เข้าสู่ระบบแชร์
15 – แก้วนภา
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:05:5415 – แก้วนภา
“คุณดวงเจ้า! คุณดวง”
เสียงเรียกของหลินจากนอกห้อง ดวงฤทัยจึงกราบลาพระพุทธรูป อีกครั้งก่อนลุกเปิดประตูเดินออกไป
“มีอะไรหลิน”
“คุณแก้วมาเจ้า”
รอยยิ้มหวานค่อยปรากฏบนใบหน้าเมื่อรับรู้ว่าเพื่อนรักมาหา มองเลยไปด้านหลังเห็นเพื่อนรักนั่งรออยู่ตรงโต๊ะรับแขกชานเรือน แก้วนภานั่งยิ้มกวักมือเรียก
“มาไม่เห็นบอกกันเลย นี่คนที่บ้านเห็นรถดวงนะเลยรีบบอกแก้ว”
“ก็เราไม่อยากรบกวนแก้ว มาไม่นานเดี๋ยวก็ต้องไปแล้ว”
“อ้าว ไปไหน”
“ไปธุระ ไม่มีอะไรหรอก แล้วนี่มามีอะไรหรือเปล่า”
แก้วนภาปล่อยมือเพื่อนดึงถุงขนมด้านข้างตัวออกมายื่นให้
“พี่กานต์ฝากมาให้ เขาเพิ่งกลับมาจากจีนเลยซื้อขนมมาเยอะแยะเลย”
ดวงฤทัยเปิดถุงออกดูก่อนยิ้มอ่อน เป็นพวกผลไม้แช่อิ่มอย่างที่เธอชอบทาน
“ฝากขอบคุณพี่กานต์ด้วยนะแก้ว”
“อ้อ แล้วคุ้มนั้นเขาทำอะไรกัน ดูท่าปรับปรุงสะเยอะเลย”
“พี่พฤกษ์เขาขายไปแล้วน่ะ”
“ฮะ!! ขายไปแล้ว เกิดเรื่องอะไรขึ้น”
ดวงฤทัยวางขนมลงบนโต๊ะมองออกไปยังฝั่งคุ้มข้างเคียง
“ดวงไม่แน่ใจ พี่พฤกษ์เล่าไม่ละเอียด บอกแต่ว่าติดหนี้ เจ้าหนี้ตามทวงถึงบ้าน”
“โฮ้!! ต้องเยอะมากแน่เลย ราคาคุ้มไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ แล้วนี่ใครมาซื้อ”
“พ่อเลี้ยงเหนือหัว เจ้าของโรงแรมเมืองวิมาน รู้จักไหม”
แก้วนภาตาโตขยับตัวชะโงกหน้าออกมาดูก็รู้ได้เลยว่ากำลังตื่นเต้นเมื่อได้ยิน
“ดวง พ่อเลี้ยงเหนือหัวหล่อมาก คนดังของเมืองเลยนะ ตัวจำได้ไหม ผู้ชายคนที่เคยตามเราวันยี่เป็งเมื่อหลายปีก่อน คนนั้นแล่ะ”
“อืม เคยเจอแล้วเมื่อวันยี่เป็งที่ผ่านมา เขายืนถ่ายรูปกับคณะจังหวัด”
“แล้วพ่อเลี้ยงไม่ ไม่เห็นตัวเหรอ เขาจำดวงได้หรือเปล่า เขาว่ายังไงบ้าง”
“อันที่จริง เขาขอซื้อคุ้มนี้ด้วย แต่เราไม่ขาย”
“ดวง!! นี่มัน ดวงจะได้เงินเยอะเลยนะ แค่เฉพาะราคาที่ดินกลางเมืองราคาก็เฉียดสิบล้าน ยิ่งมีความเก่าแก่ของคุ้มอีก”
ดวงฤทัยยิ้มอ่อนให้เพื่อนสาว แสร้งหยิบขนมออกมากินพรางพูดไปด้วย
“เรากลัวว่าอีกหน่อยจะไม่มีบ้านอยู่น่ะ”
“ดวง!! มีเงินซื้อบ้านหลังใหญ่เท่าไรก็ได้ อ้อ ตัวรู้หรือเปล่าว่าน้องสาวตัวน่ะ กำลังตามจับพ่อเลี้ยงเหนือหัว”
แก้วนภาเอามือล้วงเข้าไปในถุงเมื่อดวงฤทัยเปิดปากอ้าทิ้งไว้วางบนโต๊ะ โดยไม่ทันสังเกตว่าดวงฤทัยใบหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย
“ไม่รู้สิ ตามจับยังไงเหรอ”
“อืม อร่อยนะ อันนี้เรายังไม่ได้กินเลย ก็วงในว่ากันว่า พราวพิลาศชอบเอากับข้าวที่แม่ทำไปให้ที่โรงแรมประจำเลยล่ะ”
“วงใน?”
ดวงฤทัยสงสัยจริง ๆ แก้วนภาไม่ได้ทำงานที่โรงแรม ตรงกันข้ามเพื่อนรักของเธอเลือกทำงานรับราชการอยู่ในส่วนการปกครองท้องถิ่น
“ก็พอดีมีเพื่อนทำงานอยู่ที่นั่นล่ะ แต่ดูเหมือนพ่อเลี้ยงไม่เล่นด้วยเท่าไรนะ”
เธอลอบยิ้มเมื่อได้ยิน แสร้งเคี้ยวผลไม้แช่อิ่มปิดบังความรู้สึกดีใจ
“อ้อ ดวง เย็นนี้ว่างไหม พี่กานต์จะชวนไปกินข้าว”
“เราไม่ว่าง ไว้คราวหน้าแล้วกัน”
“งั้นเดี๋ยวเราโทรหานะ”
ตึ๊ง!
จู่ ๆ เสียงข้อความโทรศัพท์ดวงฤทัยก็ดังแทรกขึ้นมา เธอเหลือบมองหน้าจอแสดงแจ้งเตือน
“ดวง ใครน่ะ ทำไมดวงต้องหน้าแดง”
ดวงฤทัยสะดุ้งหันกลับไปจ้องหน้าเพื่อน แก้วนภามองเธออย่างสงสัยหรี่ตาลงพิจารณาดวงฤทัยแม้ว่ามือยังหยิบผลไม้เข้าปาก
“เปล่าไม่มีอะไร พอดีร้อนน่ะ แดดเริ่มออกแล้ว”
แก้วนภาแหงนศีรษะมองท้องฟ้า แม้ว่าเวลากำลังจะเริ่มสายเข้าเก้าโมงเช้า แต่ไม่ได้ทำให้คุ้มนี้ร้อนถึงขนาดนั้น ยังมีต้นไม้ใหญ่รอบบ้าน
ตึ๊ง!
เสียงข้อความยังเข้ามาอีกครั้ง แก้วนภาสังเกตเพื่อนรักรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดับหน้าจอก่อนที่เธอจะทันเห็นชื่อของคนที่ส่งข้อความเข้ามา
“เออ แก้ว เรามีธุระ”
แก้วนภาพยักหน้ารับช้า ๆ ตาจ้องจับผิดขณะที่เพื่อนรักเอาแต่หลุบตา พวงแก้มยังแดงซ่าน
“เรากลับก่อนก็ได้ แล้วเจอกันนะ”
“อืม ลงบันไดดีดีนะ”
ดวงฤทัยรีบลุกขึ้นเอ่ยส่งเพื่อนอย่างที่ไม่ทำมาก่อน จนแม้แต่แก้วนภายังเหลียวหลังกลับมามองด้วยความแปลกใจ
ฟู่!!!
เจ้าของคุ้มคนสวยผ่อนลมหายใจออกมาโล่งอกเมื่อเพื่อนรักเดินออกจากรั้วเพื่อกลับบ้านที่อยู่ในซอยเดียวกัน พรางนึกถึงอาทิตย์หน้าถ้าขืนเธอยังเอารถมาแก้วนภาต้องรู้แน่ ๆ ว่าเธอมาที่คุ้ม ก้มลงมองโทรศัพท์ในมือจึงปัดออกเพื่อเปิดอ่าน
‘มาถึงหรือยัง กินข้าวเที่ยงด้วยกันไหม’
พี่เหนือ
‘ทำอะไรอยู่ ไม่เห็นอ่านเลย’
พี่เหนือ
‘พอดีแก้วมาบ้านค่ะ พี่เหนือจะให้ดวงไปที่บ้านหรือโรงแรม”
ดวง
‘มากินข้าวเที่ยงที่โรงแรมแล้วกัน เย็นค่อยกลับบ้านพร้อมกัน’
พี่เหนือ
‘ได้ค่ะ’
ดวง
ดวงฤทัยอ่านข้อความที่เขาและเธอส่งหากันแบบเรียบง่าย เหนือหัวพิมพ์บอกถึงสิ่งที่ตัวเองต้องการตรง ๆ เป็นลักษณะนิสัยตรงไปตรงมา เสียงข้างบ้านยังวุ่นวาย
“หลิน หลิน!!”
เธอเดินไปชะโงกลงไปข้างล่างจากระเบียงชานบ้าน เด็กสาววิ่งออกมาจากตัวใต้ถุนที่ต่อเติมไว้สำหรับทำครัวและนั่งเล่น
“ค่ะ คุณดวง”
“เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกนะ ไม่กลับเข้ามาแล้ว หลินคอยเฝ้าสังเกตดูบ้านด้วย ช่วงนี้มีคนงานมามาก ยังไงพี่จะหากล้องวงจรปิดมาติดไว้”
“ค่ะ เออ คุณดวงคะ คุณดวงจะกลับบ้านเลยไหมคะ แม่อุ๊ยทำอ่อมเผื่อเอากลับไปฝากคุณดวงใจค่ะ”
“ไม่จ๊ะ พี่จะไปธุระที่อื่นก่อน ถ้าทานไม่หมดก็เอาไปฝากบ้านแก้วนภานะ”
“ค่ะ”
ดวงฤทัยถอยกลับเข้าห้องนอนเพื่อเก็บกระเป๋าใบย่อมไม่ใหญ่มากนัก พรางนึกว่าถ้าครั้งหน้ายังขืนเอาของมาแบบนี้ทางเรือนนี้คงสงสัยว่าเธอไปไหน คงต้องเอาเสื้อผ้าบางส่วนทิ้งไว้ที่บ้านเหนือหัว เวลามาจะได้เอามาแค่ของไม่กี่อย่าง และยังมีข้ออ้างให้คุณแม่ดวงใจว่ามีเสื้อผ้าอยู่ที่นี่แล้ว
เธอลากกระเป๋าออกมาจากห้องลงไปยังชั้นล่าง มองต้นไม้หน้าบ้านต้นเดียวกับที่เหนือหัวเคยปีนรั้วขึ้นไปหาเธอบนชั้นสองในห้องนอน ถึงกับทำให้เธอเดินไปอมยิ้มไปตลอดทาง แม้ว่าจะขับรถออกมาจากคุ้มเจ้าจอมอินได้สักพักแล้วก็ตาม
โรงแรมเมืองวิมานของเหนือหัว เป็นสไตล์บูทิคโฮเท็ลมีจำนวนไม่ได้มากนักแต่ราคาแพง ส่วนใหญ่เน้นรองรับนักท่องเที่ยวต่างชาติเป็นหลัก ดวงฤทัยเดินขึ้นบันไดหน้าตรงไปยังเคาน์เตอร์ต้อนรับ
“นัดพ่อเลี้ยงไว้ค่ะ”
“เจ้า ป้อเลี้ยงแจ้งหื้อคุณด๋วงขึ้นไปได้เลยน่ะเจ้า”
ดวงฤทัยยิ้มให้พนักงานสาวสวยสวมชุดประจำถิ่นล้านนามวยผมต่ำท้ายทอย แล้วเดินไปยังทางที่เคยไปเมื่อครั้งก่อน แต่ยังไม่ทันพ้นหัวมุมก็พบกับบอดี้การ์ดของเหนือหัวเข้าพอดี
“สวัสดีค่ะ”
“ครับ ให้ผมนำไปนะครับแม่เลี้ยง”
เธอยิ้มให้แสงทัดเดินตามหนุ่มรูปร่างสันทัดเข้าไปในลิฟต์ สวมใส่ชุดสูทสีดำเข้มผูกไทเรียบร้อยเช่นเคย แต่บุคลิกท่าทางของเขาช่างขัดกับเสื้อผ้าที่สวมใส่เหมือนเจ้านายของเขาไม่มีผิด
“คุณแสงทัดไม่ใช่คนแถวนี้ใช่ไหมคะ”
“ครับ ผมเป็นคนไทใหญ่”
“ไทใหญ่? คุณแม่ของพี่เหนือก็เป็นคนไทใหญ่?”
แสงทัดไม่แน่ใจว่าประโยคท้ายเป็นคำถามสำหรับเขาหรือเป็นเพียงเสียงรำพึงรำพันของดวงฤทัยเอง แต่เขายังยิ้มตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี
“ครับ คุณจันทร์มาลาเป็นคนรัฐฉาน”
“รัฐฉาน พม่า? งั้นข่าวลือที่ได้ยินมาคงไม่ผิด”
“ข่าวลืออะไรครับ?”
“ข่าวลือเรื่องเจ้ายิ่งกับลูกชายของเขา พ่อของพี่เหนือน่ะค่ะ”
แสงทัดหุบยิ้มทันทีเบือนหน้ากลับไปมองไฟลิฟต์
“เรื่องนี้ แม่เลี้ยงต้องถามพ่อเลี้ยงเหนือหัวเองครับ ผมคงตอบไม่ได้”
บทที่เกี่ยวข้อง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 16- บ้านพ่อเลี้ยง
16- บ้านพ่อเลี้ยงติ๊ง!!เหมือนเสียงเตือนลิฟต์ดังขัดจังหวะช่วยทำให้สถานการณ์พูดคุยที่เริ่มน่าอึดอัดสำหรับแสงทัดหมดไป เขาเดินนำออกไปก่อนแล้วผายมือให้แม่เลี้ยง“เชิญครับ พ่อเลี้ยงรออยู่แล้วที่ห้องเดิมครับ”แม่เลี้ยงสาวพยักหน้าขอบคุณ เดินตรงไปทางห้องของพ่อเลี้ยง แสงทัดเหลือบตามองอริสรา เลขานุการสาวที่กำลังเดินออกมาจากห้องเหนือหัวพอดีพรางยิ้มช่วยเปิดประตูให้แม่เลี้ยง เขาและอิสราต่างยิ้มให้กันอย่างมีเล่ห์นัย ทั้งเขาและเธออาจกำลังได้เจ้านายสาวคนใหม่เร็ว ๆ นี้คลิก!!ดวงฤทัยก้าวเข้าไปในห้องทำงานใหญ่ของเหนือหัว เห็นเขายังนั่งอ่านเอกสารอย่างตั้งใจจึงไม่อยากรบกวน เดินเลี่ยงไปนั่งรอที่โซฟารับแขกสังเกตห้องทำงานกว้างและอบอุ่นจากการตกแต่งด้วยไม้เป็นหลัก ม่านหนาหนักสีครีมอ่อนด้านหลังเปิดไว้จึงทำให้ห้องทั้งห้องสว่างเสียงกระดาษที่ถูกพลิกหน้าจากมือเหนือหัวเว้นจังหวะเป็นระยะ เธอสังเกตเสี้ยวหน้ายามเขาก้มมองเอกสารบนโต๊ะ ข่าวลือที่คนเมืองเล่าลือกันเป็นความจริง พ่อของเหนือหัว เจ้าศิรพงษ์ แต่งงานกับคนรัฐฉาน จันทร์มาลา ชื่อของแม่เหนือหัวตามที่แสงทัดเพิ่งบอกมาเขามีเค้าโครงหน้าเหลี่ยมเหมือนคนไทใหญ่ คิ้วกระบี
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 17 - nc
17 - ncคลิก!!เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น ตาที่แต่เดิมกลมโตรีบหลับตาปี๋นอนนิ่ง แว่วเสียงฝีเท้าแผ่วเบาเดินไปทางห้องแต่งตัวด้านข้าง รู้สึกดั่งได้ต่อชีวิตจึงผ่อนลมหายใจออกมา พลิกตัวตะแคงไปอีกข้างเพื่อไม่ให้เขาเห็นว่าเธอแกล้งหลับมือเล็กเกาะกุมมือตัวเองทั้งสองข้างไว้ตรงหน้าอก สัมผัสหัวใจถี่รัวเต้นตุ่ม ๆ ต่อม ๆ พยายามควบคุมการหายใจแต่มันช่างยากเย็น เวลาผ่านไปสักพักใหญ่จึงรู้สึกถึงการยุบตัวจากเตียงด้านหลังแล้วนิ่งเงียบไปดวงฤทัยลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดคลายอาการตึงเครียดลงผ่อนร่าง ทิ้งเวลาผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง เธอจึงค่อยพลิกตัวกลับไปดู“ยังไม่หลับเหรอ”คนร่างเล็กสะดุ้งโหย่งเมื่อหันกลับไปเจอหน้าเข้มนอนตะแคงตัวมาทางเธอ หน้าคมเข้มยิ้มจนมองเห็นฟันขาวท่ามกลางความมืด“หะ หลับแล้วค่ะ”“หลับแล้วทำไมยังตอบพี่ได้”เสียงเขยื้อนตัวถัดฟูกเข้ามาใกล้ของคนร่างใหญ่ ทำให้เธอขยับหนีแต่ถูกตรึงไว้ด้วยมือแกร่งที่รั้งเอวคอดไว้พอดี ดึงร่างเล็กเข้าไปหา“พี่อยากจูบดวง พี่ขอจูบดวงได้ไหม”“จะ จูบอย่างเดียวนะ”เหนือหัวไม่ตอบคำถามแต่ดึงเธอเข้าไปใกล้จนชิด มือใหญ่ปัดปอยผมให้พ้นดวงหน้ารูปไข่ แม้ว่าภายในห้องนอนจะมืดแต่เขายังมอง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 18 - จูบลงทัณฑ์
18 - จูบลงทัณฑ์เมื่อลมหายใจเริ่มกลับมา เขาถึงได้ผงกศีรษะขึ้นมองดวงฤทัย ดวงหน้าหวานแดงก่ำจนเห็นได้ชัด ค่อยถอนนิ้วออกเลื่อนกายไปนอนข้าง มือคว้าร่างเล็กดึงมากอดไว้“เป็นไงบ้างคนดี”“พี่เหนือบอกว่าขอแค่จูบ”“เห็นใจพี่หน่อยนะ พี่ตายแน่ถ้าไม่ได้ปลดปล่อยออกมา”“พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไหม อยากไปไหน”“เอาสิคะ ดวงไม่ได้ไปเที่ยวมากแล้ว ไปไหว้พระธาตุดอยสุเทพก็ได้ค่ะ ใกล้ดี”“งั้นเสร็จแล้วไปหาอะไรกินกันนะ”เขายังตระกองกอดร่างงามไว้อีกสักพักจึงได้จำใจปล่อยเธอไปเข้าห้องน้ำ นอนยิ้มมองดวงฤทัยที่ค่อยตะกายตัวลงจากเตียงด้วยอาการเขินอาย ดึงเสื้อลงมาปิดเนินสาวจนมิด จากนั้นเขาจึงใช้กระดาษอเนกประสงค์เช็ดฟูกที่เปื้อนด้วยคราบน้ำรักพรางคิดในใจดูเหมือนว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเสร็จสมจากการร่วมรัก หน้าเข้มจึงยิ้มขึ้นมาอย่างภูมิใจ พ่อเลี้ยงนฤนารทคงไก่อ่อนไปหน่อยหรืออาจจะแก่มากจนทำให้หญิงสาวอย่างดวงฤทัยไม่ได้ขึ้นสวรรค์ร้านอาหารชื่อดังของเมืองจุดเด่นคือผักปลอดสารพิษปลูกเอง คนยืนรอเข้าแถวซ้ำยังต้องจองคิวหลายชั่วโมง แต่เพียงเมื่อพ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินเข้าร้านกลับได้โต๊ะในห้องวีไอพีทันที ทำให้ดวงฤทัยเอี้ยวหน้าขึ้นมอง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 19 - ไปง้อเสืออารมณ์ร้าย
19 - ไปง้อเสืออารมณ์ร้าย“ดวง ดวง ลูก!!”ร่างบางในชุดผ้าซิ่นพื้นเมืองล้านนาสะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงของมารดาดังแรงขึ้น มือปล่อยมีดที่กำลังคว้านผลไม้หล่นลงในกะละมัง“คะ แม่”ดวงใจเอียงหน้ามองลูกสาวขณะเดินเข้ามาครัว คนเป็นแม่สังเกตเห็นความผิดปกติมาได้อาทิตย์กว่าแล้วตั้งแต่กลับมาจากในเมืองอาทิตย์ก่อน“เหม่ออะไรอยู่ คิดมากเรื่องฟาร์มเหรอลูก”“เปล่าคะคุณแม่ ฟาร์มเรากำลังไปได้ดีค่ะ”ดวงฤทัยหยิบมีดขึ้นมาทำต่อ ฟาร์มสินธุมีนักท่องเที่ยวเข้ามาทุกวัน ๆ ละสองรอบ ทำให้สภาพการเงินคล่องขึ้นมากทีเดียว“แล้วอาทิตย์นี้เข้าเมืองหรือเปล่า ไหนลูกเคยบอกแม่ว่าต้องเข้าเมืองทุกวันเสาร์อาทิตย์ไง”ดวงใจวางถาดขันโตกที่เก็บมาจากเรือนรับรองสำหรับนักท่องเที่ยวไว้ทานอาหาร มือเก็บของแต่หูยังคอยฟังคำตอบของลูกสาว“ว่าจะเข้าเสาร์นี้ค่ะแม่ คงต้องไปเคลียร์บัญชีแล้วค่ะ”“อืม งั้นฝากน้ำพริกไปด้วยแม่เพิ่งตำใหม่ ๆ”“เออ แม่คะ แม่เตรียมให้ดวงอีกสักชุดนะคะ”“จะเอาไปฝากหนูแก้วเหรอลูก”“คะ ค่ะ ฝากแก้วค่ะ”เสียงอ้อมแอ้มตอบกลับแสร้งเก็บของ ใจนึกถึงแต่พ่อเลี้ยงเหนือหัว เจ้าของโรงแรมเมืองวิมานตั้งแต่วันที่เขาทำให้เธออับอายด้วยการจูบยา
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 20 - !! ไอ้บ้าเหนือ
20 - !! ไอ้บ้าเหนือดวงใจของหญิงสาวร่างบางกำลังเต้นตุ่ม ๆ ต่อม ๆ ตื่นเต้นเมื่อขึ้นลิฟต์ด้านหลังโดยที่ไม่ได้แวะแจ้งพนักงานต้อนรับส่วนหน้า คงเพราะต้องการให้เหนือหัวประหลาดใจ ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ติ๊ง!!ประตูลิฟต์เปิดออกในชั้นผู้บริหารช่วงใกล้เที่ยง เธอไม่เห็นใครสักคนทั้งที่ตามปกติอริสราและแสงทัดต้องอยู่บริเวณนี้หรือว่าเหนือหัวจะไม่อยู่?ใจบางเริ่มฝ่อแต่ยังลองเดินไปยังห้องทำงานเพื่อดูให้แน่ใจ ประตูบานหนาหนักปิดสนิท แต่ด้วยคุณภาพวัสดุอย่างดีทำให้ไม่เกิดเสียงแม้เพียงนิดเมื่อดวงฤทัยเปิดประตูตุบ!!!มืออ่อนแรงจนไม่สามารถประคองน้ำพริกหนุ่มที่เอามาฝากไว้ได้ตกลงบนพื้นห้องเมื่อเธอมองเห็นภาพชายร่างสูงยืนหันหลังให้ประตูร่างใหญ่โตของเขาบังผู้หญิงคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะจนมิดเห็นเพียงท่อนขาบอบบางบางส่วนเลยออกมา มือเขาทาบเท้าขอบโต๊ะชะโงกตัวลงเสียงของหล่นคงทำให้คนทั้งคู่รู้สึกตัว ดวงฤทัยสบตาคมกล้าที่มองมาอย่างไม่เชื่อสายตา ถ้าเธอต้องการทำให้เขาประหลาดใจ เธอทำมันสำเร็จแล้วบ้าเอ๋ย ไอ้แสงทัดไปไหน!!เหนือหัวสบถในใจมองภาพดวงหน้างามตาเบิกโพลงแล้วรีบวิ่งตามร่างเล็กที่หันหลังกลับทันที เขาทันเห็นดวงหน้าแดงก่ำรวม
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 21 - กานต์แก้ว
21 - กานต์แก้วกานต์แก้วเดินขึ้นเรือนตามเด็กสาวชื่อหลินไปนั่งรอที่โต๊ะรับแขก เขาใจเต้นเหมือนเดิมขณะที่นั่งรอดวงฤทัย ซึ่งเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เขารู้จักเธอสมัยยังอยู่มัธยมปลายชั้นปีที่สี่เกือบสิบปีที่เขารอให้ดวงฤทัยเห็นความมุ่งมั่นตั้งใจในความรักที่เขามีให้กับเธอมาตลอด แม้ว่าช่วงที่เธอแต่งงานออกไปแล้วเขาเองก็ยังรอเพราะรู้ว่าเธอคงตั้งใจแต่งงานออกไปเพื่อหนีเงื้อมมือของพ่อ และพ่อเลี้ยงคนนั้นเองก็แก่มากแล้วทำให้เขาสบายใจว่าเธอคงแต่งงานได้ไม่นาน พ่อเลี้ยงนฤนารทคงต้องเสียชีวิตลงก่อนแน่นอนแล้วสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้ถูกต้อง แต่งงานเพียงหกปีพ่อเลี้ยงก็หัวใจวายไม่สามารถยื้อชีวิตไว้ได้ จะว่าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวก็คงไม่ผิดนัก ที่ดีใจเมื่อเห็นผู้ชายแก่คนนั้นตายไป แล้วดวงฤทัยก็เป็นหม้ายกานต์แก้วนั่งยิ้มคนเดียววาดฝันในอีกไม่นาน เขาจะขอดวงฤทัยแต่งงาน และเธอคงไม่อาจปฏิเสธได้อีกเพราะคุ้มเจ้าจอมอินต้องใช้เงินในการทำนุบำรุงค่อนข้างมาก แล้วฟาร์มสินธุก็ไม่ได้ทำกำไรอะไรให้มากมาย ยิ่งเธอเป็นหม้ายโอกาสแต่งงานใหม่กับคนที่มีชื่อเสียง คนมีเงินของเมืองก็ลดน้อยลง จนท้ายที่สุดดวงฤทัยจะต้องยอมแต่งงานกับเขาอย่างแน่นอนเสี
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 22 – หึงหน้ามืด
22 – หึงหน้ามืดเหนือหัวนั่งพิงพนักมือเท้าคางกับกระจกรถนั่งห่างจากดวงฤทัยพอสมควร เขาทบทวนความรู้สึกที่เพิ่งเกิดกับเขาที่คุ้มเจ้าจอมอิน ยามเห็นชายชื่อกานต์แก้วกุมมือของดวงฤทัยช่องท้องโหวงเหวงพร้อมไฟอัดแน่นในอกร้อนเสียยิ่งกว่าเคยเป็น เขาไม่เคยพบกับความรู้สึกเช่นนี้มาก่อน พยายามรับมือและควบคุมตัวเองอย่างที่สุดด้วยการนั่งให้ห่างจากดวงฤทัยเพราะอาการโมโหทำให้เขาฉุดเธอขึ้นรถมาด้วย ทั้งยังจับเธอพาดบ่าเดินลงบันไดบ้านท่ามกลางคนในคุ้ม และดูท่าว่าดวงฤทัยคงไม่ยอมหายโกรธโดยง่ายแต่เขาเองก็โกรธเช่นกัน เขาเฝ้ารอเธอมานาน และยังต้องรออีกสามเดือนภายใต้เงื่อนไขบ้าบอที่ดวงฤทัยสร้างขึ้นมา“ดวงเกลียดพี่เหนือ!”หน้าคมเข้มยังไม่หันไปมอง กรามขบแน่นมองตรงออกไปนอกหน้าต่าง เสียงนุ่มปนน้อยใจของดวงฤทัยไม่ทำให้เขาลดอารมณ์กรุ่นโกรธ“ได้ยินที่ดวงพูดหรือเปล่า ดวงเกลียดพี่เหนือ!”เขาเหลือบตามองแสงทัดที่นั่งเกร็งตัวขับรถ แล้วค่อยเหลือบตามองคนร่างเล็กด้านข้าง เธอพูดกับเขาแต่เจ้าตัวกลับมองออกไปนอกหน้าต่างเช่นเดียวกันกับเขา“ไว้ไปพูดกันที่บ้าน”“ทำไม! พี่เหนืออายเหรอคะ”ครั้งนี้ดวงฤทัยสะบัดหน้ากลับมาหาเหนือหัว ดวงหน้างามแ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 23 - nc
23 - nc“พี่เหนือ คิดดูสิคะ ถ้าเกิด เกิดเรามีอะไรกันขึ้นมามันคงไม่ค่อยดีเท่าไร”“ไม่ดียังไง”ดวงฤทัยหัวหมุนติ้วใช้ความคิด น้ำเสียงค่อยลดลงถ่วงเวลาขณะขยับร่างถอยฉากออกจากเตียงไปยังประตู“กะ ก็คนที่บ้านนี้จะรู้กันหมด แล้วข่าวลือแพร่ออกไป ละ แล้วคุณพราวจะรู้เรื่อง!!”มุมปากยังยักยิ้ม แม่หม้ายสาวไม่รู้ตัวสักนิดว่าพราวพิลาศไม่อาจเทียบเธอได้สักกะผีกเดียว ร่างแกร่งยังก้าวเข้าใกล้เชื่องข้าขณะที่เธอเองถอยหลัง“เกี่ยวอะไรกับพราวพิลาศ”“ก็พี่เป็นแฟนกับเขา!”“ฮึ แค่จูบเท่านั้นไม่ถือว่าเป็นแฟนกัน และมันไม่ได้เรื่อง”ดวงตาหวานซึ้งเหลือบมองประตูกะระยะว่าวิ่งหนี แต่เพียงเธอละสายตาออกจากเหนือหัว เขาพลันกระโจนเข้าหาอย่างรวดเร็วตุบ!!ร่างบางหลังกระแทกพื้นอย่างแรงนอนหงายโดยร่างของคนตัวโตคร่อมด้านบน มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กเธอไว้ชูเหนือศีรษะกดแน่นติดพื้น ใช้น้ำหนักตัวทับขาเรียวเล็กไว้จนไม่สามารถกระดุกกระดิกได้“ปล่อยนะ! พี่เหนือ! อย่านะ ดวงไม่ยอมนะ”“ไม่ยอม? แต่อีกเดี๋ยวดวงก็ยอม”ดวงหวานเอียงหลบริมฝีปากหนาที่ฉกลงอย่างรวดเร็วเฉียดฉิวไปไม่กี่นิ้ว ปากอุ่นร้อนพลาดเป้าแต่กลับตกอยู่พวงแก้มใส ขยับซุกไซ้ส่งลิ้นปาดล
บทล่าสุด
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง บทพิเศษ
บทพิเศษสามเดือน เมื่อเจ็ดปีที่แล้วตุบ ตุบ!ดวงฤทัยสะดุ้งลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงก้อนหินปามาโดนผนังห้องนอนด้านหน้าเรือนทรงไทยล้านนาร่างเล็กสะลืมสะลือลงจากเตียงควานมือเพราะความมืด เปิดหน้าต่างห้องนอน ชะโงกหน้าออกไปแต่ยังไม่เห็นใครได้ยินแต่เสียงเรียกทุ้มต่ำแผ่วเบา“ดวง ดวง”ดวงฤทัยขมวดคิ้ว เธอจำได้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เขาเดินลับหายไปท่ามกลางผู้คนในงานยี่เป็ง แต่กลับโผล่เข้ามาในชีวิตแทบทุกวันแอ๊ดดด!!ดวงฤทัยพยายามเปิดประตูให้เบาที่สุด ย่องปลายเท้าผ่านชานเรือน โชคดีเธอได้นอนห้องหน้าสุดทำให้ไม่ต้องเดินผ่านห้องนอนของคุณแม่และคุณยาย จากนั้นดวงฤทัยก็พาร่างอันบอบบางลงบันไดบ้านเดินไปยังประตูเล็กข้างรั้ว“มาทำไม มันดึกแล้ว!!”“เอาขนมมาให้”“แขวนไว้นั้นแหล่ะ แล้วก็กลับไปได้แล้ว”“เดี๋ยวก่อนสิ ขอเห็นหน้าก่อนไม่ได้เหรอ”ดวงฤทัยมองซ้ายมองขวา ดูลาดเลาก่อนแอ้มประตูรั้วยื่นมือออกไปเพื่อรับขนม แต่คนร่างสูงกลับจับข้อมือเธอไว้ดึงเธอออกไปนอกรั้วดันไปยังมุมมืดด้านข้างใช้มือยันรั้วไว้“พี่แค่อยากขอดูหน้าน้องดวง หลับไปหรือยัง”“ถ้าหลับจะได้ยินเสียงหรือไง เห็นหน้าก็กลับไปได้แล
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ nc
38 – ดาวเหนือคอยนำทาง จบบริบูรณ์ ncคราวนี้ดวงฤทัยลุกขึ้นนั่งข้างกายของเหนือหัว ก้มมองดวงตาของชายแกร่งที่ปิดสนิทไม่ยอมมองเธอ“คุณนฤเบศร์ฉีกสัญญาไปทิ้งแล้วค่ะ”“แล้วยังไง? แม้ว่าไม่มีสัญญา ดวงจะยอมเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟังไหม ไม่เลย พี่ไม่ได้อยู่ในแผนการ อยู่ในความคิดของดวงด้วยซ้ำ!”“พี่เหนือ!”มือเล็กวางบนแผ่นอกใต้ผ้าห่ม เธอวางไว้ตรงอกข้างซ้ายตรงที่หัวใจของเหนือหัวกำลังเต้นแรง“ที่ดวงไม่บอกพี่ เพราะว่าดวงไม่อยากให้พี่เหนือมองดวงว่าเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงิน ทั้งที่ดวงเองก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ดวงต้องการหลักประกันมั่นคงให้กับตัวเอง ดวงต้องการบ้านคุ้มหัวที่ปกป้องแม่และยายไปตลอดชีวิต แต่ดวงยอมทิ้งทุกอย่างแล้ว ที่ดวงไปบ้านคุณนฤเบศร์วันนั้นก็เพราะว่าดวงต้องการยกเลิกสัญญา ดวงยอมทิ้งทุกอย่าง ไม่เอาบ้าน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ขอแค่ได้อยู่กับพี่เหนือ”“แน่ล่ะ ก็เพราะพี่รวยใช่ไหม”“พี่เหนือ! พี่คิดว่าดวงรักพี่เหนือเพราะเงินเหรอคะ พี่คิดว่าดวง ดวงทิ้งของพวกนั้นเพราะต้องการเงินทองของพี่ใช่ไหม? ไม่เลย ดวงไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ดวงไม่ยอมให้คุณนฤเบศร์หรือเจ้ายิ่งบอกพี่เหนือก็เพราะว่า ถ้าพี่เหนือรู้ พี่เหนือต้อง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ
37 - คนร่างเล็กเขาง้อแล้วนะ“หนูดวง”ดวงฤทัยสะดุ้งหันกลับไปยังจันทร์มาลา เธอไม่ได้ยินเสียงเดินของหญิงวัยกลางคนเนื่องจากคิดเรื่องของเหนือหัว“คะ?”“ตั้งโต๊ะเถอะ เย็นมากแล้ว เหนือจะได้ทานยา”“ค่ะ”สองหญิงหนึ่งคนสาวหนึ่งคนแก่กว่า จัดจานใส่ถาดกว้างทยอยยกมากลางลานใกล้ระเบียงแล้ววางบนพื้นบ้านของเหนือหัวยังคงนั่งทานกับพื้นซึ่งในหมู่บ้านแห่งนี้เองก็ยังคงทำแบบนี้ ยกเว้นบางบ้านที่นั่งทานโต๊ะทานอาหารอาหารของไทใหญ่ก็คล้ายกับของทางภาคเหนือจึงทำให้ดวงฤทัยเองทานได้คล่องปาก“แล้วนี่ทำไมเหนือถึงบาดเจ็บมาล่ะลูก”ในที่สุดจันทร์มาลาก็เอ่ยถามอย่างที่ใจของดวงฤทัยเองอยากรู้เช่นกัน เธอเอี้ยวหน้าไปมองพลันสบตาของเหนือหัวที่มองมาทางเธอพอดี จึงรีบหลบก้มมองจานข้าวของตัวเอง ตักข้าวเข้าปากนิ่งเงียบ“ไปตรวจงานอยู่หลายวัน พอใกล้ ๆ วันกลับเจอพวกชนกลุ่มน้อยครับ ปะทะนิดหน่อย แต่ผมก็ไม่เป็นอะไรมาก หมอผ่าเอากระสุนออกไปแล้ว”“แล้วทางนั่นลูกยังจะไปอีกเหรอ”“ก็ต้องไปครับ นั่นมันธุรกิจเรา แต่อาจจะน้อยลง ให้หุ้นส่วนที่เป็นทหารช่วยดูแล”“แล้วเราจะไว้ใจได้ยังไง คนพวกนี้ใช่ย่อย”ดวงฤทัยแม้ว่าจะก้มหน้าทานข้าวแต่หูเธอคอยฟังเสียงท
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่า
36 - สำหรับเขาต้องมากกว่า ไม่มีน้อยกว่าเหนือหัวชะโงกตัวไปยังหลังรถแต่แสงทัดปัดมือของชายหนุ่มไว้ก่อนแล้วคว้ากระเป๋าของเหนือหัวมาไว้เอง“ยังไม่รู้ ไว้หลังสงกรานต์ว่ากันอีกที”แสงทัดเดินนำยกกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นไปบนเรือนยกใต้ถุนไม่สูงมากนักแบบไทใหญ่ อากาศในหน้านี้ไม่ร้อนมากนักเพราะอยู่ภูเขา ทำให้มีสายลมพัดมาตลอดเวลาบอดี้การ์ดเดินขึ้นเรือนกำลังเดินตรงไปยังห้องนอนของเหนือหัว พลันเหลือบเห็นร่างเล็กของคน ๆ หนึ่งที่เพื่อนของเขาถวิลหามาตลอด ทำให้เท้าใหญ่หยุดนิ่งตาเบิกกว้างหันกลับไปมองเพื่อนที่กำลังก้าวเท้าขึ้นบันไดเรือนมาพอดี“ไอ้เหนือ!”เหนือหัวเงยหน้าขึ้นมองแสงทัดที่ทำหน้าเหมือนเห็นผี คิ้วเข้มขมวดนิ่งไม่เอ่ยตอบอะไรยังก้าวขึ้นเรือนตามปกติ“มากันแล้ว”เสียงมารดาเอ่ยลอยมาจากชานเรือนแม้ว่าเขายังไม่ทันขึ้นไปชั้นบน จวบจนกระทั่งร่างสูงสาวเท้าไปบนขั้นสุดท้ายก้มศีรษะลงเพื่อให้พ้นชายหลังคาทรงเตี้ยเพื่อมุดเข้าไปในเรือน เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งจึงเห็นแม่เลี้ยงสาวแห่งสินธุเจริญพาณิชยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลัง หน้าเข้มกระด้างลงทันที“ไอ้ทัด มึงรอก่อน พาแม่เลี้ยงกลับไปด้วย”“ไอ้เหนือ!!”“เหนือ!!”เสียงแสงทัดและจั
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 35 – รัฐฉาน
35 – รัฐฉานปีใหม่ของชาวรัฐฉานปกติจัดขึ้นในวันขึ้นหนึ่งคำเดือนอ้ายของทุกปี ซึ่งมักจะเป็นช่วงงต้นเดือนธันวาคม ทำให้ในวันปีใหม่สากลของที่นี่เงียบเหงา ไม่ได้จัดงานเหมือนที่อื่นมีเพียงตามสถานที่สำคัญร้านค้าที่ทำสัญลักษณ์ว่าป้ายสวัสดีปีใหม่บางร้านค้าเท่านั้นร่างสูงยืนนิ่งตรงชานเรือนไม้ยกพื้นสูงบนเขาดอยเย่ว[1] ดอยสูงคดเคี้ยวเข้าลำบากถิ่นเดิมของมารดา บ้านทรงธรรมดาแบบไทใหญ่เพียงแต่หลังใหญ่กว่าทุกหลังในหมู่บ้านบอกสถานะทั้งทางสังคมและฐานะเงินทองใบหน้าเข้มไม่ได้พันผ้าโผกหัวนุ่งโสร่งเหมือนกับผู้ชายคนอื่นพื้นถิ่น เขาสวมกางเกงผ้าฝ้ายสีเข้มม่อฮ่อมและเสื้อผ้าฝ้ายสีอ่อนคอจีนผ่ายาวลงมาติดกระดุมทำจากรังผ้าฝ้ายสีเดียวกันจันทร์มาลา มารดาของเหนือหัวเองเฝ้าสังเกตลูกชายมาสักระยะแล้วนับจากกลับมาบ้านในคราวนี้ร่วมสองเดือน แม้ว่าเหนือหัวยังคงพูดคุยด้วยปกติแต่สีหน้าลูกชายดั่งมีเรื่องกลุ้มใจ บางครั้งเธอได้ยินเสียงถอนหายใจออกมาขณะที่เขาเผลอยามอยู่คนเดียวแสงทัดเองเมื่อกลับมายังหมู่บ้านแห่งนี้เขาเองก็กลับบ้าน ไม่ได้มาอยู่ดูแลเหมือนดั่งอยู่เมืองไทย ทำให้จันทร์มาลาไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปถามใครดี ได้แต่เฝ้ามองลูกชายคนเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 34 – รู้ความจริง
34 – รู้ความจริงร่างเล็กนั่งรอแทบไม่ติดที่นั่งเมื่อนฤเบศร์เดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้าน และพลันยืนขึ้นทันทีอย่างร้อนใจเมื่อเห็นเขา โดยไม่ต้องพูดนฤเบศร์ก็รู้ว่าเธอมาเพื่อสิ่งใดในบ่ายวันนี้“พ่อเลี้ยง”“นั่งก่อนสิ ค่อย ๆ พูด”มือเล็กกุมไว้ขยุกขยิกห้ามตัวเองไม่ได้ ร้อนใจต้องการพูดเรื่องที่ตนเองตัดสินใจโดยเด็ดขาดแล้ว แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเด็กรับใช้ในบ้านกำลังนำน้ำดื่มมาต้อนรับเธอนั่งนิ่งรอจนกระทั่งเด็กคนนั้นออกจากห้องไปจึงได้เริ่มเปิดปาก“ดวงตัดสินใจแล้ว”“ผมรู้ว่าที่คุณดวงมาวันนี้ก็คงเลือกมาแล้ว คุณเลือกเหนือหัวใช่ไหม”ดวงฤทัยพยักหน้ารับทันทีไม่รอช้า“ใช่ ดวงตัดสินใจแล้วว่าจะขอละเมิดสัญญาที่ทำไว้ ไม่มีสิ่งใดแทนที่พี่เหนือได้ ดวงไม่ต้องการบ้านหรือฟาร์ม”“ดื่มน้ำก่อนสิ”นฤเบศร์เอ่ยแนะนำเมื่อเสียงของดวงฤทัยทั้งแหบแห้งและฟังเหนื่อยล้า นั่นคงเพราะเธอคงร้องไห้มาทั้งคืน ร่างเล็กหยุดไปชั่งครู่แล้วทำตามที่เขาบอก“ดวงรู้หรือเปล่าว่าในสัญญานอกจากจะสูญเสียทุกอย่างแล้ว ยังต้องชดใช้เงินสินสอดกลับคืนอีกด้วย”ดวงฤทัยหน้าซีดเผือดวางแก้วลงมือสั่นเล็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ“ดวงจำได้ดี และสินสอดที่คุณพ่
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 33- เป็นของพี่เหนือ
33- เป็นของพี่เหนือ“ว่าไงนะ!”“ครับ เมื่อคืนนี้เจ้าเหนือหัวอาละวาดกลางงานแสดงสินค้าจังหวัด ลงไปต่อยจนคลุกฝุ่นตลบกับพ่อเลี้ยงนฤเบศร์เรื่องแย่งคุณดวงฤทัย เห็นว่าเจ้าเหนือหัวอาการหนักพอดูครับ”ป้าบ!!เจ้ายิ่งตีเข่าใบหน้าโกรธขึ้งขึ้นทันทีเมื่อได้ยิน“นั่นปะไร ข้าว่าแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นคนไม่ดี”“ไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมดน่ะสิครับ คุณดวงแกไปเอาน้ำเย็นสาดไปบนหลังเจ้าเหนือด้วยครับ แล้วแสงทัดก็มาลากเจ้าเหนือออกไป”“ถึงยังไงก็ไม่ดี นี่เหนือหัวหลานชายฉันเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า”“คงไม่เท่าไรครับ นี่ผมส่งยาไปให้ที่บ้านใหญ่แล้ว แต่เห็นว่าเจ้าเหนือไม่กลับไปบ้านชานเมืองมาร่วมสองอาทิตย์ เห็นว่าโกรธกันกับคุณดวง เด็กที่เรือนยังเล่าอีกว่าครั้งล่าสุดคือวันที่เจ้าเหนือมาหาคุณท่านให้ช่วยไปสู่ขอนั่น เป็นวันเดียวกับที่เห็นคุณดวงร้องไห้ขับรถออกจากบ้านไปครับ และเธอก็ไม่มาที่เรือนอีกเลย”เจ้ายิ่งชะงักไปเมื่อได้ยิน เด็กสาวคนนั้นทะเลาะกับเหนือหัวแต่เหตุไฉนถึงเป็นฝ่ายร้องไห้ออกไป แทนที่จะเป็นเหนือหัวอกหัก“ผมว่าเจ้ายิ่งอาจเข้าใจผิดก็เป็นได้นะครับ ดูแล้วคุณดวงเป็นคนดี ไม่เคยมีเรื่องเสื่อมเสียมาก่อน ถ้าจะเ
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 32 - ออกอาการอยากใช้แรง
32 - ออกอาการอยากใช้แรง“อ้าว ๆ ระวังหน่อยสิ ค่อย ๆ ยก”ดวงใจรีบร้องบอกคนงานขณะกำลังยกลังไม้บรรจุผ้าไหมเตรียมเข้าไปร่วมงานในจังหวัดช่วงเย็น แหงนหน้ามองไปทางห้องนอนของลูกสาวพลางถอนหายใจตัวเธอเองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองหนุ่มสาว สองอาทิตย์ก่อนหน้านี้ดวงฤทัยออกจากบ้านไปหลังจากนฤเบศร์มาหาด้วยใบหน้าหม่นหมองเล็กน้อย แต่พอกลับมาอีกครั้งดวงตาแดงก่ำเหมือนว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักเธอปล่อยให้ลูกสาวอยู่คนเดียวใช้เวลาทบทวนความคิดความรู้สึกอยู่สองสามวัน จึงเอ่ยปากถาม แต่ดวงฤทัยยังไม่ยอมพูด บอกเพียงแค่ว่าทะเลาะกันเรื่องเล็กน้อย“คุณด๋วงใจเจ้า หื้อเอาอันนี้ด้วยแม่นก๊ะ”เธอหันหน้ากลับไปทางคนงานหญิงในฟาร์มมองผ้าซิ่นราคาแพงทำจากไหมย้อมสีธรรมชาติทอประณีตยกลายดอกบัวริมปลาย“ใช่ ๆ ผืนนี้สำคัญมาก ระวังด้วยนะ”“เจ้า”ดวงใจมองไปข้างบนบ้านอีกครั้งขมวดคิ้วกังวลใจ จนเห็นร่างบางลงจากเรือนแม้ว่าหน้าตาหมองคล้ำแต่ดูดีกว่าหลายวันก่อน“มาแล้ว เข้าเมืองเลยหรือเปล่าลูก”“ค่ะแม่”น้ำเสียงอ่อนระโหยเดินพาร่าอ่อนแรงไปยังรถกระบะคันเดิมที่ใช้ประจำ ยืนรอกระทั่งคนงานยกของขึ้นรถจนเสร็จ“แล้วใครจะช่วยลูกขนลงจากรถ”“มีคนในง
เพลิงเหนือหัวใจพ่อเลี้ยง 31 – รักพี่ไหมคนดี 18+
31 – รักพี่ไหมคนดี 18+กว่าจะกลับเข้ามาอีกรอบเกือบค่ำเพราะต้องแวะเอาของที่โรงแรม พ่อเลี้ยงเหนือหัวเดินย่ำไปบนชานเรือนแอบย่องเข้าไปในห้อง มองหญิงสาวหลับสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อนยังอยู่ในชุดเดิมเตียงยุบตัวลงเมื่อร่างใหญ่นั่งขอบเตียงขยับไปใกล้ ลมหายใจสม่ำเสมอทำให้เขารู้ว่าเธอหลับสนิทจริง ๆ จึงเอนกายลงนอนข้าง ๆ โอบแขนรอบเอวคอดกิ่วใช้หน้าซุกลงไป“อื้อ พี่เหนือกลับมาแล้ว”เสียงงัวเงียแหบนิด ๆ ฟังแล้วเหนือหัวรู้สึกจั๊กจี้ในหัวใจ เขาโน้มหน้าลงจูบปากกระจับอ่อนหวานเป็นพักกว่าจะยอมปล่อย“หิวไหมคะ”“ยัง หิวอย่างอื่นมากกว่า”“อื้อ เดี๋ยวเถอะ ไปทานข้าวกันดีกว่า ดวงหิวแล้วนะ”“เพิ่งตื่นแท้ ๆ ทำไมถึงหิวแล้ว”เหนือหัวยังไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อกอบกุมทรวงอกอิ่มคลึงเบา ๆ จนกายสาวอ่อนระทวย“พี่เหนือ!”“ก่อนนะ แล้วค่อยกินข้าว พี่อยากแล้ว”ความเร็วในการถอดเสื้อของเหนือหัวรวดเร็วจนเธอแปลกประหลาดใจ เขาดึงเสื้อเธอออกจากตัวตามด้วยกางเกงไม่เว้นจังหวะแม้แต่น้อย“พี่เหนือ รีบเหรอคะ”“ใช่ พี่รีบ พี่รอไม่ไหวแล้วดวง อยากเข้าแย่แล้ว เห็นไหม”เหนือหัวจับมือของดวงฤทัยขึ้นมาจับกายแกร่งแข็งชัน ครางลึกในลำคอ
