บทที่ 8 ผู้ช่วยคนใหม่ 2

ทันทีที่รถของภูดินวิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน เพียงดาวสังเกตเห็นว่ามีคนยืนอยู่หลายกลุ่ม เธอจึงเอ่ยถามภูดินด้วยขณะที่ยังนั่งอยู่ในรถ

“พวกเขามาทำอะไรกันคะ”

“ด้านนี้คือคุณนมและพี่จันทร์ พี่จวงทั้งสามคนทำงานและพักอยู่ที่บ้านหลังนี้ ส่วนคนอื่นๆด้านโน้นน่าจะมารอดูหน้าคุณผู้ช่วยคนใหม่”เขาพูดพลางอมยิ้มและชี้มือไปที่กลุ่มของคนงานที่ยืนจับกลุ่มซุบซิบกันอยู่

“มารอดูดาวหรอคะ”หญิงสาวทำหน้างง

“พวกเขาคงอยากทำความรู้จักน่ะ ป่ะเข้าบ้านกัน”

จบบทสนทนาทั้งคู่ก็เดินลงมาจากรถ ภูดินเอามือแตะที่หลังของหญิงสาวเบาๆเพื่อให้เดินไปหานมแย้มที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน

“ดาวนี่นมแย้ม พี่จันทร์ พี่จวง ทุกคนนี่เพียงดาวผู้ช่วยคนใหม่ของผมครับ””

“สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อเพียงดาวนะคะ เรียกดาวเฉยๆก็ได้ค่ะฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”หญิงสาวพูดพร้อมกับยกมือไหว้คนทั้งสาม

“สวัสดีจ้ะหนูดาว ยินดีต้อนรับจ้า”นมแย้มเอ่ยและยิ้มให้หญิงสาว

“สวัสดีค่ะคุณดาว ยินดีต้อนรับเช่นกันค่ะ คุณดาวสวยจังนะคะ”จันทร์และจวงเอ่ยพร้อมกันด้วยรอยยิ้ม

ด้วยใบหน้าที่สวยน่ารัก ดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อยและผมสีน้ำตาลยาวเป็นลอนสวยของหญิงสาวผู้มาใหม่ทำให้เหล่าคนงานที่ยืนดูอยู่ต่างก็ซุบซิบกันใหญ่

”สวยจังเลยนะคุณผู้ช่วยคนใหม่เนี่ย”

“จริงด้วยทั้งสวย ทั้งน่ารัก ดูไม่เบื่อเลย”

“สวัสดีค่ะทุกคน หนูชื่อเพียงดาวนะคะ เรียกดาวเฉยๆก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ”เพียงดาวเดินไปหาและทักทายเหล่าคนงานพร้อมกับยกมือไหว้ ทำให้กลุ่มคนที่มารอเธออยู่ต่างก็ตกใจกันใหญ่ที่หญิงสาวยกมือไหว้พวกตน “อุ๊ย…คุณไม่ต้องไหว้พวกเราหรอกค่ะ”

“ทำไมถึงไหว้ไม่ได้ล่ะคะเราเป็นเพื่อนร่วมงานกันแถมดาวยังเด็กกว่าพวกพี่ด้วยค่ะ หว้น่ะถูกแล้วค่ะ”เธอพูดกับทุกคนด้วยรอยยิ้มและท่าทางเป็นมิตร

“ทักทาย เห็นหน้าเห็นตากันเรียบร้อยแล้วก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนได้แล้ว ดาวเข้าบ้านครับ”ภูดินที่เดินตามหลังมาบอกทุกคนพร้อมกับจับข้อมือหญิงสาวให้เดินเข้าบ้าน เพียงดาวตกใจกับการกระทำของเขาแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรยอมเดินตามเขาเข้าบ้านแต่โดยดี ส่วนเหล่าคนงานเมื่อเห็นดังนั้นก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เดินซุบซิบกลับที่พักกัน

“หนูดาวไปอาบน้ำอาบท่าก่อนนะลูก ค่อยลงมาทานข้าว จันทร์พาคุณเค้าไปที่ห้องพักเร็วเข้า”นมแย้มพูดกับเพียงดาว ก่อนจะหันมาสั่งแม่บ้าน

“ไปค่ะคุณดาว เดี๋ยวพี่จันทร์พาไปห้องพัก รับรองคุณดาวต้องชอบแน่ๆค่ะ คุณภูคุมงานตกแต่งห้องด้วยตัวเองเลยนะคะ”

“ถึงแล้วค่ะ นี้คือห้องคุณดาว ถัดกันเป็นห้องคุณภู ส่วนทางด้านนู้นเป็นห้องนอนแขกกับห้องคุณนมแต่ตอนนี้คุณนมย้ายไปอยู่ข้างล่างแล้วค่ะ แก่แล้วเดินไม่ไหว ส่วนฝั่งนั้นเป็นห้องหนังสือและห้องพักผ่อนของคุณภูค่ะ”จันทร์อธิบายพื้นที่บนชั้นสองของบ้านให้ผู้มาใหม่ฟัง พลางเปิดประตูห้องนอนให้ผู้มาใหม่

“เป็นไงบ้างคะชอบมั้ยคะ”

“ชอบค่ะ ดาวว่ามันมากเกินไปสำหรับลูกจ้างอย่างดาวด้วยซ้ำค่ะ”เธอคิดตามที่พูดแบบนั้นจริงๆ ตามจริงเธอก็เป็นลูกจ้างคนนึง ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าตัวเธอได้รับสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่น

“ไม่มากหรอกค่ะ เพราะคุณดาวไม่ใช่ลูกจ้างธรรมดา…..แต่เป็นผู้ช่วยส่วนตัวคุณภูไงคะ”จันทร์อึกอักก่อนตอบหญิงสาวผู้มาใหม่ ใจจริงก็อยากบอกว่าเจ้านายตนไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านเลย เมื่อพบเธอและเห็นการกระทำของภูดินก็พอจะเดาได้ว่า ผู้หญิงคนนี้คือว่าที่นายหญิงของที่นี่

“พี่จันทร์ไม่กวนแล้วคุณดาวพักผ่อนให้หายเหนื่อย อาบน้ำแล้วค่อยลงไปทานข้าวนะคะ กุญแจห้องและกุญแจบ้านพี่จันทร์วางไว้บนโต๊ะนะคะ”

“ขอบคุณมากนะคะ”

หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จเพียงดาวก็มานั่งเล่นที่ห้องรับแขกกับนมแย้มและพี่จันทร์พี่จวง ทั้งสี่คนพูดคุยกันอย่างสนุกสนานดูเหมือนว่าจะเข้ากันได้เป็นอย่างดี โดยมีภูดินที่ทำทีเป็นนั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆก็พลอยสบายใจไปด้วยที่เห็นสาวๆเข้ากันได้ดี

“บ้านนี้เราทานข้าวเช้าตอนประมาณเจ็ดโมงเช้า ข้าวเย็นประมาณหกโมงครึ่ง ส่วนข้าวเที่ยงถ้าจะกลับมาทานที่บ้านก็เที่ยงตรงนะลูก”นมแย้มบอกหญิงสาว

“ค่ะนม แล้วแถวนี้มีร้านค้าหรือร้านสะดวกซื้อมั้ยคะ”

“ไม่มีหรอกค่ะ ถ้าจะซื้อต้องเข้าไปในเมืองค่ะ ถ้าจะเอาอะไรคุณดาวบอกได้นะคะ พี่จวงต้องไปจ่ายตลาดเกือบทุกวันอยู่แล้วค่ะ”

“ถ้าอยากไปไหนก็บอกน้าเสริมให้เค้าพาไป อย่าลืมให้พี่จันทร์หรือพี่จวงไปเป็นเพื่อนด้วย”ภูดินพูดเสริมจวง

“เอ่อ…โอเคค่ะ”เพียงดาวรับคำ

นั่งเล่นซักพักนมแย้มและพี่แม่บ้านก็ขอตัวไปนอน ทั้งห้องจึงเหลือเพียงภูดิน เพียงดาว และความเงียบ

“เอ่อ….ดาวขอไปนั่งเล่นที่สวนตรงนั้นได้มั้ยคะ”

ภูดินมองไปยังม้านั่งในสวนหน้าบ้าน ก่อนหันมาตอบหญิงสาว “ได้สิ แต่อย่าให้ดึกมากนะ”

“ขอบคุณค่ะ”เธอพูดพลางยิ้ม ก่อนจะรีบเดินออกไป

เพียงดาวภายนอกดูไปคนเรียบร้อย อ่อนหวาน แต่ถ้าใครได้รู้จักเธอจริงๆแล้วจะรู้ว่าเธอค่อนข้างซุกซน ไหวพริบดี กล้าที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และที่สำคัญชอบดูดาวมาก บรรยากาศกลางคืนที่นี่เงียบสงบ อากาศดี มีลมเย็นๆพัดมาเป็นระยะ คืนนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่งทำให้มองเห็นดวงดาวเต็มท้องฟ้า วันนี้เป็นวันแรกกับชีวิตการทำงานครั้งใหม่ เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก ระหว่างดูดาวใจก็นึกไปว่าเธอจะอยู่ที่นี่ได้จริงๆมั้ย ขณะที่เธอกำลังใช้ความคิดกับตัวเองอยู่นั้น ก็มีผ้าคลุมมาคลุมที่ไหล่ของเธอจากด้านหลัง เพียงดาวสะดุ้งและหันไปมองข้างหลังทันที ก็เห็นว่าเป็นภูดินที่คลุมผ้าให้ทำเอาหญิงสาวตกใจ ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

“คุณภู.........ทำอะไรคะ”เธอถามเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะทำตัวไม่ถูก

“ห่มไว้อากาศกลางคืนที่นี่ค่อนข้างเย็น เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

“ขอบคุณค่ะ”เพียงดาวพูดเสียงเบา

“เดี๋ยวจะป่วยก่อนได้เริ่มงาน”เขาพูดพลางเดินมานั่งม้านั่งข้างๆเธอ

“ชอบดูดาวหรอ”

“ค่ะ ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย”

“เป็นไงบ้างคิดว่าอยู่ได้มั้ย”

“ดาวพึ่งมาแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองนะคะยังไม่รู้หรอกค่ะ แค่ผู้คนที่นี่ยินดีต้อนรับดาว ดาวก็พร้อมลุยงานแล้วค่ะ ดาวถือคติว่าคับที่อยู่ได้แต่คับใจอยู่ยาก”เธอหันไปส่งยิ้มหวานบอกชายหนุ่ม

“ได้ยินแบบนั้นผมก็สบายใจ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปดูรอบๆฟาร์มนะ เหนื่อยมั้ยหรืออยากพักซักวันก่อน”

“ไม่เหนื่อยค่ะ ดาวพร้อมค่ะเจ้านาย”เธอพูดด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

“งั้นเข้าบ้านกันก่อนมั้ย ดึกแล้ว จะได้พักผ่อน”

“เอางั้นก็ได้ค่ะ”เพียงดาวรับคำด้วยสีหน้าเสียดายใจจริงเธออยากนั่งคิดอะไรอยู่ตรงนี้อีกสักพัก แต่ก็ไม่อยากขัดเจ้าของบ้าน ชายหนุ่มมองหน้าเธอก็ได้แต่อมยิ้มในความน่ารักของคนตรงหน้า

“ฝันดีนะครับ”ภูดินบอกเพียงดาวหลังจากส่งเธอที่หน้าห้อง

“ฝันดีค่ะ งั้น…ดาวขอตัวก่อนนะคะ”เพียงดาวตอบก่อนจะรีบเดินเข้าห้องไป