ตั้งแต่วันแรกที่เพียงดาวเริ่มทำงาน ภูดินก็อยู่ที่ออฟฟิศเกือบทุกวันเพื่อสอนงานเธอ ทั้งสองคนใช้เวลาด้วยกันตั้งแต่เช้ายันเย็นหรือบางวันก็ทำงานจนถึงดึกดื่น เพียงดาวเรียนรู้งานได้ค่อนข้างเร็ว ประกอบกับความมุ่งมั่น ตั้งใจและขยันจึงทำให้เธอเข้าใจกระบวนการทำงานได้ภายในเวลาแค่เดือนเดียว ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ภูดินได้ใช้เวลาอยู่กับเพียงดาวนอกจากเรื่องของการทำงานแล้วทั้งสองคนก็ได้เรียนรู้นิสัยส่วนตัวของกันและกันเพิ่มมากขึ้นด้วยเพียงดาวเมื่อได้เมื่อได้อยู่กับชายหนุ่มก็เห็นว่าเขานอกจากจะเป็นคนที่ทำงานเก่ง ละเอียด รอบคอบจนบางครั้งดูเหมือนจะดุและเคร่งครัดแล้ว อีกสิ่งที่เขามีและตรงข้ามกับภาพลักษณ์การทำงานของเขาคือความรัก มีน้ำใจและเอาใจใส่ต่อพนักงานของเขาทุกคน ไม่เคยเอาเปรียบลูกน้อง เธอจึงไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนที่นี่รักและเคารพเขาทั้งที่อายุแค่สามสิบส่วนภูดินเองเมื่อได้ทำงานใกล้ชิดและใช้เวลากับเพียงดาวมากขึ้น ก็ทำให้เขายิ่งอยากรู้จักและเรียนรู้เธอมากขึ้นไปอีกเพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้คนบ้างานอย่างเขานับวันยิ่งสนใจในตัวเธอเพราะผู้หญิงคนนี้มีสิ่งที่ทำให้เขาเซอร์ไพรส์ได้ทุกวัน จากตอนแรกที่เขาแค่อยาก
หลังจากที่สมาชิกในฟาร์มรู้ว่าจะมีงานเลี้ยงปีใหม่ ทุกคนก็ตื่นเต้นและต่างเฝ้ารอให้ถึงวันงานเร็วๆ ทางด้านของภูดินและเพียงดาวช่วงเดือนสุดท้ายของปีก็ยุ่งมาก ทั้งคู่รีบเร่งเคลียร์งานให้เสร็จก่อนวันคริสมาสต์ ส่วนฝั่งของนมแย้มและพี่จันทร์พี่จวงก็กำลังวุ่นวายกับการจัดหาอาหารและเครื่องดื่ม โดยมีกลุ่มของวิทย์และน้าเสริมเป็นลูกมือช่วยเรื่องการจัดสถานที่ จนเวลาล่วงเลยมาถึงอาทิตย์สุดท้ายก่อนถึงวันจัดงาน“คุณภูกับคุณดาวจะให้พวกพี่ไปซื้อของขวัญให้มั้ยคะ ดูคุณๆยุ่งๆ”พี่จวงถามทั้งคู่หลังทานอาหารเย็นเสร็จ“พรุ่งนี้เดี๋ยวผมไปเองครับ”“สักเก้าโมงเช้าตื่นไหวมั้ยดาว ขอโทษนะช่วงนี้ไม่ค่อยได้ให้คุณพักผ่อนเลย”ภูดินหันไปถามเพียงดาว“ไหวค่ะ ไม่มีปัญหาแค่นี้สบายมากค่ะ”“พวกพี่จะเข้าไปในเมืองพร้อมกันมั้ยคะ”เพียงดาวถามจันทร์จวง“เดี๋ยวไปกับน้าเสริมกับเจ้าวิทย์ค่ะ ไปหาซื้อของหลายอย่างแยกกันไปน่าจะสะดวกกว่า”“เอางั้นก็ได้ค่ะ ตังค์ที่ดาวให้ไปรอบที่แล้วพอมั้ยคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ดาวเอาให้เผื่อไว้ให้อีก เผื่อขาดเหลืออะไร”ภูดินนั่งมองหญิงสาวคุยกับแม่บ้านของตนด้วยท่าทางคล่องแคล่ว จนเขาเผลอคิดไปว่าเหมือนนายหญิงกำลังคุยกับลูกน
ในที่สุดก็ถึงวันจัดงานเลี้ยง วันนี้ภูดินให้ทุกคนทำงานแค่ครึ่งวันเพื่อให้เตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ เหลือแค่เขากับเพียงดาวที่ยังทำงานกันอยู่ณ ลานจัดกิจกรรมของฟาร์มซึ่งเป็นที่จัดงานเลี้ยงในวันนี้ ได้ถูกเนรมิตและประดับประดาด้วยไฟแสงสีอย่างสวยงาม อาหารคาวหวานรวมทั้งเครื่องดื่มมากมายถูกวางเรียงไว้บนโต๊ะ และยังมีเวทีเล็กๆสำหรับจัดกิจกรรมด้วย งานเลี้ยงวันนี้มีแค่พนักภายในภูดินฟาร์มเท่านั้นบรรยากาศจึงดูอบอุ่น เป็นกันเอง ช่วงหัวค่ำเหล่าผู้มาร่วมงานทั้งหลายเริ่มทยอยกันเข้างาน แต่ละคนต่างแต่งตัวจัดเต็มไม่มีใครน้อยหน้าใครกันเลย เริ่มมืดผู้มาร่วมงานก็มาเกือบครบขาดเพียงภูดินและเพียงดาวที่เพิ่งเสร็จจากงานช่วงเย็นจึงมาช้ากว่าเพื่อน เขาจึงให้ทุกคนทานอาหารไปก่อนเพราะกลัวทุกคนหิว˜˜ก๊อกๆๆๆ˜˜”ดาวเสร็จรึยังครับ”ภูดินที่อยู่ในชุดคาวบอยย้อนยุคเคาะประตูเรียกหญิงสาว“เสร็จแล่วค่ะ”เพียงดาวเปิดประตูออกมาพร้อมชุดเดรสกระโปรงสั้น คอวี ผ้าชีฟอง แต่งลูกไม้สีขาว มีเสื้อกั๊กสีน้ำตาลคลุมทับด้านนอก พร้อมกับรองเท้าคอมแบทสีน้ำตาล พร้อมกับผมยาวลอนรวบไปข้างหลัง ดูสวยเท่ห์ มีเสน่ห์ แอบเซ็กซี่นิดๆ ทั้งคู่เมื่อมองชุดที่ส
เพียงดาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการมึนๆ และปวดหัว“ไม่น่าดื่มเยอะเลยเรา”เธอบ่นให้ตัวเองก่อนจะหยิบมือถือมาดูเวลา “นี่จะแปดโมงแล้วหรอ ตายแล้ว….”เมื่อเห็นว่าสายมากแล้วเพียงดาวจึงดีดตัวลุกออกจากที่นอนทันที รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อลงไปข้างล่าง เมื่อเธอลงมาเกือบเก้าโมงเช้าก็เห็นภูดินนั่งอ่านหนังสือพร้อมจิบกาแฟอยู่ที่โซฟา“ขอโทษนะคะ ที่ลงมาช้า”“ไม่เห็นไร ก็วันนี้วันหยุดหนิ ทานข้าวเสร็จไปค่อยนอนพักต่อก็ได้”“นี่น้ำผึ้งมะนาวมาดื่มสิจะได้หายเมาค้าง”“คุณภูรู้ได้ไงคะว่าดาวจะเมาค้าง”“คออ่อนขนาดนั้น”“ขอโทษค่ะ เมื่อคืนดาวไม่ได้สร้างความวุ่นวายให้ใช่มั้ยคะ”เขานึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน พลางคิดว่าวุ่นวายใจ️ผมนี่แหละ ก่อนจะตอบหญิงสาว”ก็ไม่นะ”“ถ้างั้นดาวก็โล่งใจค่ะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยดื่มเยอะขนาดนี้มาก่อน”“แต่ก็อย่าไปดื่มเยอะแบบนี้ที่อื่นแล้วกัน นี่ยังดีนะที่อยู่ที่บ้าน”คำพูดของชายหนุ่มทำให้เพียงดาวใจเต้นแรงเพียงแค่เขาพูดคำว่า บ้าน ทำไมถึงทำให้ใจเธอเต้นแรงและดูอบอุ่นได้ขนาดนี้“หิวรึยัง”ภูดินเอ่ยถาม“นิดหน่อยค่ะ”“พี่จันทร์ตั้งโต๊ะให้หน่อยครับ”“ค่า…คุณภู”เสียงพี่จันทร์ดังมาจากในครัว“มื้อนี้เป็นข้าวต้มก
“โห มีแต่อาหารน่าทานทั้งนั้นเลย”“ใช่มั้ยล่ะชั้นบอกแกแล้ว แกอยากกินอะไรอีกสั่งเพิ่มได้เลยส่วนชั้นขอจิบค็อกเทลซักนิ๊ดก่อน”“เดี๋ยวก็เมาก่อนหรอก”“ไม่เมาแน่นอนชั้นคอแข็งจะตาย ชั้นสั่งให้แกแก้วนึงด้วยนะ ดื่มเป็นเพื่อนชั้นหน่อย นะๆๆๆๆ”“ก็ได้ๆ แก้วเดียวพอนะ”“โอเค๊”“ขอโทษนะครับขอดื่มด้วยซักแก้วได้มั้ยครับ”ชายคนหนึ่งเดินถือแก้วมาหยุดอยู่ข้างเพียงดาว“ขอโทษนะคะไม่ค่อยถนัดดื่มค่ะ”“งั้นขอแอดไลน์ได้มั้ยครับ”“ขอโทษจริงๆนะคะ ไม่สะดวกจริงๆค่ะ”เพียงดาวปฏิเสธไปอย่างสุภาพ ก่อนชายคนนั้นจะเดินกลับโต๊ะไป“ชั้นบอกแล้วว่าแกสวยสะดุดตาจริงๆวันนี้”“พอเลยรีบทานจะได้รีบกลับ”ฟากฝั่งของภูดินที่เห็นเกตุการณ์ทุกอย่าง ก็นึกโมโหอยู่ในใจที่ปล่อยให้เธออกมากทานข้าวนอกบ้าน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งกระดกเหล้ามองหญิงสาวด้วยแววตาเข้ม“เฮ้ยไอ้ดินเป็นไรวะนั่งเงียบไม่พูดไม่จา เอาแต่ดื่มอย่างเดียว”วัชรพูดกับเพื่อนรัก“เออเก็บกดรึไงวะ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นเดี๋ยวก็เมาก่อน”เอกพูดบ้างแต่ก็ไม่มีการตอบกลับจากเพื่อนของตน“ปล่อยมันๆ มันคงเหนื่อยจากงานมั๊ง หรือว่ามึงไปอกหักจากสาวที่ไหนแล้วไม่บอกเพื่อนรึป่าววะ”“อย่างมันเนี่ยนะจะ
...เช้าวันถัดมา…“ตายแล้วคุณภูของนมมานอนทำไมตรงนี้คะ ดูซิเนี่ยกลิ่นเหล้าหึ่งเลย ลุกไปนอนข้างบนดีๆค่ะ”นมแย้มเรียกภูดินพร้อมกับเขย่าแขนชายหนุ่มให้ตื่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เพียงดาวลงมาข้างล่างพอดี“หนูดาวมาพอดีเลย ช่วยพาคุณภูไปอาบน้ำอาบท่าหน่อยลูก ทำไมถึงดื่มหนักขนาดนี้นะ”“คุณภูมานอนทำไมตรงนี้คะตื่นได้แล้วค่ะ”ภูดินลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบเพียงดาวยืนอยู่หน้าตน“ดาวผมบอกว่าไม่ให้ออกมาไง”“เช้าแล้วค่ะ ตอนนี้จะสายแล้วด้วย”ภูดินขยี้ตาพร้อมลุกขึ้นนั่ง“นี่ผมเผลอหลับไปหรอ”“ทีนมเรียกตั้งนานไม่ยอมตื่นนะคะ แล้วเมื่อคืนมีเรื่องอะไรกันรึป่าวคะ”นมแย้มถามทั้งสองคน“ไม่มีอะไรค่ะคุณนม นมพักผ่อนนะคะเดี๋ยวดาวพาคุณภูขึ้นไปข้างบนเองค่ะ”เพียงดาวรีบตอบ“งั้นนมฝากด้วยนะคะ เดี๋ยวจะไปสั่งเด็กๆทำอาหารแก้เมาค้างให้คุณภูซักหน่อย”“ไปค่ะคุณภู เป็นยังไงบ้างคะ”“ผมปวดหัว ช่วยพยุงหน่อยได้มั้ย”ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาว“เดินเองค่ะ โตป่านนี้แล้วทำไมต้องให้พยุงด้วย”เธอดุเขา“ผมปวดหัวจริงๆนะไม่เชื่อจับดูสิ”ภูดินพูดพร้อมดึงมือหญิงสาวให้ไปแตะที่หน้าผากของเขา“ตัวรุมๆจริงด้วย”“ทีนี้พาขึ้นห้องได้ยัง”“ก็ได้ค่ะ”ภูดินรีบลุกพร้อม
ตกเย็นเพียงดาวแวะเข้าไปดูภูดินในห้องอีกรอบเธอเห็นเขายังนอนหลับอยู่จึงนั่งลงบนเตียงข้างๆเขาก่อนจะเอามือไปอังหน้าผากเพื่อดูว่าตัวยังร้อนอยู่มั้ย จังหวะนั้นภูดินก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับดึงตัวเธอลงไปกอด“คุณภูทำอะไรคะ ปล่อยดาวได้แล้วค่ะ”“ไม่ปล่อย ขอผมอยู่แบบนี้ซักพักได้มั้ยครับ”“ไม่ปล่อยใช่มั้ยคะ ได้”เพียงดาวพูดจบก็กัดไปที่แขนของเขาอย่างแรง เพื่อหวังให้ชายหนุ่มปล่อยตัวเธอ“โอ้ยดาวผมเจ็บ” แต่สิ่งที่เธอได้กลับมาคือนอกจากเสียงร้องของเขาแล้ว เขาก็ยิ่งกอดเธอแน่นกว่าเดิม ก่อนจะพลิกตัวให้เพียงดาวลงไปอยู่ใต้ร่างเขา“ดาวอย่าดื้อ ไม่งั้นผมไม่หยุดแค่กอดนะ”ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำ โน้มหน้าลงไปใกล้เธอจนปลายจมูกติดกัน ริมฝีปากห่างกันแค่นิดเดียว“คุณภูปล่อยดาวเถอะค่ะ เราไม่ได้เป็น….”เธอพูดยังไม่ทันจบประโยคก็โดนคนด้านบนประกบริมฝีปากจูบเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะถอนริมฝีปากออกและบอกกับเธอ“อย่าพูดแบบนี้อีกนะดาว ขอให้คุณจำไว้ว่าคุณคือผู้หญิงของผมนายภูดิน ผมรักคุณนะดาว รักมากด้วย หลงใหลคุณตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก เริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้รู้จักคุณ จนตอนนี้ เวลานี้ วินาทีนี้ ผมมั่นใจแล้วว่า ผมรักคุณ” เขาพูดกับเธอ
เมื่อรถมาจอดที่ลานจอดรถของโรงแรม เพียงดาวก็ลังเลไม่กล้าลงจากรถ“ดาวไม่ไปแล้วได้มั้ยคะ”“ทำไมล่ะ ตื่นเต้น กลัวหรอ”“ดาวทำตัวไม่ถูกค่ะ ไม่รู้จะทำตัวยังไง”“อยู่กับผมกลัวอะไร”“นั่นแหละค่ะที่ทำให้กลัว ถ้าดาวลงไปด้วยคุณภูแนะนำดาวว่าเป็นผู้ช่วยส่วนตัวได้มั้ยคะ”“แต่คุณเป็นผู้หญิงของผม….ก็ได้ครับถ้าคุณยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร”ภูดินตอบหญิงสาว เขาคิดอยู่ครู่นึงก่อนจะยอมรับปากเธอ เพราะเขาไม่อยากปิดบังใครและอยากให้เกียรติเธอด้วย“เข้างานได้แล้วครับ” เขาเดินลงรถพร้อมอ้อมมาเปิดประตูรถให้เธอ และยื่นแขนไปให้เธอคล้องเดินเข้างาน“คุณภูดิน…คุณผู้หญิงสวัสดีค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ”พนักงานต้อนรับหน้างานกล่าวทักทายเจ้านายและผู้หญิงข้างกายเขาด้วยสีหน้าท่าทางประหลาดใจ ก่อนจะมีผู้ชายอีกคนมารับช่วงต่อพาเจ้านายเดินไปที่โต๊ะที่มีเอก วัชรและภรรยาของพวกเขานั่งอยู่ก่อนแล้ว ระหว่างทางก็มีสายตาหลายคู่จ้องมองมาที่ภูดินและเพียงดาวเป็นระยะ ด้วยความที่ภูดินไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนออกงานเลยทุกคนที่พบเห็นเขาในวันนี้จึงรู้สึกแปลกใจ อดที่จะมองผู้หญิงข้างกายเขาไม่ได้ ไม่เว้นแม้แต่เอกและวัชรเพื่อนรักของเขาที่ตอนนี้นั่งอ้าปากค้างกับภา
“เมื่อยใช่มั้ย ไปนั่งที่โซฟาก่อน”เมื่อประคองหญิงสาวมานั่งที่โซฟาแล้วเขาจึงนั่งลงตรงหน้าเธอพร้อมกับถอดรองเท้าส้นสูงออกให้หญิงสาว“คุณภูไม่ต้องค่ะดาวทำเอง”เธอพูดกับเขาด้วยความตกใจไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้“พี่ดินครับ ไม่ใช่คุณภู แล้วก็นั่งเฉยๆ พี่จัดการเอง”พูดจบเขาก็ยกเท้าของเธอวางพาดที่ต้นขาตัวเองและใช้มือนวดเท้าของเธอช้าๆทีละข้าง“พอแล้วค่ะดาวหายเมื่อยแล้ว พี่ดินไปล้างมือก่อนนะคะเดี๋ยวดาวไปเอาขนมมาให้ทาน ดูหนังสักเรื่องดีมั้ยคะ อีกตั้งชั่วโมงกว่า กว่าจะถึงเที่ยงคืน”“อืม….เป็นความคิดที่ดี”“ขอบคุณนะคะวันนี้ดาวมีความสุขมากค่ะ”เธอกล่าวขอบคุณเขาระหว่างที่นั่งดูหนังกัน“พี่สิที่ต้องขอบคุณดาว ที่ยอมเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพี่และเข้ามาช่วยเติมเต็มสิ่งที่พี่ขาดหายไป พี่ดีใจมากรู้มั้ยที่ดาวยอมรับรักพี่”ทั้งคู่มองประสานสายตากันด้วยแววตาลึกซึ้ง ก่อนที่ภูดินจะดึงเธอเข้าไปซุกในอ้อมอกเขาและใช้มือโอบกอดเธอเอาไว้ เพียงดาวเองครั้งนี้ก็ทำตามความรู้สึกของตัวเองซุกตัวเข้าไปในอ้อมอกเขาให้แนบชิดขึ้น เอาหัวแนบที่อกแกร่งของชายหนุ่ม ภูดินเมื่อเห็นการกระทำของเธอก็อมยิ้มอย่างมีความสุข เอามือลูบผมเธอเบาๆ“พี่
“โอ้โห!! คุณภูทำเองหมดเลยหรอคะ”หญิงสาวตาโตมองที่เห็นตรงหน้าทั้งอาหาร และการตกแต่งห้องแบบไม่เชื่อสายตาว่าเขาจะทำเองคนเดียวในเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง อาหารที่วางเรียงรายเต็มโต๊ะทั้งสเต๊ก กุ้งแม่น้ำอบชีส สปาเก็ตตี้ ซุป และอาหารทานเล่นอีกหลายอย่างถูกตกแต่งจานอย่างสวยงามไม่แพ้ในภัตตาคารหรู รวมถึงบรรยากาศภายในห้องที่เขาตกแต่งให้เหมือนอยู่ท่ามกลางแสงดาว“ชอบมั้ย”“ชอบมากเลยค่ะ เหนื่อยมั้ยคะ”เธอตอบเขาและถามเขาด้วยความเป็นห่วง“ไม่เหนื่อยเลยครับ ผมอยากทำให้ที่รักมีความสุข”เขาตอบเธอด้วยสายตาลึกซึ้ง“วันนี้เราจะทานข้าวใต้แสงเทียนนะครับคุณผู้หญิง เชิญครับ”เขาพูดพลางเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งและเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว“ขอบคุณนะคะ”“ขอบคุณอย่างเดียวหรอ มีรางวัลอย่างอื่นให้มั้ยครับ”“ทานข้าว….ค่ะ”เธอพูดอมยิ้มและลากเสียงยาวพร้อมท่าทางเขินอาย“……” ชายหนุ่มยิ้มกับความน่ารักของเธอ“อร่อยจังเลยค่ะ นี่ก็อร่อย นี่ก็อร่อย อร่อยทุกอย่างเลย”หญิงสาวกล่าวชมเขาหลังชิมอาหารบนโต๊ะ“อร่อยก็ทานเยอะๆถ้าดาวชอบเดี๋ยวทำให้ ทานบ่อยๆ คุณเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะที่ผมทำอาหารให้ทาน”“เชื่อได้มั้ยคะเนี่ย”“ร้อยเปอร์เซ็นคร
ภูดินลงมาข้างล่างหลังตื่นนอนตอนเช้า เพื่อมาเดินเล่นสูดอากาศในยามเช้า เมื่อเดินผ่านห้องครัวก็เหลือบไปเห็นเพียงดาวกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว“อรุณสวัสดิ์ครับ”เขาเดินเข้ามากอดหญิงสาวจากด้านหลัง พร้อมกับหอมแก้มเธอฟอดใหญ่“คุณภูปล่อยก่อนค่ะ ดาวจะทำกับข้าว”เธอบ่นเขาแต่ก็เริ่มชินกับการกระทำของชายหนุ่มแล้ว“ก็ทำไปสิครับ ไม่ได้ห้ามซักหน่อย”พูดพร้อมทั้งเอาคางเกยไหล่เธอ ในขณะที่มือยังกอดเอวเธอไม่ยอมปล่อย“งั้นช่วยเอาอาหารที่เสร็จแล้วไปวางที่โต๊ะทานข้าวได้มั้ยคะ”“ได้ครับ แต่มีข้อแม้ว่าดาวต้องหอมแก้มผมก่อน”“คุณภู!!!”“เอาไงจะหอมหรือจะให้กอดอยู่แบบนี้เลือกเอา”เพียงดาวได้แต่ถอนหายใจในความเอาแต่ใจของเขา ก่อนจะตัดสินใจหันหน้าไปเพื่อจุ๊บแก้มเขา แต่เป็นจังหวะที่ภูดินหันหน้ามาเพื่อจุ๊บเธอพอดี จึงทำให้ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกัน เพียงดาวรีบหันหน้าหนีด้วยความเขินอาย แต่ภูดินจับแก้มเธอให้หันมาก่อนประกบริมฝีปากจูบเธออยู่เนิ่นนานถึงยอมปล่อยให้เธอเป็นอิสระ“อร่อยจัง”“เลิกพูดได้แล้วค่ะเอาอาหารออกไปเลย”เธอรีบไล่ให้เขาเอาอาหารไปไว้บนโต๊ะทานข้าว ภูดินยิ้มอย่างพอใจพร้อมกับยกอาหารออกไปอย่างว่าง่าย“นั่งรออยู่ตรงนั
เมื่อรถมาจอดที่ลานจอดรถของโรงแรม เพียงดาวก็ลังเลไม่กล้าลงจากรถ“ดาวไม่ไปแล้วได้มั้ยคะ”“ทำไมล่ะ ตื่นเต้น กลัวหรอ”“ดาวทำตัวไม่ถูกค่ะ ไม่รู้จะทำตัวยังไง”“อยู่กับผมกลัวอะไร”“นั่นแหละค่ะที่ทำให้กลัว ถ้าดาวลงไปด้วยคุณภูแนะนำดาวว่าเป็นผู้ช่วยส่วนตัวได้มั้ยคะ”“แต่คุณเป็นผู้หญิงของผม….ก็ได้ครับถ้าคุณยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร”ภูดินตอบหญิงสาว เขาคิดอยู่ครู่นึงก่อนจะยอมรับปากเธอ เพราะเขาไม่อยากปิดบังใครและอยากให้เกียรติเธอด้วย“เข้างานได้แล้วครับ” เขาเดินลงรถพร้อมอ้อมมาเปิดประตูรถให้เธอ และยื่นแขนไปให้เธอคล้องเดินเข้างาน“คุณภูดิน…คุณผู้หญิงสวัสดีค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ”พนักงานต้อนรับหน้างานกล่าวทักทายเจ้านายและผู้หญิงข้างกายเขาด้วยสีหน้าท่าทางประหลาดใจ ก่อนจะมีผู้ชายอีกคนมารับช่วงต่อพาเจ้านายเดินไปที่โต๊ะที่มีเอก วัชรและภรรยาของพวกเขานั่งอยู่ก่อนแล้ว ระหว่างทางก็มีสายตาหลายคู่จ้องมองมาที่ภูดินและเพียงดาวเป็นระยะ ด้วยความที่ภูดินไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนออกงานเลยทุกคนที่พบเห็นเขาในวันนี้จึงรู้สึกแปลกใจ อดที่จะมองผู้หญิงข้างกายเขาไม่ได้ ไม่เว้นแม้แต่เอกและวัชรเพื่อนรักของเขาที่ตอนนี้นั่งอ้าปากค้างกับภา
ตกเย็นเพียงดาวแวะเข้าไปดูภูดินในห้องอีกรอบเธอเห็นเขายังนอนหลับอยู่จึงนั่งลงบนเตียงข้างๆเขาก่อนจะเอามือไปอังหน้าผากเพื่อดูว่าตัวยังร้อนอยู่มั้ย จังหวะนั้นภูดินก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับดึงตัวเธอลงไปกอด“คุณภูทำอะไรคะ ปล่อยดาวได้แล้วค่ะ”“ไม่ปล่อย ขอผมอยู่แบบนี้ซักพักได้มั้ยครับ”“ไม่ปล่อยใช่มั้ยคะ ได้”เพียงดาวพูดจบก็กัดไปที่แขนของเขาอย่างแรง เพื่อหวังให้ชายหนุ่มปล่อยตัวเธอ“โอ้ยดาวผมเจ็บ” แต่สิ่งที่เธอได้กลับมาคือนอกจากเสียงร้องของเขาแล้ว เขาก็ยิ่งกอดเธอแน่นกว่าเดิม ก่อนจะพลิกตัวให้เพียงดาวลงไปอยู่ใต้ร่างเขา“ดาวอย่าดื้อ ไม่งั้นผมไม่หยุดแค่กอดนะ”ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำ โน้มหน้าลงไปใกล้เธอจนปลายจมูกติดกัน ริมฝีปากห่างกันแค่นิดเดียว“คุณภูปล่อยดาวเถอะค่ะ เราไม่ได้เป็น….”เธอพูดยังไม่ทันจบประโยคก็โดนคนด้านบนประกบริมฝีปากจูบเธออย่างอ่อนโยน ก่อนจะถอนริมฝีปากออกและบอกกับเธอ“อย่าพูดแบบนี้อีกนะดาว ขอให้คุณจำไว้ว่าคุณคือผู้หญิงของผมนายภูดิน ผมรักคุณนะดาว รักมากด้วย หลงใหลคุณตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรก เริ่มรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆเมื่อได้รู้จักคุณ จนตอนนี้ เวลานี้ วินาทีนี้ ผมมั่นใจแล้วว่า ผมรักคุณ” เขาพูดกับเธอ
...เช้าวันถัดมา…“ตายแล้วคุณภูของนมมานอนทำไมตรงนี้คะ ดูซิเนี่ยกลิ่นเหล้าหึ่งเลย ลุกไปนอนข้างบนดีๆค่ะ”นมแย้มเรียกภูดินพร้อมกับเขย่าแขนชายหนุ่มให้ตื่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เพียงดาวลงมาข้างล่างพอดี“หนูดาวมาพอดีเลย ช่วยพาคุณภูไปอาบน้ำอาบท่าหน่อยลูก ทำไมถึงดื่มหนักขนาดนี้นะ”“คุณภูมานอนทำไมตรงนี้คะตื่นได้แล้วค่ะ”ภูดินลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบเพียงดาวยืนอยู่หน้าตน“ดาวผมบอกว่าไม่ให้ออกมาไง”“เช้าแล้วค่ะ ตอนนี้จะสายแล้วด้วย”ภูดินขยี้ตาพร้อมลุกขึ้นนั่ง“นี่ผมเผลอหลับไปหรอ”“ทีนมเรียกตั้งนานไม่ยอมตื่นนะคะ แล้วเมื่อคืนมีเรื่องอะไรกันรึป่าวคะ”นมแย้มถามทั้งสองคน“ไม่มีอะไรค่ะคุณนม นมพักผ่อนนะคะเดี๋ยวดาวพาคุณภูขึ้นไปข้างบนเองค่ะ”เพียงดาวรีบตอบ“งั้นนมฝากด้วยนะคะ เดี๋ยวจะไปสั่งเด็กๆทำอาหารแก้เมาค้างให้คุณภูซักหน่อย”“ไปค่ะคุณภู เป็นยังไงบ้างคะ”“ผมปวดหัว ช่วยพยุงหน่อยได้มั้ย”ชายหนุ่มอ้อนหญิงสาว“เดินเองค่ะ โตป่านนี้แล้วทำไมต้องให้พยุงด้วย”เธอดุเขา“ผมปวดหัวจริงๆนะไม่เชื่อจับดูสิ”ภูดินพูดพร้อมดึงมือหญิงสาวให้ไปแตะที่หน้าผากของเขา“ตัวรุมๆจริงด้วย”“ทีนี้พาขึ้นห้องได้ยัง”“ก็ได้ค่ะ”ภูดินรีบลุกพร้อม
“โห มีแต่อาหารน่าทานทั้งนั้นเลย”“ใช่มั้ยล่ะชั้นบอกแกแล้ว แกอยากกินอะไรอีกสั่งเพิ่มได้เลยส่วนชั้นขอจิบค็อกเทลซักนิ๊ดก่อน”“เดี๋ยวก็เมาก่อนหรอก”“ไม่เมาแน่นอนชั้นคอแข็งจะตาย ชั้นสั่งให้แกแก้วนึงด้วยนะ ดื่มเป็นเพื่อนชั้นหน่อย นะๆๆๆๆ”“ก็ได้ๆ แก้วเดียวพอนะ”“โอเค๊”“ขอโทษนะครับขอดื่มด้วยซักแก้วได้มั้ยครับ”ชายคนหนึ่งเดินถือแก้วมาหยุดอยู่ข้างเพียงดาว“ขอโทษนะคะไม่ค่อยถนัดดื่มค่ะ”“งั้นขอแอดไลน์ได้มั้ยครับ”“ขอโทษจริงๆนะคะ ไม่สะดวกจริงๆค่ะ”เพียงดาวปฏิเสธไปอย่างสุภาพ ก่อนชายคนนั้นจะเดินกลับโต๊ะไป“ชั้นบอกแล้วว่าแกสวยสะดุดตาจริงๆวันนี้”“พอเลยรีบทานจะได้รีบกลับ”ฟากฝั่งของภูดินที่เห็นเกตุการณ์ทุกอย่าง ก็นึกโมโหอยู่ในใจที่ปล่อยให้เธออกมากทานข้าวนอกบ้าน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งกระดกเหล้ามองหญิงสาวด้วยแววตาเข้ม“เฮ้ยไอ้ดินเป็นไรวะนั่งเงียบไม่พูดไม่จา เอาแต่ดื่มอย่างเดียว”วัชรพูดกับเพื่อนรัก“เออเก็บกดรึไงวะ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นเดี๋ยวก็เมาก่อน”เอกพูดบ้างแต่ก็ไม่มีการตอบกลับจากเพื่อนของตน“ปล่อยมันๆ มันคงเหนื่อยจากงานมั๊ง หรือว่ามึงไปอกหักจากสาวที่ไหนแล้วไม่บอกเพื่อนรึป่าววะ”“อย่างมันเนี่ยนะจะ
เพียงดาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการมึนๆ และปวดหัว“ไม่น่าดื่มเยอะเลยเรา”เธอบ่นให้ตัวเองก่อนจะหยิบมือถือมาดูเวลา “นี่จะแปดโมงแล้วหรอ ตายแล้ว….”เมื่อเห็นว่าสายมากแล้วเพียงดาวจึงดีดตัวลุกออกจากที่นอนทันที รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อลงไปข้างล่าง เมื่อเธอลงมาเกือบเก้าโมงเช้าก็เห็นภูดินนั่งอ่านหนังสือพร้อมจิบกาแฟอยู่ที่โซฟา“ขอโทษนะคะ ที่ลงมาช้า”“ไม่เห็นไร ก็วันนี้วันหยุดหนิ ทานข้าวเสร็จไปค่อยนอนพักต่อก็ได้”“นี่น้ำผึ้งมะนาวมาดื่มสิจะได้หายเมาค้าง”“คุณภูรู้ได้ไงคะว่าดาวจะเมาค้าง”“คออ่อนขนาดนั้น”“ขอโทษค่ะ เมื่อคืนดาวไม่ได้สร้างความวุ่นวายให้ใช่มั้ยคะ”เขานึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน พลางคิดว่าวุ่นวายใจ️ผมนี่แหละ ก่อนจะตอบหญิงสาว”ก็ไม่นะ”“ถ้างั้นดาวก็โล่งใจค่ะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยดื่มเยอะขนาดนี้มาก่อน”“แต่ก็อย่าไปดื่มเยอะแบบนี้ที่อื่นแล้วกัน นี่ยังดีนะที่อยู่ที่บ้าน”คำพูดของชายหนุ่มทำให้เพียงดาวใจเต้นแรงเพียงแค่เขาพูดคำว่า บ้าน ทำไมถึงทำให้ใจเธอเต้นแรงและดูอบอุ่นได้ขนาดนี้“หิวรึยัง”ภูดินเอ่ยถาม“นิดหน่อยค่ะ”“พี่จันทร์ตั้งโต๊ะให้หน่อยครับ”“ค่า…คุณภู”เสียงพี่จันทร์ดังมาจากในครัว“มื้อนี้เป็นข้าวต้มก
ในที่สุดก็ถึงวันจัดงานเลี้ยง วันนี้ภูดินให้ทุกคนทำงานแค่ครึ่งวันเพื่อให้เตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ เหลือแค่เขากับเพียงดาวที่ยังทำงานกันอยู่ณ ลานจัดกิจกรรมของฟาร์มซึ่งเป็นที่จัดงานเลี้ยงในวันนี้ ได้ถูกเนรมิตและประดับประดาด้วยไฟแสงสีอย่างสวยงาม อาหารคาวหวานรวมทั้งเครื่องดื่มมากมายถูกวางเรียงไว้บนโต๊ะ และยังมีเวทีเล็กๆสำหรับจัดกิจกรรมด้วย งานเลี้ยงวันนี้มีแค่พนักภายในภูดินฟาร์มเท่านั้นบรรยากาศจึงดูอบอุ่น เป็นกันเอง ช่วงหัวค่ำเหล่าผู้มาร่วมงานทั้งหลายเริ่มทยอยกันเข้างาน แต่ละคนต่างแต่งตัวจัดเต็มไม่มีใครน้อยหน้าใครกันเลย เริ่มมืดผู้มาร่วมงานก็มาเกือบครบขาดเพียงภูดินและเพียงดาวที่เพิ่งเสร็จจากงานช่วงเย็นจึงมาช้ากว่าเพื่อน เขาจึงให้ทุกคนทานอาหารไปก่อนเพราะกลัวทุกคนหิว˜˜ก๊อกๆๆๆ˜˜”ดาวเสร็จรึยังครับ”ภูดินที่อยู่ในชุดคาวบอยย้อนยุคเคาะประตูเรียกหญิงสาว“เสร็จแล่วค่ะ”เพียงดาวเปิดประตูออกมาพร้อมชุดเดรสกระโปรงสั้น คอวี ผ้าชีฟอง แต่งลูกไม้สีขาว มีเสื้อกั๊กสีน้ำตาลคลุมทับด้านนอก พร้อมกับรองเท้าคอมแบทสีน้ำตาล พร้อมกับผมยาวลอนรวบไปข้างหลัง ดูสวยเท่ห์ มีเสน่ห์ แอบเซ็กซี่นิดๆ ทั้งคู่เมื่อมองชุดที่ส