LOGINShare
23.เกิดอะไรขึ้นกันแน่
Last Updated:
2024-12-14 19:38:27ดวงตาของหมิงหลันเบิกกว้างอย่างตกใจ นางยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้อย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“หมิงหลัน หากว่าเจ้ามิได้รักข้า ไม่เป็นไรเลยเพราะว่าข้าจะดูแลเจ้าเองนับจากนี้ ไม่ต้องเอาชื่อเสียงของข้ามากล่าวอ้างเพราะว่าข้าไม่สนใจมันเลยสักนิดเดียว..” หมิงหลันรู้สึกอึดอัดจนไม่รู้ว่าจะเอาตาไปไว้ที่ไหนดี “ขะ..ข้ามิคิดว่าท่านพี่จะกล่าวเรื่องนั้นออกมา” ความกระอักกระอ่วนเจือปนอยู่ในน้ำเสียง พร้อมกับฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินถอยหลัง เทียนจุนยกยิ้มด้วยความเจ็บปวด เขาเอื้อมมือไปรับไหสุราดอกท้อพันปีที่หมิงหลันส่งให้ ไม่เป็นผลดีเลยสักนิดที่เขากล่าวออกไปเช่นนั้น มันยิ่งสร้างความอึดอัดให้กับหมิงหลันและเขา การตัดสินใจทำอะไรไปตามอารมณ์นั้น..ไม่สมเป็นเขาเลย “สุราดอกท้อนี่ ข้าจะดื่มมันให้ดีเลยล่ะ พี่ไปก่อนนะหมิงหลัน เอาไว้เจอกันอีกครั้งวันงานแต่งของไป๋เฉียนและอันฉี” เทียนจุนยกมือขึ้นมาลูบผมของหมิงหลันเบาๆ ด้วยความเอ็นดู “อย่าลำบากใจกับคำกล่าวของข้าเลย หากเจ้าทำแบบนี้มันยิ่งสร้างความเจ็บปวดในใจให้ข้ายิ่งนัก เช่นนั้นเรากลับไปเป็นพี่น้องเหมือนเดิม เหมือนกับว่าคำเมื่อครู่ที่ข้ากล่าวออกไป เจ้าไม่ได้ยินก็แล้วกัน” ทำแบบนั้น ง่ายที่ไหนกันล่ะ หมิงหลันมองสัจจะเทพเทียนจุนที่หายตัวไปต่อหน้าต่อตาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล นางไม่อยากจะเสียใครไปแต่ทว่าสุดท้ายไม่อาจรักษาเอาไว้ได้สักคน ท่านพี่เทียนจุนคือพี่ชายที่แสนอบอุ่นมากๆ ในสายตาของหมิงหลัน ส่วนหลี่เจ่อฮั่นคือเพื่อนเพียงคนเดียวที่หมิงหลันมี สุดท้ายนางสูญเสียทั้งเพื่อนและพี่ชายไปในเวลาไล่เลี่ยกัน เพียงเพราะว่าพวกเขาหลงใหลในใบหน้านี้.. ความงดงามคือคำสาปร้ายที่ไม่สามารถมัดใจชายที่ข้าหมายปองแล้วยังทำให้นางไม่เหลือใครอีกด้วย บนดินแดนบุปผานี้ ดูเหมือนจะอยู่ต่อไม่ได้เสียแล้ว นางอยากหลบไปอยู่ที่เงียบๆ เพียงผู้เดียว เห็นทีว่าหลังจากงานแต่งของท่านพี่ไป๋เฉียน หมิงหลันจะต้องหาทางหลบหนีไปใช้ชีวิตที่เมืองมนุษย์เงียบๆ สักระยะ ......... “อย่าบอกนะว่า ที่ท่านไล่หมิงหลันไป เพราะว่าเทพีเสวียนม่าน ให้ตายเถอะ!! ข้าอยากจะยกมือขึ้นมาแล้วซัดไปที่ใบหน้าของท่านพี่แรงๆ สักครั้งให้สติของท่านกลับมา จะได้มองเห็นความเป็นจริงเสียที สตรีอื่นจะมีชู้ข้าไม่ว่าเลย แต่กับหมิงหลัน ข้าที่หล่อเหลาเช่นนี้ นางยังไม่ได้มองข้าเป็นคนรักเลย” หลี่เจ๋อเชี่ยนมิได้หันไปมองน้องชายที่โวยวายอยู่ในห้อง เขายังคงตั้งหน้าตั้งตาอ่านบันทึกของเผ่ามารไปเรื่อยๆ “ข้าอยากจะเชื่อเช่นนั้นเหมือนกันเจ๋อฮั่น เจ้าต่างหากที่หลงนางจนไม่ลืมหูลืมตา หลังจากที่ข้าพบเจอหมิงหลันอีกครั้งนางอยู่กับเทพเทียนจุนที่มาเผชิญเคราะห์ เท่านั้นยังไม่พอหมิงหลันที่ข้าพบเจอในยามนั้นได้สูญเสียพรหมจรรย์ไปแล้ว นางหายไปสองวันเต็มๆ กับเทพเทียนจุน..เจ้ายอมรับเถิดว่าถูกนางหลอก แล้วก็อย่ามาพูดถึงชื่อของสตรีนางนั้นให้ข้าได้ยินอีก” หลี่เจ๋อฮั่นกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ ถึงท่านพี่จะกล่าวออกมาเช่นนั้นแต่เขาไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด เจตนาของเทพีเสวียนม่านต่างหากที่ไม่บริสุทธิ์ สตรีผู้นั้นจงใจใส่ร้ายหมิงหลัน “แล้วท่านพี่ไปอยู่ที่ไหนมาในคืนแรกที่หมิงหลันหายตัวไป อย่ามาโกหกข้าว่าไปตรวจตราเขตแดนของเผ่ามารเพราะข้าไปที่นั่นก็ไม่เห็นท่านแม้แต่เงา ไม่ใช่ว่าตัวท่านเองลักลอบพบกับเทพีเสวียนม่านอย่างนั้นหรือ?” หลี่เจ๋อเชี่ยนเควี้ยงม้วนตำรามาใส่หลี่เจ๋อฮั่น แต่ทว่าเจ๋อฮั่นนั้นรับทัน “ท่านพี่รู้หรือไม่ว่าใบหน้าของท่านในยามนี้มันกำลังเผยพิรุจออกมาอยู่ แต่ช่างเถิดท่านจะอยู่กับใครมันก็เรื่องของท่าน ข้าได้ยินมาว่าเทพบุปผาไป๋เฉียนกำลังจะแต่งงานกับเทพสงครามอันฉี ในวันนั้นเง็กเซียนได้เปิดดินแดนสวรรค์ให้กับผู้ที่มีบัตรเชิญเข้าไปในดินแดนสวรรค์เพื่อร่วมแสดงความยินดีกับเทพสงครามอันฉีที่ได้หญิงงามแห่งแดนบุปผาไปเป็นเจ้าสาว ข้าจะหาบัตรเชิญไปร่วมงานให้ได้เพื่อจะได้ไปหาหมิงหลัน” หลี่เจ๋อเชี่ยนกัดกรามแน่น “เจ้ารักนางอย่างนั้นหรือเจ๋อฮั่น..” เจ๋อฮั่นที่กำลังเดินออกจากห้องทำงานของหลี่เจ๋อเชี่ยนพลันชะงัก เขาหันหน้ากลับมามองพี่ชายต่างมารดาด้วยสายตาที่เจ็บปวด “หากตอบว่าไม่ใช่ ข้าคงจะโกหกท่านพี่ ข้ารักนาง..คิดว่ารักนะ ทั้งๆ ที่ครั้งล่าสุดที่ข้าได้เจอกับนาง นางปฏิเสธข้าอย่างไม่ไยดีด้วยซ้ำ ข้าทะเลาะกับนางอย่างหนักอีกทั้งยังพูดจาทำร้ายจิตใจของนางด้วย แต่ถึงอย่างนั้นพอรู้ว่านางไปจากที่นี่ ในหัวใจของข้ามันรู้สึกติดค้างอย่างบอกไม่ถูก ข้าต้องการพบหน้านางอีกครั้งเพื่อที่จะได้ขอโทษนางกับเรื่องที่ข้าทำผิดไป หมิงหลันไม่ผิดที่ไม่รักข้า แต่ข้าต่างหากที่ผิดที่คิดว่าความสุขของนางในยามที่อยู่กับข้ามันคือความรักทั้งที่นางมองว่าข้าคือสหาย..ข้าจะไปหานางแล้วบอกกล่าวกับนางว่าหลี่เจ๋อฮั่นคนนี้ยินดีที่จะเป็นสหายกับนาง!!" หลี่เจ๋อเชี่ยนมองรอยยิ้มที่มุมปากของน้องชายด้วยความรู้สึกสับสนมากมาย เขาไม่คิดว่าจอมเสเพลอย่างหลี่เจ๋อฮั่นจะยินยอมถอยเพื่อหมิงหลัน หากเรื่องความสนิทเขาอาจจะสู้หลี่เจ๋อฮั่นไม่ได้ น้องชายของเขาอาจจะรู้เรื่องของหมิงหลันดีมากกว่าเขา ช่วงเวลาที่ผ่านมา เมื่อมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง ดอกไม้ที่หมิงหลันเคยปลูกเอาไว้พลันเหี่ยวแห้งไปตามกาลเวลา เผ่ามารที่ไร้นางกลับไร้สีสันไปด้วย จนเขาไม่สามารถมองเผ่ามารกลับเหมือนเดิมได้อีก “ท่านพี่เองก็เหมือนกัน ในสายตาของข้าหมิงหลันชัดเจนมาตลอดว่านางรักท่าน ข้าไม่เชื่อหรอกว่านางจะยินยอมทอดกายให้ชายอื่นที่ไม่ใช่พี่ คืนนั้นพี่ไม่ได้อยู่กับนางใช้ไหม ในวันที่เทพีจันทราลากรถม้าพระจันทร์เคลื่อนผ่านไปน่ะ ข้าถามเพื่อต้องการความแน่ใจเพราะบางทีข้าอาจจะสามารถหาบัตรเชิญไปงานแต่งของเทพบุปผาไป๋เฉียนได้สองใบ เผื่อท่านพี่สนใจจะไปสวรรค์ชั้นฟ้าด้วยกัน” ในคืนนั้น.. หลี่เจ๋อเชี่ยนละสายตาจากใบหน้าของน้องชายก่อนจะหันไปทางอื่น เขาทอดสายตามองสระบัวภายนอกห้อง ตกลงแล้วคืนนั้นเขาฝันหรือว่ามันคือเรื่องจริงกันแน่ คนที่รู้เรื่องนี้มีเพียงแค่หมิงหลันกับเทพเทียนจุนตอนเป็นมนุษย์เท่านั้น เขาฆ่าเทียนจุนตอนเป็นมนุษย์ไปแล้ว เช่นนั้นผู้ที่จะบอกเขาได้ว่าในคืนนั้นมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น..คงจะมีแต่หมิงหลันผู้เดียวแล้วRelated chapters
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 24.เกิดเรื่องใหญ่
ดวงตาคู่สวยของหมิงหลันพลันเบิกกว้างขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อนางได้ทอดสายตามองออกไปยังบ้านหลังน้อยที่ท่านเทพม่อเกวียนพานางมาที่นี่ตั้งอยู่ตรงเขตรอยต่อของเมืองมนุษย์กับสวรรค์ชั้นฟ้า เดิมทีที่นี่คือบ้านของเทพีจันทรา แต่ทว่าเทพีจันทราย้ายไปอยู่กับอารักษ์เสิ่น เทพผู้บันทึกเรื่องราวต่างๆ บนสวรรค์ แถมเขายังเป็นบิดาผู้มากความสามารถของเทพม่อเกวียนด้วย“หากว่าเทียนจุนล่วงรู้ เขาจะต้องโกรธข้าจนไม่ยอมพูดด้วยเป็นแน่”ถึงแม้จะตัดพ้อออกไปเช่นนั้นแต่บนใบหน้าของเทพม่อเกวียนกับยกยิ้มขึ้นมาอย่างเอ็นดู ดอกสาลี่น้อยดอกนี้เขามองเห็นนางมาตั้งแต่ที่นางยังไม่ได้เป็นเซียน เฝ้ามองการเติบโตของดอกไม้สีขาวนวลจนบัดนี้นางกลายเป็นเทพบุปผาที่งดงามเสียยิ่งกว่าเทพีองค์ใดบนสวรรค์ชั้นฟ้าแห่งนี้เสียอีกในใจของม่อเกวียนนั้นมองหมิงหลันเหมือนกับน้องสาวคนหนึ่ง และในยามที่น้องสาวของเขามีเรื่องราวอึดอัดใจ แน่นอนว่าเขาย่อมต้องยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือนาง ถึงแม้การให้ความช่วยเหลือนั่นจะทำให้เขาผิดใจกับเทียนจุนก็ตามที“ข้าเชื่อว่าท่านสัจจะเทพเทียนจุนจะต้องเข้าใจข้า และเข้าใจท่านเทพม่อเกวียนด้วย.."ใบหน้างามหมองคล้ำยิ่งนัก ม่อเกวียนไม่รู้ว
Last Updated : 2024-12-14เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 25.รับผิดชอบตัวเอง
ม่อเกวียนยกมือขึ้นมานวดที่บริเวณหว่างคิ้วเบาๆ เหมือนกับว่าเขากำลังคุยกับดอกไม้ ไม่ใช่คุยกับเทพบุปผา..นางคุยไม่รู้เรื่องหรือว่าเขากำลังไม่รู้เรื่องกันแน่“หมิงหลัน ข้าบอกไปแล้วว่าเด็กคนนี้ ลูกในท้องของเจ้าจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีพ่อของเขา หากว่าเขาไม่มีพ่อ ท่านจอมมารจะต้องสงสัยเมื่อถึงเวลานั้น เรื่องที่เจ้ามองว่าในยามนี้มันอาจจะเล็กน้อยมันจะกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นนำพาไปสู่สงครามระหว่างเผ่ามารและเผ่าสวรรค์เลยก็ได้”หมิงหลันส่งยิ้มให้กับท่านเทพม่อเกวียน“ท่านเทพให้คุณค่ากับข้ามากเกินไปแล้วเจ้าค่ะ ท่านจอมมารไม่มีทางทำสงครามเพราะข้าเหมือนกับที่ท่านจอมมารทำสงครามกับองค์รัชทายาทจงจิ้งโหวหรอก เพราะว่าท่านจอมมารไม่ได้รักข้าอย่างที่ท่านรักเทพีเสวียนม่าน ข้าจะอยู่ที่นี่กับลูกของข้า ขอบคุณที่ท่านเทพม่อเกวียนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ หากว่าไม่มีท่านข้าก็ไม่รู้จะอยู่ที่ไหนแล้วเจ้าค่ะ”รอยยิ้มของหมิงหลันมันทำให้ม่อเกวียนพูดไม่ออก นางส่งยิ้มที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองในแบบที่เขาไม่คิดมากก่อนว่าจะพบเจอรอยยิ้มเช่นนี้บนใบหน้าของหมิงหลัน“ข้า..ช่วยเจ้ามากกว่านี้ไม่ได้แล้วสินะ”“ไม่ใช่อย่างนั้นเจ้าค่ะ
Last Updated : 2024-12-14เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 26.แตกต่าง
การเดินทางไปที่เมืองบาดาลที่แสนยากลำบากนั้นคุ้มค่ามากจริงๆ วันที่เขาทะเลาะกับหมิงหลัน หลี่เจ๋อฮั่นก็มานั่งคิดทบทวนเรื่องของเขาและนางผลปรากฏว่าคนผิดตั้งแต่แรกมันคือเขาที่อยากเอาชนะพี่ใหญ่จนหูตามืดบอดไปหากจะถามว่าเขารู้สึกอย่างไรกับหมิงหลัน แน่นอนว่าเขาชอบนาง..มากๆ เลยล่ะเพียงแต่หากเขาดึงดันต่อไป มันไร้ประโยชน์อย่างที่ท่านแม่พูดจริงๆ หมิงหลันไม่มีทางหันกลับมาชอบเขาเพราะว่านางอุทิศชีวิตในการรักพี่ใหญ่เช่นนั้นสิ่งเดียวที่คนเช่นเขาจะทำได้ และให้เรากลับมามองหน้ากันอีกครั้งอย่างไม่ตะขิดตะขวงในใจก็คือ การเป็นเพื่อนกัน“ขอบคุณหมิงหลัน เจ้าเองก็เป็นสหายคนแรกของข้าเช่นกัน อ่า..เรื่องที่หนักอึ้งในใจของข้ามานานก็คลี่คลายออกไปแล้ว เช่นนั้นกลับเผ่ามารด้วยกันไหม? ไปในฐานะสหายของข้าก็ได้”หมิงหลันหัวเราะเบาๆ“ข้าจะกลับไปที่นั่นแน่ แต่ยังไม่ใช่วันนี้เจ๋อฮั่น..”หลี่เจ๋อฮั่นมองหน้าของหมิงหลันอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะกล่าวอำลา เขาใช้เวลากับนางมามากพอแล้ว“เช่นนั้นข้าไปก่อนนะ พอดีมีนัดกับเทพีคนงามที่ศาลาด้านนั้น”หลี่เจ๋อฮั่นชี้ไปที่เทพีผู้หนึ่งซึ่งกำลังมองมาที่เขาอย่างใจจดใจจ่อ หมิงหลันส่งยิ้มที่แสนยินดี
Last Updated : 2024-12-14เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 27.เป็นใครกันแน่
หลังจากกล่าวจบเสวียนม่านก็เดินจากไปทิ้งให้หมิงหลันยืนแข็งค้างอยู่ตรงนั้นเซียนน้อยยื่นมือมาจับมือของหมิงหลันเอาไว้“ท่านเทพบุปผา หากว่าท่านไม่ไหวข้าคิดว่าเรานั่งพักกันตรงนี้ก่อนดีไหมขอรับ”ความเจ็บปวดที่ถูกกระทำซ้ำๆ มันทำให้หมิงหลันเริ่มจะรู้สึกชินชาซะแล้ว นางเจ็บปวดมาไม่รู้กี่ครั้งเพียงเพราะได้ยินว่าท่านจอมมารรักเทพีเสวียนม่าน“ท่านรักจอมมารอย่างนั้นหรือครับ?”เซียนน้อยพาหมิงหลันมานั่งพักที่ศาลาริมน้ำ เขารินน้ำชาให้พร้อมๆ กับมองหน้าของนางด้วยสีหน้าแห่งความเป็นห่วง“ไม่ปิดบังเจ้า ข้ารักท่านจอมมาร”“เหลือเชื่อจริงๆ เลย ท่านคือเทพที่งดงามที่สุดในสวรรค์ชั้นฟ้า แต่กลับหลงรักจอมมารอัปลักษณ์ผู้นั้น”หมิงหลันยกแก้วน้ำชาร้อนๆ ขึ้นมาดื่ม“อันที่จริงความรักของข้ามันไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอกหรอกนะ แต่ท่านจอมมารตัวจริงไม่ได้อัปลักษณ์เลยสักนิด ข่าวลือที่เจ้าได้ยินมานั้นผิดพลาดแล้วเซียนน้อย”เซียนน้อยหัวเราะเบาๆ“แล้วป้าคนเมื่อครู่ เป็นคนรักของท่านจอมมารอย่างนั้นหรือ?”หมิงหลันก้มมองน้ำชาในถ้วยก่อนที่นางจะหมุนวนข้อมือไปมาเบาๆ“เคยเป็นคนรักละมั้ง เรื่องนั้นข้าเองก็ไม่ได้รู้เรื่องสักเท่าไหร่ เท่าที่ข้าร
Last Updated : 2024-12-14เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 28.ดีไม่น้อย
ดวงตาของเซียนน้อยที่มองแผ่นหลังของหมิงหลันพลันทอประกายลึกล้ำขึ้นมาเขาเดินตามหมิงหลันเข้าไปในบ้านหลังเล็กของนาง สายตาของเซียนน้อยมองเห็นข้าวของที่ถูกจัดใส่กล่องไม้อย่างเป็นระเบียบของหมิงหลัน มันชวนให้เขารู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย“ท่านจัดของใส่กล่องเอาไว้เช่นนี้ จะออกเดินทางไปที่ไหนกัน จะไปหาท่านจอมมารอย่างนั้นหรือขอรับ”หมิงหลันหัวเราะเบาๆ“จริงอยู่ที่ข้ารักเขา แต่ข้าไปหาเขาไม่ได้หรอกเซียนน้อย ท่านจอมมารกำลังโกรธข้าอยู่ล่ะ แล้วของพวกนี้ข้าจัดเตรียมเอาไว้เพื่อที่จะย้ายที่อยู่ชั่วคราว”เซียนน้อยมองหน้าของหมิงหลันอย่างไม่เข้าใจ เขายื่นมือไปรับผ้าห่มมาจากมือของนาง“โกรธเรื่องอะไรกันขอรับ ท่านจอมมารผู้นั้นโกรธเคืองที่ท่านงดงามเกินไปอย่างนั้นหรือ?”หมิงหลันนั่งลงบนเก้าอี้นางค่อยๆ ปิดหีบไม้พวกนั้นลง“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกเซียนน้อยท่านจอมมารเข้าใจข้าผิดไปเล็กน้อย"เซียนน้อยนั่งลงข้างๆ หมิงหลัน“แล้วเหตุใดท่านเทพบุปผาไม่ไปหาท่านจอมมารเพื่ออธิบายเรื่องที่เขาเข้าใจท่านผิด ท่านรักเขาไม่ใช่หรืออย่างไร..”หมิงหลันส่งยิ้มเศร้าๆให้กับเซียนน้อย“เพราะว่าข้าไม่ต้องการทำแบบนั้น กับบางเรื่องรื้อฟื้นไปก็ไร้ประโยชน
Last Updated : 2024-12-14เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 29.ด้ายแดงพัวพัน
หลังจากที่ตื่นเช้ามา หมิงหลันก็จัดเตรียมอาหารมื้อเช้าแบบง่ายๆ ให้กับเซียนน้อย“ไม่คิดเลยว่าท่านเทพบุปผาจะทำอาหารอร่อยมากขนาดนี้นะขอรับ ข้าได้ยินว่าท่านถนัดเรื่องการหมักสุรามากที่สุด”หมิงหลันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะวางถ้วยน้ำแกงให้กับเซียนน้อย“เรื่องการหมักสุราของข้า เอาไว้เจ้าโตมากกว่านี้อีกหน่อยข้าจะให้เจ้าชิมก็แล้วกัน”“อ่า ท่านกล่าวออกมาเช่นนี้ ทำให้ข้าอยากโตไวๆ ซะแล้ว ว่าแต่ข้าวของมากมายในหีบไม้นั่นท่านจะขนย้ายไปเพียงผู้เดียวอย่างนั้นหรือขอรับ ไหนๆ ข้าก็ว่างแล้ววันนี้ให้ข้าช่วยท่านเทพบุปผาขนย้ายข้าวของไปเถิด คิดซะว่าเป็นการตอบแทนค่าข้าวมื้อนี้ก็แล้วกัน”หมิงหลันส่งยิ้มให้กับเขาก่อนที่นางจะยกมือขึ้นมาลูบผมสีดำที่ยาวสลวยของเขาด้วยความเอ็นดู“เจ้าเป็นเด็กดีมากจริงๆ ด้วยสินะเซียนน้อย เพียงแต่ข้าไม่กล้ารบกวนเจ้าหรอก”“รบกวนอะไรกัน ข้าต่างหากที่มารบกวนท่าน อีกไม่นานข้าจะต้องกลับไปยังเผ่าวิหคของข้าแล้ว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พบเจอท่านเทพบุปผาอีก ให้ข้าช่วยท่านเถอะ”นางมิอยากรบกวนแต่ทว่าก็ทนความน่ารักกับลูกอ้อนของเซียนน้อยไม่ไหวเหมือนกัน“เช่นนั้น..ก็ขอรบกวนเจ้าแล้วเซียนน้อย”เซียนน้อยยกถ้วยน
Last Updated : 2024-12-14เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 30.อวยพร
หมิงหลันกำลังจัดข้าวของทั้งหมดของนางเข้าชั้นด้วยใบหน้าที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ส่วนเซียนน้อย เขากำลังนั่งดื่มชากับขนมที่นางจัดเตรียมเอาไว้ให้“ในระหว่างที่ข้ากำลังจัดของ เหตุใดเจ้าไม่เล่าเรื่องพี่ชายของเจ้าให้ข้าฟังต่อเล่า”เซียนน้อยยกแก้วน้ำชาขึ้นมาดื่มก่อนที่เขาจะวางขนมในมือลงบนจาน“หลังจากที่เซียนน้อยคนงามกลับขึ้นไปบนดินแดนสวรรค์ชั้นฟ้า พี่ชายของข้าทนพิษความเจ็บปวดไม่ไหว เขาจึงได้ทำสงครามกับชาวสวรรค์เพื่อทวงคืนสตรีที่ควรจะเป็นของเขา”หมิงหลันที่กำลังพับผ้าอยู่ถึงกับชะงักในคำเล่าขานของเซียนน้อย“ก่อสงครามเลยอย่างนั้นหรือ? ..”“ด้วยพลังของพี่ชายข้า ท่านสามารถเอาชนะเทพสงครามของสวรรค์ได้อย่างง่ายๆ แต่ที่ท่านต้องถอยทัพกลับเพราะเซียนน้อยผู้นั้นมาร้องขอท่านพี่ของข้าว่าให้ท่านพี่กลับไปเสีย นางรักและเลือกที่จะอยู่กับเทพเซียนบนสวรรค์ เซียนน้อยผู้นั้นอยากจะเป็นเทพีมิได้อยากเป็นภรรยาของพี่ชายข้า”หมิงหลันเก็บผ้าใส่ตู้เรียบร้อยแล้วนางจึงเดินมานั่งข้างๆ กับเด็กน้อยที่กำลังเคี้ยวขนมจนแก้มพองออกมา เขาดูน่ารักและเดียงสามากเลยนางใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดที่มุมปากของเขาเบาๆ“ดูเหมือนว่าพี่ชายของเจ้าจะได้พบ
Last Updated : 2024-12-14เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 31.ไม่ยอม
เมื่อเห็นว่าไป๋เฉียนที่กำลังมีโทสะอัดแน่นอยู่ในใจ นางในยามนี้โกรธเคืองเขามากทีเดียว ม่อเกวียนพาไป๋เฉียนออกด้านนอกงานเลี้ยงเพื่อมาพูดคุยกับนาง“ไป๋เฉียน หมิงหลันตั้งใจไปเอง เหตุใดเจ้าไม่เคารพความต้องการของน้องสาวเล่า”ไป๋เฉียนขบเม้มริมฝีปาก“ข้าพร้อมจะเข้าใจความต้องการของนางเสมอ แต่ข้าอยากรู้ว่านางอยู่ที่ใด ข้าอยากรู้ว่านางสบายดีหรือไม่และอยากรู้ว่าเหตุผลอะไรกันแน่ถึงได้ทำให้นางหลบหนีไปแบบนั้น?”ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน หมิงหลันไม่สดใสเหมือนกับหมิงหลันคนเดิม นางเอาแต่นอนอยู่ในทุ่งดอกไม้ ทานเพียงแค่น้ำชา ไม่ค่อยทานข้าวแต่ยังดีหน่อยที่หมิงหลันไม่ได้ดื่มสุรามากมายดังที่นางคิดเอาไว้ ทั้งๆ ที่หมิงหลันชื่นชอบสุรามากแท้ๆ ..แต่นางกลับไม่แตะต้องสุราเลยไป๋เฉียนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของท่านเทพม่อเกวียน ไม่ใช่ว่าอาการแปลกประหลาดเหล่านั้นมันมาจากการตั้งครรภ์หรอกหรือ?“ท่านเทพม่อเกวียนไม่ใช่ว่าหมิงหลันตั้งครรภ์อยู่...”ม่อเกวียนถอนหายใจเบาๆ“ไป๋เฉียน หมิงหลันไม่ใช่เด็ก และนี่คือทางที่นางเลือกแล้ว นางจะปลอดภัยดีเพราะอย่างนั้นไม่ต้องเป็นห่วงนางหรอกนะ ข้าเชื่อว่านางจะกลับมาหาเจ้าในวันที่สภาพจิตใจของนางพร
Last Updated : 2024-12-16
Latest chapter
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.20 ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ครั้งหนึ่งยามเมื่อหมู่มวลวสันต์ผลิบาน แสงแรกของดวงตะวันฉายชัดลงมา บรรยากาศบนแดนสวรรค์นั้นทำให้ข้ารู้สึกอบอุ่น อ้อมกอดแรกของสตรีที่มิใช่มารดาโอบกอดลงมาบนร่างกายเล็กๆ ของข้า ในครั้งที่ข้าเป็นเด็ก เพราะว่าข้าคือโอรสที่เกิดจากพระสนมจึงมิมีใครคอยดูแล ยกเว้นเทพที่แสนใจดีผู้หนึ่ง นางสอนข้าเดินหมาก อ่านเขียน แต่งกลอน..”แววตาในยามที่จงจิ้งโหวกล่าวถึงสตรีผู้นั้นมันช่างดูเศร้าหมองจนหมิงหลันอดจะรู้สึกสงสารเขาไม่ได้เลย“ข้าที่ไม่มีใคร รู้สึกดีใจและขอบคุณมากๆ เมื่อท่านเทพผู้นั้นปฏิบัติกับข้าดีเหมือนกับว่าข้าคือบุตรชายของนาง..”คล้ายหัวใจของจงจิ้งโหวถูกทุบจนแหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาหลับตาลงช้าๆ เพื่อข่มความเจ็บปวดเอาไว้“แล้ว..ยามนี้ท่านเทพผู้นั้นอยู่ที่ใดกันเล่าเพคะ”“...นางมิได้อยู่บนแดนสวรรค์ ข้าถูกช่วงชิงนางไปเพราะอดีตจอมมารหลงรักนางตั้งแต่แรกพบ หมิงหลันข้าน่ะไม่เคยมีใครเลยในชีวิต ข้ามีนางที่นับถือราวกับมารดาแท้ๆ เพียงผู้เดียวเท่านั้น ทว่าเรื่องน่าตลกมันเริ่มฉายชัดในยามที่ข้าเติบใหญ่ เมื่อพี่น้องทยอยล้มตายอย่างไร้สาเหตุและมีข้าเพียงผู้เดียวนั้นที่มีชีวิตรอด ข้าที่เป็นเพียงโอรสที่เกิด
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.19 เอาล่ะ
หมิงหลันตรึงสายตาเย็นชาเอาไว้ที่รอยยิ้มขององค์รัชทายาทจงจิ้งโหว มุมปากของนางยกสูงขึ้นมาเล็กน้อย รอยยิ้มเล็กๆ ที่ปรากฏบนใบหน้างามนั่นจางหายไปอย่างรวดเร็วจนองค์รัชทายาทจงจิ้งโหวไม่ทันได้มองเห็น“เจ้าเองก็หวาดกลัวเหมือนกันใช่หรือไม่..สงครามน่ะ”“หากหม่อมฉันตอบว่าไม่รู้สึกหวาดกลัวหม่อมฉันคงจะโกหกแล้วเพคะ เพียงแต่หม่อมฉันคิดว่าปัญหาทุกทางย่อมมีทางออกเสมอ กับเรื่องนี้ก็เช่นกัน”ไม่รู้ทำไมจงจิ้งโหวถึงได้รู้สึกว่าเทพบุปผาผู้นี้จะสามารถพูดคุยเพื่อคลายเหงาให้เขาได้บ้าง เพราะแววที่แสนเย็นชาหรือเพราะว่าน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่แยแสของนางกันแน่ ที่มันชวนให้เขารู้สึกว่านางมิใช่สตรีที่จะพุ่งเข้าหาเขา เพียงเพราะล่วงรู้ว่าเขาคือองค์รัชทายาทสวรรค์“ทำไม..เจ้าถึงไม่สนใจข้าเลยล่ะ ทั้งๆ ที่หากเปรียบเทียบกับจอมมาร ข้าเหนือกว่าเขาแทบจะทุกด้าน”ดวงตาของหมิงหลันกระตุกเล็กน้อย เหนือกว่าทุกด้าน? ตรงไหนกัน?หากเป็นเรื่องใบหน้า สามีของนางย่อมเหนือกว่าและหากเป็นเรื่องความดี จริงอยู่ที่เมื่อก่อนท่านจอมมารมิใช่คนที่ดีสักเท่าไหร่ แต่หลังจากที่เราได้พูดคุยปรับความเข้าใจ ในยามนี้เขาคือชายที่ดีที่สุดในสายตาของนาง..“
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.18 สนุกอะไรเช่นนี้
รุ่งเช้าหลี่เจ๋อฮั่นยังคงตื่นแต่เช้าเพื่อมารดน้ำผักและดอกไม้มากมายที่ปลูกเอาไว้ด้านหน้าบ้านหลังน้อย เขารู้สึกได้เลยว่านี่คือช่วงเวลาที่มีไม่บ่อยเท่าไหร่นักในชีวิตของเขา การได้อยู่เงียบๆ ในป่าไผ่ที่ไม่ได้พบเจอผู้คนมากมาย ได้ร้องเพลงร่ำสุราเงียบๆ กับหมิงหลันที่เอาแต่ดูเขาดื่มฝ่ายเดียวเขาพึ่งรู้เหมือนกันว่านางทำอาหารอร่อยมากจนน่าตกใจ“เจ๋อฮั่น..อันที่จริงเจ้าไม่ต้องรดน้ำผักพวกนี้ก็ได้ พวกมันเกิดมาจากพลังปราณของข้าเพราะอย่างนั้นมันไม่ตายง่ายๆ หรอกน่า”หลี่เจ๋อฮั่นหัวเราะเบาๆ ในลำคอ“ใต้หล้านี้คงมีเพียงเจ้าผู้เดียวเท่านั้นที่ชอบทำอะไรที่มันแปลกไปจากเดิม..หมิงหลันเจ้าลองปลูกผักพวกนี้โดยที่ไม่ใช่พลังของเจ้าดูสักครั้งบ้างหรือยัง บางทีการกระทำเช่นนั้นอาจจะทำให้เจ้าได้พบเจอกับความแปลกใหม่ก็เป็นได้”หมิงหลันใช้มือของนางเก็บผักกาดมาจากแปลง“เจ๋อฮั่น เอาไว้คราวหน้าข้าจะลองทำตามที่เจ้าว่าดูก็แล้วกัน แต่ยามนี้มิใช่ว่าเรายังไม่ทันได้ทานมื้อเช้ากันหรอกหรือ?”หมิงหลันเดินเข้ามาในครัวพร้อมๆ กับหั่นผักกาดและตั้งเตา นางกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากพร้อมๆ กับที่ใส่ผงสีขาวลงไปในอาหารที่กำลังปรุงนี่คือยาน
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.17 ลางร้าย
“ท่านผู้มีพระคุณคงกำลังมีแขก ข้ากระทำการอันเป็นการล่วงเกินเวลาพักผ่อนของท่านรึเปล่าขอรับ”ท่าทีนอบน้อมของเขาทำให้หมิงหลันรู้สึกแปลกพิลึกมากทีเดียว นางมิคิดว่าองค์รัชทายาทของชาวสวรรค์จะมีความสามารถในการปลอมตัวเช่นนี้ หากว่าเขาแนบเนียนจนแทบจะมองไม่ออกเช่นนี้ก็มิได้น่าแปลกใจเท่าไหร่หรอกว่าเหตุใดเสวียนม่านถึงได้เลือกเขา..แต่สตรีผู้นั้นก็หวั่นไหวเพราะอำนาจขององค์รัชทายาทเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนี่“ขออภัยพี่ชายด้วย แต่ในวันนั้นที่ข้าจ่ายค่าหมั่นโถวให้ท่าน เรียกได้ว่าเป็นการกระทำที่เล็กน้อยยิ่งนัก อีกทั้งข้าไม่คิดเก็บเอามาเป็นบุญคุณอะไรทั้งนั้น ขอพี่ชายอย่าเรียกขานข้าว่าผู้มีพระคุณอีก ให้คิดซะว่าเรามิได้ติดค้างอะไรทั้งนั้น”“แต่ว่า..”“พี่สะใภ้ของข้ากล่าวเช่นไรก็เอาตามนั้นเถิด อีกทั้งยามนี้เราตั้งใจจะมาพักผ่อนดื่มชาเป็นการส่วนตัว คงจะดีหากว่าท่านไม่มารบกวนเวลาของพวกเรา”เมื่อเห็นว่าชายผู้นั้นไม่มีทีท่าว่าจะยอมถอยตามคำของหมิงหลันเลยแม้แต่นิดเดียว หลี่เจ๋อฮั่นจึงออกหน้าให้ชายผู้นั้นก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินจากไป“เรารีบไปกันเถอะเจ๋อฮั่น ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”หมิงหลันรู้สึกไม่ดีเอาซะเ
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.16 ไม่มีเรื่องบังเอิญ
“หากว่าลูกคิดดีแล้ว..ก็เริ่มเลยเจ๋อเชี่ยน”อดีตจอมมารพยักหน้าเพื่อบอกกล่าวกับลูกชาย เผ่ามารที่เต็มไปด้วยไอขุ่นมัวซึ่งเป็นพลังของเจ๋อเชี่ยนพวกนี้กำลังจะจางหายไป แต่ต้องแลกมาด้วยพลังในร่างกายของเจ๋อเชี่ยนที่จะต้องสูญเสียไปเช่นเดียวกันหลี่เจ๋อเชี่ยนวาดมือไปในอากาศ เขาขบกรามแน่นด้วยความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงเข้ามาในชั้นของผิวหนัง เพราะไอขุ่นมัวเหล่านี้เปรียบเสมือนส่วนหนึ่งของร่างกายเขา และการกำจัดพวกมันก็ไม่แตกต่างจากการเอามีดมาเฉือนเนื้อหนังของตัวเองแต่เขาทนได้..จะนานแค่ไหนหรือทรมานแทบขาดใจเขาก็ทนได้ทั้งนั้นเพื่อหมิงหลันเขาจะอดทน..........“วางใจเถิดหมิงหลัน เพราะไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไรข้าก็จะอยู่ข้างเจ้าเสมอ”หมิงหลันส่งยิ้มให้กับเจ๋อฮั่น นางคิดว่าตัวเองค่อนข้างโชคดีที่มีสหายอย่างเจ๋อฮั่น“ข้าไม่เคยคิดว่าท่านเจ๋อเชี่ยนจะนอกใจหรือกลับไปหาเทพีเสวียนม่านหรอกเจ๋อฮั่น ที่ข้ามากับเจ้าเพราะว่าข้าต้องการไปย้ำเตือนสตรีผู้นั้นว่าท่านจอมมารเป็นของข้าต่างหาก”หลี่เจ๋อฮั่นตบมือเสียงดัง“นี่สิ! ถึงจะสมกับเป็นภรรยาของท่านพี่และเป็นพี่สะใภ้ของข้า ไปจัดการให้นางรู้ว่าเจ้าต่างหากคือภรรยาที่แท้จริง”หมิ
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.15 ปัญหา
หมิงหลันยื่นมือไปจับมือของท่านเทพซื่อมิ่งเอาไว้ นางไม่เคยรู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ของหลี่เจ๋อฮั่นมาก่อนเลย อาจจะเป็นเพราะว่าที่เผ่ามารไม่มีใครกล่าวถึงมันเลย แต่ถึงจะไม่รู้เรื่องอย่างละเอียด หมิงหลันคิดว่าท่านเทพซื่อมิ่งคงผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างไม่ง่ายดายเลย“มาพักทานขนมกันก่อนเถอะท่านแม่..”หมิงหลันส่งยิ้มให้กับท่านเจ๋อเชี่ยนเมื่อเขาเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องขนมที่ห่อมาอย่างดี นางลุกขึ้นเพื่อเดินไปรับห่อขนมนั้นมา“ท่านพี่ไปซื้อขนมมาอย่างนั้นหรือเจ้าคะ..”“เอาไปใส่จานเถิด ช่วงนี้ข้าเห็นว่าเจ้าชื่นชอบการทานขนมหวานมากทีเดียว”หมิงหลันหัวเราะเบาๆ นางส่งยิ้มที่แสนจะเจิดจรัสให้แก่สามีก่อนจะรับห่อขนมนั้นมาแล้วเดินเข้าไปในครัว หมิงหลันบรรจงแกะผ้าที่ห่อขนมเอาไว้ออกมา“....”สิ่งที่ร่วงลงมาพร้อมๆ กับปมผ้าที่ถูกแกะคือปิ่นดอกไม้อันหนึ่ง รอยยิ้มของหมิงหลันค่อยๆหุบลงเมื่อนางหยิบปิ่นนั้นขึ้นมาดูก็พบว่ามันถูกสลักชื่อเอาไว้ว่า เสวียนม่าน..นางปรายตามองหน้าสามีที่กำลังนั่งพูดคุยกับท่านเทพซื่อมิ่งด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มไม่มีความผิดปกติเลยสักนิดหนามแห่งความปวดร้าวทิ่มแทงลงมาในใจไม่หยุดหย่อนจนหมิงหลันคิดว่าตัว
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.14 เจ็บปวด
รุ่งเช้าท่านเทพซื่อมิ่งเดินทางมาหาหมิงหลันและลูกชายของนาง หมิงหลันและท่านเทพซื่อมิ่งมีเรื่องราวมากมายที่จะต้องพูดคุยกับทำให้หลี่เจ๋อเชี่ยนและท่านพ่อต้องปลีกตัวออกมาด้านนอก“ข้า..มีเรื่องมากมายที่อยากได้คำแนะนำจากท่านพ่อ”อดีตจอมมารหัวเราะเบาๆ ด้วยความเอ็นดูลูกชาย“เจ๋อเชี่ยน เจ้าจะต้องทำมันได้ดีอย่างแน่นอนหากเจ้าจะถามพ่อเรื่องการเป็นพ่อคนน่ะนะ”หลี่เจ๋อเชี่ยนส่งยิ้มให้กับท่านพ่อของเขา“ข้าจะทำให้ไอขุ่นมัวที่เผ่ามารลดน้อยลงเองขอรับ ท่านพ่อมิต้องพาท่านแม่เดินทางออกไปในทุกๆ ปีแล้วนะ”ใบหน้าของอดีตจอมมารนั้นฉายแววตกใจ เขาตบบ่าของลูกชายเบาๆ“ไอขุ่นมัวพวกนั้นคือพลังของเจ้านะเจ๋อเชี่ยน หากไม่มีไอขุ่นมัวพลังที่เจ้าถือครองเอาไว้จะถดถอยลง หากเกิดอะไรขึ้นมา..”เขาชั่งใจอยู่นานกับเรื่องนี้ คิดมานานแสนนานมากๆ ตั้งแต่ที่เขาตัดสินใจมาตามง้อหมิงหลันแล้ว หากเขาพานางออกมานอกเผ่ามารเราจะเป็นอันตรายเพราะคนของจงจิ้งโหวจะใช้ลูกไม้เดิมๆ ในการเล่นงานเขาหมิงหลันและลูกของเขาจะปลอดภัยหากว่าพวกนางอยู่ที่เผ่ามาร เพราะอย่างนั้นนี่คือความคิดที่ดีที่สุดแล้วในยามนี้เขาไม่อาจสูญเสียหมิงหลันไปอย่างที่เสียเสวียนม่านอี
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.13 อยากหยุดเวลา
ปลายนิ้วเรียวยื่นไปสัมผัสอย่างแผ่วเบาบนกลีบดอกเบญจมาศที่ปลูกเอาไว้ด้านหน้าบ้าน ใบหน้างามมิได้แย้มยิ้มเมื่อดอกเบญจมาศที่พึ่งจะออกช่อ แย้มบานทันทีที่ปลายนิ้วของนางแตะลงไปบนนั้นหมิงหลันปรายตามองป่าไผ่รอบๆ นางกำลังรอคอยท่านเจ๋อเชี่ยนที่ยังมิเดินทางกลับมาหลังจากที่ท่านเทพม่อเกวียนเดินทางกลับไปความเงียบก็เข้ามากอบกุมหัวใจของนางเอาไว้ อนาคตที่หมิงหลันเห็นผ่านความฝันมันคือสงครามที่ไร้หนทางหลีกเลี่ยง และทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลงหากว่าจงจิ้งโหวตาย..และผู้ที่สามารถทำเช่นนั้นได้กลับมีเพียงแค่นางเท่านั้น เขาจะมาหานางอย่างแน่นอน เพราะชายผู้นั้นต้องการทำลายสามีของนาง“หมิงหลัน..”เสียงเรียกที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนทำให้หมิงหลันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมๆ กับระบายยิ้มหวาน นางวิ่งเข้าไปหาสามีพร้อมๆ กับโอบกอดเขาเอาไว้ด้วยความคิดถึง“ข้าผิดเองที่มัวแต่แวะที่ตลาดเพื่อหาซื้อของมาให้เจ้า..แล้วก็อย่าวิ่งเช่นนี้อีก”ฝ่ามือหนาของหลี่เจ๋อเชี่ยนลูบลงไปบนแผ่นหลังของหมิงหลันเบาๆ เขาก้มตัวลงเล็กน้อยก่อนจะช้อนตัวนางขึ้นมาอุ้มไว้ในอ้อมแขน“ไปนั่งสิ ข้าจะไปทำอาหารเอง”หมิงหลันหัวเราะเบาๆ ราวกับเรื่องราวที่เลวร้ายเมื่อครู่ได้จ
เทพบุปผาปรารถนาจะเป็นภรรยาท่านจอมมาร 2.12 ปกป้อง
ป้าจางส่งยิ้มให้กับหมิงหลัน หากว่านางไม่ยินยอมรับเงินนี้เอาไว้ มีหวังได้ยืนเถียงกันอีกนานเป็นแน่หญิงวัยกลางคนจึงยื่นมือไปรับเหรียญเงินที่หมิงหลันส่งให้“ที่ข้ารับเงินนี่เอาไว้เพราะว่าข้าขี้เกียจเถียงกับเจ้าหรอกนะอาหลัน”หมิงหลันหัวเราะเบาๆ นางส่งยิ้มให้กับชายหนุ่มที่ดูแล้วอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า เขากัดกินหมั่นโถวร้อนๆ ในมืออย่างเอร็ดอร่อย นางเดินจากมาโดยมิได้สนใจชายหนุ่มผู้นั้นอีก หมิงหลันคิดว่าวันนี้นางควรจะซื้อเนื้อไปตุ๋นเอาไว้สักหน่อย เพราะว่านางกำลังตั้งครรภ์อยู่ช่วงนี้จึงมิได้หมักสุราเอาไว้เลย แต่ท่านเจ๋อเชี่ยนมิได้ชื่นชอบการร่ำสุราสักเท่าไหร่ อีกทั้งเขายังคออ่อนมากทีเดียว ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจากเผ่ามารจะคออ่อนทุกคนเลยสินะ หลี่เจ๋อฮั่นก็อีกคน“อา..เดี๋ยวก่อนขอรับ”ชายหนุ่มที่พึ่งจะกัดกินหมั่นโถวผู้นั้นวิ่งตามหมิงหลันมาติดๆ ก่อนที่เขาจะส่งมอบถุงหอมให้กับนาง หมิงหลันรีบปฏิเสธในทันทีเพราะว่านางไม่คิดรับถุงหอมจากใครทั้งนั้น“ในตัวข้ามีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่ดูจะมีราคามากกว่าสิ่งอื่น เจ้ารับไปสิคิดซะว่าข้าตอบแทนเรื่องหมั่นโถว”“....”หมิงหลันมองใบหน้าของชายหนุ่มผู้นั้น ก่อนที่นางจะส
