เสพติดรัก

เสพติดรัก

By:   มู่อันอัน  Updated just now
Language: Thai
goodnovel4goodnovel
Not enough ratings
40Chapters
4views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

เก้าปีก่อน เสิ่นเหมียนได้พบกับเจียงฉีหานเป็นครั้งแรก นับแต่นั้น การสบตาเพียงครั้งก็ยาวนานราวหนึ่งหมื่นปี สามปีก่อน เสิ่นเหมียนแต่งงานเข้าตระกูลเจียง กลายเป็นภรรยาของเจียงฉีหาน เธอคิดว่านับแต่นี้ตลอดชั่วชีวิตจะมีเพียงเราสอง ในระยะเวลาสามปี เธอเห็นเขาเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่า ยอมลดทิฐิ เสียสละตัวเอง คิดแต่อยากจะละลายหัวใจของเขา กลายเป็นผู้หญิงที่เขารักที่สุด! ทว่า... มีคนบางกลุ่มที่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีทางละลายหัวใจได้ มีคนบางกลุ่มที่ในสายตามีแต่คนรักที่ไม่อาจลืมเลือนและมองไม่เห็นใครอื่น สามปีให้หลัง เธอตรวจพบว่าตัวเองตั้งครรภ์ ทว่าวันเดียวกันนั้นเอง คนรักที่เขาไม่เคยลืมเลือนไปจากใจก็ประกาศออกมาว่าตั้งครรภ์เช่นกัน เธอถามเขาว่า ถ้าเธอท้องแล้วจะทำอย่างไร? เขาบอกว่า ก็เอาออกสิ! เธอถามเขาอีกว่า คนรักที่เขาไม่เคยลืมคนนั้นก็ตั้งท้องเหมือนกัน แล้วได้เอาออกไหม? เขาบอกว่าไว้เธอคนนั้นคลอดลูกออกแล้ว เด็กคนนั้นก็จะเป็นหลานชายคนโตของตระกูลเจียง! เธอทั้งผิดหวังทั้งสิ้นหวัง ตัดสินใจตัดใจหย่า! เขาฉีกหนังสือหย่า แล้วกดเธอเข้ากับหลังบานประตู พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ชั่วชีวิตนี้เป็นได้แค่คนของฉันคนเดียวเท่านั้น!” เธอลากเขาขึ้นศาลด้วยหนังสือฟ้องร้องใบหนึ่ง ยังไม่ทันรอให้คำตัดสินการหย่ามาถึง เธอก็ถูกคนชนจนเกือบแท้ง เพื่อรักษาชีวิตของลูกในท้อง เธอปิดบังเรื่องที่กำลังตั้งครรภ์แล้วหนีไปไกล กระทั่งเธอกลับมา เขาก็เข้ามาหาเธอ “ทนายเสิ่น เธอขโมยลูกชายของฉันไป เรามาคิดบัญชีเรื่องนี้กัน!”

View More

Latest chapter

Free Preview

บทที่ 1

“เสิ่นเหมียน ฉันท้อง เธอต้องรีบหย่ากับฉีหานให้เร็วที่สุดเลยนะ ไม่งั้นถ้าเด็กเกิดมาแล้วไม่มีพ่อจะน่าสงสารแค่ไหน” เสียงผู้หญิงสะอื้นไห้ดังลอดผ่านไมค์เข้ามา เสิ่นเหมียนคลึงคิ้ว เอ่ยปากด้วยสีหน้าเย็นชา “พี่สะใภ้ใหญ่ยังมีอะไรอยากพูดอีกไหมคะ? รีบพูดมาเลยค่ะ ฉันจะได้บันทึกเอาไว้เลย ถึงตอนยื่นเรื่องฟ้องหย่าเจียงฉีหาน จะได้เอาไปใช้แบ่งสมบัติมาเยอะ ๆ สักหน่อย!”“เสิ่นเหมียน แกมันนางสารเลว! ถึงกับอัดเสียงไว้เชียวเหรอ!” พออีกฝ่ายต่อว่าจบก็วางสายไปยามที่กำลังฟังน้ำเสียงร้อนรนที่ดังลอดออกมาจากไมค์ เสิ่นเหมียนก็ก้มหน้ามองใบแสดงผลการตรวจครรภ์ระยะแรกในมือ ตัวหนังสือคำว่าตั้งครรภ์สัปดาห์ที่สี่มันช่างระเคืองตาเหลือเกิน เดิมทีคิดไว้ว่าจะบอกเรื่องท้องกับเจียงฉีหานช่วงค่ำ ๆ แต่ตอนนี้ดูท่าคงไม่ต้องแล้วเด็กคนนี้มาไม่ถูกเวลาเอาเสียเลย แต่กลับเป็นทางรอดของเธอ!......พอเลิกงานกลับถึงบ้าน เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูบ้าน ป้าหลินก็เดินมาต้อนรับแล้ว “คุณผู้หญิง ป้าเตรียมข้าวของตามรายการอาหารที่คุณผู้หญิงส่งมาให้เมื่อเช้าไว้แล้ว คุณผู้หญิงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยลงมาทำกับข้าวนะคะ”เสิ่นเหมียนเปลี่ยนรองเท้า แ...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
40 Chapters
บทที่ 1
“เสิ่นเหมียน ฉันท้อง เธอต้องรีบหย่ากับฉีหานให้เร็วที่สุดเลยนะ ไม่งั้นถ้าเด็กเกิดมาแล้วไม่มีพ่อจะน่าสงสารแค่ไหน” เสียงผู้หญิงสะอื้นไห้ดังลอดผ่านไมค์เข้ามา เสิ่นเหมียนคลึงคิ้ว เอ่ยปากด้วยสีหน้าเย็นชา “พี่สะใภ้ใหญ่ยังมีอะไรอยากพูดอีกไหมคะ? รีบพูดมาเลยค่ะ ฉันจะได้บันทึกเอาไว้เลย ถึงตอนยื่นเรื่องฟ้องหย่าเจียงฉีหาน จะได้เอาไปใช้แบ่งสมบัติมาเยอะ ๆ สักหน่อย!”“เสิ่นเหมียน แกมันนางสารเลว! ถึงกับอัดเสียงไว้เชียวเหรอ!” พออีกฝ่ายต่อว่าจบก็วางสายไปยามที่กำลังฟังน้ำเสียงร้อนรนที่ดังลอดออกมาจากไมค์ เสิ่นเหมียนก็ก้มหน้ามองใบแสดงผลการตรวจครรภ์ระยะแรกในมือ ตัวหนังสือคำว่าตั้งครรภ์สัปดาห์ที่สี่มันช่างระเคืองตาเหลือเกิน เดิมทีคิดไว้ว่าจะบอกเรื่องท้องกับเจียงฉีหานช่วงค่ำ ๆ แต่ตอนนี้ดูท่าคงไม่ต้องแล้วเด็กคนนี้มาไม่ถูกเวลาเอาเสียเลย แต่กลับเป็นทางรอดของเธอ!......พอเลิกงานกลับถึงบ้าน เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูบ้าน ป้าหลินก็เดินมาต้อนรับแล้ว “คุณผู้หญิง ป้าเตรียมข้าวของตามรายการอาหารที่คุณผู้หญิงส่งมาให้เมื่อเช้าไว้แล้ว คุณผู้หญิงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยลงมาทำกับข้าวนะคะ”เสิ่นเหมียนเปลี่ยนรองเท้า แ
Read more
บทที่ 2
เสิ่นเหมียนมองชายเจ้าของคำพูด ลู่อวี่เฉิงเพื่อนตั้งแต่สมัยเด็กของเจียงฉีหาน ตระกูลลู่ก็เป็นอีกหนึ่งตระกูลที่มีประวัติอยู่ในเมืองหลวงมายาวนาน ลู่อวี่เฉิงเกลียดคนที่มาจากครอบครัวยากจนอย่างเธอเป็นที่สุด เพียงแต่คุณชายบตระกูลสูงศักดิ์ผู้ยโสโอหังเช่นเขา กลับกลายเป็นมีดในมือของเวินเจี่ยน เวินเจี่ยนชี้ไปที่ไหน เขาก็จะฟันฉับลงไปที่นั่น และทุกครั้งก็มักจะลงมือกับเธออยู่ร่ำไปเมื่อคิดได้แบบนี้ เสิ่นเหมียนพลันยิ้มราบเรียบ ริมฝีปากสีแดงขยับเล็กน้อย เปล่งน้ำเสียงอ่อนโยนออกมา “พี่สะใภ้ใหญ่ที่คุณพูดถึงก็คือภรรยาพี่ชายแท้ ๆ ของเจียงฉีหาน ถ้าคนอื่นมาได้ยินคำพูดของคุณเมื่อกี้เข้า เกรงว่าจะต้องเข้าใจผิดว่าเกิดเรื่องคาว ๆ ที่เปิดเผยไม่ได้ระหว่างพวกเขาแน่!”ลู่อวี่เฉิงจงใจพูดจาน่ารังเกียจใส่เธอ เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าเขาเธอยอมรับว่าเธอรักเจียงฉีหาน แต่ก็ไม่ได้ต่ำต้อยถึงขั้นที่ถูกรังแกต่อหน้าเพื่อน ๆ ของเขาเดิมทีเวินเจี่ยนยังคงเริงร่า แต่หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของเสิ่นเหมียนแล้ว ก็กำมือทั้งสองข้างแน่นด้วยความโกรธ ความดุร้ายน่ากลัวพาดผ่านอยู่บนดวงหน้านังสารเลวเสิ่นเหมียน!แม้ในใจจะเกลียดชังเสิ่นเ
Read more
บทที่ 3
“เธอบอกว่ามีคนจะฆ่าเธอไม่ใช่หรือไง? ฉันเลยมาดูให้แน่ใจว่าเธอตายหรือยัง” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียเย้ยหยันเสิ่นเหมียนกำโทรศัพท์ในมือแน่น พูดทีละคำออกไปอย่างชัดเจน “ฉันดวงแข็ง ไม่ตายง่าย ๆ หรอก!”เธอกดวางสาย บล็อกเบอร์ของเขาต่อทันที*ขณะนี้ ณ ห้องพักผู้ป่วยวีไอพี ในโรงพยาบาลใต้สังกัดช่วงซื่อกรุ๊ป เวินเจี่ยนกำลังนั่งเอนหลังอยู่บนเตียงผู้ป่วย ใบหน้าของเธอซีดขาว ท่าทางดูอ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรงราวกับว่าแค่ถูกลมพัดเธอก็ปลิวได้แล้วเจียงฉีหานกำโทรศัพท์ไว้ในมือ สีหน้าดูคลุมเครือยากจะคาดเดาเวินเจี่ยนกระวนกระวายใจ เอ่ยปากออกไปอย่างระแวดระวัง “ฉีหาน เสิ่นเหมียน เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”เจียงฉีหานเก็บโทรศัพท์ “เธอไม่เป็นอะไรหรอก!”เวินเจี่ยนแอบด่าเสิ่นเหมียนอยู่หลายคำ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “นายกลับไปอยู่กับเธอเถอะ ที่นี่มีทั้งหมอทั้งพยาบาลอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน”เจียงฉีหานมีสีหน้าราบเรียบ “นอนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะนอนเฝ้าไข้เธออยู่ที่นี่เอง”เวินเจี่ยนลอบปลื้มปีติอยู่ในใจ แต่กลับทำสีหน้าลำบากใจ “ถ้าคืนนี้นายไม่กลับไปละก็ พรุ่งนี้เสิ่นเหมียนต้องไปฟ้องคุณปู่แน่ ๆ คุณปู่สุขภาพไม่ค่อยดี จะให
Read more
บทที่ 4
เจียงฉีหานเม้มปาก ดวงตาดำล้ำลึกมองเซิ่งเซี่ย “เธอเกิดอุบัติเหตุ?”จู่ ๆ เขาก็นึกถึงเมื่อคืนนี้ที่เสิ่นเหมียนโทรศัพท์มาหาถ้าเป็นเรื่องจริง...ณ ตอนนี้ ประตูห้องพักผู้ป่วยถูกผลัก เสิ่นเหมียนเดินเข้ามาจากด้านนอก ไอเย็นชโลมไปทั่วทั้งตัวพอเวินเจี่ยนเห็นเสิ่นเหมียน ความเย็นชาพลันปรากฏอยู่ในดวงตา แต่ไม่นานนักก็หายไป เธอพูดขึ้นอย่างร้อนรน “เพิ่งได้ข่าวว่าเธอเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ รีบมาให้ฉันดูเร็วว่าบาดเจ็บตรงไหนบ้าง หนักหรือเปล่า!” แสดงท่าทีราวกับว่าเธอเป็นห่วงเสิ่นเหมียนมากแค่ไหนดวงตาของเจียงฉีหานมืดครึ้มเสิ่นเหมียนถึงกับรวมหัวกับเพื่อนรักมาหลอกเขาเสิ่นเหมียนเดินมาลากตัวเซิ่งเซี่ยไปด้านหลัง “เธอกลับไปก่อน ปล่อยให้ฉันจัดการที่นี่เอง!”เซิ่งเซี่ยรีบพูดกับเธอ “ฉันไม่ได้ทำอะไรจริง ๆ นะ เธอตบตัวเอง!”เสิ่นเหมียนตัดบทคำพูดของเธอ “ฉันรู้แล้ว เธอไปก่อนเถอะ!”ตอนนี้เธอไม่แน่ใจเลยว่าเจียงฉีหานอยู่ในสภาพอารมณ์แบบไหน เซิ่งเซี่ยอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์เซิ่งเซี่ยกัดปาก เดินออกไปทั้งที่ขอบตาแดงก่ำซางอู่มองเจียงฉีหานเล็กน้อย แล้วออกไปจากห้องพักผู้ป่วยเช่นกันไม่นานนักภายในห้องพักผ
Read more
บทที่ 5
เสิ่นเหมียนจ้องดวงตาของเจียงฉีหานอยู่พักใหญ่ แล้วจึงยิ้มออกมาพลางพูดว่า “เสียสละทุกอย่างของฉันเพื่อเธอ นายเลิกคิดไปได้เลย! แล้วอีกอย่างนะ สิ่งที่ฉันต้องการจะบอกก็คือ เจียงฉีหาน ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะหย่า ถ้านายมีว่างแล้วก็ไปสำนักงานกิจการพลเรือน แลกหนังสือสำคัญกัน ก็ไม่ได้เสียเวลามากเท่าไร!”รอยยิ้มบนใบหน้าสวยงามแค่ไหน ในใจยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้นเธอรู้มาตลอดว่าเจียงฉีหานเข้าข้างเวินเจี่ยนเสมอ เพียงแต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะลำเอียงได้ขนาดนี้อยากให้เวินเจี่ยนเหยียบหัวเธอขึ้นไปอย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!“อยากหย่า งั้นก็แก้ไขเรื่องฮอตเสิร์ชของเวินเจี่ยนซะก่อน แล้วฉันจะทำให้เธอสมปรารถนา! ถ้ารอให้ฉันลงมือก็คงไม่ง่ายดายอย่างให้เธอไปแก้ข่าวแล้วละ!” ความโกรธเกรี้ยวแล่นอยู่ในใจของเจียงฉีหาน เขาตอบกลับไปโต้ง ๆ โดยไม่เสียเวลาคิดสำหรับเขาแล้ว ที่เสิ่นเหมียนขอหย่าก็เป็นแค่อีกอุบายหนึ่งที่เธอเอามาเรียกร้องความสนใจจากเขาเท่านั้นเขาไม่เชื่อหรอกว่าเสิ่นเหมียนจะหย่ากับเขาจริงๆ!เพราะอย่างไรแล้ว ตอนนั้นเสิ่นเหมียนก็ใช้เล่ห์กลเพื่อให้ได้แต่งงานกับเขาอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้น ตลอดสามปีที่แต่งงานกัน เสิ่นเหมี
Read more
บทที่ 6
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ซางอู่ก็รีบเลื่อนกระจกกั้นกลางขึ้นทันทีเจียงฉีหานมองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขน ราวกับถูกมนต์สะกด เขาก้มลงประทับจูบที่ริมฝีปากของเธอภาพเหตุการณ์ในห้องผู้ป่วยวันนี้ที่เจียงฉีหานจูบเวินเจี่ยนแวบเข้ามาในหัวของเสิ่นเหมียนทันที ทำให้เธอรู้สึกพะอืดพะอมจนต้องผลักเจียงฉีหานออก ก่อนจะใช้มือปิดปากและทำท่าจะขย้อนออกมาเสียงราวกับคลื่นไส้ของเธอทำให้สีหน้าของเจียงฉีหานมืดมนลงทันที“เสิ่นเหมียน! นี่เธอหมายความว่าอะไร!”เขาจูบเธอ แต่เธอกลับจะอาเจียนออกมาอย่างนั้นเหรอ?เสิ่นเหมียนรีบหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาเช็ดปาก ก่อนจะเงยหน้าขึ้น ดวงตาที่แดงก่ำของเธอจ้องมองไปทางเจียงฉีหาน “พวกเราจะหย่ากันแล้ว ทำแบบนี้มันไม่เหมาะสม!”เจียงฉีหานยื่นมือไปเชยคางของเธอขึ้น ก่อนจะบังคับให้เธอจ้องตาเขา “เรื่องที่เธอสัญญายังทำไม่สำเร็จเลยไม่ใช่เหรอ? ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ก็ยังพูดเรื่องหย่าไม่ได้”เสิ่นเหมียนจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขา แล้วแค่นยิ้มเบา ๆ “ก่อนฟ้าสางวันพรุ่งนี้ ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยแน่นอน”ที่เจียงฉีหานรีบร้อนอยากจะล้างมลทินให้เวินเจี่ยน ก็เพราะเธอเคยได้รับรางวัล และยืนโดดเด่นบนเวทีจนเป็
Read more
บทที่ 7
พี่สะใภ้ใหญ่สนิทสนมกับลุงรองขนาดนี้ ไม่กลัวว่าจะเป็นขี้ปากชาวบ้านบ้างเลยซางอู่พยายามจะขวางทางพ่อบ้าน แต่ก็พบว่าเสิ่นเหมียนที่นั่งอยู่เบาะหลังได้เปิดประตูลงจากรถไปแล้วเมื่อครู่ ตอนที่ได้ยินสิ่งที่พ่อบ้านพูด เธอก็เดาได้ทันทีว่า ต้องเป็นเพราะการปรากฏตัวของเวินเจี่ยนที่ทำให้ผู้อาวุโสเจียงโกรธจนเป็นลมก่อนหน้านี้ เธอก็เคยเตือนเจียงฉีหานไปแล้ว แต่เขาก็ไม่เชื่อเธอตอนนี้คุณปู่เป็นลมไปแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้เจียงฉีหานจะรู้สึกยังไงหรือบางทีเขาอาจจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็ได้เพราะยังไงซะ นอกจากเวินเจี่ยน เขาก็ไม่เคยเป็นห่วงใครอยู่แล้วเมื่อพ่อบ้านเห็นเสิ่นเหมียน เขาก็ยิ่งร้อนรนขึ้นไปอีก จนพูดเสียงดังขึ้นอีกหลายระดับโดยไม่รู้ตัว “คุณผู้หญิง รีบตามผมมาเถอะ!”เสิ่นเหมียนรีบก้าวเท้าไปข้างหน้า ขณะเดินก็เอ่ยถามขึ้น “โทรหาหมอประจำตระกูลหรือยัง?”“โทรแล้วครับ น่าจะอีกยี่สิบนาทีกว่าจะมาถึง”“เปิดหน้าต่างระบายอากาศหรือยัง?”“เปิดหมดทุกบานแล้วครับ”เสิ่นเหมียนเม้มริมฝีปาก ก่อนจะเพิ่มความเร็วในการก้าวเท้าเล็กน้อยทันทีที่เดินเข้าไปในโถงทางเข้า เสียงสะอื้นแผ่วเบาของเวินเจี่ยนก็ลอยเข้ามาข้างหูเธอเสิ
Read more
บทที่ 8
คุณท่านอาวุโสเจียงโมโหจนเกือบจะตายคาที่เจียงฉีหานเป็นที่รู้จักในแวดวงธุรกิจว่าเป็นคนฉลาดและมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวแต่ทำไมทุกครั้งที่พูดถึงเวินเจี่ยน กลับรู้สึกว่าเขาดูเหมือนคนที่ไม่พกสมองออกจากบ้านมาด้วยเสิ่นเหมียนตักซุปมาหนึ่งถ้วย และวางลงตรงหน้าผู้อาวุโสด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณปู่ ทานซุปหน่อยนะคะ”ผู้อาวุโสเจียงยื่นมือออกมารับถ้วยซุป ก่อนจะยกขึ้นดื่มไปหนึ่งคำ ความหงุดหงิดในใจจึงคลายลงไปได้บ้าง เขาวางถ้วยลง ก่อนจะหันไปมองเจียงฉีหานด้วยสายตาจิกกัด แล้วพูดขึ้น “ในเมื่อแกถามมาขนาดนี้แล้ว งั้นฉันก็จะตอบให้แกฟัง”“ทุกครั้งที่ยัยหนูเหมียนเหมียนมาที่นี่ทีไร เธอก็จะลงมือเข้าครัวทำอาหารให้ฉันเองทุกครั้ง เธอยังรู้อีกว่าฉันชอบกินอะไร และถ้ากินปลากัน เธอก็จะยังบรรจงแกะก้างออกให้ฉันด้วย เธอใส่ใจดูแลฉันทุกอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักนิด!”“แล้วเธอล่ะ? ทุกครั้งที่มาถึงก็จะนั่งบนโซฟา ทำตัวเป็นคุณผู้หญิงใหญ่ของบ้าน สั่งให้พวกคนใช้คอยประคบประหงมตัวเอง พวกคนใช้ต้องวิ่งวุ่นกันทั้งบ้านเพื่อเอาใจเธอ แล้วใครล่ะที่จะมาดูแลฉัน!”พูดมาถึงตรงนี้ สีหน้าของผู้อาวุโสก็ดูแย่ลงเป็น
Read more
บทที่ 9 
เจียงฉีหานถูกเสียงหวานกระเซ่าของเธอยั่วจนใจสั่น สองมือโอบรัดเอวของเธอแน่นขึ้น เขากดเธอเข้ามาในอ้อมอก ราวกับต้องการจะกดเธอให้กลืนหายเข้าไปในร่างของเขา“เสิ่นเหมียน เธอเองก็คิดถึงฉันใช่ไหม? ไหน เรียกฉันว่าสามีให้ฟังหน่อย”สามปีที่ทั้งสองแต่งงานกัน พวกเขาแทบจะมีอะไรกันวันเว้นวัน จะปลุกเร้าเสิ่นเหมียนยังไง หรือจะทำยังไงให้เธอรู้สึกดีที่สุด เจียงฉีหานรู้แจ่มแจ้งอยู่แก่ใจเพราะแบบนี้ เขาจึงสามารถปลุกเร้าให้เธออ่อนไหวได้ในระยะเวลาอันรวดเร็วทุกครั้ง และบางครั้งเธอถึงกับอดรนทนไม่ไหว ร้องขอให้เขามอบสัมผัสมากกว่านี้ด้วยตัวเองเขาไม่ได้แตะต้องเสิ่นเหมียนมาแล้วสองวัน แน่นอนว่าเขาอยากทำมากและตอนนี้ ผู้หญิงตัวนุ่มนิ่มกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขา แน่นอนว่าเขาไม่มีทางคิดที่จะปล่อยเธอไปอีกอย่าง เขายังไม่เคยลองทำแบบกลางแจ้งเลย เขาอยากลองดูสักครั้งเสิ่นเหมียนกัดริมฝีปากแน่น เพราะไม่อยากให้ตัวเองส่งเสียงที่น่าอายออกมาเจียงฉีหาน ชายหนุ่มที่ภายนอกดูเย็นชาและเย่อหยิ่ง แต่กลับมีรสนิยมประหลาดตอนอยู่บนเตียงคือ เขาชอบจงใจแกล้งเธอ ชอบทำให้เธอไม่สุขสมดั่งปรารถนา และชอบบังคับให้เธอเรียกเขาว่าสามีที่บ้านไม่
Read more
บทที่ 10
เวินเจี่ยนโกรธจนแทบจะระเบิดออกมา แต่ก็ทำได้แค่พูดว่า “เสิ่นเหมียนเรียกคุณนะ รีบไปเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน!”“ให้คนขับรถพาเธอไปส่งโรงพยาบาลก่อน ไม่นานเดี๋ยวฉันจะตามไป” จากนั้นเจียงฉีหานก็อุ้มเวินเจี่ยนขึ้นรถ แล้วสั่งให้คนขับออกรถไปทันทีเวินเจี่ยนนั่งอยู่ในรถ มองร่างของเจียงฉีหานที่ค่อย ๆ ไกลออกไป สองมือของเธอกำแน่นเข้าด้วยกันตาแก่ตายยากนั่น!ต้องมีสักวันที่ฉันจะเห็นแกตายไปต่อหน้ากับตาตัวเอง!หลังจากส่งเวินเจี่ยนขึ้นรถ เจียงฉีหานก็เดินกลับเข้าบ้านในห้องรับแขก เสิ่นเหมียนกำลังนั่งกินผลไม้อยู่บนโซฟา ขณะที่ลุงจงนั่งคุยกับเธออยู่ข้าง ๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความผ่อนคลายเจียงฉีหานหยุดฝีเท้าไปครู่หนึ่งเสิ่นเหมียนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับทุกคนในคฤหาสน์ประจำตระกูลหลังนี้ แต่ทำไมกลับเป็นศัตรูกับเวินเจี่ยนอยู่ตลอด?เมื่อเห็นเจียงฉีหาน เสิ่นเหมียนก็หยิบผลไม้เข้าปาก ก่อนจะชี้ไปที่ชั้นสอง “คุณปู่รอนายอยู่ในห้องหนังสือ”เธอไม่รู้ว่าผู้อาวุโสจะพูดอะไรกับเจียงฉีหานและเธอเองก็ไม่ได้สนใจลุงจงเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าลงทันที ก่อนจะเดินไปอยู่ตรงหน้าเจียงฉีหาน “คุณชายรอง เชิญมากับผมครับ”คุณผู้หญิงทั้งอ่อน
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status