13 – ดวงจะขออะไรพี่ยอมหมดแล้ว

13 – ดวงจะขออะไรพี่ยอมหมดแล้ว

ในเมื่อตัดสินใจเดินหน้าเธอไม่ควรคิดอื่นใดอีกแล้ว ร่างเล็กวางแก้วไวน์ลุกขึ้นไปหาร่างสูงใหญ่ที่นั่งรอคอยตรงเก้าอี้ตัวใหญ่ฝั่งตรงข้าม เขาจับมือเธอไว้แล้วตวัดจนร่างบางล้มลงบนตักรัดเธอไว้ไม่ให้ดิ้นหนี

“สามเดือนมันนานเกินไป พี่รอไม่ไหว”

มืออุ่นร้อนตรึงท้ายทอยเธอโน้มศีรษะลงประกบจูบเว้าวอนปนพูดด้วยเสียงกระเส่า

“อืม ข้อแรก พี่ตกลง และพี่จะลดเปอร์เซ็นรายได้ในส่วนของพี่ลง”

เหนือหัวจรดปากหนาลงปากกระจับอีกครั้งเมื่อพูดจบ แทะเล็มทีละนิดโดยรอบด้วยลิ้นสากแล้ววกเข้าโพรงปากดูดกลืนลิ้นเล็กซับเสียงหวานนุ่มที่ประท้วงขึ้น

“อืม หวาน ข้อที่สอง อืม มันเกี่ยวกับข้อที่สาม อา”

เสียงทุ้มหยุดไปเมื่อลิ้นเล็กเริ่มตอบสนองตวัดเกี่ยวกระหวัดเขาไว้ ไฟปรารถนาลุกโชนหนักกว่าเดิมส่งให้เขาบีบรอบเอวเธอแน่นขึ้น

“ถ้าไม่ขายคุ้มให้พี่ พี่จะไม่รอสามเดือน อืม ดวง”

คนร่างเล็กรับรู้อำนาจที่เหนือกว่าและใช้มันอย่างเต็มที่ โอบกอดโอบรอบท้ายทอยเบียดหน้าอกอวบอิ่มเข้าหาร่างแกร่งร้อน แหงนเงยดวงตารับแรงบดขยี้ของเหนือหัวไม่เกี่ยงงอนซ้ำตอบสนองเท่าที่เธอจะทำได้ เลื่อนมือเล็กลงมากลางอกเหนือหัวลูบวนเวียนจงใจเลียนแบบที่เขาเคยทำ

“ดวง ดวงกำลังจะฆ่าพี่”

ไม่ทันได้เอ่ยจบกายหนุ่มพลันสะท้านเมื่อลิ้นเล็กเรียวตวัดปิดเสียงเข้มข้นส่งเย้าแหย่เข้าโพรงปากสำรวจทั่ว ลิ้มรสไวน์แดงเปรี้ยวหวาน กลิ่นบุหรี่บางเบา มือเล็กเริ่มไต่ระดับความร้อนอีกเมื่อเลื่อนลงสู่หน้าท้องแกร่งแล้ววกขึ้นแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตทำงานออกสองเม็ด  เหนือหัวสะดุ้งแรงยามมือเล็กล้วงเข้าผ่านอกแกร่งเป็นลูก

“ให้ดวงนะคะ ดวงขอสามเดือน อืม พี่เหนือชอบไหมคะ ดวงไม่ค่อยคุ้นกับผู้ชาย ดวงกับพ่อเลี้ยงนฤนารท.. อืม อื้อ”

จู่ ๆ ปากหนาด้านบนบดเบียดแน่นดุดันจนปากเล็กเรียวบวมเจ่อ กดหนักหน่วงดูดกลืนเสียงร้องประท้วงก่อนปล่อยออก

“อย่าเอ่ยชื่อเขาให้พี่ได้ยิน”

“ดวงแค่อยากบอกพี่เหนือว่า ดวง ดวงไม่เก่งมากนัก ดวงไม่คุ้นกับผู้ชาย พ่อเลี้ยงอายุมากแล้วเมื่อแต่งงาน”

ดวงตาคมกล้าร้อนแรงดั่งเปลวเพลิง กายชายโห่ร้องยินดีอย่างยิ่งเมื่อได้ยินว่าดวงฤทัยกับพ่อเลี้ยงไม่ค่อยมีเรื่องอย่างว่าบนเตียง ลดปากลงครอบครองเธออีกครั้งดูดดื่ม มือเลื่อนจากท้ายทอยลงสู่ชายผ้าซิ่น อกแกร่งเต้นรัวหอบหายใ

“อื้อ พี่เหนือ!”

“พี่ตกลงทั้งหมด ดวงจะขออะไรพี่ยอมหมดแล้ว ขอเพียงในสามเดือนนี้พี่ต้องได้ชื่นใจบ้างนะคนดี ทุกเสาร์อาทิตย์ดวงต้องมาค้างบ้านพี่ เราจะนอนเตียงเดียวกัน สัมผัสกันและกัน”

ร่างเล็กบอบบางสะท้านแอ่นหยัดยามมือแกร่งลูบบนทรวงอกอิ่มคลึงแผ่วได้แต่พยักหน้ารับเลื่อนลอย

“ส่วนระยะเวลา แฟนกันเขาไม่กำหนดเวลาหรอกนะคนดี”

“แต่ พี่เหนือ ถ้าไม่มีกำหนด แล้วเมื่อไรดวงจะได้อิสระจากพี่”

ดวงตาเหนือหัวหรี่แคบลงเมื่อได้ยิน

“เราจะรอดูกันไป เป็นแฟนกันไปจนกว่าจะมีบางสิ่งบางอย่างมาทำให้เราทั้งสองคนรู้ว่าเราต้องพอแค่นี้”

ดวงฤทัยกวาดตามองหน้าคมดุ เขาพูดจริงจังหนักแน่น อีกมือยังเลื่อนขึ้นสูงถึงต้นขาเล็กเรียว

“วันนี้วันเสาร์ พี่ขอใช้สิทธิ์ของวันนี้เลยนะคนดี ดวงมาค้างกับพี่สองคืน ค่อยกลับวันจันทร์”

หมับ!!

เธอรีบคว้ามือร้อนไวไฟไว้ได้ทันก่อนที่จะวกเลยเข้าไปลึกกว่านั้น

“ตะ แต่ว่าเรายังไม่ได้เซ็นสัญญากันเลย พี่เหนือ!! ได้ยินที่ดวงพูดหรือเปล่า”

ดวงฤทัยร้องขึ้นเมื่อร่างบอบบางถูกเขาอุ้มขึ้นสูงเข้าสู่อ้อมกอดพาเดินออกจากห้องทำงาน ตัดผ่านชานบ้านตรงกลาง แสงทัดยังนั่งรออยู่ที่เก้าอี้ด้านนอกจึงทำให้หน้าเห่อร้อน

“พี่เหนือ!!”

เสียงนุ่มพูดลอดไรฟัน แต่คนร่างสูงไม่นำพายังพาร่างเล็กในอ้อมกอดเดินตัดชานเรือน เหยียบเติ๋นยกระดับสูงห้าสิบเซนติเมตร ไปทางห้องฝั่งตะวันออกด้านหลัง

“เราต้องนอนกันได้แล้ว ดึกแล้วน้องดวง”

จากได้เปรียบย่ามใจที่ตนมีอำนาจเหนือกว่า แต่มาบัดนี้คนร่างเล็กประหวั่นพรั่นพรึงกอดคอเขาไว้แน่น ตายิ่งเบิกกว้างยามเขายกเท้าข้ามธรณีประตู หางตาเธอยังมองเห็นแสงทัดลุกขึ้นยืนหน้าเหลี่ยมเปี่ยมรอยยิ้มกว้าง

เพียะ!!

“โอ๊ย! ดวงตีพี่ทำไม?”

เหนือหัวลดคนร่างเล็กบนพื้นห้องนอน  มองดวงฤทัยอย่างสงสัย

“ก็พี่น่ะสิ ทำให้ดวงต้องอาย ดูบอดี้การ์ดพี่ยืนยิ้มขันดวงอยู่ตรงนั้น”

หน้าคมเข้มฉายแววประหลาดใจก่อนยิ้มกว้าง แล้วโผล่หน้าออกนอกประตูตะโกนขึ้นเสียงดัง

“แสงทัด กลับไปสะ ทีหลังอย่ามาสะเออะเวลาคุณดวงมา โอ๊ย! ดวง”

“พี่เหนือ!!”

มือเรียวทั้งดึง ทั้งฉุด ทั้งตีต้นแขนคนตนเหตุให้เขาเข้ามาในห้อง  กระทั่งประตูปิดลงแล้วเธอจึงได้ปล่อย

“ดวงอยู่ได้ยังไงกัน ดวงไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเลย”

“ก็ใช้ของพี่สิ พี่ให้ยืม”

คนเอาแต่ใจพูดกลั้วหัวเราะขณะที่ดันแผ่นหลังบอบบางไปทางห้องแต่งตัวที่ติดกับห้องนอน

“ทำตัวตามสบายนะ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คลายเมื่อยตัว พี่มีงานค้างยังต้องทำ ดวงนอนไปก่อนเลยนะ”

พ่อเลี้ยงไม่รอให้ดวงฤทัยทักท้วงอีกรีบเดินออกมาจากห้อง ตรงไปยังห้องทำงาน อมยิ้มออกมาอย่างที่ไม่เคยทำมานาน

แสงของดวงอาทิตย์ยังไม่ทันขึ้นพ้นขอบฟ้า ดวงฤทัยก็ลืมตาขึ้นตื่นเต็มตาด้วยความเคยชิน กวาดตามองไปรอบห้องไม่คุ้นเคยพลันนึกได้ว่าเธอกำลังนอนอยู่ในห้องของเหนือหัว รีบตั้งท่าจะลุกขึ้นแต่รู้สึกหนักกลางลำตัว

เอี้ยวหน้ากลับไปมองคนด้านข้างยังหลับสนิทจึงลดร่างลงผ่อนคลายปล่อยตัวลงนอนตามเดิม วันนี้เธอไม่ต้องรีบตื่นทำงาน ขอทำตัวขี้เกียจสักหน่อยแล้วกัน  ค่อยขยับตัวนอนตะแคงหันไปทางคนร่างสูง แล้วหน้าแดงเมื่อรู้ว่าเขาไม่สวมเสื้อนอน ลำแขนยาวแกร่งยังพาดบั้นเอวเธอไว้อย่างหวงแหน

ดวงฤทัยตะแคงตัวยกมือทั้งสองข้างกุมไว้ตรงหน้าอก เพ่งพิจารณาหน้าคมเข้มอย่างใกล้ชิดเป็นครั้งแรก  คิ้วกระบี่เฉียงขึ้นเล็กน้อยไม่เหมือนคนไทยเลยสักนิด แม้ดกหนาแต่ไม่รกรุงรัง เปลือกตาปิดสนิทยาวรีดูเผิน ๆ ดั่งคนจีนแต่กลับไม่ใช่ ขนตาไม่ยาวมากนัก จมูกโด่งยาวเป็นสันเห็นชัดเจนโดดเด่นรับกลับรูปหน้าเหลี่ยม ปากหนาพอดี ส่วนที่เด่นจนเธอแปลกตาตั้งแต่แรกเห็นคงจะเป็นคางมีรอยบุ๋มเล็กน้อย เคราเขียวครึ้มจางกระจายตัวไปถึงข้างใบหู

ดวงฤทัยขยับตัวไปใกล้อีกนิดเพ่งมองสำรวจ ไล่สายตาลงหน้าอกหนั่นแน่นกล้ามเนื้อ มีไรขนบางเบาไม่มากนัก พลันนึกเปรียบเทียบกับพ่อเลี้ยงนฤนารท

อดีตสามีของเธอสูงวัยแล้วและท้วมเล็กน้อย รูปร่างไม่ได้น่าดูมากนัก ยิ่งส่วนนั้นแม้ว่าพ่อเลี้ยงนฤนารทจะปิดไฟ แต่แสงจากข้างนอกยังลอดออกเข้ามาทำให้เธอมองเห็นตรงส่วนล่างของอดีตสามีที่ห่อเหี่ยว เล็ก

นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ นอนนึกถึงไอ้นั่นเนี่ยนะ!!

ร่างเล็กนึกได้จึงรีบขยับตัวออกก่นด่าตัวเองในใจที่ปล่อยให้อารมณ์หวามไหวทำเอาจิตใจเตลิดเปิดเปิง คิดแต่เรื่องใต้เข็มขัด ด้วยความรีบร้อนพลิกตัวกลับเลยทำให้เหนือหัวที่เป็นคนนอนไวอยู่แล้วตื่นขึ้น

หมับ!!

“จะไปไหน”

ยังไม่ทันได้ขยับถึงขอบเตียงคนร่างสูงรวบเอวเล็กคอดกิ่วกลับเข้าไปหาจนแผ่นหลังบอบบางแนบชิดร่างใหญ่อุ่นร้อน

“กะ ก็เช้าแล้วนี่คะ”

“นอนต่ออีกหน่อยสิ เมื่อคืนพี่เข้ามาดึกมากแล้ว ดวงหลับไปแล้ว หลับสนิทเลย”

ร่างเล็กนอนนิ่งไม่กล้าเคลื่อนไหว แต่เป็นมือแกร่งต่างหากที่ดึงร่างเล็กของเธอเข้าหาแนบแน่นจนเธอสัมผัสถึงเจ้าสิ่งนั้น

“พะ พี่เหนือ”

“ฮื้อ มีอะไร กำลังนอนสบายเลย”

นอนสบายของเหนือหัวคือการโอบลำแขนสอดใต้ลำตัว ส่วนมืออีกข้างกำลังล้วงเข้าไปในเสื้อยืดตัวใหญ่

หมับ!!

มือเล็กรีบจับข้อมือใหญ่ไว้ได้ทันก่อนที่ขึ้นสูงไปกว่านี้ จมูกเขาซุกอยู่ซอกคอ

“ระ เราต้องลุกแล้วนะคะ”

“อีกเดี๋ยวนะ พี่ยังอยากนอนกอดดวงแบบนี้อีกสักพัก”

ดวงฤทัยผ่อนคลายร่างจากอาการตึงเครียดเมื่อเหนือหัวเพียงนอนกอดเธอไว้นิ่ง ลมหายใจอุ่นตรงซอกคอสม่ำเสมอจนเธอนึกว่าเขาหลับไปอีกครั้ง จึงเคลื่อนตัวออกห่างแขนกำยำกลับรัดกลับไปแนบแน่นเช่นเดิม

คราวนี้เหนือหัวเริ่มเคลื่อนไหว เปลือกตาที่หลับพริ้มกำลังปรือตื่นขึ้น ไต่ริมฝีปากหนาบนไหล่เล็กบอบบางดันร่างดวงฤทัยนอนหงาย พลิกตัวกลายเป็นร่างแกร่งชะโงกตัวอยู่ด้านบน

“อุ๊บ! อย่านะคะ”

เธอรีบเอามือปิดปากตัวเองเบิกตากว้างเมื่อรู้ว่าเขาคิดจะจูบเธอ แต่มือใหญ่ดึงมือของเธอออก

“ทำไมล่ะ”

“มะ ไม่ได้ค่ะ ดะ ดวงยังไม่ได้แปรงฟัน ดวงปากเหม็น!”

“ฮึ ไม่เห็นเป็นไร พี่ก็ยังไม่ได้แปรงฟัน ปากเหม็นเหมือนกัน”

“พี่เหนือ!! อือ อย่านะ อื้อ”