ภูดินหนุ่มหล่อ หุ่นดีสูง 180 เซ็นติเมตร จมูกโด่ง หน้าคม คิ้วเข้ม วัยสามสิบปีเจ้าของภูดินฟาร์ม ฟาร์มโคนมขนาดใหญ่ ไร่ชาและธุรกิจอสังหาริมทรัพย์อีกหลายแห่งเป็นหนุ่มโสด ขยันบ้างาน และเป็นที่หมายปองของสาวๆมากมาย มีหญิงสาวน้อยใหญ่แวะเวียนมาขายขนมจีบไม่ขาด ทว่าเขาไม่เคยสนใจใครเลยซักคน….โรงเรียนแสนรัก….วันนี้ภูดินและกลุ่มเพื่อนมีโอกาสมาบริจาคสิ่งของและเลี้ยงอาหารให้กับเด็กๆที่โรงเรียนแสนรัก โรงเรียนบนเขาที่ห่างไกลความเจริญ เป็นโรงเรียนที่เขาและเพื่อนๆบริจาคเงินสนับสนุนด้านการศึกษาให้เด็กๆมาโดยตลอดหลายปีติดต่อกัน แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะแปลกไปกว่าทุกครั้ง เพราะขณะที่เขากำลังเดินไปพบปะกับคณะครูและเด็กๆสายตาของเขาบังเอิญพบเจอกับครูสาวแสนสวยคนนึงที่กำลังพูดคุยหยอกล้อกับบรรดาเด็กตัวน้อยๆอยู่ ภูดินสะดุดตาหญิงสาวตั้งแต่แรกเจอ เพราะเธอมีใบหน้าที่สวยละมุน น่ารัก ผิวขาว ผมยาวสีน้ำตาล และมีรอยยิ้มที่ดูสดใสและแววตาที่เป็นประกายเปี่ยมด้วยความสุข จนทำให้ภูดินเผลอมองเธออยู่นาน“เฮ้ย ดินมองอะไรอยู่วะ รีบมาทางนี้เร็วงานกำลังจะเริ่มแล้วจะได้มอบของให้เด็กๆ” เสียงตะโกนเรียกจากเอกเพื่อนสนิทดังขึ้น ทำให้ภูดินจำต้อง
….ณ ภูดินฟาร์ม….หลังจากกลับจากบริจาคของที่โรงเรียนแสนรักวันนั้นก็ผ่านเวลามาเป็นเดือนแล้ว ภูดินก็ยังเอาแต่คิดถึงใบหน้าสวย สดใส น่ารักที่เปื้อนด้วยยิ้มตลอดเวลาและแววตาที่เป็นประกายและแสนอ่อนโยนของเพียงดาวครูอาสาที่ได้พบเจอในวันนั้น จนเขาเองก็ประหลาดใจตัวเองเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรน่าดึงดูดใจกันนะทำไมถึงทำให้ผู้ชายที่บ้างานจนไม่เคยมีเวลามองผู้หญิงอย่างเขาเอาแต่คิดถึงเธอได้ ตอนแรกเขาคิดว่าแค่น่ารักดีเลยมอง แต่จนถึวันนี้เขาก็ยังคิดถึงเธออยู่และยิ่งคิดถึงมากขึ้นเรื่อยๆ“นายครับ นาย นายครับ” เสียงของวิทย์ลูกน้องคนสนิทเรียก ทำให้ภูดินหลุดออกจากภวังค์ และหันมาดุลูกน้องที่เรียกเขาเสียงดังจนตกใจ“มีอะไรวะไอ้วิทย์เสียงดังตกอกตกใจหมด”“ก็ผมเรียกนายอยู่นานสองนาน นายก็นั่งเหม่อลอยไม่ได้ยินเสียงผมเลยนี่ครับ เอ๊ะ!!อาการแบบนี้หรือว่ากำลังคิดถึงสาวที่ไหนอยู่รึเปล่าน๊า อยากรู้จังว่าสาวคนนั้นจะหน้าตาเป็นอย่างไรถึงทำให้คนบ้างานอย่างนายตกหลุมรักได้”วิทย์หยอกล้อผู้เป็นนาย“สาวที่ไหนกันวะเหลวไหล กำลังคิดเรื่องงานอยู่ต่างหาก”“ก็อาการแบบนี้ส่วนใหญ่มีแต่เรื่องความรักทั้งนั้นครับ แต่คนที่เห็นงานเป็นที่หนึ
หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำและทำธุระส่วนตัวเตรียมตัวเข้านอน มีเพียงเพียงดาวที่ออกมานั่งเล่นที่ชิงช้าหน้าบ้าน ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับภูดินที่นอนไม่หลับออกมาเดินเล่นพอดี ภูดินเห็นเพียงดาวนั่งอยู่คนเดียวจึงเดินเข้าไปคุยด้วย“ทำไมมานั่งคนเดียวตรงนี้ล่ะครับ”เพียงดาวหันมองตามเสียงก็เห็นภูดินยืนอยู่ด้านหลังตน“ดาวนอนไม่หลับเลยมานั่งดูดาวค่ะ”“ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ”“ดะ ได้ค่ะ”เพียงดาวตอบรับแบบตะกุกตะกักพร้อมกับขยับไปนั่งชิดม้านั่งอีกฝั่ง เพื่อให้มีที่ว่างสำหรับชายหนุ่ม ทั้งคู่นั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่มีใครพูดอะไรพักใหญ่ก่อนที่ภูดินจะเป็นฝ่ายถามขึ้นมาก่อนเพื่อทำลายความเงียบ“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ เดือนที่แล้วยังเห็นอยู่ที่โรงเรียนแสนรักอยู่เลย”“โรงเรียนปิดเทอมแล้ว สวยชวนมาเที่ยวพอดีช่วงนี้ว่างอยู่ก็เลยมาค่ะ”“เห็นครูใหญ่บอกว่าคุณดาวพึ่งลาออกจากงาน ตอนนี้ได้งานใหม่หรือยังครับ เอ่อ ขอโทษนะครับที่ถามถ้าไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไรนะครับ”เพียงดาวหันมองหน้าชายหนุ่มพร้อมกับรอยยิ้มและตอบกลับเขา“ถามได้ค่ะ แต่ก่อนอื่นคุณภูเลิกเรียกดาวว่าคุณก่อน เรียกดาวเฉยๆก็พอค่ะ“ดาวเองก็เร
ภูดินและเพียงดาวนั่งคุยกันจนเวลาล่วงเลยมาจวนจะเที่ยงคืนแล้ว เพียงดาวเหลือบมองนาฬิกาในโทรศัพท์จึงเอ่ยกับชายหนุ่มว่า“ดึกมากแล้วเราเข้าบ้านไปนอนกันเถอะค่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีก”“เผลอแป๊บเดียวจะเที่ยงคืนแล้วหรอเนี่ย ขอโทษนะครับชวนคุยยาวเลย”“ดาวสิคะต้องขอบคุณที่อุตส่าห์นั่งคุยเป็นเพื่อนจนดึก ไปกันค่ะ เข้าบ้านกัน”“เดี๋ยวครับ เอ่อ..คือผม...ขอไลน์ได้มั้ย”ภูดินพูดเสียงตะกุกตะกักด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนักเพียงดาวมองหน้าเขาซักพักก็พูดขึ้นว่า“ดาวจะถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วนะคะ” ก่อนจะบอกเบอร์โทรศัพท์ให้เขาแอดไลน์ จากนั้นภูดินก็ส่งข้อความเป็นเบอร์โทรศัพท์ของตนให้หญิงสาว“ถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรโทรหาผมเบอร์นี้ได้ตลอดเลยนะ ถือว่าเราเป็นเพื่อนกันแล้วไม่ต้องเกรงใจ”ทั้งคู่ยิ้มให้กันและเดินตามกันเข้ามาในบ้านก่อนจะแยกย้ายกันไปนอนตามห้องที่ผู้ใหญ่บ้านจัดเตรียมไว้ให้ บ้านของผู้ใหญ่เป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้สองชั้นหลังใหญ่พอสมควร ภายในบ้านมีห้องนอนสำหรับรับแขกทั้งชั้นบนและชั้นล่าง จึงไม่มีปัญหาเรื่องที่นอนเมื่อมีแขกมาเยือนทีละหลายคน…เช้าวันถัดมา…ทุกคนตื่นแต่เช้าจัดการธุระส่วนตัวและทานข้าวเช้า
…เช้าวันรุ่งขึ้น เพียงดาวตื่นนอนแต่เช้ารีบเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับบ้าน ผู้ใหญ่จะเข้าไปในเมืองพอดีเธอเลยขอติดรถกลับบ้านด้วย โดยมีสวยเพื่อนรักตามไปส่งด้วย ตลอดเช้านี้เธอเลยไม่มีเวลาดูโทรศัพท์เลยฝั่งของภูดินก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแทบจะทุกห้านาที จนไม่เป็นอันทำงาน เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่คนที่เฝ้ารอจะอ่านข้อความซักที ยิ่งเพียงดาวไม่อ่านข้อความนานเท่าไรก็ยิ่งทำให้เขากระวนกระวายใจ จนคิดไปต่างๆนาๆว่าตัวเองทำอะไรผิดมั้ยหรือเค้าไม่อยากคุยกับเราแล้ว ไม่นานความคิดฟุ้งซ่านของภูดินก็สงบลงเมื่อคนที่เฝ้ารอตอบข้อความกลับมา“ขอโทษนะคะคุณภู เมื่อเช้าดาววุ่นๆพึ่งกลับถึงบ้านค่ะ”“ดาวกลับบ้านแล้วหรอ กลับยังไง ใครไปส่ง”“ลุงผู้ใหญ่กับสวยมาส่งในเมืองค่ะ ดาวต่อรถสองแถวเข้าบ้านอีกที”“เอ่อ….แล้วสนใจข้อเสนอของผมมั้ย ที่ชวนมาทำงานด้วยกัน”“ดาวขอทราบรายละเอียดงานมากกว่านี้หน่อยได้มั้ยคะ ค่อยตัดสินใจอีกที”“ได้ๆๆ แล้วดาวจะให้ผมส่งรายละเอียดให้ทางไหน หรือว่าเอาอย่างนี้ดีมั้ยผมไปหาดาวที่บ้าน เผื่อติดขัดตรงไหนจะได้ถามได้เลย”เพียงดาวนิ่งคิดซักพักก่อนตอบ“เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ คุณภูสะดวกวันไหนคะ”“วันเสาร์ได้มั้ยครับ”“ได้ค่ะ
คืนนั้นเพียงดาวนอนไม่หลับพลิกตัวไปมา จนนวลผู้เป็นแม่ตื่น“นอนไม่หลับหรอลูก”“จ่ะแม่ คิดอะไรนิดหน่อย แม่จ้ะเดี๋ยวดาวลงไปดูหนังข้างล่างนะจ๊ะ”“จ้า อย่าให้ดึกมากนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย”“ค่ะแม่”นวลเองก็พอจะเข้าใจสาเหตุที่ลูกสาวนอนไม่หลับจึงไม่ได้ห้ามอะไร พลางนึกย้อนไปว่าตั้งแต่เด็กเพียงดาวไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนเข้าบ้านเลย ภูดินเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอพามาพบแม่ ถึงแม้จะเป็นในฐานะเจ้านายกับลูกน้องก็ตาม เธอเองก็พอจะมองออกว่าสายตาที่ทั้งคู่มองกันไม่ใช่ในฐานะของเพื่อนร่วมงาน สิ่งที่ห่วงมีแค่อย่างเดียวว่าครอบครัวของเธอต่างจากของภูดินมากจนมองไม่เห็นว่าสุดท้ายจะลงเอยได้อย่างไร แต่เธอก็ไม่อยากกีดกันเด็กๆ เธอจึงเลือกที่จะให้พวกเขาเรียนรู้ชีวิตด้วยตัวเอง หากวันไหนเจ็บหรือไม่เป็นดังหวังเธอก็พร้อมจะดูแลลูกสาวคนเดียวอย่างเต็มที่…ทางด้านของภูดินเองคืนนี้ก็นอนไม่หลับเหมือนกัน จึงลงมาข้างล่างหาน้ำดื่มและนั่งเล่นซักหน่อย บังเอิญไปเห็นแสงสว่างจากหน้าจอทีวีจึงเดินไปดู พบว่าเพียงดาวนั่งดูหนังอยู่“ดาวทำไมมานั่งดูหนังคนเดียวล่ะครับ”“ดาวนอนไม่หลับค่ะ”“ผมก็เหมือนกัน ขอดูด้วยคนได้มั้ย”“เอ่อ….เชิญนั่งสิคะ”เพียงด
“นมครับ” ภูดินเรียกหาแม่นมของเขา“ว่าไงคะคุณภู”นมแย้มหญิงชราในวัยหกสิบขานรับชายหนุ่ม“นมช่วยให้คนจัดห้องนอนข้างบนสำหรับผู้ช่วยคนใหม่ของผมด้วยนะครับ เธอจะมาเริ่มงานอาทิตย์หน้าครับ”“เธอหรอคะ งั้นก็เป็นผู้หญิงน่ะสิ ผู้ช่วยคนใหม่คุณภูเป็นผู้หญิงหรอคะ”นมแย้มขมวดคิ้วถามเขาด้วยความประหลาดใจ“ครับ เธอชื่อเพียงดาว อายุน้อยกว่าผมประมาณ 4 ปีครับ ช่วงแรกๆที่เธอมาอาจจะต้องรบกวนนมดูแลเธอด้วยนะครับ”“ค่ะ ไม่มีปัญหาค่ะ ว่าแต่สาวน้อยคนนั้นเป็นคนยังไงกันนะถึงทำให้คุณภูของนมรับมาทำงานด้วย ชักอยากเจอหน้าซะแล้วสิ”“ก็คนธรรมดานี่แหละครับนม ความสามารถของเธอตรงกับที่ผมกำลังต้องการอยู่พอดีก็แค่นั้นครับ”“ค่ะ คงเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ”นมพูดเชิงไม่เชื่อที่ชายหนุ่มพูดซักเท่าไหร่ ผู้ชายคนนี้เธอเลี้ยงมาเองกับมือ เธอรู้จักนิสัยเขาเป็นอย่างดี ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นสนใจผู้หญิงที่ไหน ยิ่งเวลามีสาวๆมาเกาะแกะยิ่งทำตัวเย็นชา อยู่ดีๆพาผู้หญิงมาทำงานด้วยแถมยังให้มาอยู่ในบ้านหลังเดียวกันอีก เธอคนนั้นคงต้องไม่ใช่ลูกน้องธรรมดาแน่นอนตลอดทั้งสัปดาห์นั้นนมแย้มวุ่นกับการจัดห้องใหม่ให้ผู้ช่วยสาว ข้าวของเครื่องใช้อะไรที่ผู้หญิงควรมี
ทันทีที่รถของภูดินวิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน เพียงดาวสังเกตเห็นว่ามีคนยืนอยู่หลายกลุ่ม เธอจึงเอ่ยถามภูดินด้วยขณะที่ยังนั่งอยู่ในรถ“พวกเขามาทำอะไรกันคะ”“ด้านนี้คือคุณนมและพี่จันทร์ พี่จวงทั้งสามคนทำงานและพักอยู่ที่บ้านหลังนี้ ส่วนคนอื่นๆด้านโน้นน่าจะมารอดูหน้าคุณผู้ช่วยคนใหม่”เขาพูดพลางอมยิ้มและชี้มือไปที่กลุ่มของคนงานที่ยืนจับกลุ่มซุบซิบกันอยู่“มารอดูดาวหรอคะ”หญิงสาวทำหน้างง“พวกเขาคงอยากทำความรู้จักน่ะ ป่ะเข้าบ้านกัน”จบบทสนทนาทั้งคู่ก็เดินลงมาจากรถ ภูดินเอามือแตะที่หลังของหญิงสาวเบาๆเพื่อให้เดินไปหานมแย้มที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน“ดาวนี่นมแย้ม พี่จันทร์ พี่จวง ทุกคนนี่เพียงดาวผู้ช่วยคนใหม่ของผมครับ””“สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อเพียงดาวนะคะ เรียกดาวเฉยๆก็ได้ค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือไหว้คนทั้งสาม“สวัสดีจ้ะหนูดาว ยินดีต้อนรับจ้า”นมแย้มเอ่ยและยิ้มให้หญิงสาว“สวัสดีค่ะคุณดาว ยินดีต้อนรับเช่นกันค่ะ คุณดาวสวยจังนะคะ”จันทร์และจวงเอ่ยพร้อมกันด้วยรอยยิ้มด้วยใบหน้าที่สวยน่ารัก ดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อยและผมสีน้ำตาลยาวเป็นลอนสวยของหญิงสาวผู้มาใหม่ทำให้เหล่าคนงานที่ยืนดูอยู่ต่างก
“พี่ดินปล่อยดาวลงได้แล้วค่ะ เดี๋ยวตก”“ตัวเล็กแค่นี้พี่อุ้มทั้งวันก็ยังไหว ไม่เชื่อคืนนี้ลองดูมั้ยล่ะ”“คนทะลึ่ง ลูกสามขวบแล้วนะคะ”“ดีเลยน้องแดนโตแล้ว เลี้ยงน้องได้แล้ววันนี้พี่อยากได้ลูกเพิ่มอีกซักคน”“พี่ดิน!!!.”“ไม่ต้องพูดแล้วตั้งใจหน่อย”ภูดินวางเมียรักลงบนเตียงนอนและบรรจงจูบปิดปากเธออย่างดูดดื่ม ทำเอาเพียงดาวเคลิ้มกับรสจูบของสามีเผยอปากให้เขาเอาลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของเธออย่างสะดวก เขาดูดกินเธอทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าและมาหยุดอยู่ที่หน้าอกทั้งสองข้างของเมียรักภูดินทั้งดูดกินและบีบคลึงจนเพียงดาวเสียวซ่านร้องครางออกมาไม่ขาดสาย ยิ่งได้ยินเสียงครางของเมียรักยิ่งทำให้ภูดินมีความสุข ปรนเปรอภรรยาสุดที่รักอย่างหนำใจ“เมียจ๋า คืนนี้ขอผัวกินเมียให้หนำใจเลยนะ อ่า” เขาไล่เลียทั่วร่างกายของเธอจนมาหยุดที่จุดสงวนใช้ลิ้นเลียไปรอบๆจุดสงวนก่อนจะแหวกลิ้นเข้าไปดูดกินกลีบกุหลาบงามอย่างหิวกระหาย“อ๊า ผัวขาเมียเสียว”เพียงดาวใช้สองมือดึงทึ้งผมของสามีด้วยความเสียว บางจังหวะก็เผลอกดหน้าเขาลงไปซุกไซร้ภายในกลีบกุหลาบงามให้ดูดกินน้ำหวานที่ไหลจากกายเธอด้วยความเสียว…จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ…“อ๊ะๆๆๆๆอ๊า อ๊า”เสียง
....เกือบสามปีผ่านไป....“แม่ค้าบคุณพ่อยังไม่กลับมาหรอค้าบ แล้วคุณแม่กำลังทำอะไรอยู่ค้าบ”น้องแดนลูกชายวัยย่างสามขวบถามเพียงดาวผู้เป็นแม่ที่กำลังง่วนกับการทำกับข้าวอยู่ในครัวกับพี่ๆแม่บ้าน“วันนี้พ่อมีประชุมกำลังกลับมาแล้วครับ น้องแดนไปเล่นกับคุณยายที่ห้องนั่งเล่นก่อนนะ แม่กำลังช่วยพี่ๆเขาทำอาหารอยู่เดี๋ยวแม่ออกไปหานะครับ”เพียงดาวหันมาบอกลูกชายในวัยที่กำลังซนและอยากรู้อยากเห็นทุกอย่าง“ก็ได้ค้าบ แม่รีบออกมาหาน้องแดนนะค้าบ”“จ้า แป๊บเดียวเดี๋ยวแม่ออกไป”“นายน้อยพูดเก่งจังเลยนะคะ รู้เรื่องทุกอย่างเลย”พี่จันทร์ยิ้มเอ็นดูนายน้อยของตน“นั่นน่ะสิคะไม่รู้เหมือนใคร”“เหมือนคุณภูตอนเด็กเลยค่ะ”นมแย้มพูดเสริมด้วยสีหน้ามีความสุขวันนี้เพียงดาวเข้าครัวเองเพราะเชิญเพื่อนๆมาทานข้าวเย็นที่บ้านเนื่องในโอกาสครบรอบวันเกิดอายุสามขวบของลูกชายสุดที่รักในวันพรุ่งนี้ ภูดินและเพียงดาวจึงเชิญญาติสนิทมิตรสหายมาทานข้าวที่บ้านก่อนจะพาลูกชายไปเที่ยวในวันเกิดของเขาพรุ่งนี้ เหล่าน้าๆอาๆเมื่อรู้ว่าเป็นวันเกิดหลานชายสุดที่รักก็ตื่นเต้นเตรียมของขวัญมาให้หลานรักชนิดไม่มีใครยอมใคร“คุณพ่อกลับมาแล้ว”แดนเด็กชายตัวน้อยรีบวิ
...แปดเดือนผ่านไป...“ลูกพ่อวันนี้เป็นยังไงบ้าง กวนแม่เค้ารึป่าว”ภูดินเอียงหูและแนบหน้าที่ท้องของเพียงดาวเพื่อคุยกับลูกหลังกลับจากทำงาน“หนูเป็นเด็กดีมากไม่กวนแม่เลย บอกพ่อเค้าไปสิลูก แต่ตอนนี้คุณพ่อไปอาบน้ำก่อนดีมั้ยคะ”“ก็ได้ครับ รอพ่อแป๊บเดียวนะเดี๋ยวกลับมาเล่นด้วยใหม่”ทุกวันหลังเลิกงานภูดินจะต้องมาทักทายลูกน้อยในท้องภรรยาสุดที่รักเสมอ ตั้งแต่เขาหายแพ้ท้องกลับไปทำงานได้ตามปกติก็ไม่ยอมให้เพียงดาวไปทำงานในฟาร์มเลย มีแต่เพียงดาวที่เบื่อขอไปช่วยงานเล็กๆน้อยๆ แต่ส่วนใหญ่ก็ทำที่บ้าน ภูดินดูแลเอาใจใส่ภรรยาดีทุกอย่าง ดีจนบางครั้งเพียงดาวก็เพลียกับความเยอะของสามีตน“พี่ดินดาวปวดท้อง ไปตามคุณนมทีค่ะ”เพียงดาวร้องบอกสามีขณะที่นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง“ดาว ดาวเป็นอะไร”ภูดินที่นังทำงานอยู่รีบวิ่งมาดูอาการของภรรยาสุดที่รัก“เหมือนจะคลอด โอ๊ย!!พี่ดินดาวจะไม่ไหวแล้ว”“คลอดก่อนวันนัดหรอ รอพี่แป๊บเดียวนะที่รัก พี่จะพาไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ นม พี่จันทร์พี่จวง น้าเสริมออกรถเร็วดาวจะคลอดแล้ว”ทุกคนต่างวิ่งวุ่นลนลาน ตกใจระคนดีใจกันใหญ่จนทำตัวไม่ถูก มีเพียงนมแย้มที่มีสติคอยสั่งการทุกคนให้ทำตาม“เรากำลังถึ
“ที่รัก ขอยาดมหน่อยพี่เวียนหัวไม่ไหวแล้ว”“เป็นไงบ้างคะ ไปหาหมอดีมั้ยสีหน้าพี่ดินดูไม่ค่อยดีเลย”เพียงดาวเป็นห่วงสามีหลังเห็นเขาหน้ามืด เวียนหัว ทานข้าวไม่ได้ตั้งแต่เช้า ด้านนมแย้มที่เห็นอาการของภูดินก็นึกสงสัย อาการแบบนี้เหมือนกับ.................“หนูดาวนมขอถามอะไรซักหน่อยนะคะ”“คะนม”“ประจำเดือนไม่มานานแค่ไหนแล้วคะ”“ก็......เดือนกว่าแล้วค่ะ”“เดือนกว่า!!!”นมแย้มอุทานเสียงดังพร้อมยิ้มกว้าง“พาหนูดาวไปหาหมอเลยค่ะ”นมแย้มบอกทั้งคู่“นมคะคนที่ป่วยไม่ใช่ดาวนะคะ แต่เป็นพี่ภู”เพียงดาวบอกนมแย้มด้วยความงุนงง“นั่นน่ะสิครับนม ผมเวียนหัว อาเจียนจนไม่มีแรงแล้วนะครับ ยังจะให้ดาวไปหาหมออีก”ภูดินพูดเสียงอ่อยด้วยความน้อยใจผิดกับนมแย้มที่ยิ้มและหัวเราะด้วยท่าทางมีความสุขก่อนจะบอกคนทั้งคู่ที่นั่งทำหน้างงกันอยู่“ก็นมสงสัยว่าหนูดาวจะ....ท้อง”“ท้อง!!!!”ภูดินและเพียงดาวร้องพร้อมกัน“ไม่ต้องเสียงดังกันค่ะ นมสงสัยว่าคุณภูจะแพ้ท้องแทนภรรยาน่ะค่ะ”ทั้งคู่แต่งงานกันได้สามเดือนแล้ว ภูดินขยันทำการบ้านแทบทุกวันการมีเจ้าตัวน้อยเป็นหนึ่งในเป้าหมายของชีวิตหลังแต่งงานกับภรรยาสุดที่รัก เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็
เพียงดาวขอตัวมาซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆร้านตัดชุดแต่งงาน ระหว่างรอภูดินคุยงานกับเพื่อนรักทั้งสองต่อนิดหน่อยหลังทั้งคู่ลองชุดแต่งงานเสร็จ ขณะที่เธอกำลังเดินข้ามถนนเพื่อกลับมาหาภูดินมีรถยนต์คันหนึ่งวิ่งตรงมาจะพุ่งชนเธอ เพียงดาวตกใจร้องลั่นยืนหลับตาปี๋ด้วยความกลัว ภูดินที่ตามภรรยามาและเหตุการณ์ทั้งหมดรีบวิ่งไปดึงแขนภรรยาให้หลบรถจนทั้งคู่ล้มลงไปนอนกองกับพื้นทันเวลาก่อนที่รถจะพุ่งเข้ามาชนเธอพอดี“อ๊าย”เพียงดาวกรีดร้องด้วยความตกใจ“ดาวเป็นอะไรมั้ย”ภูดินถามภรรยาด้วยความตกใจและเป็นห่วง“ดาวไม่เป็นไรแค่ตกใจ พี่ดินเป็นอะไรมั้ยคะ”เพียงดาวรีบถามสามีหลังได้สติจากเหตุการณ์เมื่อซักครู่“พี่ไม่เป็นไรดาวโอเคมั้ย”“เฮ้ย ไอ้ดิน น้องดาวเป็นอะไรมั้ย”เอกและวัชรรีบวิ่งมาดูคนทั้งคู่“กูไม่เป็นไร แต่ใครกันมันกล้ามาทำกับเมียกูแบบนี้ พวกมึงช่วยกูสืบหน่อย ใครทำเมียกู กูไม่ปล่อยมันไว้แน่”ภูดินบอกเพื่อนด้วยความโมโหและแววตาโกรธแค้น“พี่ดินดาวไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องตามสืบก็ได้ค่ะ”เธอบอกเขาด้วยท่าทีกังวลใจเพราะไม่เคยเห็นท่าทางดุดันและสายตาน่ากลัวของเขาแบบนี้มาก่อน“ไม่ได้ พี่จะให้คนมาทำร้ายเมียพี่แบบนี้ไม่ได้เด็ดข
“เมียจ๋าเซ็กซี่เป็นบ้าเลย เอาเก่งขึ้นตั้งเยอะ”เขากอดและชมเธอ ขณะที่ท่อนเอ็นยังคาอยู่ในรูสวาทเธออยู่“ก็ดาวอยากทำให้พี่มีความสุขนี่คะ พี่ดินชอบมั้ย”“ชอบที่สุด ยิ่งเวลาเมียเรียกผัวขายิ่งชอบ ปลุกเร้าอารมณ์เป็นบ้า ยิ่งตอนทำหน้ายั่วยวนยิ่งอยากจับกระแทรกให้ร้องครางลั่นบ้านไปเลย”“ถ้าชอบจะจัดให้บ่อยๆเลย”“จริงหรอ แต่ตอนนี้ขอพี่จัดก่อนได้ป่ะ ตรงนั้นมันแข็งอีกแล้ว”….อ๊า….ภูดินกระแทกสะโพกใส่ช่องทางรักของเมียเพื่อปลุกเร้าอารมณ์เธออีกครั้ง“อ๊ะ…อ๊า..อ๊า ผัวขาเมียเสียว”“อืม เสียวหรอ ลองเล่นท่าใหม่ดูมั้ย”เขาพลิกตัวขึ้นและอุ้มเธอขึ้นมากระแทกในท่าลิงอุ้มแตง เขาอุ้มเธอเดินร่วมรักกันทั่วห้อง“อ๊าย ผัวขาเมียเสียว อ๊า”เธอครางลั่นห้องกอดคอเขาแน่น“อื้อ ผัวก็เสียว รูฟิตเป็นบ้าเลยขนาดโดนเอาทุกวันยังแน่นอยู่เลย”“อื้ม”เธอก้มลงจูบปากแลกลิ้นกับเขาเพื่อระบายความเสียว“เมียจ๋าขอผัวเปลี่ยนท่าหน่อยนะ ยืนขึ้นหันก้นมาให้ผัวหน่อย”เพียงดาวทำตามสามีอย่างว่าง่าย หันก้นงามไปให้เขากระแทกจากด้านหลัง…ตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ…เสียงเนื้อกระทบกันเมื่อภูกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกด้วยความเร็วและแรง จนเพียงดาวทั้งเสียวและจุกในเวลา
“พรุ่งนี้วันหยุดพี่พาไปดูชุดแต่งงานนะ”เขาบอกภรรยาขณะนั่งอ่านหนังสืออยู่บนที่นอน โดยมีภรรยานั่งเล่นมือถือข้างๆ“ดาวยังไม่ได้คิดเรื่องจัดงานแต่งเลยนะคะ”“แต่พี่คิด นี่เราก็จดทะเบียนกันมาซักพักแล้วนะ เดี๋ยวมีเจ้าตัวเล็กก่อนไม่รู้ด้วยน๊า”เขาปิดหนังสือและหันมาคุยกับภรรยา“นะครับ ดาวอยากจัดที่โรงแรมหรือที่บ้านก็ได้ ตีมงานอะไร งานใหญ่ งานเล็กพี่ตามใจเมียหมดเลย ส่วนฤกษ์พี่ให้คุณแม่นวลหาให้แล้ว”“อะไรนะคะ นี่คุยกับแม่แล้วด้วย”“ครับ”ภูดินวางแผนเรื่องงานแต่งมาตั้งแต่จดทะเบียนสมรสกันที่บ้านของเพียงดาว เขาให้ผู้ใหญ่หาฤกษ์ไว้เรียบร้อยแล้ว รอแค่ภรรยาเขาเลือกสถานที่เท่านั้น“พี่ดินขอบคุณนะคะที่ทำเพื่อดาวขนาดนี้”เพียงดาวโผเข้ากอดเขาน้ำตาซึมด้วยความซาบซึ้งใจ เพราะเธอไม่เคยคิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนที่ทำเพื่อเธอได้ขนาดนี้“เด็กโง่จะมาขอบคุณทำไมกัน พี่สิต้องขอบคุณดาวที่ยอมมาเป็นเมียพี่”เขาขยี้ผมและจูบหน้าผากเธอ“ถ้าไม่มีดาวป่านนี้พี่ก็ยังคงเป็นคนไม่มีหัวใจในสายตาคนอื่น ทำงานแต่อย่างเดียว ขอบคุณนะที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตพี่”“ดาวมีคำถามจะถามพี่ดินหนี่งข้อค่ะ พี่ดินไม่เคยมีแฟนมาก่อนจริงๆหรอคะ”“จริงครับ”“เป็นไ
“พี่ภูคะกำไลข้อมือเพชรของลินดาหายไปไหนก็ไม่รู้ค่ะ”ลินดาโวยวายเสียงดังตามหาสร้อยข้อมือของตนเองที่หายไป ทำให้ทุกคนที่อยู่ในโรงครัวที่กำลังนั่งพักทานข้าวเที่ยงกันอยู่ตกอกตกใจกันใหญ่“ถอดออกหรอครับถึงหายได้”ภูดินถามเธอด้วยความสงสัย เพราะเขามั่นใจว่าคนในฟาร์มไม่มีทางขโมยของของใครแน่นอน“ค่ะลินดาถอดออกตอนที่มาช่วยคุณผู้ช่วยเขาทำอาหารให้ทุกคนค่ะ ลินจำได้ว่าวางไว้บนโต๊ะนี้ค่ะ พี่ภูต้องช่วยลินหานะคะ สร้อยข้อมือเส้นนี้คุณแม่ท่านซื้อให้ราคาแพงมากด้วย ถ้าเอาไปขายน่าจะได้หลายแสนเลยค่ะ”“น้องลินดามั่นใจนะครับว่าไม่ได้ไปลืมไว้ที่ไหน แล้วตอนนั้นมีใครอยู่ตรงนั้นบ้างครับ”“ก็มีลิน ดาวแล้วก็แม่ครัวอีกสามคนค่ะ ลินแน่ใจว่าไม่ได้ลืมไว้ที่ไหนแน่นอนค่ะต้องมีคนเอาไปแน่ๆ”เธอพูดด้วยท่าทางมั่นใจ“พวกเราไม่ได้เอาไปนะคะ”แม่ครัวทุกคนพูดพร้อมกัน“ดาวก็ไม่เห็นมีอะไรวางอยู่บนโต๊ะนะคะ”“เพื่อความสบายใจของทุกคนลินขอค้นกระเป๋าและค้นตัวคนที่อยู่ตรงนั้นได้มั้ยคะ”เธอเสนอ“ก็ดีเหมือนกันนะคะดาวเชื่อว่าทุกคนที่นี่ไม่มีใครเอาไปแน่นอน”เพียงดาวพูดเสริม“เอาตามนั้นก็ได้ครับ”ภูดินรับคำเพียงดาวแต่ก็ยังไม่ค่อยไว้ใจลินดาเท่าไหร่เพราะเ
“มาแล้วค่ะขอโทษที่ทำให้รอนะคะ”ลินดาในชุดกางเกงยีนส์รัดรูปและเสื้อสายเดี๋ยวคอเว้าลงมาจนเห็นร่องอกรีบเดินตรงมาหาภูดินเมื่อดูนาฬิกาเห็นว่าเลยเวลานัดมาสิบห้านาทีแล้ว แต่ก็ต้องชงักเมื่อเห็นเพียงดาวยืนรออยู่กับภูดิน เพราะเธอนึกว่าจะได้ไปสองต่อสองกับเขา“คุณผู้ช่วยจะไปด้วยหรอคะ”ลินดาทำน้ำเสียงไม่พอใจ“ครับเรามีงานที่ฟาร์มพอดี พร้อมแล้วก็ไปกันเลยครับสายแล้ว”เมื่อภูดินเดินไปขึ้นรถฝั่งคนขับ ลินดาก็รีบขึ้นไปนั่งข้างคนขับทันที เพียงดาวจึงทำได้เพียงเดินตามไปนั่งเบาะด้านหลังคนขับ ทำให้ภูดินหงุดหงิดใจอยู่ไม่น้อย ระหว่างทางลินดาชวนภูดินคุยตลอดทางและยังแสดงท่าทางเหมือนสนิทสนมกับชายหนุ่มมาก ทำเอาภูดินอึดอัดจนอยากไล่ให้เธอกลับบ้านซะตั้งแต่วันนี้“ถึงแล้วหรอคะตื่นเต้นจังเลยค่ะ ลินดาไม่เคยทำมาก่อนไม่รู้จะทำได้มั้ย”เธอทำเสียงออดอ้อนเขา“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกครับ เดี๋ยวมีคนสอนให้ วิทย์มาทางนี้หน่อย”“ครับนาย วันนี้ทำไมมาแต่เช้าล่ะครับ”“พาคุณลินดามารีดนมวัว ช่วยสอนเธอหน่อยนะ”“เอ่อ ได้ครับเชิญทางนี้ครับคุณลินดา”วิทย์รับคำเจ้านายด้วยความงุนงงเพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร“ไปครับคุณลินดาเชิญทางนี้ครับ”“แต่