจ้า และไม่ทำให้แผ่นดินนี้ลุกเป็นไฟอย่างแน่นอน”

            ถ้อยคำนั้นเหมือนการยั่วยุเขามากกว่าคำตอบ เฉินหลิวหยางกระชากร่างบางมาคิดจะจุมพิตแต่แล้วก็ชะงักไป  เขารู้ว่าร่างนี้คือหญิงสาวที่ชื่อชิงหรูแต่เวลานี้ไม่ใช่นาง เขาเปลี่ยนไปขบติ่งหูของหญิงสาวสองมือปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกอย่างชำนาญ เผยผิวพรรณผุดผ่องดุจหยกใส ทรวงอกอวบอิ่มรับกับเอวคอดกิ่ว  ไม่น่าแปลกใจเลยที่ปีศาจราคะเลือกร่างของสตรีผู้นี้ เพราะร่างนี้ครอบครองความงามอันเย้ายวนที่ทำให้บุรุษคลั่งไคล้ เขาผลักนางลงนอนบนเตียงที่ปูด้วยผ้าไหมสีแดงสดยิ่งขับเน้นเรือนร่างนี้ให้โดดเด่น มือหยาบกระด้างด้วยจับกระบี่กรำศึกมาหลายปี สู้รบอยู่ชายแดนเสี่ยงตายสร้างผลงานมากมายแต่ไม่รับตำแหน่งรัชทายาท!  

เขาลูบไล้ทรวงอกที่ชูชันท้าทายสายตา เขาแหย่ลิ้นเข้าไปในรูหูของนาง หญิงสาวอ้าปากส่งเสียงครวญออกมา ท่อนล่างที่ยังเหลือกางเกงชั้นในตัวน้อยกระสับกระส่ายด้วยความต้องการถูกเติมเต็ม

            ท่าทางและน้ำเสียงนี้เย้ายวนจนแก่นกายบุรุษแข็งขัน เขาเป็นบุรุษโหดเหี้ยมร้ายกาจ แต่กับชายารักแล้วจะอ่อนโยนกับนางยิ่ง ทุกครั้งที่ร่วมรักหลับนอนจะเคลื่อนไหวสอดประสานอย่างทะนุถนอม  นางเป็นชายาที่แต่งงานด้วยเพราะต้องการกำลังสนับสนุนจากตระกูลของนาง แต่นางนั้นแสนเปราะบางจนเหมือนจะแตกหักทุกครั้ง จนเขาไม่กล้าทำอะไรตามอารมณ์

            ยามนี้เขารู้สึกฮึกเหิมราวกับออกศึก ฟ้อนเฟ้นเรือนร่างที่ดิ้นเร่าอยู่ใต้ร่างใหญ่โตของเขา เขาผลักไสเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็วเพื่อให้กายเปลือยเปล่าสนิทแนบชิดกับกายสาว แท่งหยกของเขาถูไถอยู่ต้นขาอ่อนที่เบียดชิด เรียวลิ้นตวัดวนรอบยอกอกสีชมพูที่เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเพราะถูกเขาขบกัดสลับดูดดึง มือข้างหนึ่งนวดเฟ้นทรวงอก อีกข้างนวดเคล้นคลึงเนิ่นเนื้อสามเหลี่ยมจนเปียกชุ่ม ร่างบางหยัดกายเข้าหาทันทีที่นิ้วมือของเขาแทรกเข้าไปในร่องรัก

            “อื้อออ ดี ดียิ่ง” นางบิดกายเร่าๆ เรียกร้องให้เขามอบความเสียวซ่านให้ “เร็วอีก อึก โอ้วว ตรงนั้น ตรงนั้น ช่างเสียวซ่านนัก”

            นิ้วแกร่งเพิ่มเป็นสองนิ้วขยายช่องทางที่เปียกชุ่ม นางช่างร้อนร่านปลุกเร้าอารมณ์ดิบเถื่อนที่สงบนิ่งได้ดียิ่ง เสียงหอบครางกับร่างกายที่ตอบรับทำเอาแก่นกายของเขาขยายใหญ่จนแทบปริออก เขาโยกสะโพกสาวลำเอ็นกับต้นขาอ่อน พลางถูไถปากถ้ำ หญิงสาวแยกเรียวขาออกกว้างเชื้อเชิญให้เขาสอดประสาน กลีบเนื้อสีชมพูฉ่ำวาวด้วยน้ำสวาท ร่างกายร้อนรุ่มเหมือนมีกองเพลิงเผาไหม้อยู่ภายใน เหงื่อกาฬไหลหยดลงบนกายสาวที่บิดเร่ารอรับสัมผัสของเขา และเขาไม่ปล่อยให้นางรอนาน จับมังกรตัวใหญ่มุดเข้าถ้ำที่ฉ่ำวาวนั้นทันทีรวดเร็วจนหญิงสาวไม่ทันตั้งตัว แหงนหน้าส่งเสียงหวีดร้องออกมาด้วยโดนตอกทีเดียวมิดด้ามจนจุก