บทที่ 15 หวง 2

“โห มีแต่อาหารน่าทานทั้งนั้นเลย”

“ใช่มั้ยล่ะชั้นบอกแกแล้ว แกอยากกินอะไรอีกสั่งเพิ่มได้เลยส่วนชั้นขอจิบค็อกเทลซักนิ๊ดก่อน”

“เดี๋ยวก็เมาก่อนหรอก”

“ไม่เมาแน่นอนชั้นคอแข็งจะตาย ชั้นสั่งให้แกแก้วนึงด้วยนะ ดื่มเป็นเพื่อนชั้นหน่อย นะๆๆๆๆ”

“ก็ได้ๆ แก้วเดียวพอนะ”

“โอเค๊”

“ขอโทษนะครับขอดื่มด้วยซักแก้วได้มั้ยครับ”ชายคนหนึ่งเดินถือแก้วมาหยุดอยู่ข้างเพียงดาว

“ขอโทษนะคะไม่ค่อยถนัดดื่มค่ะ”

“งั้นขอแอดไลน์ได้มั้ยครับ”

“ขอโทษจริงๆนะคะ ไม่สะดวกจริงๆค่ะ”เพียงดาวปฏิเสธไปอย่างสุภาพ ก่อนชายคนนั้นจะเดินกลับโต๊ะไป

“ชั้นบอกแล้วว่าแกสวยสะดุดตาจริงๆวันนี้”

“พอเลยรีบทานจะได้รีบกลับ”

ฟากฝั่งของภูดินที่เห็นเกตุการณ์ทุกอย่าง ก็นึกโมโหอยู่ในใจที่ปล่อยให้เธออกมากทานข้าวนอกบ้าน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งกระดกเหล้ามองหญิงสาวด้วยแววตาเข้ม

“เฮ้ยไอ้ดินเป็นไรวะนั่งเงียบไม่พูดไม่จา เอาแต่ดื่มอย่างเดียว”วัชรพูดกับเพื่อนรัก

“เออเก็บกดรึไงวะ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นเดี๋ยวก็เมาก่อน”เอกพูดบ้าง

แต่ก็ไม่มีการตอบกลับจากเพื่อนของตน

“ปล่อยมันๆ มันคงเหนื่อยจากงานมั๊ง หรือว่ามึงไปอกหักจากสาวที่ไหนแล้วไม่บอกเพื่อนรึป่าววะ”

“อย่างมันเนี่ยนะจะอกหัก มีแต่หักอกเขาน่ะสิไม่ว่า”

“แต่กูเคยได้ยินพนักงานที่โรงแรมซุบซิบกันเรื่องไอ้ดินพาผู้หญิงไปที่โรงแรมนะเว้ย”

“หรือจะเป็นเรื่องจริง อย่าให้รู้นะเว้ยว่ามึงเป็นเสือซุ่ม”

“พวกมึงหุบปากไปเลย ชวนกูมาดื่มไม่ใช่หรอ ชนแก้ว”

…สามทุ่ม…”สามทุ่มแล้วกลับกันได้แล้ว เดี๋ยวถึงบ้านดึก”เพียงดาวบอกเพื่อน

“กลับก็ได้ แล้วนัดกันใหม่นะ”

“โอเค”

สองสาวเดินพูดกันออกจากร้าน ภูดินเมื่อเห็นเพียงดาวเดินออกไปก็ขอตัวกลับ

“ป่ะ กลับบ้านกันได้แล้ว”

“มึงรีบหรอไอ้ดินพึ่งสามทุ่มเอง”

“พวกมึงจะกลับมั้ยถ้ายังกูกลับก่อน มีธุระ”

“เออไปก่อนเลยเดี๋ยวพวกกูตามไป ถ้าไม่ไหวเรียกคนขับรถมารับนะเว้ย”

“เออ ไปละ บาย”

“ดาวไหนล่ะคนขับรถแก”

“น้าเสริมบอกว่ารอแป๊บนึง แกกลับก่อนเลยเดี๋ยวจะดึก”

“เอางั้นก็ได้ ถึงแล้วไลน์มานะ”

“โอเค แกก็เหมือนกัน”

…ตื๊ด…ตื๊ด…. “ฮัลโหลค่ะน้าเสริม”

“คุณดาวกลับพร้อมคุณภูดินนะครับเดี๋ยวคุณภูไปรับ”

“ฮัลโหล น้าเสริมๆๆ วางซะละ” หลังจบบทสนทนารถของภูดินก็ขับมาจอดตรงหน้าเธอ พร้อมกับลดกระจกด้านข้างคนขับลง

“ขึ้นรถ”ภูดินพูดเสียงดุจนทำให้เพียงดาวตกใจกับเสียงที่เปลี่ยนไปแต่ก็ยอมขึ้นรถไปแต่โดยดี

“คุณภูเมารึป่าวคะ ให้ดาวขับให้มั้ย”เธอถามเขาหลังขึ้นมานั่งบนที่นั่งข้างคนขับ

“เมา แต่จะขับ”

“มันอันตรายนะคะ ดาวขับให้ดีกว่าค่ะ”

“ผมขับได้ดาวนั่งเฉยๆรัดเข็มขัด”เขาดุเธอ

“ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าไม่ไหวบอกดาวนะคะ”

“……..”ภูดินไม่ตอบแต่หยิบเสื้อคลุมมาคลุมไว้ที่ขาของหญิงสาว

“คลุมไว้ ใครให้แต่งตัวโป๊ขนาดนี้มาเที่ยวกลางคืน”

เพียงดาวก้มมองชุดตัวเอง”ไม่เห็นโป๊เลยค่ะ”

“คอเสื้อเปิดกว้างขนาดนั้น ข้างบนก็รัดรูป กระโปรงก็สั้น ยังจะบอกว่าไม่โป๊อีก”

“ผู้ชายมองตามเป็นแถว ได้แจกเบอร์ไปกี่คนล่ะวันนี้”ภูดินถามหญิงสาวเสียงดุ

“คุณภู ทำไมพูดแบบนี้คะ ดาวไม่ได้ให้เบอร์ใครทั้งนั้น ดาวก็แค่แต่งตัวมาเที่ยวกับเพื่อนเอง อีกอย่างถึงดาวจะให้เบอร์ใครก็ไม่เกี่ยวกับคุณภูซักหน่อย”เพียงดาวเสียงดังใส่ภูดิน เพราะตนไม่รู้ว่าทำอะไรผิดชายหนุ่มถึงพูดกับเธอแบบนี้

ภูดินโน้มหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวจนจมูกชนกัน สองมือจับที่ศีรษะของเธอทั้งคู่หายใจแรงรดกัน

“เกี่ยวสิ ผมหวง”พูดจบเขาก็ประกบริมฝีปากของตัวเองกับริมฝีปากของหญิงสาวโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว เพียงดาวตกใจกับการกระทำของเขาใช้สองมือผลักเขาออกไปและพยายามเรียกเขาด้วยเสียงอู้อี้ในลำคอ แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะภูดินยังจบประกบริมฝีปากจูบเธออยู่อย่างนั้น เขาค่อยๆเปลี่ยนจากจูบแบบดุดันเป็นจูบแบบอ่อนหวานจนเพียงดาวเองจากที่ต่อต้านผลักเขาออกในตอนแรกก็ปล่อยใจไปกับรสจูบของชายหนุ่มจากมือที่เคยผลักเขาออกก็กลายเป็นคล้องคอเขาโดยไม่รู้ตัว ทั้งคู่จูบกันอยู่นานสองนาน จนภูดินยอมถอนริมฝีปากเขาออกจากปากเธอ และเชยคางเพียงดาวให้มองหน้าเขาก่อนจะพูดย้ำกับเธออีกครั้ง

“ผมหวง ไม่ชอบให้คนอื่นมองผู้หญิงของผม ห้ามแต่งตัวแบบนี้ตอนไม่ได้อยู่กับผมอีก”

ก่อนจะหันจูบไปที่หน้าผาก พวงแก้มทั้งสองข้าง ดั้งจมูก และริมฝีปากของเธออีกครั้ง “ทั้งหมดนี้เป็นของผม ไม่อนุญาตให้ใครจับเด็ดขาด”

เพียงดาวได้แต่นั่งนิ่งตกใจกับคำพูดและการกระทำของเขา จนเธอเองก็ทำตัวไม่ถูกมีคำถามมากมายภายในหัวของเธอแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามเขา ไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำเพราะเมาหรือมาสติดีกันแน่ เธอเองก็ไม่กล้าคิดไปไกลมากไปกว่านี้

“เข้าใจที่พูดใช่มั้ย”

เพียงดาวไม่ตอบแต่พยักหน้ารับ ก่อนภูดินจะก้มลงไปหอมที่แก้มของเธออีกครั้งและขับรถออกไปทันที

“คุณภู!!!พอได้แล้วค่ะ” เพียงดาวพูดด้วยน้ำเสียงตกใจก่อนตีไปที่แขนของเขา ภูดินไม่โต้ตอบปล่อยให้หญิงสาวตีแขนเขาจนพอใจ

“คุณภูก็มาทานข้าวที่ร้านนี้หรอคะ”เพียงดาวถามเขาหลังจากเรียกสติกลับคืนมาได้

“อืมมม ถึงได้เห็นหนุ่มๆมาขายขนมจีบเธอไง”

“พูดเรื่องนี้อีกแล้วนะคะ”

“ก็คนมันโมโห…..หวง...หึง”

“คุณภู อย่าพูดเล่นแบบนี้อีกนะคะ เผื่อพรุ่งนี้ตื่นเช้ามาแล้วจำอะไรไม่ได้”

“เรื่องของคุณผมไม่เคยลืม”เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง หลังจากนั้นทั้งคู่ก็อยู่ในความเงียบจนรถมาจอดที่หน้าบ้าน

“ที่ผมบอกว่าคุณคือผู้หญิงของผม ผมพูดจริงนะดาว”ภูดินเอ่ยขึ้นหลังจากรถจอดสนิท

“เข้าบ้านก่อนนะคะ ไว้วันหลังสร่างเมาแล้วค่อยคุยกันนะคะ” พูดจบเพียงดาวก็เดินนำภูดินเข้าบ้านไป ก่อนที่เพียงดาวจะเปิดประตูเข้าห้องนอน ภูดินที่เดินตามหลังมาก็ดึงแขนเธอเข้ามากอด ก่อนจะประกบริมฝีปากไปปากของเธอ โดยที่ผู้ถูกจูบไม่ทันตั้งตัวเผลอเผยอริมฝีปากให้เข้าจูบอย่างแนบแน่น เขาจูบเธออยู่นานก่อนจะยอมถอนริมฝีปากออก และกระซิบข้างหูหญิงสาวด้วยเสียงแหบพร่า “คืนนี้ผมจะปล่อยคุณไปก่อน อย่าลืมฝันถึงผมด้วย และจำไว้ว่าคุณคือผู้หญิงของผมคนเดียว” พูดจบภูดินก็ผลักเพียงดาวเข้าห้องรีบปิดประตูห้องเธอทันที

“ล็อคประตูด้วย คืนนี้ห้ามออกมาอีกนะ ไม่งั้นไม่รับรองความปลอดภัย”

สิ้นเสียงของชายหนุ่มเพียงดาวก็รีบล็อคประตู อาบน้ำ เข้านอนและพยายามทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ว่าสิ่งที่ภูดินทำกับเธอมันคือความรู้สึกจริงๆหรือแค่อารมณ์ชั่ววูบกันแน่

ส่วนภูดินที่นอนไม่หลับก็ลงมานั่งดื่มต่อข้างล่าง เพื่อระงับสติอารมณ์ตัวเองไม่ให้ทำอะไรไปมากกว่านี้เขานั่งดื่มจนเผลอหลับคาโซฟาไปโดยไม่รู้ตัว